Morgunblaðið - 07.03.1961, Qupperneq 20

20
MORGUISBLAÐIÐ
Þriðjudagur 7. marz 1961
brosti barnalega.
„Eg þekki engan Lucien. En
þú verður að fyrirgefa mér, ég
verð að halda áfram að vinna,
hann verður til á morgun“.
Hann hélt aftur til bekkjarins
og hélt áfram að fægja.
Eg beygði mig og kíkti yfir
öxl hans til að sjá hvað það væri
sem hann væri svo upptekinn af.
En það var ekkert. Hann var að
nudda beran viðinn á vinnubekkn
um.
Eg lokaði dyrunum varlega á
eftir mér og gekk áleiðist til
Avenue des Ternes, einn.
10
Ekki var búið að læsa dyrum
hússins, þegar ég kom og mér
tókst að komast inn án þess að
dyravörðurinn sæi mig. Klukkan
var nokkrar mínútur yfir níu, og
ég fór upp án þess að kveikja
ljós. Áður en ég kom upp á efsta
pallinn tók ég af mér skóna og
læddist varlega upp bera stigana
og lýsti mér með vasaljósi, sem
ég hafði tekið úr skrifstofunni.
En það var ekkert Ijós að sjá í
vinnustofunni, en engu að síður
stóð ég og hlustaði með eyrað
við hurðina í tvær mínútur áður
en ég sneri handfanginu varlega
og gekk inn í herbergið.
Glampinn frá borginni kom inn
í gegnum stóru rúðurnar í þakinu
og fyllti langt herbergið með
daufu ljósi og mörgum skuggum.
Andlitsmyndirnar virtust skyndi
lega lifna við, er geislinn frá
vasaljósi mínu lék á þeim. Síðan
beindi ég honum að pallinum og
að litla bakkanum, þar sem
Francoise geymdi litina. Það var
eitthvað þarna á milli krukkn-
anna og litatúbana. Ljósgeislinn
flökti, af því að hönd mín skalf,
og ég neyddi sjálfan mig til að
fara og athuga þetta. Ég tók var-
lega utan af því og fann hár-
flókann um fingur mína. Þetta
var ískalt að koma við, og snert-
ingin milli dauðs holdsins og leit
andi sveittra handa minna varð
til þess að hárið reis á hryggn- in.
um á mér af skelfingu, en ég
þurfti að nota það.
Ég gat ekki horft á augun, því
ég vissi að þau mundu stara á
mig. Eg þvoði blóðstorkuna frá
nösum og munni með augu lok-
uð. Þegar þessu var lokið, ýtti
ég þungri vinnustofugrindinni til
hliðar og fór að leita að þrífæti
Francoise, sem hún notaði, þeg-
ar hún var að mála úti. Ég kom
honum fyrir í miðju herberginu
og festi eina af burstadósunum
hennar á hvolf ofan á hann, svo
þarna hafði ég hringlaga flöt,
fimmtán sentimetra á breidd til
þess að láta hlutina á. Síðan
gekk ég inn í svefnherbergið til
að finna einhver föt, sem Lucien
ætti. Herbergið var fullt af Arq-
ége-lykt, og er ég var að leita í
skúffunum í einustu hirzlunni,
fann ég mjúk föt hennar undir
fingrum mínum, en þau límdust
ekki við fingur mína eins og hið
blóðuga hár Marots. Gula hand-
klæðið lá kuðlað saman í einu
horninu og ég sparkaði því til
hliðar. Eg fann það, sem ég var
að leita að, og fór aftur út í aðal-
herbergið.
í klukkustund vann ég í
myrkrinu við þessa undarlegu
höggmynd mína. Fyrst gerði ég
grind með því að nota staf og
kústskaft. Þrífótinn notaði ég
fyrir fætur og hrygg og dósina
fyrir háls. Svo' vafði ég gömlu
lérefti og dúkum kringum beina
grindina, klæddi hana síðan
vandlega í fötin úr svefnher-
berginu. Að lokum skrúfaði ég
handfangið af eldhúshnífnum,
svo aðeins blaðið og stálbroddur-
inn voru eftir. Þetta rak ég ofan
í dósina, fimm sentimetra af
stálbroddinum stóðu út úr botn-
inum, og á þá festi ég höfuð
Marots. Ég hneppti skyrtuna og
batt bindið og þarna stóð hann
upprisinn og hryllilegur. Ég var
ekki lengur hræddur við að
horfa í augu hans, og það gladdi
mig að sjá, að þau störðu galop-
næstum því lifandi.
Ég var nú farinn að flýta mér,
kom borðlampanum öðru vísi
fyrir og skýldi ljósinu þannig,
að það féll beint á grátt, dautt
ajadlitið, ég festi leiðsluna við að
alljósið í vinnustofunni, þannig,
að ef einhver kveikti við dyrnar,
væri Marot það eina sem sæist,
rambandi og glottandi á þrífæt-
inum. Síðan slökkti ég og faldi
mig bak við tjaldið fyrir eldhús-
inu. Og þar beið ég skjálfandi af
æsingi, eftir að Lucien kæmi
aftur.
Ég heyrði ekki fótatak hans
fyrr en um miðnætti. Er hendi
hans hristi dyrahandfangið fyrir
utan, dró ég hin þungu tjöld að-
eins frá, svo að ég gæti grillt í
hina furðulegu fuglahræðu, og
veggina bak við borðið, þangað
hlaut Lucien að fara til að
kveikja. Hann kom inn í her-
bergið og s.tanzaði augnablik áð-
ur en hann lokaði dyrunum.
Hann virtist fá hugmynd um, að
eitthvað væri að. Um leið og
hann gekk í áttina að slökkvar-
anum, fálmaði hann í vasann á
frakika sínum og ég heyrði
smella í byssu. Þegar hann
teygði sig eftir slökkvaranum,
riðaði hann lítið eitt og rakst á
borðið. Hann var svolítið drukk-
inn. Það var aðeins betra.
Ljósið kviknaði og dauð augu
Marots glottu. Skrokkurinn hall-
aðist áfram, eins og hann ætlaði
að ganga á móti húsbóndanum
og bjóða hann velkominn. Luci-
en gat ekkert nema staðið og
glápt. Hann var negldur við jörð
ina í skelfingu, og byssan skrölti
í skjálfandi höndum hans.
„Hvað vilt þú, þú?“ gargaði
hann. ,,Hvaðan kemur þú?“
Hann fór allur að skjálfa, eins'
og hann hefði fengið flogaveiki-
kast, og hann gat ekki lengur
talað, aðeins stamað. Hann rið-
aði þarna í fulla mínútu áður en
hann tók hendi fyrir hjarta sér,
og hnén biluðu undir honum.
Þegar hann féll á gólfið rakst
öxl hans á borðið, sem valt um,
og ávextir, skálar og vín dreifð-
ist yfir nýþvegið gólfið. Ég gekk
til hans, sneri honum á bakið og
losaði um flibbann hans. And-
litið var grátt og um munn hans
voru trefjar af gulleitu slími. Ég
tók í axlir hans, dró hann yfir
að bekknum og lyfti honum upp.
Hann angaði af áfengi.
Nú hafði ég skyndilega hinn
mesta viðbjóð á hinum klaúfa-
lega líkamning. Það var eins og
hann væri að horfa á, er ég
beygði mig yfir Lucien, horfa
slægðarlega á mig, og ég tók fíla
beinsreglustiku af skrifborðinu
og fór að eyðileggja
fuglahræðuna. Hún hélt
nokkuð vel velli, en högg mín
voru þung, eins og ég væri að
refsa henni fyrir einhvern glæp.
Þegar slátruninni var lokið, ýtti
ég fötunum út í hornið á svefn-
herberginu, setti málaragrind-
ina á sinn stað ög breiddi yfir
höfuðið án þess að þora að snerta
það, reyndi að hylja það með
blóðugum striganum og ýtti því
með fætinum undir vágninn.
Ég sneri mér aftur að Lucien.
Hann var algerlega hjálparlaus,
að byrja að ná meðvitund, en
engu að síður hjálparlaus. Hand-
leggir hans lágu máttlausir við
hliðar hans, og hann gat ekki
talað. Ég tók byssuna upp af
gólfinu, settist niður og horfði
á hann ná sér, því að ég vildi
að hann skildi sigurhrós mitt og
hlustaði á dóm minn. Og þá
heyrði ég trítl í háum hælum í
stiganum og skrjálfið í stífu
silki.
Það var Francoise. Hún hafði
komið aftur. Ég faldi skamm-
byssuna í flýti í vasa mínum og
setti púða undir höfuð Luciens
og sneri mér síðan, sakbitinn á
svip, að henni, um leið og hún
kom inn í vinnustofuna. Hún sá
Lucien og fór beint til hans.
„Hvað hefurðu gert við hann?“
„Ég . . . Hann varð hræddur."
Ég tvisté og varð skyndilega
eins og drengur aftur. Ég spurði
ekki hvers vegna hún hefði kom-
ið.
Hún baðaði og róaði hinn
hjálparlausa Lucien jafnrólega
og árangursríkt og hún hafði
bundið um sár mitt fyrsta kvöld-
ið, sem ég sá hana. Hún vildi fá
að vita allt, og ég stóð þarna og
stamaði söguna yfir öxl hennar.
Ég sagði henni alla hina aumk-
unarlegu sögu. Hún sagði ekki
neitt, ekki einu sinni: „Ég sagði
þér það.“ Hún hlustaði bara. Á
andliti hennar sást ekki hvort
hún skelfdist eða fylltist við-
bjóði. Og aldrei gaf hún neina
vísbendingu um með hvorum
hún væri. Ég held henni hafi
verið sama í raun og veru gjör-
samlega sama.
„Því komstu aftur hingað?“
Ég svaraði ekki.
Skáldið og mamma litla
1) Já, ég man eftir fyrsta út- 2) ... langbylgja eða stutt- 3) ... spilari og engir afborg-
varpstækinu hans pabba. Það var bylgja á því, enginn plötu- unarskilmálar.
hvorki . . .
— Herra McClune, sjáðu! .... — Úlfur! Komdu hingað! Það band hans .... Ef til vill eru það
Hundurinn! er einhver tuska bundin við háls skilaboð!
,,Var það til að myrða Luci-
en?“
„Ég veit það ekki. Ég veit ekki
hvað ég ætlaði að gera við hann.
En ég veit, að ég er algjörlega
tómur núna. Ég hef engar til-
finningar lengur um neitt. Ég
er alveg tómur, engin reiði, eng-
in meðaumkun, enginn hefndar-
þorsti tómur.“
Hún stóð og strauk hárið frá
enni sínu.
„Hvað ætlarðu þá að gera?“
Ég leit á hana, leitaði að ein-
hverju hjálparmerki, einhverj-
um votti um væntumþykju og
skilning.
„Ég verð að komast frá París.“
,,Hvert? Hvert ætlarðu að
fara?“
„Til Eze.“
Þetta var að hálfu leyti spum-
ing og hálfu leyti bæn, en hún
horfði beint í gegnum mig, það
var eins og hún vildi ekki muna
daginn, sem ég hafði komið til
hennar með sönginn minn, eins
og hún þyrfti hvorki lengur á
samúð minni að halda, né hönd-
um mínum á öxlum sér.
„Ég bað þig um að koma einu
sinni áður,“ sagði hún.
Og ég beygði höfuð mitt.
„Einu sinni áður bað ég þig um
að koma með mér, og þú neitað-
ir. Þú elskaðir þessa vitlausu
krossferð þína og vonina um æv>
intýri meira en mig.“
Ég reyndi að taka hönd henn-
ar, en hún ýtti mér frá sér.
gflíltvarpiö
Þriðjudagur 7. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Olaf*
ur Skúlason — 8.05 Morgunleik-
fimikennari og Magnús Péturs-
son píanóleikari — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar
— 9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tón-
leikar).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 ,,Við, sem heima sitjum" (Dagrúil
Kristjánsdóttir).
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar).
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón G.
Þórarinsson).
18:25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Neistar úr sögu þjóðhátíðarára-
tugsins; II. erindi: „Aðrir lands
menn horfa á leik vorn“ (Lúðvik
Kristjánsson rithöfundur).
20.30 Frá tónlistarhátíðinni í Salzburg
1960: Sinfónía í C-dúr eftir Strav
insky (FílharmoníusVeit Berlín-
ar leikur; Herbert von Karajan
stjórnar).
21.00 ,,Og samt snýst hún": Hugleið-
ingar um kirkjugöngu á Italíu
(Einar Pálsson).
21.40 Einleikur á sembal: Fernando
Valenti leikur sónötur eftir Scar
latti.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmur (31).
22.20 Um fiskinn (Thorolf Smith).
22.40 Tónleikar: Þýzkir listamenn
flytja lagasyrpur úr óperettum.
23.10 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 8. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 „Við vinnuna"; Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar).
18.00 Utvarpssaga barnanna: „Skemmtt
legur dagur" eftir Evi Bögenæs
II. (Sigurður Gunnarsson kenn-
ari)
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Framhaldsleikrit: „tJr sögu For
sytættarinnar“ eftir John Gals-
worthy og Muriel Levy; IV. kaflf
þriðju bókar: „Til leigu'*. Þýð-
andi: Andrés Björnsson. — Leilc
stjóri: Indriði Waage. Leigendur:
Þorsteinn Ö. Stephensen. Valur
Gíslason, Guðbjörg Þorbjarnar-
dóttir, Helgi Skúlason, Margrét
Guðmundsdóttir, Herdís Þor-
valdsdóttir, Baldvin Halldórsson,
Róbert Arnfinnsson.
20.45 Föstumessa í Fríkirkjunni (Prest
ur: Séra Þorsteinn Björnsson.
Organleikari: Sigurður ísólfsson)
21.30 „Saga mín“, æskuminningar Pad
erewskys; V. (Árni Gunnarsson
fil. kand.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (32).
22.20 Upplestur: Tvö ævintýri frá
Lapplandi, skráð af Robert Crott
et (Haraldur Björnsson leikari
þýðir og les).
22.45 Djassþáttur (Jón Múli Arnason).
23.15 Dagskrárlok.