Morgunblaðið - 02.03.1961, Blaðsíða 20

20
MORCVTSBL AÐIÐ
Fimmtudagur 2. marz 1961
Myrkraverk
18
eftir BeverEey Cross
í þýðingu Bjarna Arngrímssonar
,Ég held það sé allt í lagi
með hann, ég hef ekki he. rt
semta í honum“.
Litii maðurinn kinkaði kolli
ánægður og sneri aftur í átt til
skógar. Hann blístraði þrisvar,
og ég heyrði hávaðann í vöru-
bílnum.
Hann kom út á veginn um það
bil 100 metrum sunnar og ók
haegt niður brekkuna og leitaði
að okkur. Lucien og Moumou
voru fram í við hlið Monsieur
Benoit. Þeir voru enn einkennis
klæddir. Lucien stökk niður og
klappaði fyrst á körfuna og síðan
á handlegg mér:
,,Vel af sér vikið, jeune
homme“, sagði hann. ,,Þú stóðst
þig vel“. Og ég roðnaði kjána-
légur og hamingjusamur.
Moumou tók í annað snæris-
handfangið og byrjaði að draga
körfuna í áttina að palli vörubíls
ins. Lucien benti Dédé og mér
að hjálpa honum, en fór sjálfur
og tók niður afturfjölina.
,,En ætlíð þið ekki að hleypa
honum út?“
Þeir litu á mig, og Moumou
rétti úr sér, með hendur á mjöðm
og glott um kjaftinn.
„Við gáfum honum róandi með
al, hann var afskaplega tauga-
óstyrkur", sagði Lucien.
„En ætlið þið ekki að líta í
körfuna og sjá hvort allt er í
lagi með hann?“
„Við sjáum til, þegar við kom
um til kofans. Það er allt í lagi
með hann þangað til, það eru
ekki nema nokkrar mínútur".
„Eg hélt að við ætluðum beint
til La Condamine".
,,Við ætlum að losa okkur við
einkennisbúningana og töskuna
og laga bráðina til. Við ætlum að
fara til kofans".
Þeir lyftu körfunni upp á pall
inn, og Moumou og Dédé klifr
uðu upp á eftir henni. Eg stóð
og horfði á. Það var eitthvað
öðruvísi en það átti að vera.
Eitthvað í heila mínum æpti:
Varúð.
„Stattu ekki þarna eins og rass
malagestur", hvæsti Lucien.
„Komdu þér upp á pallinn*.
Dédé hallaði sér niður og rétti
mér höndina, en um leið og ég
klifraði upp sá ég Lucien kinka
kolli snögglega til Moumou. Sá
stóri sleikti út um til svars og
gekk aftur eftir pallinum og lagð
ist niður með annan fótinn upp
á afturfjölinni, til að hindra
hvern þann sem væri að hugsa
um að stökkva inn í þöglan skóg
inn. Hann hafði hægri höndina
í buxnavasanum, og þegar bíll
inn kipptist við og hélt af .stað
niður brekkuna, sá ég að hann
hélt um fílabeinsskeftan rakhníf.
Við beygðum af aðalveginum
og héldum í vesturátt eftir sand
bornum stígnum, sem Lucien og
ég höfðum gengið nóttina, sem
við svipuðumst um. Pallurinn
var opinn að aftan, og ég gat
séð stjörnur á himninum. Það var
nærri miðnætti. Það brakaði í
körfunni meðan bíllinn hossaðist
yfir ójafnan stíginn og mér
fannst ég heyra lága kvalastunu
Dédé sat á hækjum sínum í
myrkrinu og rétti úr höndunum
til að halda jafnvægi en Moumou
hafði fótinn á afturfjölinni og
rakhnifinn í hendinni. Við rót
uðum upp sandskýi um leið og
við stönzuðum. Lucien kom, tók
niður fjölina og hjálpaði okkur
með körfuna niður. Ekkert sást
nú nema trén í kring og hið eina
þar fyrir utan var sandurinn,
sem glampaði í stjörnuskininu.
Við drógum körfuna inn í
mitt herbergið og stóðum siðan
í kring eins og nokkrir sjóræn
ingjar kringum frjársjóðskistu
og jafn hikandi við að opna, ef
svo kynni nú að fara, að engir
peningar væru inní, 'engin gull
stykki, aðeins rotnandi bein og
gamlar fataleifar. Lucien og
Benoit komu með stór vasaljó<s
og beindu þeim að körfunni. Aft
ur heyrði ég kvalastunu.
„Þú ættir að opna hana, ros-
bif“, sagði Lucien. „Þegar allt
kemur til alls er þetta karfan
þín. Þú færð að hafa ánægjuna
af að opna hana“.
Eg gekk fram og kraup til að
losa ólarnar. Ljósin skinu framan
í mig og hendur mínar skulfu,
þegar ég fálmanði eftir seinni
sylgjunni.
„Dépéche-toi“, urraði Mou-
mou.
,,Haltu þér saman", hvæsti ég
til baka og reis til hálfs er hann
gekk í áttina til mín. Lucien
bölvaði: ,Körfuna, opnið þið
bölvaða körfuna". Hann blindaði
Moumou með ljósinu: „Komdu
þér til baka þar sem þú átt að
vera“. Og hinn þrammaði burtu
eins og stór api.
Eg tók lokið- af, stóð upp, og
hringurinn þrengdist. Þá leit ég
á manninn í körfunni. Og ég
skildi ekki, því hann var keflað
ur, hendur hans og fætur voru
fastbundnar. Augu hans flöktu
og störðu, galopin af skelfingu.
Á enni hans var djúpt sár, og
blóðið hafði runnið niður og
óprýddi vinstra gagnauga hans
og eyra. Aftur stundi hann, er
Lucien lyfti honum upp á grárri
skyrtunni.
„Léve-toi, salaud“, hvæsti hann
og dró manninn á fætur, unz
hann stóð og riðaði. Fætur hans
voru huldir hlægilegum kúreka
klæðum, sem lágu neðst í körf
unni. Þeir drógu hann út, og
Moumou skar burtu strengina
og keflið með klaufalegum rak-
hnífsblöðum. Maðurinn bar hend
umar upp að særðum munni sin
um:
„Hvað ætlið þið að gera við
mig?“ Orðin hrutu út úr honum
og hann starði vandræðalega á
skjálfandi fingur sína. ,,Hvað ætl
ið þið að gera við mig?“
Þeir beindu vasaljósunum
grimmdarlega í hræðsluleg augu
hans. Það var þögn. Þeir virtust
njóta örvæntingar og angistar
mannræfilsins, sem skalf fyrir
framan þá. Lucien var hroðaleg
ur og illskulegur, er hann sagði
með röddu, sem lamáði hverja
taug í líkama mínum og fékk
hvert hár á höfði mér til að
rísa:
„Nous sommes les Noctambul-
es/“
Maðurinn draup höfði og hrist
ist allur. Hendur hans duttu nið
ur með síðunum eins og í ör-
væntingu. Loksins virtist hann
þekkja þá.
,,Hver er hann?“ æpti ég,
skrækri og óeðlilegri röddu.
„Hver er hann?“
„Doucement, doucement", var
aði Dédé við og lagði hönd sína
sefandi á handlegg minn en ég
hristi hann af mér reiðilega og
kallaði: „Hver er hann?“
Lucien beindi ljósinu að and
liti mannveslingsins, sem leit upp
örvæntingarfullur og biðjandi:
„Segðu honum hver þú ert,
segðu unga manninum hver þú
ert“. ,
Maðurinn gerði tilraun til að
tala, rétt eins og hann hefði
gleymt því sjálfur, unz Moumou
sparkaði í afturenda hans og
hann féll á kné.
,,Segðu unga manninum það,
salaud. Segðu honum þitt skít-
uga nafn“.
Rödd mannsins var lág og ég
átti erfitt með að heyra það:
„Eg er Marot“, hvíslaði hann.
„Eg er André Marot“.
Eg riðaði. Eg vildi ekki trúa.
,,En Tisson“, kallaði ég, „hvað
með Tisson?“
„Hann er enn í kastalanum“.
„Hvaða skyssa varð ykkur á?“
Lucien hristi höfuðið og brosti
að hversu ruglaður ég var.
,.Þetta er sá sem við ætluðum
að ná í, þessi, Marot“.
Og hann útskýrði í flýti:
„Nákvæmlega fyrir 10 árum,
23. ágúst 1943, réðust Náttfararn
ir á þýzkar búðir í Saint-Savin.
Okkur vantaði skotfæri og vopn,
en þeir voru reiðubúnir. Þjóð-
verjarnir biðu eftir okkur. Tvo
af mönnum okkar skutu þeir,
þrjá tóku þeir höndum, og við
fjórir, Benoit, Dédé, Moumou og
ég komumst burtu. Þeir fengu
borgarstjóranum í Saint-Savin
fangana, þessum Marot. Hann
var Frakki, mudu það. Samt
píndi hann þá í fimm stundir,
og næsta morgun kastaði hann
hofðum þeirra niður þrep ráð
hússins. Þjóðverjarnir gáfu hon
um orðu“.
Moumou muldraði og spýtti.
Lucien hélt áfram:
Skáldið og mamma litla
„Við gátum ekki fundið hann
eftir striðið, ekki í þrjú ár. Er
þeir náðu honum loksins, hafði
reiði hins opinbera lægt, og hann
fékk aðeins lífstíðarfangelsi, með
öðrum orðum, eftir 5 ár í viðbót
hefði hann getað laumazt burtu
til Svisslands eða Suður-Ame-
riku, frjáls maður. Við ætluðum
ekki að láta það viðgangast“.
Moumou og Dédé muldruðu til
sámþykkis. Þessi Marot horfði
á jörðina eins og hann skildi
ekki.
„Hvað ætlið þið þá að gera?“
„Við ætlum að fullnægja dómi
réttlætisins, dóminum sem hann
ætti að hafa kveðið upp“.
Marot lýfti blóðugu höfði sínu
hægt.
„Við ætlum að fara með hann
nákvæmlega eins og haann fór
með Maríus Georges og Le Flan.
Og á morgun munu þeir finna
höfuð hans á þrepum ráðhússins
í Saint-Savin. Á morgun. Á 10
ára afmæli- morðs Maríusar,
Georges og Le Flan“.
Eg skalf af reiði. Mér kom ekk
ert við hversu sekur Marot var.
ÍHUtvarpiö
Fimmtudagur 2. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn: Séra ölaf-
ur Skúlason — 8.05 Morgunleik-
fimi: Valdimar Örnólfsson leik-
fimikennari og Magnús Péturs-
son píanóleikari — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar
— 9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tón-
leikar).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 ,,A frívaktinni": Sjómannaþáttur
í umsjá Kristínar Önnu Þórarins
dóttur.
14.40 ,,Við, sem heima sitjum'* (Vigdís
Finnbogadóttir).
15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til-
kynningar — 16.05 Tónleikar.
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna (Gyða
Bagnarsdóttir og Erna Aradóttir)*
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Frá tónleikum f Austurbæjarbíói
15. febrúar: Þýzki píanóleikarinn
Hans Jander leikur.
20.30 Kvöldvaka.
a) Lestur fornrita: Hungurvaka;
I. (Andrés Björnsson).
b) Lög eftir Bjarna Þorsteinsson.
c) Erindi: Hákonarstaðabók og
Skinnastaðaklerkar; fyrri hluti
(Benedikt Gíslason frá Hoft.).
d) Kvæðalög: Kjartan Hjálmars-
son og Jóhann Garðar Jóhanns-
son kveða.
21.45 Islenzkt mál (Ásgeir Blöndal
Magnússon cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (28).
22.20 Ur ýmsum áttum (Ævar R. Kvaf
an leikari).
22.40 ,,Fúgulistin“ (Kunst der Fuge)
eftir Johann Sebastian Bach; ann
ar hluti (Kammerhljómsveit óper
unnar í Dresden leikur; Werner
Egk stjórnar. — Dr. Hallgrímur
Helgason skýrir verkið).
23.15 Dagskrárlok.
1) Það er komið allt of mikið af
þessum vélum í skrifstofuna!
2) Maður getur átt von á því
einn góðan veðurdag að sjá eintómar
vélar. Allt fólk farið.
3) Nei, ég er nú viss um að þú
segir einkaritaranum aldrei upp. Ég
á við þessa dökkhærðu.
Úlfur reynir að elta barkar-
bátinn, en þegar Markús rær
er liðin er hann lagður af stað,
eins hratt og hann kemst, áleið-
Á meðan:
— Enn ekkert
frétzt
| — Nei Lydia, ekkert, alls ekki
af neitt!
burt frá landi, verður hundur-
inn eftir. Áður en klukkustund
is heim.
drengnum Hunt?
Föstudagur 3. marz
Miðvikudagur 1. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15.95
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar),
18.00 Börnin heimsækja framandi þjóið
ir: Guðmundur M. Þorlákssou
lýsir baráttu við ís og auðnir.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.30 Fréttir.
20.05 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20.30 Tónleikar: Björn Ölafsson leikur
á fiðlu. Við píanóið: Fritz Weiss-
happel.
a) Melodie eftir Gluck-Kreisler,
b) Siciliana eftir Geminiani-
Busch.
c) Tilbrigði eftlr Tartini-Kreisler
um stef eftir Corelli.
d) Perpetuum Mobile eftir Nov
ácek.
20.45 Erindi: Margs er að minnast á
degi Jóns biskups helga (Séra
Jón Kr. Isfeld).
21.15 Tónleikar: Lítil „Abraxas“-svíta
eftir Werner Egk (Sinfóníuhljóm
sveit útvarpsins í Berlín leikur;
Ferenc í’ricsay stjórnar).
21.30 Utvarpssagan: „Blítt lætur ver-
öldin“ eftir Guðmund G. Hagalín;
(Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar.
22.20 „Saga úr vesturbænum**: Ut-
dráttur úr söngleikfium „West
Side Story** eftir Leonard Bern-
stein (Bandarískir listamenn
menn flytja undir stjórn Max
Gobermans. — Guðmundur Jóns-
son flytur skýringar).
23.20 Dagskrárlok.