Morgunblaðið - 19.02.1961, Page 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 19. febr. 1961
Myrkraverk
a eftir Bever’ey Cross
í þýðingu Bjarna Arngrimssonar
Marcel vissi, að ég var æstur
yfir einhverju, að eitbhvað tafði
mig við vinnu mína, en hann
spurði engra spurninga. Eg held
að hann hafi grunað að ég væri
ástfanginn.
Tíu dögum eftir að ég kom til
La Condamine, fékk ég skila-
boð frá Lucien, sem bað mig að
koma til verkstæðisins næsta
morgun og vera í elztu fötunum
mínum. Víð ættum að fara til
Belleau.
Eg mætti stundvíslega kl. 8
utan við verkstæðið um leið og
syfjaður kaffihúseigandi, í rönd
óttri skyrtu og með axlabönd,
kom út til að taka hlerana frá
gluggunum og deplaði augunum
í morgunsólinni. Benoit var kom
inn á undan mér og ég heyrði
hann rífast við einhvern inni í
skúrnum, og um leið og ég kom
fyrir hornið, kom hann út á
gangstéttina. Eg snarstanzaði
skelfdur, því að með honum var
lögregluþjónn.
,,Boncieur, jeune home“ sagði
hann, án þess að gefa mér neitt
aðvörunarmerki. Lögreglumaður
inn tók ekkert eftir hinu óstyrka
stami mínu en skálmaði framhjá
mér og benti á gangstéttina. Rauð
málning hafði sletzt um allan
veginn og á gangstéttina alveg út
á brún. Benoit þótti gott að vinna
í sólinni og sleppa við óþefinn og
rifrildið í skúrnum. Eg gerði mér
grein fyrir því, að ekki hafði kom
izt upp um okkur, en ég óskaði
þess að Benoit væri ekki jafn
þrjózkur og hefði lofað lögreglu
manninum að gera þetta ekki aft
ur til að hann gengi ánægður
leiðar sinnar. Þeir böðuðu út
öllum öngum og lögreglumaður
inn sþarkaði í vegginn og fégg
menju á skóna sína.
Dédé kom fyrir homið við
enda götunnar. Hann var í leð
urjakka og skálmaði áfram blístr
andi með þumalfingurna undi-r
belti sér. Þegar hann sá lög-
reglumannin, lét hann sem ekki
væri, en snarsnerist á hæli og
hvarf bak við pýramídann. Sá
stutti kom ekki aftur fyrr en
lögreglumaðurinn hafði verið
1 sendur burtu með smáupphæð
frá Lucien í bætur fyrir máln
inguna á skónum hans og móðg
ani-r Benoit’s. Þegar hann var
farinn rak Lucien Benoit inn í
skúrinn og kallaði hann „heimsk
ann og klaufalegan fábjána“.
„Viltu hafa hann rekandi nef
ið hér inn aftur?“ spurði hann
reiður. „Viltu að hann gangi hér
um og leiti að málningu á gang
stéttunum? Viltu hafa hann á
verði til að leita að átyllu til að
stinga þér inn?“
Reiði hans virtist ekki standa í
neinu réttu hlutfalli við afbrot
ið, en ég tók eftir, að Moumou
og Dédé héldu sig í burtu og
Benoit, sem hafði verið svo
mælskur við lögreglumanninn,
draup höfði og sagði ekki neitt.
Þessi atburður dró frekar úr
mínu góða morgunskapi og hin
um kitlandi æsingi. Við hlóðum
bílinn með tunnum með loki.
Lucien horfði á og erti Benoit
allan tímann með bitrum háðs-
yrðum og ég var ánægður þegar
við loksins einir í skítugum bíln
um og hristumst niður götuna
burtu f-rá La Condamine. Ben-
oit muldraði eitthvað í barm sér.
„Honum brá illa við“, fitjaði
ég upp á.
„Svona er hann", sagði Benoit,
„foringinn er svona. Hann getur
látið mann sk-ríða eins og skítug
an orm“.
Hann bölvaði fótgangandi
mnni, er hentist í ofboði frá
okkur. í staðinn fyrir að halda
beint í áttina til Bois de Boulogne
sneri hanh til norðurs.
„Eg ætla að skoða svolítið", út
skýrði hann og stanzaði framan
við röð af yfirgefnum og hálf
hrundum skúrum.
,,Þú mátt kom með og horfa á,
ef þig langar til“, sagði hann,
gekk á undan mér frá vörubíln
um og leitaði í buxnavösum sín
um að lykli. Hann opnaði dyrn-
ar að einum af bílskúrunum og
við fórum inn í rökkvaðan óupp
lýstan skúr, þar sem helj-arstór
bíll stóð hulinn seglum í myrkr-
inu.
„Haltu á þessu", sagði hann og
rétti mér stórt vasaljós. sem
átti að lýsa með yfir öxl hans,
meðan hann velti seglunum af.
Eg kíkti og sá sjálfan mig spegl
ast í skínandi vélarhúsi langs
og lágs kappakstursbíls. Benoit
braut yfirbreiðsluna vandlega
saman og hinn rennilegi bíll
gljáði í ljósinu. Hann er fallegur,
Bugatti módel 1938 í fullkomnu
lagi, nýmálaðu-r, með ný hjól og
ný áklæði úr ilmandi rauðu
leðri. Hann var málaður dökk-
rauður og á dyrum og vélarhlíf
voru tveir franskir fánar í koss
og hvítir hingi með tölunni 17.
Benoit tók hreinan klút og fægði
hinn gljáandi bíl af ást og virð
ingu. Eg hélt vasaljósinu stöðugu
fyrir hann og sagði ekki neitt.
Eg vissi, að það sem ég sá þarna
kom honum einum 'við, meira
að segja var mér mikill heiðu-r
að vera viðstaddur. Ef til vill
hafði Benoit ekki farið til bíl
skúrsins nema vegna reiðikasts
Luciens.
Athöfnin sefaði og endurnærði
hann og hann brosti til mín með
an hann breiddi seglið aftur yf
ir og gekk á undan út úr bíl-
skúrnum. Hann læsti dyrunum
mjög vandlega og leit upp og
niður götuna, eins og hann ótt
aðist að við hefðum verið eltir.
En þega-r Við vorum á annað
borð komnir á stað áleiðis til
Rambouillet, byrjaði hann að
blístra og brátt að tala.
Hann sagði mér frá bifreiðinni
og að hann hefði unnið þrjá
G-rand Prix kappakstra í henni,
unz hann varð fyrir slysi í Casa-
blanca.
,,Við vorum báðir sundurtætt
ir“, sagði hann, ,ég hafði enga
von lengur um að geta tekið þátt
í kappökstrum. Eg hafði glatað
lífsþrótti ipínum og taugasty-rk
Hann.var heldur ekki nema fyrir
ruslahaugana. En ég gat ekki
fengið af mér að selja hann, svo
ég lét senda hanan til Parísa-r
í geymslu. Eg átti nóg af pen-
ingum þá, skaltu vita“. Hann
brosti til mín, og mér geðjaðist
ósköp vel að honum.
,,Eg sá hann ekki aftur fyrr
en stríðið var hálfnað, þega-r ég
kom til að gá að honum. Og ég
hef verið næstum 10 ár að gera
hann eins og hann var, alveg
jafnfallegan eins og þegar hann
vann í Mílanó! Hann hafði náð
heilsu í sólskininu í húsi sínu
við Antibes og við hjúkrun konu
hans, sem va-r bæði indæl og
trygg, því hann hafði ennþá
nóg af peningum, og verksmiðj
an hafði verið mjög örlát. Síðan
kom stríðið. Vinirnir hurfu. Ben
oit og kona hans lokuðu sig inni
í húsi sínu og biðu, unz allir pen
ingar þeirra voru búnir. Þeir
misstu gildi sitt mjög fljótt og
það var ekkert efti-r.
„Og daginn sem við eyddum
síðasta eyrinum“, sagði hann, „dó
konan mín. Hún lagðist bara á
hliðina og dó. Hún gat ekki búið
við skort, gat ekki hugsað sér
að eiga ekki peninga, Svo hún
sneri sér bara til veggjar og dó“.
Eg held hann hafi enn verið
undrandi yfir, hversu einfalt það
var.
,,Svo kom ég til Parísa-r til að
leita að Bugatti-bílnum mínum"
hélt han-n áfram, „fann hann og
gekk svo í andspyrnuhreyfing-
una“.
,,Og hvað ætlarðu að gera við
hann núna?“ spurði ég, „nú þeg
ar þú ert búinn að gera við hann
aftur“.
„Eg ætla að selja hann“ sagði
hann öruggur, „ég ætla að selja
hann og fara svo aftur í sólskin
ið“.
En ég gat ekki trúað honum.
Hver mundi vilja Bugatti frá
1938? Og hvernig mundi hann
nokkru sinni geta skilið við
hann? Eg hafði séð ástina skína
úr augum hans, meðan hann var
að fægja bílinn, og ég vissi að tal
ið um að selja og halda suður á
bóginn var einungis þjóðsaga.
Við fórum yfir ána og þutum
gegnum stóru undi-rgöngin, sner
um síðan af leið til fyrsta við-
komustaðarins, liðsforingjaskól-
ans við Clenton. Þar tókum við
þrjá ný-þvegna „américains" og
tókum til baka þrjá-r illþefjandi
tunnur með rotnandi mat, er
stóðu utan við eldhúsið.
,,Þetta lærðum við af 2. hern
um brezka", sagði Benoit. „Við
seljum bændunum það. Þeim
finnst þeir fá það ódý-rt, og þeir
hafa rétt fyrir sér. En það verður
að gæta þess, að fyirtæki okka-r
verzla-r ekki með svínafóður í
gróðaskyni, heldur a-f öðrum á-
stæðum“.
Hann hafði gert þetta í þrjá
mánuði, en það var hugmynd
Benoit sjálfs, og á því byggðist
öll áætluni-n. Eftir bjö-rgunina og
jafnvel þótt svínafóðrið gæfi ekki
neinn gróða til lengdar, átti að
halda áfram að taka við, sækja
SkáBdið og mamma litla
fóðu-r og senda bændunum í að
minnsta kosti má-nuð.
„Svo að engan gruni neitt“ út
skýrði Benoit. „Það er líka mín
hugmynd".
Eg óskaði honum til hamingju
og hann trúði mér nægilega vel
til að hvísla því, að þó að Lucien
virtist vera foringinn, þá væ-ri
í raun og veru hann Benoit, sem
legði til vi-tið. Við kinkuðum
kolli samþykkir.
sUÚtvarpiö
Sunnudagur 19. febrúar
8.30 Fjörleg músík að morgni dags.
900 Fréttir.
9.10 Veðurfregnir.
9.20 Vikan framundan.
9.35 Morguntónleikar.
a) Strengjakvartett f A-dúr op.
39 nr. 3 eftir Boccherini (lt-
alski kvartettinn leikur).
b) Hilde Zadek syngur aríur eft*
ir Purcell, Haydn og Hándel.
c) Prómeþeus-forleikurinn op 43
og Sinfónía nr. 1 í C-dúr op.
Keflavík. Arnarfell kemur til Hull á
21 eftir Beethoven (Fílharmon
íusveit franska útvarpsins;
Paul Parey stjórnar).
11.00 Messa 1 Dómkirkjunni (Prestur?
Séra Arelíus Níelsson. Organleik-*
ari: Helgi Þorláksson). .
12.15 Hádegisútvarp. ’
13.05 Erindi um heimspekileg efni; I.?
Efahyggja (Brynjólfur Bjarnason
fyrrum menntamálaráðherra).
14.00 Miðdegistónleikar (frá tónlistar-*
hátíðinni í Liege 1960): Öperan
,,Orfeus“ eftir Monteverdi (Belg
ískir söngvarar, kór og hljómsveit
flytja; Edgar Doneux stjórnar.
— Þorsteinn Hannesson flytur
skýringar).
15.30 Kaffitíminn: — (16.00 Veðurfr.).
a) Jósef Rúdólfsson Felzmann og
félagar hans leika.
b) Eastman-Rochester ,Pons*
hljómsveitin leikur létt lög
eftir Leroy Anderson; Fred-*
erick Fennell stj.
16.30 Endurtekið efni (frá 31.f.m.)?
a) Úr samfelldri dagskrá um
Torfa Eggerz.
b) Tónlist eftir Björgvin Guð-
mundsson.
17.30 Barnatími (Skeggi Asbjarnarson
kennari) ?
a) ,,Já eða nei". spurningaþáttur.
b) Guðjón Ingi Sigurðsson les
ævintýri.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þetta vil ég heyra: Kristjana Þor
steinsdóttir velur sér hljómplöt-
ur.
19.10 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir og
íþróttaspjall.
20.00 Um daglegt líf f Óslandshlíð fyr-
ir 75 árum (Gísli Kristjánsson rit
stjóri flytur eftir frásögn Jóns
Konráðssonar hreppstjóra í Bæ),
20.20 Hljómsveit Ríkisútvarpsins leik-
ur. Stjórnandi: Bohdan Wodiczko
a) ,,Á krossgötum*', svíta eftir
Karl O. Runólfsson.
b) „Trittico Botticelliano" eftir
Ottorino Respighi.
20.50 Erindi: Sjónvarp og útvarp t
Bretlandi (Séra Emil Björnsson),
21.15 Gettu betur!, spurninga- og
skemmtiþáttur undir stjórn Svav
ars Gests.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög: Heiðar Astvaldsson vel
ur og kynnir.
23.30 Dagskrárlok.
1) Og hvað finnst þér svo um inni- 2) Það er prýðilegt. Ég segði, að 3) ....ef ég hefði ekki séð mörg
hald kvæðisins? þú værir frumlegur, ef______ kvæði alveg eins áður.
— Þetta var óheppilegt ....I gæti hann visað mér leiðina tilj er enn of máttfarinn til að| að honum batni o-g vona að hann
Ef hundurinn væri heilbrigður,I foreldra drengsins .... En hann hreyfa sig! Ég verð að bíða eftir| geti hjálpað!
Mánudagur 20. febrúar
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —•
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —-
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —•
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.15 Búnaðarþáttur; Vélabúskapur
(Haraldur Árnason ráðunautur),
13.25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar),
18.00 Fyrir unga hlustendur: „Forspil'*
bernskuminningar listakonunnar
Eileen Joyce; XVI. — sögulok
Rannveig Löve).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Vignir
Guðmundsson, blaðamaður).
20.20 Einsöngur: Sigurveig Hjaltesteð
syngur: Við píanóið: Fritz Weisa
happel.
a) Tvö lög eftir Jóhann Ö. Har-
aldsson: „Vögguljóð" og „Sum
arnótt".
b) Fjögur lög eftir Karl O. Run-
ólfsson: „Japanskt ljóð", „Vikl
vaki", „Síðasti dans" og „Den
farende svend".
20.40 Leikhúspistill: Viðtal við Önnu
Borg (Sveinn Einarsson fil. kand,
21.00 Tónleikar: Klarínettukvintett f
A-dúr (K581) eftir Mozart (V.
Ríha og Smetana kvartettinu
leika).
21.30 Utvarpssagan: „Blítt lætur ver-
öldin" eftir Guðmund G. Haga-
lín; III (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar.
22.20 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð-
mundsson).
1 23.10 Dagskrárlok