Morgunblaðið - 23.02.1961, Blaðsíða 16

16
' MORCVTSBL AÐlh
Fimmtudagur 23. febrúar 1961
Myrkraverk
12 eftir Beverley Cross
í þýðingu Bjarna Arngrímssonar
Við hlógum bæði og urðum
róleg. Ég sá að líkami hennar
var einungis lítið brenndur, and-
lit hennar var ómálað og yndis-
lega sólbrúnt.
„Við erum hátt uppi yfir öll-
um öðrum og þurfum ekki að
vera í neinu.“ Hún vafði hand-
klæðinu fastar um sig.
„Er Lucien hjá þér?“ spurði
ég.
„Hann fór upp í sveit að gera
eitthvað. Hann kemur ekki aftur
fyrr en eftir nokkra daga.“
Ég mundi þá eftir Benoit,
sagði ekkert, en hún hélt áfram:
,,En hvers vegna komst þú?“
„Mig langaði til að syngja
fyrir þig söng.“
„Söng?“
,,Já, um bófa. Ég á að syngja
hann á hljómleikunum. Ég fann
hann fyrst í dag, og ég ákvað að
þú ættir að vera hin fyrsta, sem
heyrðir hann.“
Nú hélt ég að hún myndi fara
að gráta. Hún horfði á mig
hugsandi augum, og ég rétti
henni hönd mína. Hún sneri sér
undan.
„Ágætt, fyrst fáum við okkur
kaffi, og ég fer í einhver föt,
svo hlusta ég á sönginn. Hvem-
ig væri það?“ Hún reyndi að
vera hressileg og flýtti sér í átt-
ina til eldhússins.
Ég gat ekki stillt mig um að
segja henni, hversu mér geðjað-
ist vel að gula handklæðinu.
Ég sagði henni, að ég vildi
gjarnan að hún klæddist því á-
fram og skipti ekki um föt. „I>ú
ættir að mála sjálfsmynd af þér
svona “ sagði ég, „með þetta
handklæði og hárið þitt bundið
svona aftur. Það er einkar yndis-
legt.“
Ég held hún hafi komizt við.
Ég er viss um að Lucien tók
aldrei eftir henni. Ég held hún
hafi komizt við af klaufalegum
tilraunum mínum til að segja
henni að mér fyndist hún fögur,
en hún sagði ekkert, brosti að-
eins leyndardómsfull í barm sér,
og gekk frá eldhúsinu í áttina
að svefnherberginu. Hún dró
tjaldið fyrir á eftir sér og ég elti
sem í draumi. Sólin var lágt á
lofti og kastaði skuggum af reyk
háfum gegnum stóru glerrúð-
urnar og yfir tandurhreint gólf-
ið. Ég beið, starði á þung tjöldin
og hlustaði á andardrátt hennar
hinu megin. Ég heyrði ennþá
sönginn um bófann í höfði mér
og ég mundi hvítan líkama henn
ar, nóttina sem ég svaf á sófan-
um. í>á dró ég tjöldin frá og
gekk til hennar. Gula hand-
klæðið hafði fallið á gólfið og
lá þar í hrúgu við bera fætur
hennar. Hún stóð og sneri sér
að veggnum, studdi sig með ann
arri hendi við snyrtiborðið. Ég
tók klútinn af höfði hennar og
leysti svart hárið, svo það féll
niður með öxlum hennar og
hálsi. f>að var þungt eins og það
væri vætt í olíu, og ilmur þess
yfirgnæfði Arpége-lyktina. Hún
sneri sér ekki við, en sagði lágri
ungmeyjarröddu:
„Enginn hefur nokkru sinni
talað svona við mig, enginn hef-
ur verið blíður, aldrei."
Ég beygði höfuð mitt og
kyssti axlir hennar og gróf höf-
uðið í slegnu hárinu.
„Og þú komst til að syngja
fyrir mig,“ sagði hún og þrýsti
heitum, leitandi fingrum mínum
að brjóstum sínum. Hún sneri
sér við í fangi mér og lyftt and-
litinu, svo ég gæti kysst hana.
Síðan stóðum við þarna, að því
mér fannst um aldur og ævi.
Hún rétti út annan handlegginn
til að draga tjöldin fyrir og lok-
aði úti sólarlagið. Svalir fingur
hennar byrjuðu að hneppa frá
mér skyrtunni. Og ég get ekki
lýst ástaratlotum okkar.
Er nóttin kom og huldi gler
þakið, kveiktum við upp og sett-
umst á teppið við eldinn. Ég
strauk hár hennar og söng fyrir
hana gamla söngva.
Þegar birti, og nóttin læddist
frá reykháfunum eins og skríð-
andi kolsvartur köttur, skildi ég
við hana sofandi. Grannur hand-
leggur hennar lá yfir grunnu
lautina sem líkami minn hafði
skilið eftir. Hún brosti hinu
þreytta brosi dreymandi stúlku,
sem hefur dansað alla nóttina.
Hún sýndist ótrúlega ung og
yndislega fögur. Ég kyssti þreytt
augu hennar og fór.
Undirbúningurinn undir björg
unina hélt áfram, þrátt fyrir
fjarveru Luciens. í vinnuskúrn-
um löguðu Benoit og Dédé þrjár
tunnur með loki, handa Lucien,
Moumou og Dédé til að ferðast
í, en ég sat á hækjum mínum inn
í rykugri skrifstofunni, saumaði
orðubönd og skreytingar á
þrjá kakhi-einkennisbúninga.
Þeir áttu að vera klæddir sem
hermenn úr 81. fótgönguliðsher-
deildinni til að auðveldara væri
fyrir þá að komast út, og svo að
þeir væru dulbúnir, ef eitthvað
færi öðruvísi en ætlað var. Dédé
heimtaði liðþjálfaleggingar og
Croix de Guerre.
„Við fórum aldrei í búninga
í andspyrnuhreyfingunni.," kvart
aði hann. „Ég hafði sömu tign
og majór, en ég fékk aldrei
tækifæri til að setja stjörnurnar
upp.“
Svo létum við hann hafa lið-
þjálfaleggingarnar og orðuna,
sem hann átti í raun og veru rétt
á að bera. Hann hafði fengið
hana fyrir að sprengja upp olíu-
flutningaskip í Port du Buc við
mynni Rhone fljóts, eftir að vera
búinn að synda undir kafbáta-
net, án þess að hafa öndunar-
tæki og einungis heimagerða
sundfit.
„Það blæddi úr eyrunum og
nefinu í þrjá daga,“ sagði hann,
„og marglitturnar höfðu brennt
mig á meira en hundrað stöð-
um.“
Hann sýndi mér örin. Moumou
sór og sárt við lagði að þau væru
gömul bóluör.
Náttfararnir höfðu unnið mik-
ið neðansjávar, notað frumstæð-
an froskmannaútbúnað, heima-
gerðar fitjar og öndunarpípur.
Mér fannst ég geta staðið þeim
á sporði í þvíumlíkum verkum,
eftir reynslu mína af neðansjáv-
ar fornleifafræði við Chateu d’If,
Við áttum í endalausu rifrildi
um öndunaraðferðir og beztu
staðina í Frakklandi til að stunda
þessa íþrótt.
Upphaflega átti björgun Tiss-
ons að fram um vatnið, með
hjálp froskmannabúnaðar. En er
þeir höfðu athugað aðstæðurnar,
kom í Ijós, að of grunnt var við
kastalann og hvergi mátti leyn-
ast fyrir glampanum af leitar-
ljósum, sem skinu ofan af víg-
girðingunum. Síðasta könnunar-
ferðin átti samt að fara fram um
vatnið, og ég hafði fengið Lucien
til að taka mig með. Hljómleik-
arnir áttu að vera eftir viku, og
við þurftum að líta kringum
okkur í eitt skipti enn til að geta
endurskoðað staðsetningu og
tíma.
„Við viljum fá eins míklar
upplýsingar og við getum, hvort
sem þær koma að gagni eða
ekki. Það skiptir ekki máli,“
hafði hann sagt. „Áður en við
gerum áætlun um smáatriðin
þurfum við að fá vitneskju um
allar staðreyndir sem mögulegt
er að fá. Frá Chollet, frá Benoit,
með könnun og allstaðar að.“
Allir meðlimir félagsskaparins
höfðu fengið skipanir í belg og
biðu, unz allt hringsnerist í
höfðum okkar. Ég var að hugsa
um hvernig hann kæmi mér fyr-
ir sjónir, þegar hann kæmi aft-
ur. Ég hafði nú gert mér sömu
mynd af Lucien og Francoise
gerði, og mér fannst ég skilja,
hvað hún hefði ætlað að sýna í
málverkinu. Ég gerði mér einn-
ig grein fyrir, hvers vegna hon-
um geðjaðist að því. Hann vildi
í raun og veru vera hinn misk-
unnarlausi, tilfinningarlausi og
hagsýni foringi. Þó ég sæi nú
gegnum grímu hans, vissi ég, að
ég mundi engu að síður hlýða
honum, stökkva upp í hvert
skipti sem hann skipaði mér. Og
af því ég hafði svikið hann, ótt-
aðist ég afturkomu hans.
Við biðum í þrjá daga. Allt
var tilbúið fyrir könnunarferð-
ina. Við vorum allir reiðubúnir
I björgunina. Og enn biðum við.
Þriðja kvöldið var ég á leiðinni
til vinnustofunnar. Ég varð að
sjá Francoise aftur. Vinnustofan
var heit og tóm, og enginn svar-
aði þegar ég kallaði. Ég mundi
hvar hún hafði verið, þegar ég
kom síðast með lagið mitt, og
ég leitaði að gula handklæðinu,
en gat ekki fundið það. Þá hlaut
hún að vera á þakinu. Ég gekk
yfir stigapallinn og sá að glugg-
inn yfir klósettinu var opinn.
Ég steig upp á setuna og dró
mig upp í gegnum þröngan glugg
ann og út á þakið. Það var heitt
viðkomu, hátt liggjandi afsíðis
sólskýli, sem skýlt var við vind-
unum og veröldinni af lágum
1) Já, auðvitað kem ég tímanlega
heiri, vertu ekki með þessi læti,
kona góð.
2) Hringja í mömmu þína og bjóða
henni í mat, ef ég kem ekki?
3) Nei, elsku konan mín, það er
alveg óþarfi — ég lofa að koma í
mat!
Skáldið og mamma litla
Svona nú hundur . ...Farðu! Skilur þú ekki?Farðu heim! Farðu hundurl ...» Vísaðu «|fi|br leiðina 1mI»!
steinriða- og skorsteinavíggirð-
ingum.
Á gula handklæðinu lá Franc-
oise með útbreiddan faðminn,
eins og hún vildi faðma að sér
sólskinið. Hún var nakin. Nakin,
en svo brún og fagursköpuð, að
þessi sýn gerði mig hvorki feim-
inn né æstan, aðeins fullan að-
dáunar. Augu hennár voru lokuð
og hún sýndist sofa. Við hlið
hennar á handklæðinu lá opin
bók, og litla málmkringlan
glampaði í sólskininu, þar sem
hún lá á vindlingapakka.
Ég horfði niður á hana án
þess að segja orð, og án þess að
vekja hana. Hún virtist tæplega
anda. Það var friðsælt þarna
uppi, svo friðsælt og svo heitt,
að mér fannst ég heyra sólskinið.
Ég fór úr fötunum, nuddaði
brjóst mitt og handleggi, líkt og
ég vildi þrýsta hitanum gegnum
hold mitt og inn í beinin til að
verða eins gullinn og fullkom-
inn og konan. Síðan lagðist ég
varfærnislega niður á handklæð
ið, án þess að snerta hana. Sól-
skinið smaug í mig þegar í stað.
Það var eins og faðmlag, stunga
er spýtti inn heilbrigði og tólc
burtu áhyggjurnar. Ég teygði ir
fótum mínum og handleggjum,
fannst beinin vaxa og vöðvarnir
stríkka. Fingur mínir komu við
handlegg hennar.
3|lltvarpiö
Fimmtudagur 23. febrúar
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Mor^
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —•
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik*
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp. (Tónleikar.
12.25 Fréttir og tilk.).
12.50 ,,A frívaktinni'*: Sjómannaþáttur
1 umsjá Kristínar Önnu Þórarins
dóttur.
14.40 ,,Við, sem heima sitjum" (Vigdís
Finnbogadóttir).
15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til-
kynningar — 16.05 Tónleikar.
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna (Gyð*
Ragnarsdóttir og Erna Aradóttir),
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar: Alexander Brailowsky
leikur píánótónverk eftir Fran?
Liszt.
20.30 Kvöldvaka.
a) Lestur fórnrlta: Lárentíusar
saga Kálfssonar; XIV. — söta
lok (Andrés Björnsson).
b) Lög eftir Sigvalda Kaldalóns.
c) Erindi: Ljós og eldur 1 þjóð*
trú og þjóðsiðum (Þórður Tórn
asson fræðimaður frá Vallna*
túni.)
d) Vísnaþáttur Sigurður Jónsson
frá Haukagili).
21.45 íslenzkt mál (Dr. Jakob Bene*
diktsson.)
22.00 Fréttir og Veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (22).
22.20 Úr ýmsum áttum (Ævar R. Kvar
an leikari).
22.40 „Fúgulistin" (Kunst der Fuge)
eftir Johann Sebastian Bach;
fyrsti hluti af þremur (Kammer-
hljómsveit óperunnar í Dresteri
leikur; Werner Egk stjórnar. —•
Dr. Hallgrímur Helgason skýrir
verkið.
23.10 r-- '
..augur 24. febrúar
8.00 Morgunútvarp. — Bæn (Sér*
Jón Auðuns dómprófastur). —•
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón«
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar. —
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna"; Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15.01
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð«
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar),
18.00 Börnin heimsækja framandi þjól
ir: Guðmundur M. Þorláksson
segir frá höfuðleðrasöfnurum f
Andesfjöllum.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
1930 Fréttir.
20.00 Daglegt mál (Öskar Halldórsson
cand. mag.).
20.05 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20.35 Við orgelið (Dr. Páll ísólfsson).
21.00 Upplestur: Dagbjört DagsdóttiP
les frumort kvæði.
21.10 „Söngvar úr suðurrikjunum'*
„Roger Wagner kórinn syngur).
21.30 Utvarpssagan: „Blítt lætur ver-
öldin" eftir Guðmund G. Hagalín;
(Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.20 Erindi: Barnið, heimilið, um«
hverfið (Stefán Sigurðsson kenn*
ari).
22.40 A léttum strengjum: Danshljóm-
sveit tékkneska útvarpsins leikur
þarlenda dansmúsík; Karel Kraut
gartner stj.
23.10 Dagskrárlok.