Morgunblaðið - 04.03.1961, Side 16

16
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 4. marz 1961
Myrkraverk
2q eftir Beverley Cross
í þýðingu Bjarna Arngrímssonar
Þegar ég kom upp var vatnið
svart, rólegt, slétt eins og speg
ill. Eg synti hægt í hringi til að
ná andanum aftur. Hvergi sá örla
fyrir hringum á vatninu. Bak
við mig voru leitarljósin, þau
virtust mílur og aldir í burtu.
Það var ekkert, sem benti til
þess að hvarf Marots hefði einu
sinni verið uppgötvað. Eg sneri
frá kastalanum og beið eftir
merki Dédé. Mér fanrxst ég vera
hræðilega illa staddur þarna á
yfirborðinu. Biti af fleski er
flaut fyrir hákarlinn, og ég gat
ekki hugsað um neitt.
Eg hafði sparkað af mér skón
um, en var í skyrtunni og þunn
um buxum. Hnífurinn var bund
inn við fót mér *g það gaf mér
svolítið öryggi, að því er mér
fannst. Eg tók hann og stakk
honum í belti mér. Síðan synti
ég í áttina að girðingunni til að
bíða í skugganum eftir loftból
um. Einasta von mín var að ráð
ast að honum óvörum.
Feitur fiskur kom letilega upp
á yfirborðið. Ugla vældi í skóg-
inum. Bíll fór fram hjá uppi á
veginum, og ég gat rétt aðeins
séð Ijós bílsins gegnum trén.
Hvergi var merki um Náttfar-
anna né mannfiskinn Dédé. Og
þeir virtust ekki ætla að elta
mig.
I>á þóttist ég heyra Moumou
rýta. Eg sperrti eyrun og heyrði
greinilega einhvern fara í vatn
ið hinu megin við girðinguna.
Eg tók hnífinn úr belti mér og
greip hann milli tannanna. Síð
an dró ég mig varlega meðfram
girðingunni unz ég var beint yf
ir gatinu. Netið hristist og ein
hver rakst í það fyrir neðan, og
fyrstu loftbólurnar komu upp á
yfirborðið. Eg dró andann djúpt
og kafaði, fálmandi niður á við,
eitthvað hreyfðist fyrir neðan
mig og ég réðist á það. Eg fékk
spark í öxlina, teygði mig og
náði í fit. Það var froskmaður,
f þeirri von að Úlfur fari heim
til foreldra drengsins, bindur
Markús orðsendingu í hálsband
hans, og hundurinn hraðar sér
Dédé. Hann sneri sér skelfdur
við en ég teygðf mig lengra og
tókst að ná um öndunarslöngu
hans og rífa hana af. Hann sneri
sér og reyndi að rífa í hár mitt
og augu. Eg gat ekki notað hníf
inn. Mig vantaði loft og mér
tókst að komast upp á yfirborð
ið. Hann kom upp við hlið mér.
Eg reyndi að ná í hár hans, en
það var of slímugt og fitugt. Eg
synti burtu í hringi til að ná
andanum aftur.
Þá heyrði ég skyndilega vélar
hljóð, vélin var ræst aftur og
um lejð heyrðist refsýlfrið, merki
Náttfaranna. Dédé sneri sér strax
og synti í áttina að girðingunni.
Eg heyrði hund gelta. Vörður-
inn hlaut að vera í nágrenninu.
Déré hafði verið kallaður burt.
Það bar ekki á öðru. Bíllinn
ók burtu í áttina til þorpsins og
var horfinn eftir nokkrar mínút
ur. Eg beið heila klukkustund
án þess að heyra neitt frá verð
inum, áður en ég þorði að kafa
undir girðinguna. Enginn beið
eftir mér, þeir voru farnir, ég
náði aftur skónum mínum og vatt
fötin mín. Síðan hélt ég í áttina
til Chartres. Eg ákvað að vera í
skóginum til morguns, þurrka
fötin og fara siðan hina leiðina
aftur til Parísar, gegnum Ablis og
Saint-Arnoult. Eg ætlaði að ná
bókum mínum og handritum í
Saint-Germain og snúa aftur til
Chartres til að gleyma Náttför
unum, ljúka verki mínu, reyna
að þurrka minninguna um þján
ingar Marots úr huga mér. Mér
tókst að átta mig á stjörnunum,
sem ég sá gegnum laufþakið yf
ir höfði mér, og staulaðist suður
á bóginn. Eg þorði ekki að stanza
fyrr en ég var kominn 5 mílur
frá vatninu. Þá skreið ég inn í
runna og gerði mér bæli. Þarna
svaf ég skjálfandi í votum fötun
um, ég býst við að ég ætti að
ætti að hafa svarið að hefna mín,
en tjl þess var ég of þreyttur.
heim. Á meðan siglir Markús eftir
Bjarnarvatni áleiðis til Tvöþús-
undvatnastöðvar lögreglunnar,
9.
Eg svaf djúpum og draumlaus
um svefni. Það fyrsta, sem mér
datt í hug er ég vaknaði var að
ég hefði haft langa og ógeðslega
martröð.
Eg teygði úr mér, nuddaði
mjöðmina og mundi að mig hafði
ekki dreymt. Sólin var þegar
komin hátt á loft, og klukkan var
orðin meira en 11, er ég dustaði
laufið og skítinn af sólþornuðum
fötum mínum og gekk suðaustur
í áttina til Chartres. Eg þvoði
leðjuna af andliti mínu og hönd
um í litlum læk og kom til veg
arins skömmu eftir hádegi. Eg
gekk þrjár mílur að vegamótun
um og þá fekk ég að sitja i bíl
á leið til Parísar gegnum £.blis.
í bílnum var eintak af Le Figaro
í aftursætinu, en ég gat hvorki
fundið fréttir um hvarf Marots
né heldur um að mannshöfuð
hefði skyndilega komið í ljós á
tröppum ráðhússins í Saint-Savin
Þeim hafði þá mistekist, að
minnsta kosti hluti af því, sem
þeir ætluðu sér.
Er ég kom til Saint-Germain
hélt ég mig á fjölförnum götum,
borðaði undir beru lofti, þair
sem ég gat haft auga á öllu, í
skjóli við nokkrar pottaplöntur.
Eg var mjög svangur og gleypti
í mig hrossasteik. Eg var ákveð
inn í að fylgja þeirri áætlun sem
ég hafði gert nóttina áður og
koma mér burt frá París jafn-
skjótt og ég gæti tekið saman það
litla, sem ég átti og handritið
mitt. Ritgerðin hefði nú þegar
átt að vera tilbúin, látum svo
vera, þeir urðu þá að bíða lengur.
Eg borgaði reikninginn með síð
ustu frönkunum mínum og
mundi þá, að ég hafði ekki einu
sinni fengið þau litlu laun, sem
ég átti að fá fyrir hljómleikana,
og ég hélt með varfærni í áttina
til Rue de l’Echaudé.
Stigarnir voru svalir, milli
hárra hvítra húsa, og fáir á ferii.
Gamlir menn sátu í dyrunum og
þar sem hann ætlar að afhenda
dreriginn En á sama tíma:
— Svo þið hafið leitað um öll
börnin léku sér áhyggjulaus í
litla húsagarðinum £ l’Abbaey.
„Hefur nokkur spurt eftir mér,
madame Guiot?“ kallaði ég irln
í garðinn, þar sem skugginn af
feitum líkama hennar ruggaði
letilega undir sólhlíf úr dag-
blöðum.
„Eg hef engan séð, monsieur".
„Og monsieur Marcel?“
„Hann er búinn að vera burtu
allan daginn“.
,.Merci“.
Og ég hljóp upp stigana. Eg
mundi þurfa að brjóta upp Pern
od-flöskuna, sem við notuðum
fyrir peningaskáp og taka pen
ingana fyrir leigunni og skilja
eftir blað með vanmáttugTÍ út
skýringu handa Marcel.
En madam Guiot hafði haft
rangt fyrir sér. Við höfðum feng
ið heimsókn. Dyrnar voru opnar,
föt og húsgögn lágu hingað og
þangað. í arninum var það, sem
eftir var af minnisbókum mínum
og handritið mitt. Þeir höfðu
refsað mér. Verk mitt var eyði-
lagt. Eg sat með höfuðið í hönd
um mér í meira en klukkutíma,
algjörlega niðurbrotinn og ör-
væntingarfullur, unz eymd mín
tók að breytast í reiði, rétt eins
og í þrönginni í Rue de Bac forð
um. Og rétt eins og þann 14.
júlí var það nú af eigingjörnum
hvtöum að loksins kom líf í mig.
Nú mundi ég eftir, að Benoit
hafði verið skorinn á háls og lof
aði að hefna brotna Bugattibíls
ins og handritsins, sem var orð
ið að ösku.
Eg tók svolítið af peningum,
skrifaði skilaboð til Marcels og
batt hnífinn við belti mér. Eg
get ekkert annað tekið með mér,
því nú átti ég ekkert annað til.
Og ég flýtti mér til að ná neðan
jarðarbrautinni til La Conda-
mine.
Eg kom að verkstæðinu aftan
að í skjóli hins ryðfallna pýra-
mída. 1 miðju hans var tunnun
um hlaðið um það bil 30 fet,
hverjum farminum á fætur öðr
um hafði verið hlaðið þarna upp
og hver farmurinn þannig orðið
undirstaða hins næsta. Þetta tók
yfir meira en 4 ekrur, ljótt rusla
virki með göngum, sem virtust
ætla að hrynja saman milli
þunnra turna úr tunnum, þar sem
sólin náði ekki inn, voru drullu-
F>ollar. Eg klifraði upp á ramb-
andi miðturninn og kíkti niður
gegnum þrönga rifu milli tveggja
tunna. Fyrir neðan mig var hall
andi glerþakið á skúrnum, þar
sem Dédé hafði unnið við tunn
ur sínar og gataviðgerðir. Eg gat
rétt aðeins séð dyrnar á skrif-
stofunni á bak við kerið með
Leynivötn! Leitið þá við Kerl-
ingarvatn! Siðan við Bjarnar-
vatn!
svörtu froðunni. Eg sá ekki, að
neinn væri þarna viðstaddur.
Eg skrúfaði lokið af einnj af
tunnunum og kastaði því hátt
á loft svo það skrölti eftir báru
járnsþakinu á aðalbyggingunni.
Það féll með miklum hávaða nið
ur á götuna á bak við. Eg heyrði
dyr opnast og sá Moumou koma
varfærnislega út úr skrifstofunni
og kxkja í áttina til píramídans.
Eg stóð upp, lét mig bera við
himin og kallaði til hans:
,,Viens, salaud! Viens! Komdu
og náðu í mig“.
Hin risastóra mannskepna
þrammaðj frá skýlinu um leið
og þriðja lokið þaut gegnum loft
ið og kom við kinn hans. Þá
komst hann úr sjónmáli mínu
upp í þrönga rifu, sem lá gegn
um alla hrúguna, því hann hafði
þegar allt kom til alls byggt mest
af henni, en svo lengi sem ég
héldi mér í þessari lykilaðstöðu,
þóttist ég hafa betri aðstöðu. Eg
leitaði að meiri skotfærum á
rambandi pallinum mínum og
næstu hæðum og gerði mér hrúgu
af skrúflokum. Hvert þeirra er
um það bil 150 grömm á þyngd
og gengjurnar voru beittar og
hættulegar, Og ég sat þarna og
beið eftir að.fávitaandlitið á Mou
mou kæmi í ljós.
Eg rak augun í hann, þegar
hann klifraði upp í skjóli frá
Condamine-hliðinni og kastaði1
þegar þremur lokum, hverju á
fætur öðru, en honum tókst að
hlaupa upp og komast í næsta
skjól með því að halda tunnu
fyrir framan sig eins og stórum
frumstæðum skildi. Um leið og
hann hentist þarna niður í skor
una úr sjónmáli kastaði hanra
tunnunni af öllum kröftum á mið
turninn hjá mér, og mér til skelf
ingar hristist hann svo að ég datt
á annað hnéð. Eg fór að svitna.
Eftir því sem sólin lækkaði
á lofti og kólnaði, byrjuðu tunn
urnar að dragast saman, og mér
þótti hver druna vera Moumou.
Tvisvar sinnum kastaði ég ofsa
lega að einhverjum hávaða niður
við byrgið, og í hvert skipti
heyrði ég hæðnishlátur Moumou
koma frá skuggahliðinni hinu-
megin. Er leið að sólarlagi, varð
málmpallurinn minn heitur við
komu, og mig langaði ekki til að
vera upp á þessu priki, unz nótt
^n kæmi til þess að hjálpa árásar
manninum. Hann stóð upp aftur
til þess að kasta áttatíu lítra
tunnu. í þetta skipti var hanra
miklu nær og tvær tunnur, sem
mynduðu brjóstvörn á pallinum
mínum, fóru um koll og ultu
niður í áttina að byrginu. Eg
ákvað að fara að leita
SBlltvarpiö
Laugardagur 4. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —•
9.10 Veðurfr'egnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp. (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilk.).
12.50 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14.30 Laugardagslögin — (15.00 Fréttir)
15.20 Skákþáttur (Baldur Möller).
16.00 Fréttir og veðurfregnir.
16.05 Bridgeþáttur (Hallur Símonars.)
16.30 Danskennsla (Heiðar Astvalds*
son danskennari).
17.00 Lög unga fólksins (Þorkell Helga
son).
20.00 „Töfraboagin": Michael Rabin
fiðluleikari og Hollywood
Bowl hljómsveitin leika
þekkt lög; Felix Slatkin
stjórnar.
20.20 Leikrit: „Haustmynd" eftir TT,
C. Hunter, í þýðingu Jóns
Einars Jakobssonar. —- Leik-*
stjóri: Helgi Skúlason.
22.00 Fréttir og Veðurfregnir.
22.20 Danslög, þ. á. m. leikur hljðm*
sveit Svavars Gests úrslita-*
lög nýju dansanna I síðustu
danslagakeppni SKT.
Söngvarar: Elly Vilhjálms og
Ragnar Bjarnason.
24.00 Dagskrárlok.
Gunnar Jónsson
Lögmuður
við undirrétti or hæstarétt
Þingholtsstræti 8. — Simi 18259.
RAGNAR JÓNSSON
hæstaréttarlögmaður
Lögfræðistörf og eignaumsýsla
Vonarstr. 4 VR-húsinu. S. 17752
Skáldið og inamma litla
Er það nú rétt, að þú megir
alla kettlingana þrjá með þér
2) Já, pabbi sagði einmitt, að hann
vissi ekki um neitt....
3) . ...sem við hefðum jafnmikla
þörf fyrir og þrjá kettlinga.
a
r
L
á
ó
MEAN'WHIUE, the tall woodsman I
ON GREAT BEAR LAKE IS HURRY- I
INÖ TOWAROS TWO THOUSAND LAKE
MOUNTED POLICE POST, WHERE H6
EXPECTS TO DEUVER THE CHILD
H

HOPING MA-HEEN-GUN WILL RETURN TO THE
BAET/'S PARENTS, MARK TRAIL HAS TIED
A MESSAGE ON HIS COLLAR, AND THE
BIG WOLF DOG IS RACING TOWARD HOME