Morgunblaðið - 09.03.1961, Blaðsíða 20

20
MORGIJTSBLAÐIÐ
Fimmtudagur 9. marz 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKALDSAGA EFTIR RENEE SHANN
í
í
S
S
s
s
i
I
smástelpa, sagði Janet og brosti
til foreldra sinna á víxl.
— Já, en nú ertu stór, þegar
þú kemur úr skólanum, sagði
faðir hennar með ánægjusvip.
— Já, og komin heim fyrir
fullt og allt, sagði Margot.
Janet gat rétt sillt sig um að
mótmæla þessu. En hún varð að
hafa þolinmaeði ofurlítið lengur.
Loks hafði hún þvegið sér og
snyrt sig, dáðst að nýmálaða her
berginu sínu, og var nú komin
I.
Lestin frá ferjunni mjakaðist
hægt inn á stöðina. Janet hall-
aði sér út um glugga, og skim-
aði eftir foreldrum sínum, sem
hún vissi, að mundu vera komin
til að taka á móti henni. f>að
voru liðnir þrír mánuðir síðan
hún hafði séð þau. Nú var hún
komin heim og árin tvö, sem
hún hafði verið í París, voru að
baki. Hún andvarpaði af ánægju.
Lífið var dásamlegt! Kom með
útbreiddan faðminn móti henni.
Og hún gat varla beðið eftir að
kasta sér í fang þess!
Á stöðvarpallinum sagði Marg
ot Wells við /nanninn sinn: —
Far þú fram með lestinni — ég
skal fara aftur með henni. Þá
getum við ekki misst af Janet.
Svo sneri hún sér frá honum,
sárfegin því, að lestin skyldi
vera komin. Hefði hún komið
mínútunni seinna hefðu þau ver-
ið farin að rífast. Það var þreyt-
andi, hugsaði hún með sjálfri
sér, gremjulega, að jafnvel við
svona tækifæri, sem ætti þó að
vera gleðifundur, skyldu þau
samt þurfa að vera að hnota-
bítast. Og út af svo að segja
engu — eins og vant var. Hún
stundi. En kannske það skánaði
eitthvað, nú þegar Janet væri
komin heím fyrir fullt og aHt.
— Mamma!
Margot snarsneri sér við og sá,
hvar dóttir hennar var að ryðj-
ast gegn um mannþröngina í átt-
ina til hennar.
— Æ, Janet, elskan, hvað ég
er fegin að sjá þig aftur!
— Hvar er pabbi?
Margot fann ónotalega til. En
svo minntist hún þess, að svona
hafði þetta alltaf verið. Philip
sat alltaf í fyrirrúmi. Það var
kjánalegt að geta aldrei vanið
sig á að láta það eins og vind
um eyrun þjóta.
— Hann er hérna. Hann fór í
hina áttina að gá að þér. Margot
athugaði dóttur sína vandlega og
fannst hún hafa breytzt, þótt
ekki væri nema þrír mánuðir
síðan hún sá hana síðast. Það var
einhver ljómi yfir henni. Og svo
var hún svo falleg. — Þetta er
indæll hattur, Janet!
— Ég keypti hann í gær. Og
nú ljómaði andlit stúlkunnar.
— Þarna er pabbi:
Philip sá hana koma þjótandi
til sín, og fann til hreykni. Hon-
um fannst, eins og konu hans,
að Janet hefði breytzt. Falleg —
já, hann hafði nú alltaf vitað, að
Janet yrðj æ fallegri með aldr-
inum. En þarna var eitthvað
meira. Hún var svo Ijómandi af
gleði.
— Halló, Poppa!
— Æ, guð, hvað það var gam-
an að sjá þig aftur, pabbi!
Filip brosti yfir allt andlitið.
— Þá er ekki síður gaman að fá
þig heim.
Svo gengu þau að bílnum;
Janet á milli þeirra og talaði í
ákafa því að hún þUrfti að spyrja
frétta af öllum og öllu.
— Hvernig líður Ruff?
— Honum liður sjálfsagt vel
— hann beit póstinn í gær.
— Hann er nú líka voða
grimmur.
— Það er nú eitthvað við hann
samt, sagði Philip.
— Þér þætti það ekki ef hann
hefði bitið þig, sagði Margot,
kuldalega.
Janet varð þegar vör spenn-
unnar, sem ríkti sí og æ milli
foreldra hennar, og hún var svo
hrædd við, enda spillti hún öllu,
sem kalla mætti almennilegt
fjölskyldulíf. Og svo sýndist
þetta vera svo áJtæðulaust. Hún
fór að sjá eftir að hafa minnzt á
Ruff, sem var fallegur hundur,
en undanfarið hafði móðir henn-
ar heimtað, að honum væri lóg-
að, vegna þess, hve grimmur
hann var, en þá tillögu höfðu
þau feðginin fellt einbeittlega.
— Og svo er það yfirleitt
hlægilegt að vera að hafa hund
í London, bætti móðir hennar
við.
— Við höfum alltaf haft hund,
svaraði Philip stuttarlega.
Janet flýtti sér að beina sam-
talinu í aðra átt.
— Er herbergið mitt orðið fal-
legt, mamma? spurði hún, af því
að hún vissi, að það hafði verið
málað meðan hún var fjarver-
andi.
— Já, ég trúi ekki öðru en þú
verðir hrifin af því.
Janet brosti ánægjulega, um
leið og þau stigu inn í bílinn. í
dag var hún hinn heimkomni
ferðamaður, svo að foreldrar
hennar snerust í kring um hana.
En bráðlega mundi allt færast í
gamla horfið og þau mundu
gleyma, að hún hefði yfirleitt
nokkurntíma farið að heiman.
En það hafði nú verið fallegt af
þeim að lofa henni að vera þessi
tvö ár í París. Þegar hún fór úr
skólanum, sextán ára gömul,
hefðu þau alveg eins vel getað
talið skólagöngu hennar lokið.
En þess í stað höfðu þau sent
hana til Parísar, þar sem hún
hafði verið í tvö ár hjá Bayonne-
fjölskyldunni, ágætis fólki, og
lagt stund á myndlist og tónlist,
og sannarlega höfðu þessi tvö
ár verið ánægjuleg. Og undir
lok þessa tímabils, hafði hún
svo hitt Nigel.
Hvenær átti hún nú að segja
þeim þessar dásamlegu fréttir?
Þær voru næstum sloppnar út úr
henni á stöðvarpallinum, og nú,
er þau óku eftir. strætum höfuð-
borgarinnar, gat hún varla á sér
setið að segja þær. En nú kæmu
þau bráðum heim og ýmislegt
myndi glepja fyrir, og hún vildi
fá tækifæri til að segja þeim
gleðifregnina í einrúmi og næði.
— Þú hefur nú víst að sumu
leyti verið leið á að yfirgefa
París, sagði Margot. — Þetta
hafa verið kapítulaskipti hjá
þér.
— Já, en þá byrjar vonandi
annar, ennþá skemmtilegri.
Margot vonaði, að henni sner-
ist ekki hugur, hvað það snerti.
Það var gaman, hvað Janet þótti
augsýnilega gaman að vera kom-
in heim aftur. En þá var spurn-
ingin, hvað væri að láta hana
hafa fyrir stafni. Það mál yrði
að athuga vandlega. Enda þótt
þau hjónin væru vel stæð efna-
lega, varð Janet að hafa eitt-
hvað að hugsa um. Og eins og
hún var gerð, myndi hún líka
vilja það. Hún var alls ekki þann
ig að hún vildi eyða öllum tím-
anum sínum í skemmtanir. Nei,
einhverskonar vinna var lausn-
arorðið. Eitthvað þannig lagað,
að hún yrði að fara að heiman
að morgni og koma aftur heim
að kvöldi. En vitanlega líka
þannig, að hún gæti verið hjá
foreldrum sínum í heimilinu.
Þau komu nú á Westminster-
torgið þar sem þau áttu heima
í fornlegu en fínu húsi, sem
Margot að minnsta kosti þótti
vænt um að eiga. Hún var sem
sé miklu hrifnari af því en þau
feðginin, en það var nú mest
’hreykni yfir staðsetningu þess í
svona fínu hverfi, og svo var
það, þótt lítið væri, sérlega vel
búið húsgögnum og vel haldið
við, og þar hélt hún kvöldveizlur,
sem vinkönur hennar öfunduðu
hana af. „Margot Wells? Áttu
við konuna, sem á litla, fallega
húsið og fyrsta flokks elda-
busku?“ En fáir vissu um sam-
komulagið hjá henni og mannin-
um hennar. sem var áberandi
fallegur maður. En árum saman
hafði hún strítt og stritað til
þess að láta svo sýnast, sem allt
væri í lagi um heimilislíf þeirra.
En stundum greip hana ofsaleg
hræðsla um, að þessar tilraunir
hennar færu út um þúfur. Kann-
ske yrði þetta nú allt hægara
þegar Janet var komin heim.
Philip tilbað Janet. Hjónabandi
þeirra yrði aldrei veruleg hætta
.búin, meðan hún væri í heimil-
inu.
Philip sveigði að stéttarbrún-
inni og stanzaði. Framdyrnar
opnuðust og Marie, austurríska
stúlkan, sem hafði verið á gægj-
um eftir þeim, kom út. Ruff
kom þjótandi á eftir henni og
fagnaði Janet með miklum há-
vaða.
— Láttu hann ekki fara með
skítugar lappirnar upp á fallegu
fötin þín, sagði móðir hennar,
hvasst.
— Það er allt í lagi, mamma,
það er hægt að dusta þau. Það
er gaman að sjá þig aftur, Ruff
minn!
— Ég er alveg viss um, að
hartn hefur vitað það á sig, að
þér vóruð að koma, ungfrú Jan-
et, sagði Marie. Hann hefur stað-
ið uppi á borði við gluggann og
þrýst trýninu að rúðunni.
— Þetta er alveg eins og þegar
ég var að koma úr skólanum,
Skáldið o?j mamma litla
1) Nei, hefurðu samið kvæði? 2) Þá verðurðu líka að lofa því 3) ....nota það ekki í þín kvæð'i!
Leyfðu mér að heyra það! að....
— Við höfum fundið hann! inn! .... Og hann e rmeð dreng- — Ágætt, hafðu byssuna þína
Það er maðurinn með stóra hund inn! reiðubúna . . . Ég ætla að lenda
fyrir framan hann!
aftur í borðstofuna að drekka
sérríglas .fyrir matinn, ásamt for
eldrum sínum.
— Ææja, skál, Janet. Velkom-
in heim aftur, elskan, sagði fað-
ir hennar.
— Janet saup á sérríinu til að
herða uþp hugann. En ekki gat
hún skilið, hversvegna hún varð
allt í einu svona óróleg. Það sem
hún hafði að segja þeim, hlaut
þó að gleðja þau.
— Mamma — pabbi — ég hef
dálitlar fréttir að segja ykkur.
Bhilip leit snöggt á hana, og
tók strax eftir þessum nýja tón
í rödd hennar; þetta var ný og
fullorðin Janet, en ekki -sama
hálfvaxna stúlkan, sem hann
hafði kvatt seinast þegar hún fór
til Parísar.
— Og hvað er það? spurði
Margot.
— Ég er ástfangin.
ffllltvarpiö
Fimmtudagur 9. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Olaf*
ur Skúlason — 8.05 Morgunleik-
fimikennari og Magnús Péturs-
son píanóleikari — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar
— 9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tón-
leikar).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 ,,A frívaktinni": Sjómannaþáttur
1 umsjá Kristínar Önnu Þórarins
dóttur.
14.40 ,,Við, sem heima sitjum" (Vigdís
Finnbogadóttir).
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar).
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna (Gyða
Ragnarsdóttir og Erna Aradófrtir).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20,00 Frá tónleikum í Austurbæjar-
bíói 15. febr.: Þýzki píanóleikar
inn Hans Jander leikur
20.30 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Hungurvaka;
I. (Andrés Björnsson).
b) Lög eftir Bjarna Þorsteinsson.
c) Erindi: Hákonarstaðabók og
Skinnastaðaklerkar; fyrri
hluti (Bendeikt Gíslason frá
Hofteigi.)
d) Kvæðalög: Kjartan Hjálmars-
son og Jóhann Garðar Jóhanns
son kveða.
21.45 íslenzkt mál (Ásgeir Blöndal
Magnússon cand. mag..
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (33).
22,20 Ur ýmsum áttum (Ævar R. Kvar
an leikari).
22.40 ,,Fúgulistin“ (Kunst der Fuge)
eftir Johann Sebastian Bach; ann
ar hluti (Kammerhljómsveit óper
unnar í Dresden leikur; Werner
Egk stjórnar. — Dr. Hallgrímur
Helgason skýrir verkið).
23.15 Dagskrárlok.
Föstudagur 10. marz.
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 ,,Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar).
18,00 Börnin heimsækja framandi þjóð
ir: Guðmundur M. Þorláksson seg
ir frá sægörpum á steinaldarstigi.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20,00 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20.30 Einleikur á fiðlu: Björn Ölafsson
leikur sólósónötu í g-moll eftir
Bach.
20,55 ..Skynjun tíma og rúms og lausn
lífsgátunnar", fyrirlestur eftir
Martinus (Baldur Pálmason les).
21.10 Tónleikar: „Le Cid“, balletmúsílc
eftir Massenet (Sinfóníuhljóm-
sveit Lundúna leikur; Robert
Irving stj.).
21.30 Utvarpssagan: „Blítt lætur ver-
öldin“ eftir Guðmund G. Haga-
lín; IX. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (34).
22,20 Erindi: Barnaverndarráð og sum-
ardvalastaðir barna (Magnús Sig
urðsson skólstjóri).
22.45 A léttum strengjum: Frankie
Yankovic og hljómsveit hans
leika.
23.15 Dagskrárlok.