Morgunblaðið - 04.02.1961, Qupperneq 6

6
MORGUNBLAÐJÐ
Laugardagur 4. febr. 1961
Áhuginn mestur á
ýmsum tæknistðrfum
Stutf samtal v/ð Ólaf Gunnarsson um
æskan spyr hann um / dag
1» E G A R dagarnir taka að
Jbað
sem
skóla-
lengjast á ný eykst vinnuþrek
manna og ýmsar fyrirætlan-
ir varðandi framtíðina eru
gerðar. Gætir þessa meðal
æskunnar, og þá ekki sízt
þess hluta hennar, sem stend-
ur á einhverjum tímamótum,
að því er náms- og starfsval
varðar.
Morgunblaðið hitti í gær að
máli Ólaf Gunnarsson, sálfræð-
ing, sem skipulagt hefur og
stjómað starfsfræðsludögunum,
sem flestir munu kannast við, en
auk þess flytur hann erindi í
öllum gagnfræða- og framhalds-
skólum Reykjavíkur og svarar
fyrirspurnum unglinga í sam-
bandi við náms- og starfsval.
Við hittum Ólaf að máli á skrif
stofu hans í Hafnarstræti 20, en
ekki mun sá vinnustaður hent-
ugur sálfræðingi, því fólk sem
á erindi við umferðastjóra
Reykjavíkur verður að fara gegn
um skrifstofu Ólafs.
„Hversu lengi hafið þér unn-
ið að starfsfræðslu hér í Reykja-
vik?
„Ef undirbúningsstarfið er tal-
ið með, eru það 10 ár n.k. haust“.
Ahugasöm æska
„Hefur æskan mikinn áhuga
á því að fræðast um störfin, sem
hennar bíða?“
„Já mjög mikinn og sá áhugi
hefur aukizt með hverju ári sem
líður".
„Hvað teljið þér valda því?“
„Sennilega fyrst og fremst æ
(minni möguleikar til þess að
afla sér þekkingar á atvinnulíf-
inu án einhverrar skipulegrar
fræðslu, aukin raunhyggja með-
al ungu kynslóðarinnar og svo
vitanlega aukinn skilningur for-
eldra og kennara á gildi starfs-
fræðslunnar”.
„Er starfsfræðsla hér á landi
skipulögð og framkvæmd á sama
hátt og í nágrannalöndunum?"
„Að svo miklu leyti sem mér
hefur verið unnt, hef ég stuðst
við reynslu Norðurlandaþjóð-
anna og Englendinga. Hinsvegar
er aðstaðan öll önnur og lakari
hér. í þessum löndum, sem ég
nefndi er starfsfræðsla skyldu-
námgrein í unglinga. og fram-
haldsskólum og fjöldi vel mennt
aðra manna vinnur að skipulagn-
ingu hennar bæði innan skól-
anna og utan þeirra, auk þess
sem unglingum eru veittar ein-
staklingsbundnar leiðbeiningar".
„Væri ekki unnt að gera starfs
fræðsluna að kennslugrein í
skólum hérlendis?"
„Vafalaust'..
„Hefur íslenzka kennarastétt-
in ekki áhuga á að svo verði,“
„Landssamband gagnfræða-
kólakennara hefur skorað á
menntamálaráðherra að hlutast
til um, að starfsfræðsla verði
tekin upp í skólum og hið sama
hafa ýms samtök menningar- og
atvinnumála gert“.
„Eru þá ekki líkur til, að bráð
lega verði aukin fræðsla um at-
vinnulífið?"
Nútímaæskan raunhæf
„Það væri að minnsta kosti
mjög æskilegt".
„Eru áhugamál æskunnar
mikið til þau sömu frá ári til
árs eða verða á þeim talsverðar
brey tingar? “
„Eins og ég sagði áðan er nú-
tímaæskan mjög raunhæf.
Greindustu unglingarnir eru
furðu fljótir að gera sér grein
fyrir því í hvaða greinum muni
verða samdráttur og hvar muni
verða mest og bezt atvinnuvon,
en vitanlega gætir alltaf nokkuð
tízkuáhrifa í sambandi við starfs
val, og þá einkum meðal þeirra
sem minnst vita um atvinnulíf-
ið“.
„Hvaða starfsgreinar hafa ver.
ið sérstaklega vin'sælar að und-
anfömu?"
„Flugið hefur lengi verið mjög
vinsæl starfsgrein. Piltarnir vilja
vera flugmenn og stúlkurnar
flugfreyjur. Eins og stendur vilja
þó enn fleiri stúlkur vera hjúkr-
unarkonur eða hárgreiðslukonur
en flugfeyjur".
Hvert stefnir?
„Hvert stefnir einkum hugur
spurt um byggingariðnaðinn í
vetur og eins má það teljast
hrein undantekning ef piltar
spyrja um kennslustörf. Hins.
vegar hafa stúlkur talsverðan á-
huga á því að verða kennslu-
konur, einkum íþrótta- og handa

Olafur Gunnarsson
vinnukennarar".
„Að lokum ein spurning, sem
ekki kemur starfsfræðslunni
beint við. Er það rétt að nú-
tímaæska sé mjög ókurteis?"
„Ekki er það mín reynsla. Mér
finnst þvert á móti prúðmennska
og þægileg framkoma einkenna
æskuna, hið gagnstæða eru und-
antekningar".
þeirra, sem væntanlega halda
áfram námi í menntaskólum og
síðar Háskóla?"
„Eins og stendur er áhuginn
á allskonar tæknitöfrum mjög
mikill. Það er mikið spurt um
Verkfræði, greindustu ungling-
arnir miða starfsval sitt eða
starfsvalsóskir að miklu leyti
við það hversu auðveldlega þeir
geti fengið vel launaða atvinnu
utan íslands að námi loknu“.
„Eru þessar óskir byggðar á
ævintýralöngun eða raun-
hyggju?“
„Vafalaust hvoru tveggja, en
þó aðallega á raunhyggju, ung-
lingarnir telja, að þeirra bíði
ekki eins glæsileg framtíð hér
á landi eins og þeir telja sig
geta hlotið erlendis".
„Eru nokkrar starfsgreinar,
sem mjög lítið eða ekkert er
spurt um eins og stendur?
„Áberandi lítið hefur verið
Alhitgasemd við greán Haraldar
Böðvarssonar
„SANNLEIKANUM verður hver
sárreiðastur". Þannig hljóðar
guðspjall það, sem Haraldur
leggur útaf í Morgunblaðinu 17.
janúar sl.
Eg veit nú ekki vel við hvern
hann á með þessari geysistóru
fyrirsögn. Haldi hann, að ég hafi
verið reiður, þegar ég svaraði að
nokkru grein hans í Morgunblað-
inu 6. þ.m., þá skjátlast honum
hrapalega, en ef ég þekki mann-
inn rétt, sem ég ætti að gera eftir
að hafa starfað hjá honum um
24 ára skeið og líkað að mörgu
leyti vel, gæti ég vel trúað því,
að honum hafi þótt miður, að ég
skyldi gerast svo djarfur að leið-
rétta svolítið af þessum skrifum
hans. Og enn kem ég með at-
hugasemdir við grein hans 17.
þ m. í sama blaði, hvort sem hon-
um líkar betur eða verr og tek
ekkert aftur af því, sem ég hefi
áður skrifað, svo ég hafi sömu
orð og hann sjálfur.
Haraldi verður tíðrætt um mat
á stórsíld, sem framkvæmt var
25. nóvember 1960, sem lítur
þannig út:
2452 pakkar, skoðaðir 4 pakkar.
Skaddað 1-2-2. Sjálfsmelting
(autólýsa) stk. 17—22. Athuga-
semdir matsins: Ekkert vottorð.
Fjöldi stk. í pakka 49-47-48-47.
Um þetta segir H. B.:
„í»að þarf ekki að kafa djúpt
til að finna sannanir, því ekki
vantar skýrslur og skriffinnsku
hjá matinu“.
Það er nú samt svo að þarna
vantaði ofboðlítið meiri „skrif-
finnsku" og hún er þessi:
Fyrir utan allar innvortis
skemmdir var síldin svo útlits-
ljót (slegin), að ekki var hægt
að dæma hana í C-flokk.
Hefði nú Haraldur Böðvarsson
,,kafað“ aðeins svolítið dýpra,
það er, talað við sinn eigin mats-
mann, sem viðstaddur var, þegar
þessi síld var flokkuð (metin),
hefði hann fengið sannanir fyrir
því, að hér var engin „óná-
kvæmni í handahófskenndu
mati“. Það er fleira en autólýsa
í síld, sem verður að taka með í
útflutningsmati á þeirri vöru.
Eg skal reyna að muna eftir
því framvegis, ef þess gerist þörf,
Vinnsludagur 7/11 ’60. Magn að skrifa fullkomna „sjúkdóms-
lýsingu" á skoðunarskýrslur, svo
viðkomandi skilji.
„Svo ætla ég að svara einni
spurningu Lýðs af fjórum (segir
H. B.), því hinum er áður svar-
að“. — Eg hef nú ekki séð þau
svör.
Spurningin er svona: „Af
hverju lagði Sölumiðstöðin svo
fyrir, að öskjulokin skyldu fjar-
lægð áður en síldin færi um
borð?“
Haraldur svarar á þessa leið:
„Sölumiðstöðin gaf engar fyrir-
skipanir um þetta, en fyrst og
fremst tókum við lokin af í sparn.
aðarskyni . . . hvert lok kostar
um kr. 1,80 eða 20 aura pr. kg. á
síldinni, beinn sparnaður af þessu
var því kr. 4413.60 . . .“
Einhverntíma hefði nú þetta
þótt sæmilegur „búhnykkur",
svo mig undrar ekki neitt, að
jafn hygginn maður og Haraldur
Böðvarsson notaði sér þetta.
Nú skulum við athuga svolítið
þennan „beina sparnað“.
Lok á nýfrystum sildaröskjum
eru nokkuð vel föst á, og vont að
ná þeim óskemmdum, nema með
lagni og góðum tíma, — 1 þessu
tilfelli þurfti að flýta sér, enda
ekkert um þau hirt, fyrr en út-
Framh. á bls. 14.
* Símadraugur
í Sandgerði
Kona í Sandgerði skrifar á
þessa leið: — Mig langar til
að leggja orð í belg um þenn-
an símadraug í Sandgerði, ef
draug skyldi kalla, en síma-
reikningurinn hjá mér var
svo óeðlilega hár, að ég get
ekki orða bundizt. Hér hlýt-
ur að vera einhverjum galla
um að kenna, enda koma aug-
Ijósir gallar á simakerfinu
öðru hvoru í ljós. Maður hélt
að þessi sími hér í Sandgerði
væri eins og aðrir sjálfvirkir
símar, og hægt væri að tala
saman í símann án þess að
það sem maður væri að tala
um væri komið út um allt
fyrr en varði. En það er nú
öðru nær, því hér er hægt að
liggja í símanum og hlusta á
það sem fólk er að tala um.
♦ Þriðja konan kom
inn í samtalið
Stundum hefur það komið
fyrir mig, að þegar ég hef
tekið upp símatólið til að
hringja út í bæ, hef ég heyrt
samræður í símanum, en ekki
hefur verið nokkur leið að fá
samband við það númer, sem
ég ætlaði að tala við, fyrr en
fyrrgreindu samtali var lok-
ið. Og svo var það einu sinni,
að ég var að tala við konu í
Keflavík héðan úr Sandgerði.
Og þá vitum við ekki fyrr en
önnur kona, héðan úr pláss-
inu, sem við þekktum báðar,
kemur þarna inn í samtalið
hjá okkur. Við urðum auð-
vitað steinhissa, en svo töluð-
um við þarna allar saman úr'
því sem komið var. En þessi
kona, sem kom þarna inn í
samtalið hjá okkur, var að ná
í annað númer hér í plássinu.
Þarna hlýtur vélin að hafa
stimplað hennar númer inn
og mér þætti gaman að vita
hvemig það reiknast þegar
vélin stimplar svona vitlaust.
Og það er min trú, að oft
borgi maður meira fyrir sím-
ann, en manni ber að réttu
lagi.
F ERDIN AIMR
• Tvær hringingar
í stað einnar
Þá, hefur það einnig komið
fyrir þegar fólk var að tala til
Reykjavíkur, að númer héð-
an úr plássinu hafa komið inn
á og slitið samtalið til Reykja
víkur. Þá verða þarna tvö
samtöl í stað eins. Einnig get-
ur komið fyrir, að hér sé um
mikilvæg samtöl að ræða,
sem allt annað en þægilegt er,
að slitin séu í miðju kafi. Ég
vissi um konu um daginn, sem
var að tala við lækni í Reykja
vík. Þá veit hún ekki fyrr en
samtalið slitnar og hún heyr-
ir í tveim manneskjum hér,
sem eru að tala saman. Hún
gat ekki hringt aftur fyrr en
því samtali var lokið; þá
loksins náði hún aftur sám-
bandi við lækninn í Reykja-
vík.
Með þökk fyrir birtinguna.
Kona í Sandgerði