Morgunblaðið - 22.02.1961, Síða 6

6
MORGUl\*JLAÐ7Ð
Mlðvikudagur 22. febr. 1961
íslendingafélagið
G'isli Brynjólfsson segir frá ýmsu
markverðu frá Noregi
íslendingafélagið
„Jú, blessaður komdu á fund-
inn“, segir glaðleg rödd í sím-
anum, „og segðu okkur eitthvað
að heiman". Það er formaður ís-
lendingafélagsins í Bergen, sem
er að segja, að það eigi að vei'a
fundur annað kvöld. Og ég á
fundinn, og sagði þeim það
helzta, sem gerst hafði áður en
ég fór að heiman og sýndi nokkr
ar skuggamyndir. Og þar talaði
líka séra Egill Lehman prestur
i Fana, mikill áhugamaður um
samband Islands og Noregs og
talar íslenzku ágætlega, þótt
aldrei hafi hann til íslands kom-
ið. Og hann messar fyrir landa
á þjóðhétíðardaginn. íslendinga-
félagið er bara tveggja ára og
meðal stofnenda þess og aðal-
starfskrafta ber að nefna Vest-
firðinga tvo, Ingibjörgu Jóhann-
esdóttur, sem hér hefur dvalið
síðan 1926, gift Dyrkolbotn
manntalsstjóra í Nesttun og svo
Jón Sigurðsson, sem um áratugi
var vélstjóri hjá Bergenska, nú
á eftirlaunum og áttræðisaldri,
en hrókur fagnaðar hvar, sem
hann kemur eins og maðUr í
blóma lífsins. Félagið heldur
fundi mánaðarlega að vetrinum
eg sér um fullveldisfagnað 17.
júní. Formaður er Gottfred
Kvinge. Norðmaður sem bjó 18
ár á íslandi. Hann rekur hús-
gagnabólstrun, á indælt gestrisn-
isheimili með Molly konu sinni
og tveim sonum, Katli og Geir.
Fjórir nýir biskupai
Kirkjusókn var hér meiri um
jólin en nokkru sinni fyrr. Sum-
ir prestar urðu að messa 2—3
sinnum á aðfangadag, af því að
kirkjan rúmaði ekki allan söfn-
uðinn. Nú um áramótin hafa
kirkjur líka verið fjölsóttar.
Annars er kirkjusókn ekki mikii
hér á venjulegum helgidögum,
þrátt fyrir ötult starf presta og
margra áhugasamra leikmanna.
Þetta er sjálfsagt ásamt öðru,
orsök þess að nokkur skortur er
hér á prestum. Standa nokkur
brauð auð, einkum í Norður-
Noregi og er þeim þjónað af ná-
grannaprestum. Von er að úr
þessu rætist á næstu árum, því
að fleiri stunda nú guðfræðinám
en gert hafa undanfarið. Hér í
landi eru þrír prestaskólar: Guð-
fræðideild háskólans í Osló,
Safnaðarháskólinn og presta-
skóli Norska Kristniboðsfélags-
ins í Stafangri. Nemendur hans
verða þó að þreyta próf í Osló.
Við Bergensháskóla, sem er í
örum vexti, er ekki guðfræði-
deild, og er ólíklegt að hún verði
stofnuð í bróð. En fram hefur
komið tillaga um að setja þar á
fót kennslustofnun í trúarbragða
vísindum, s- s- trúarbragðasögu,
trúarheimspeki, trúarsálfræði og
trúaruppeldisfræði. Yrði hún þá
einkum fyrir þá, sem stunda
kennslu í kristnum fræðum o.
fl. Sem heppilegur maður til að
starfa við slíka stofnun hefur
verið nefndur hinn ungi og gáf-
aði prestur, Per Lönning lektor
við kennaraskólann í Osló. Hann
er bara 32 ára en hefur þó tvær
doktorsgráður, dr. theol. fyrir
rit um Sören Kirkegárd og dr.
phil. fyrir rit um Pacal. Um
daginn sótti Lönning um dóm-
formaður íslendingafélagsins
í Bergen
• Skemmdarvargar
í Kópavogi
Gröm húsmóðir í Kópavogi
hefur sent Velvakanda bréf:
„Það er nú einn helztí leik-
ur pilta hér í Kópavogi að
skera niður þvottasnúrur eft-
ir að dimmt er orðið á kvöld-
in. Og þessir þokkapiltar láta
sig litlu skipta þó snúrurnar
séu fullar af þvotti. Það er
ekki skemmtilegt að koma
að þvottinum í forinni eftir
að hafa staðið í þvottahúsinu
allan daginn. Eg held að tlest
um þyki nóg að þvo þvottinn
sinn einu sinni í einu.
•^Ónáttúra^
En það er ekki fyrst og
fremst tjónið, sem veldur mér
hugarangri, heldur hugsunar-
í Bergen
prófastsembættið í Osló, sem
losnaði, er dr. Godal varð Þránd.
heimsbiskup eftir Fjellbu. Lönn
ing fékk flest atkvæði í safnað-
arráðinu, en ekki er enn vitað
hvort hann fékk meðmæli bisk-
ups. En svo mikið er víst að ekki
hlaut hann embættið. Það var
veitt einum elzta umsækjandan-
um, F. Knudsen, vel metnum
sóknarpresti um sextugt. Þó að
embættisveiting þessi þyki nokk
uð álitamál, finnst mörgum hún
réttmæt, því að fara eigi eftir
starfsaldri frekar en öðru. Lönn-
ing hefur líka nóg að gera. Hann
er eftirsóttur fyrirlesari, hann
situr á Stórþinginu (fyrir hægri
menn) hann er meðritstjóri
Kirke og Kulur, einn af þrem
ritstjórum Kirkjublaðsins o. s.
frv.
Tveir bisíkupar verða vígðir
í Osló 15. janúar, Godal til
Þrándheims og Fridtjof Birkeli
til Stafangurs. Sá síðarnefndi er
framkvæmdastjóri Norska
Kristniboðsfél. og hefur aldrei
þjónað prestsembætti í norsku
kirkjunni. Er það óvenjulegur
ferill upp í biskupsstól. Á þessu
ári láta tveir aðrir biskupar af
embætti sökum aldurs, þeir Alv
Wiig í Tromsö og Ragnvald
Indrebö í Björgvin. Þegar þess
er gætt, að biskupar Noregs eru
ekki nema 9 alls, eru þetta ó-
venjulega mikil mannaskipti á
einu ári.
Kirkjan starfar mikið
Eins og fyrr er að vikið, er
kirkjusókn ekki mikil hér. Vor-
ið 1956 voru kirkjugestir taldir
í nokkra mánuði. Ég hef séð
skýrslur úr einu biskupsdæmi.
Þar reyndist kirkjusóknin vera
3,6% á venjulegum helgidögum.
hátturinn, þessi skemmdar-
fýsn og ónáttúra í blessuðum
börnunum. Það er eins og
stór hópur barna sé haldinn
þeim sjúklegu hvötum að vilja
,,ná sér niðri á“ öllu og öll-
um, bæði lifandi og dauðu.
Þessir skemmdarvargar ættu
skilið að fá duglega hirtingu
— og foreldrarnir að bæta
tjónið. Og það er ekki að vita
hve lengi þessi börn láta sér
nægja að skera niður snúrur.
— Eg held, að foreldrar ættu
að kynna sér vel til Iwers
börn og unglingar nota sjálf-
skeiðunga og vasahnífa, sem
þeim er leyft að vera með í
Töikum".
• Orðlagður fyrir
hófsemi
G.S. sendir okkur bréf um
bjórinn:
Talið er að síðan hafi kirkju-
sókn aukizt nokkuð. Kirkjum er
haldið vel við, þær eru hitaðar
með rafmagni og hinar vistleg-
ustu og hafa yfirleitt ágæt hljóð-
færi. Allir starfsmenn kirkjunn-
ar, aðrir en presturinn, eru ráðn-
ir og launaðir af safnaðarstjórn-
inni, sem fær fé frá bæjar- eða
sveitarfélaginu til kirkjumál-
anna og virðist hafa rúm fjárráð.
Sérstök sóknargjöld eru efrki,
en samskot eru algeng við guðs-
þjónustur, og kemur þá oft inn
mikið fé til kristniboðs, líknar-
mála eða einhvers safnaðar-
starfs. Um nýjungar eða sérstakt
framtak á sviði kirkjunnar
mætti nefna sem dæmi: í stærstu
'borgunum hefur kirkjan komið
upp ráðleggingarstofum, sem
fólk getur leitað til vegna vand.
kvæða í heimilislífi sínu eða
erfiðleikum á ýmsum sviðum og
eru þær opnar allan sólarhring-
inn. Stofnun starfar, sem veitir
um bjórinn, að mig langar til
að leggja orð í belg. Eg er
liðlega fertugur og hef alla
tíð verið orðlagður meðal
vina minna og félaga fyrir hóf
semi — og áfengi hef ég varla
bragðað, bragðið þykir mér
vont og áhrif þess hef ég ekki
reynt. Sama gilti um bjórinn,
þann sterka, sem hér var seld
ur í mínu ungdæmi. Mér
fannst hann vondur á bragðið
og áfengur bjór heillaði
hvorki mig né aðra unglinga
á þeim tímum.
• Með magakvilla
Allt frá því að ég komst
á fullorðinsárin hef ég verið
slæmur í maganum og hef
þurft að fara varlega í mat og
drykk. Vanlíðan minni get ég
fræðslu og aðstoð við trúarlegt
uppeldi barna, önnur stofnun
starfar við að undirbúa leikmenn
til ýmiskonar þjónustu í söfn-
uðunum og sjálfsagt mætti nefna
fleira þótt ekki sé mér um það
kunnugt. Mikil áherzla er lögð
á að kanna nýjar leiðir til að
ná til æskulýðsins, leiðbeina
ungu fólki og laða það að kirkj-
unni, og gefin hefur verið út ný
þýðing af Nýja Testamentinu,
sem sérstaklega er ætluð börn-
um og unglingum. Allt þetta
sýnir að þrátt fyrir litla kirkju-
só'kn, er starf kirkjunnar mikið
og blómlegt á ýmsum sviðum
og öflugt leikmannastarf í þágu
kristniboðs og fleiri málefna ber
ótvíræðan vott um það, hve djúp
um rótum kristindómurinn stend
ur í þjóðlífi Norðmanna.
Indre Arna, 5. janúar 1961
vart með orðum lýst, þegar
eitthvað brá út af í matar.
ræði — og ég veit, að þeir
einir, sem haft hafa maga-
kvilla, skilja þetta. Ekki gat
ég kennt vínneyzlunni um,
því áfengi bragða ég ekki.
Svo var það eitt sinn, nán-
ar tiltekið fyrir 10 árum, að
ég fór í skemmtiferð til Eng-
lands með kunningjafólki. Eg
gerði það af rælni í þéssari
ferð að drekka eitt sinn
flösku af sterkum bjór. En
hvað gerðist? Mér varð í fá-
um orðum sagt mjög gott aí.
• Ttorðaði allan mat
Nú gat ég borðað allan al-
gengan mat án þess að mér
yrði meint af. Þetta þakka ég
bjórnum. — Síðan hef ég far.
ið alloft til útlanda og þá
drukkið 2—4 flöskur af áfeng
um bjór á dag og það sama
hefur endurtekið sig. Óþæg-
indin í maganum hverfa og
ég get farið að borða „eins og
hitt fólkið". Þetta er e. t. v.
undarlegt, en engu að síður
sannleikur
fslenzki bjórinn, sá sem
við getum fengið hér í verzl-
unum gerir ekki sama gagn.
Mér verður alltaf leitt af hon
um.
Nú verður mér á að spyrja:
Hvers vegna má ég og mínir
líkar ekki fá þann drykk, sem
sannanlega á vel við okkar
meltingarfæri? Getur ekki
verið að bjórinn lækni ein-
mitt vanlíðan einhverra
þeirra, sem fá meltingartrufl-
anir af þessari taugaspennu,
sem hrjáir þorra manna á
dögum, Er þetta e. t. v. ekki
rétti drykkurinn til að hjálpa
meltingarfærunum við að
melta þennan þunga mat sem
við neytum almennt?"
Gísli Brynjólfsson