Morgunblaðið - 15.02.1961, Blaðsíða 8

8
MORGVN BLAfílb
Miðvik'udagur 15. febr. 1961
Kirkjnn
Í>AÐ er fundið að messuformiveiti fullkomna þjónustu, en
aðra daga ársins geti hún þeirra
vegna, verið lokuð. Þangað sé
ekkert að sækja, sem almenn.
ing varðar um.
Sem betur fer, eru enn marg-
ir sem trúa því og vita, að kirkj-
an hefir háleitu hlutverki að
gegna í tilverunni. Og aldrei
meir en nú á tímum kaldrifjaðr
ar efnishyggju og guðsafneit-
unar, og vaxandi ótta um ger-
eyðingu alls lífs. Þá ætti það að
vera öllu kristilega sinnuðu
fólki ljúft og skylt, að efla
kirkjuna, fyrst og fremst með
nærveru sinni og starfa fyrir
hana. Svo hún geti í æ ríkari
mæli gegnt því helga hlutverki
sínu, að boða mönnum allsstaðar
nálægð GÚðs, og frelsandi boð-
skap Krists, sem er kærleiki,
fórnfýsi, bræðralag allra manna.
Það er kaldur veruleiki, að
kirkjurnar eru sorglega van-
ræktar, það eru allt of fáir
mættir við venjulegar guðsþjón.
ustur. Það var einu sinni spurt:
„Hvar eru hinir níu“ Má ekki
nú spyrja: Hvar eru ráðherr-
arnir, stjórnmálamennirnir, pró-
fessorarnir, skólastjórarnir, —
kennararnir, hin fjölmenna
stétt uppalenda barna og ungl-
inga, og aðrir framámenn
stétta og annarra samtaka, og
svo allir hinir mörgu, þegar
guðsþjónustur eru í kirkjunum-
Það er að vísu dæmi þess, að
þessir virðulegu borgarar sjáist,
en þau eru því miður allt of fá.
Trúa þessir menn í alvöru og
aðrir, sem fara að dæmi þeirra,
að þeir hafi engar skyldur við
kirkjuna, aðrar en greiða safn-
aðargjaldið, að það skipti engu
fyrir þá og almenning, sem leið-
andi menn þjóðarinnar, að gefa
í þessu sem öðru gott fordæmi.
Ef grafið er þannig undan kirkj-
unni með afskiptaleysi og sof-
andahætti, þá þarf engan að
undra að kirkjusóknin er eins
bágborin og raun ber vitni. og
kærkomið ástand þeim niður-
rifsöflum, er vilja kirkju og
kristni feiga með þjóðinni. Það
er áreiðanlega víst, að þras, ó-
drengskapur og skefjalausar
kröfur á aðra, en aldrei á sjálfa
sig mundi hjaðna, ef háir og
lágir vendu komur sínar í
kirkjurnar á helgum dögum, til
að fá þar andlegan styrk og
blessun. Kristindómurinn er
hyrningarsteinn kristilegs sið-
gæðis og allra góðra athafna.
Þeir, sem venja komur sínar
á helgum dögum í Dómkirkjuna,
verða oft þeirrar ánægju að-
njótandi, að sjá skólastjóra,
kennara og nemendur Hús-
mæðraskólans á Sólvöllum koma
þar, einnig kemur þar öðru
hvoru fjöldi skátastúlkna. Það
er yndisleg sjón, að sjá þetta
fríða fólk fylla marga bekki í
kirkjunni. Þökk sé þeim öllum
fyrir komuna. Vilja ekki fleiri
skólar og önnur samtök fara að
dæmi þeirra?
Fyrst er að vilja koma í
kirkjuna, þá verður það að góð-
um vana, að vera þar sem oft-
ast. Maður finnur — og nýtur
áhrifanna, sem helgi kirkjunnar
og blessun guðsþjónustunnar
þrýstir inn í sálina. Við skynj-
um að við erum á helgum stað.
í Musteri Guðs, og drögum skó-
af fótum okkar. Þó þessi snert.
ing við helgidóminn, sé aðeins
eina stund á viku, hefir hún ei-
lífðar gildi fyrir sálina, og var.
anleg áhrif á daglegar athafnir.
Gegnum aldirnar hefir kirkj-
an haldið á skærasta ljósinu,
kirkjulega starfsemi og kristi-1 fagnaðarerindi Krists. Enn í
legt starf. En fólk virðist telja | dag er það kirkjan, sem laðar og
sér trú um, að það hafi engar leiðir mennina til Krists, gef-
skyldur við kirkjuna aðra helgi- j ur í nafni Hans sundruðu og
daga. Ef það hentar, er gott að óttaslegnu mannkyni von um
koma þar á stórhátíðum og við, frið á jörð og velþóknun meðal
önnur tækifæri í fjölskyldunni. allra manna. Kristur er eina
Þá er talið sjálfsagt að kirkjan! von mannkynsins. Væru menn
kirkjunnar, að það sé ekki í
samræmi við kröfur nútímans,
jrrði því breytt, mundu guðs-
þjónusturnar verða betur sóttar.
Það er erfitt að gera svo öllum
líki, á það við um kirkjuna eins
og marga aðra þjónustu.
Ekki alls fyrir löngu var spurt:
„Til hvers eru prestar að tóna!
Spyrjandinn vildi afnema tónið,
að altarisþjónusta er ekkert auka
hátíðum. Væri þessi siðaathöfn
numin burt, yrði ekki mikið
eftir af kirkjulegri guðsþjón-
ustu, hámessu. Það má flytja
kristilegar ræður og syngja
andleg ljóð í hvaða húsi, sem
til þess er hæft og er víða gert,
með góðum árangri. En guðs-
þjónustu með venjulegri altaris
þjóustu, er aðeins hægt að halda
í kirkju eða húsi, sem til þess
er vígt. Þess verður að minnast,
að altarisþjónusta er ekkert auka
atriði, eða óþarfi, heldur heilög
athöfn.
Kirkjan, Musterin, sem siða-
athöfnin, guðsþjónustan fer
fram í er guðshús. Kórinn, sem
altarið er staðsett í er hjarta
helgidómsins. Þaðan birtir prest
■urinn boðskap frá Drottni þeg-
ar hann snýr sér að söfnuðinum,
þegar hann snýr sér að altarinu
biður hann Drottin fyrir safn-
aðarins hönd. f bæði skiptin ei
presturinn meðalgangari milli
Guðs og safnaðarins, eins og
Jesús Kristur var og er. Prest-
urinn er farvegur æðri orku,
sem streymir í gegnum kirkjuna
og út til alla viðstaddra, þeirra,
sem vilja taka á móti því ljósi
og krafti, er, kemur frá æðri
stöðum tilverunnar. Jesús Krist-
ur er gjafari þess og miðlari.
Á svipaðan hátt streymir þetta
orkuflóð í gegnum krossmarkið,
sem presturinn mótar, þegar
hann blessar yfir söfnuðinn í
lok altarisþjónusturinar. Hreyf-
ingar prestsins, messuklæði,
Ijósin á altarinu og krossinn,
iþetta allt hefir sina táknrænu
þýðingu og hvað irieð öðru, eyk-
ur á innihald og gildi guðsþjón-
ustunnar. Ræðan, boðun Guðs
orðs, söngurinn, á að fara sam-
an við altariafþjónustuna, með
því verður það guðsþjónusta í
húsi Drottins, kirkjunni.
Ef tónið, eða altarisþjónustan
er skoðuð eða skilin í þessu
ljósi, þá held ég að fáir mæli
með því, að þessi siðaathöfn
verði afnumin, eða aðeins við-
höfð á stórhátíðum. Aðrir helgi-
dómar kirkjunnar hafa sinn
þýðingarmikla boðskap að
flytja, hvers vegna að svifta þá
þessari helgu siðaathöfn? Stór.
hátíðir kirkjuársins gnæfa hæst,
til þeirra er alla jafnan meira
vandað, enda greina þær frá
stærstu viðburðum kristninnar,
Þá helgidaga eru kirkjumar
oftast þéttsetnar, og víða kom-
ast færri í sæti en vilja. Frá því
er greint, að kirkjrnar hafi
verið vel sóttar á síðustu jólum.
, Það er talandi tákn þess, að
enn á kirkjan og boðskapur
hennar ítök í huga og hjörtum
fjölda manna, þó ekki sé nema
á jólum, fæðingarhátíð Frels-
arans. Svipuð aðsókn er á öðr-
um stórhátíðum kirkjunnar.
Hver er orsök þess, að það
fólk sem fyllir kirkjurnar á stór
hátíðum ,skuli mjög sjaldan eða
ekki koma í þær aðra helgidaga
ársins. Er það af vana, eða til
hátíðabrigða, að það kemur þar
þessa daga? Ég veit það ekki.
Þó er vitað, að flestir íslend-
ingar eru trúhneigðir, vilja hafa

sem vizuiUm
Tíu þúsund
ep'askífur
ÞAÐ var mikið um að vera
í húsmæðraskólanum í Vejle
í Danmörku föstudaginn 20.
janúar sl. Forstöðukonan,
kennarar og 100 nemendur
fóru á fætur klukkan hálf-
fimm um morguninn til þess
að baka eplaskífur. Þær
höfðu lagað deigið kvöldið
áður. Kl. 9 um morguninn
höfðu stúlkurnar steikt 2000
eplaskífur og þegar þær
hættu voru eplaskífurnar
orðnar 10,000 að tölu.
En sagan er ekki öll búin
enn. Um leið og eplaskífurn-
ar voru teknar af pönnunum,
var þeim ekið út til ýmissa
verksmiðja, fyrirtækja, skóla,
skrifstofa o. fl., svo og á
mörg einkaheimili. Ibú-
arnir í Vejle borðuðu glóð-
volgar eplaskífur með morg-
unkaffinu, og þeir sem urðu
of seinir að fá þær fyrir
Samkeppni
um síldarrétti
Hver kann að matreiða
nýja síld á sem Ijúffengastan
hátt? Einn viðskiptavinur
blaðsins fór þess á leit við
kvennaþátt blaðsins, að hann
efndi til samkeppni um bezta
síldarréttinn. Sú húsmóðir,
sem ber sigur úr býtum, hlýt
ur að lauirum kr. 500,00.
Leikreglur eru þannig, að
konur af öllu landinu senda
næsta hálfan mánuðinn
kvennaþætti Mbl. uppskriftir
af réttum úr nýrri síld og
lýsa hvernig þeim, finnst
bezt að matbúa hana. Síðan
verður valið úr uppskriftun-
um, þær beztu birtar í blað-
Stúlkurnar fóru á fætur klukkan hálf fimm um morguninn
til að steikja eplaskífur.
þann tíma, borðuðu þær með Kongó-hjálp Rauða krossins
miðdegiskaffinu. þar í landi. Forstöðukonan,
Ágóðinn af sölu eplaskíf- frk. Metha Möller, var mjög
anna nam 8000,00 d. kr. og ánéegð yfir hversu allt gekk
runnu þeir peningar í vel og greiðlega, og þótt
stúlkurnar væru þreyttar um
kvöldið, voru þær hreyknar
og glaðar yfir afreki dagsins.
Forstöðukonan sagði, að hún
hefði pantað 300 kg. af feiti
til að steikja í, og kl. 11 um
morguninn hefðu þær verið
búnar að nota 300 lítra af
mjólk. Á 2. hunöfrað epla-
skífupönnur (þ. e. pönnur
með holum í) hefðu verið
notaðar. — Okkur kom aldrei
til hugar að við settum bæinn
á annan endann, bætti hún
við. Bærinn þekkir eplaskíf-
ur okkar, þar sem við selj-
um þær á degi barnahjálpar-
innar, en við höfum aldrei
selt og bakað líkt því eins
mikið af eplaskífum og nú.
Frk. Betha Möller sendi
Mbl. úrklippur úr 5 dönskum
dagblöðum, sem, ásamt fleir-
um, skrifuðu um framlag
stúlknanna til Kongó-hjálp-
arinnar. Frk. Möller sagði í
bréfi sínu, að þeim mörgu ís-
lenzku stúlkum, sem numið
hefðu við húsmæðraskólann
í Vejle, þætti eflaust gaman
að heyra um eplaskífudaginn
í húsmæðraskólanum, og
einnig mætti skjóta þessari
hugmynd áð íslenzkum hús-
mæðraskólum.
inu, og að lokum dæma hús-
mæður um, hverjar af þeim
hljóta verðlaunin.
Það hefur oft verið talað
um það, hve íslendingar borði
lítið af síld. Fjöldi húsmæðra
kvarta yfir, hversu lítið af
uppskriftum af nýrri síld sé
að finna í matreiðslubókum og
blöðum. Hér er tækifæri til
tað bæta úr þeirri vöntun.
Við óskum eftir að sem flest
ar konur taki þátt í sam-
keppni þessari og komi með
sem flestar og beztar upp-
skriftir. Verðlaunin eru eins
og fyrr segir 500 krónur og
frestur til að skila uppskrift-
um til næstu mánaðamóta.
Kúbu
Bardagar á
BANDARÍSKA útvarpsstöðin [
„Voice of America“ hafði þær
fréttir m.a. eftir stórblaðinu
New York Times í gær, að
miklir bardagar gcistuðu nú í
frumskógum Suður-Kúbu —
milli hers Castrostjórnarinnar
og uppreisnarmanna, og hefði
fjöldi manns af báðum liðum
beðið bana og særzt.
Sagði útvarpið að New York
Times hefði skýrt svo frá, að
um 4 þús. uppreisnarmenn
væru nú upp til fjalla á þess-
um slóðum, umkringdir stjórn
arhermönnum á alla vegu.
irnir í sannleika kristnir,, lifðu
betur eftir fagnaðarerindi
Krists, þá væru engin stórvelda
og smávelda vandamál. Kær-
leiks boðskapur Krists brúar öll
bil og jafnar allar misfellur.
Júlíus Ólafsson.
Laos-konungur stýrir
fundi ríkisstjórnar
VIENTIANE í Laos, 10. febrúar.
— (Reuter) — Savang Vatt-
hana, konungur Laos, flaug í
morgun frá konungssetri sínu
í Luang Prabang til stjórnarað-
setursins í Vientiane. Skyldi
hann sitja í forsæti ríkisstjórn-
arinnar til að athuga mögu-
leika á myndun nýrrar stjórnar
á breiðari grundvelli en núver-
andi stjóm landsins.
Boun Oum prins, hinn hægri-
sinnaði forsætisráðherra Laos,
hefur boðizt til að segja af sér
gegn því að mynduð verði ný
stjórn, sem í eigi sæti bæði
fulltrúar hægrimanna og Pathet
Lao-félagsskaparins, sem er
hlyntur kommúnistum.
Ef það mistækist er búizt við
að aðrar tvær leiðir mætti
reyna, — að breikka starfs-
grundvöll núverandi stjórnar
með því að fjölga ráðherrum f
henni, eða að hefja að nýju
fundi í eftirlitsnefndinni, sem
hætti störfum 1958, en í henni
eiga sæti fulltrúar frá Indlandi,
Kanada og Póllandi.
Þegar konungur kom til
Vientiane-flugvallarins í dag,
voru ráðherrar þar til að taka
á móti honum. Þeir krupu á
kné fyrir honum. Þrjár æfinga-
þotur af gerðinni T-6 flugu yfir
flugvöllinn og heilsuðu konungi,
Það 'slys varð *r æfingaflug-
vélarnar voru að hefja sig á loft
rétt fyrir konungskomu, að ein
þeirra valt um koll á flugbraut-
inni og stórskemmdist.