Morgunblaðið - 18.03.1961, Qupperneq 20
20
MORCVNBLAÐIÐ
Laugardagur <8. m^rz 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKALDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
9
máli við? Susy er á Möltu og ég
verð í Washington.
— Fjarlægðirnar eru nú horfn
ar úr sögunni, síðan loftferðirn-
ar hófust, sagði Nigel.
— Loftferðir eru dýrar, sagði
Margot.
— Þú ættir nú að geta skropp-
ið þangað fyrir því, sagði Philip.
Janet sagði í örvæntingu
sinni: — I>ú verður að gefa okk-
ur samþykki þitt, mamma. Pabbi
ætlar að gera það, og ef þú værir
eins, gætum við öll orðið ham-
ingjusöm.
— Þið getið trúlofað ykkur,
Janet.
— En ég vil giftast. Og það
fljótt. Eftir fáeinar vikur.
— Ef það verður, þá er það
gegn eindregnum óskum mínum.
Aftur varð þögn. Janet lang-
aði til að ræða málið frekar,
langaði til að segja móður sinni,
að hún mundi giftast Nigel, hvað
sem hver segði, undir eins og
hann færi þess á leit, og að það
væri grimmd og meinsemi að
vilja hindra það. En eitthvað
þaggaði niður í henni. Hún sá
fyrir sér Prisciliu, þegar þær
voru að tala saman rétt er hún
var að leggja af stað að heiip-
an til að taka móti Nigel. Hún
hafði sagt, að það væri allt ann-
að með Susy og hún mundi svip
inn á henni, þegar hún sagði
það. Og svo sagði mamma henn-
ar þetta sama. Hún leit á föður
sinn. Voru ályktanir hennar
réttar? Mundi hann yfirgefa
mömmu, ef hún giftist Nigel?
Var það ástæðan til þess, að
mamma var svo ósveigjanleg?
Margot tók upp tekönnuna.
— Hver vill meira te?
í annað sinn var eins og hún
væri að slíta umræðunum. Rétt
eins og þær væru ómerkilegt
aukaatriði, hugsaði Janet með
gremju.
—Ekki ég, þakka þér, svaraði
hún stuttaralega.
Philip gat ekki annað en vor-
kennt dóttur sinni. Auðvitað
stóðst hún mömmu sinni ekki
snúning, veslings barnið. Og
Skilaboð Markúsar hafa máðst
út í vatninu og Hunt McClune
piisskilur þau sem kröfu um
peninga.
— Hafðu ekki áhyggjur Lydia
hann sá glöggt, að Margot mundi
ekki láta undan. Hann hafði
mesta freistingu til þess að
kveða upp úr og segja Janet, að
hún skyldi bara gifta sig, hvað
sem hver segði, segja þetta upp
yfir þau öll. Langaði að segja
henni, að fyrsta ástin gæti hæg-
lega orðið sú siðasta, og að það
væri heimskan ein að vera nokk-
uð að bíða. Benda Nigel á, að
biðin gæti hleypt öllu málinu í
strand. Fyrir mörgum árum
hafði verið nákvæmlega eins á-
statt fyrir honum sjálfum. Þá
hafði hann farið að eins og
Nigel ætlaði sýnilega að gera nú,
og hann hafði iðrazt þess æ síð-
an. Nei, fyrir menn á Nigels
aldri var það eina rétta að taka
stelpuna og gefa fjandann í for-
eldrana.
Viðræðurnar voru nú alveg
komnar í strand, því að mas um
hversdagslega hluti gat ekki
komið til greina, jafnvel þótt
reynt væri. Loksins stóð Nigel
á fætur.
— Ég verð að fara. Ég verð að
komast í klúbbinn minn og hafa
fataskipti. Við Janet ætlum að
fara út að skemmta okkur í
kvöld. Ég kem aftur um sjö-
leytið og sæki þig, elskan, er það
í lagi?
— Auðvitað. Ég skal vera til-
búin.
— Verið þér sælar, frú Wells.
Mér þykir þetta leitt.
— Það þykir mér líka. Verið
þér sælir. En svona er mín skoð-
un á málinu.
Philip fór með þeim út úr
stofunni og lokaði hurðinni milli
þeirra og konu sinnar.
— Þér standið með okkur, er
það ekki?
— Jú, eindregið.
Janet stakk hendinni undir
arm föður síns og neri kinninni
við ermi hans.
— Elsku pabbi. Ég vissi það
alltaf.
Philip klappaði henni á hárið.
— Þetta kemst allt í lag, Poppa
mín. Hann leit á Nigel. — Mér
skilst þér vitið það ekki alveg
.... Ég sæki drenginn og mann-
inn, sem rændi honum!
A meðan
hefur Guli Björn fundið Markús,
fyrir víst, hvenær þér flytjizt til
Washington?
— Nei, ekki alveg upp á dagi
En ég heyrði í morgun, að það
yrði mjög bráðlega. Ef ég héldi,
að ég yrði að fara án þess að
hafa Janet með mér — þá mundi.
ég sennilega nema hana á brott!
— O, ég vona, að þér þurfið
ekki að gripa til neinna slíkra
hörkubragða, svaraði Philip
hressilega.
— Ef svo færi, þá skyldi ég
verða allra stúlkna fúsust til að
láta ræna mér, sagði Janet.
IV. ,
Nigel rétti út höndina og greip
um höndina á Janet, um leið og
hann beygði inn um járnhliðið.
— Ég vil, að þetta verði gleði-
dagur hjá okkur, elskan mín!
Hún brosti til hans. —
— Auðvitað verður það það.
— Og við skulum gleyma
henni mömmu þinni í bili.
— Já, það skulum við gera ..
en. .auðvitað verðum við að
segja foreldrum þínum frá þess-
um erfiðleikum okkar, finnst þér
ekki?
— Það er- þegar gert. Ég
hringdi til mömmu, þegar ég fér
frá ykkur í gær .... áður en ég
kom að sækja þig. Hún skildi
þetta til fullnustu, og sagði, að
ef þetta hefði verið Barbara,
myndi hún sjálf að líkindum
fara alveg eins að. Annars er
Barbara heima þessa helgi. Hún
kom heim í gær og hafði ein-
hverja vinstúlku sína með sér.
Allir hlakka svo til að sjá þig.
Þau voru fyrir framan lágt,
grátt steinhús og hann blés í
flautuna, til þess að tilkynna
komu þeirra. Dyrnar opnuðust
samstundis, og Janet sá eins og
í hálfgerðri móðu geltandi hunda
og glaðlegt, hlæjandi fólk, sem
kom hlaupandi niður dyraþrep-
in, til þess að bjóða þau vel-
komin.
Nigel var faðmaður og kysst-
ur, jafnskjótt sem hann var kom
inn út úr bílnum. Mamma hans
kyssti hann blíðlega og svo
sem var á leið til lögreglustöðv-.
arinnar með drenginn.
— Þetta er misskilningur hjá
þér kunningi .... Ég fann barn-
ið í skóginum!
systir hans og frænkan, sem
þarna átti heima og faðir hans
tók innilega í hönd honum. Nigel
leit af þeim og á Janet.
— Mamma, Barbara .... pabbi
.... Þetta er Janet.
Frú Derry heilsaði henni með
kossi. — Við getum ekki verið
að vera mjög förmleg, eftir allt,
sem Nigel er búinn að segja
okkur um þig. En okkur þykir
svo gaman að hitta þig.
Janet leit inn í vingjarnleg
augu og slétt, ánægt andlitið á
þessari konu, sem hún vonaði
innilega, að yrði bráðlega tengda
móðir hennar, og svaraði kveðj-
unni jafn innilega. Svona átti að
taka á móti henni, og svona
hefði móðir hennar átt að taka
móti Nigel.
— Ég er búin að hlakka svo
til að koma hingað, sagði hún.
— Nigel er búinn að segja mér
svo mikið um ykkur.
Nú rétti faðir Nigels henni
höndina. — Velkomin hingað,
Janet. Ég vona, að þú eigir eftir
að koma hingað oft.
Frú Derry sagði: — Þetta er
hún María frænka hans Nigels.
Þær heilsuðust. Hún nafði
heyrt um Maríu frænku, sem var
eldri systir föður Nigels og hafði
lítiö fyrir sig að leggja, eh var
þarna á heimilinu og hjálpaði
móður hans í húsinu.
Barbara sagði: — Ég er systir
Nigels. Það er gaman að sjá þig.
Og við bróður sinn sagði hún:
— Til hamingju, Nigel; mér
finnst Janet svo falleg, enda
vissi ég alveg, að hún mundi
'vera það Þú hefur alltaf smekk-
legur verið.
Bróðir hennar kleip í eyrað á
henni. — Það þykir mér vænt
um að heyra. Annars er þetta nú
í fyrsta sinn, sem nokkuð hefur
reynt á smekkinn minn.
Janet leit á þau brosandi og
var nú alveg örugg, og feimnin,
sem hún hafði fyrst fundið til,
var alveg horfin.
— Blessuð komið þið inn,
sagði frú Derry. Hádegismatur-
inn er alveg að koma. Barbara,
— Þú getur flutt Mc Clune af-
sakanir þínar .... Hann hlustar
ef til vill á þig áður en hann
mölvar í þér hvert bein.
farðu með Janet upp í herbergið
hennar og losaðu haaia við dótið.
Á leíðinni upp' stigann, sagði
Barbara: — Ég er hér heima
bara yfir helgina, eins og Nigel
■hefur sjálfsagt sagt þér. Ég er
við skrifstofustörf í borginni.
Mér finnst indælt, að þið skuluð
vera trúlofuð, og við erum öll
svo hrifin af því. En það er bara
leiðinlegt, að fjölskyldan þin
skuli vera svona mótfallin því.
Mamma sagði, að Nigel hefði
hringt hana upp í gær og sagt
henni, að þetta gengi eitthvað
stirt.
— Því miður er það svo. Það
er mamma sem gerir okkur
þessa erfiðleika. Hún er að tala
um, að ég sé of ung .... og svo-
leiðis vitleysu.
— Þetta sagði mamma. En ég
skyldi nú ekki kvíða í þínum
sporum. Ég er viss um, að Nigel
vinnur hana á sitt band. Þó hann
sé bróðir minn, þá held ég hann
sé ómótstæðilegur. Það er hérna
vinstúlka mín með mér, og hún
er þegar orðin bálskotin í mynd
af honum, án þess að hafa séð
hann sjálfan. En ég hef sagt
henni að hún geti engar vonir
gert sér .... að þú hafir oróið
fyrri til að finna hann.
Janet, sem var að greiða sér
fyri-r framan snyrtiborðsspegil-
inn sagði glaðlega. — Ég vona,
að mér takist að halda í hann.
En vitanlega má búast við
harðri samkeppni vestur í Am-
eríku.
Barbara brosti.
— Já, vertu viss! En ég held
nú að Nigel verði fyrirmyndar
eiginmaður, alveg eins og pabbi.
Og víst er um það, að hann er
alveg bálskotinn í þér. Þú hefðir
bara átt að sjá, hvernig hann
talar um þig í bréfunum sínum.
Annars er Sharman — stúlkan,
sem er hérna með mér — amer-
ísk. Hún fer bráðum að fara
heim til sín. Það er dálítið spenn
andi, því að foreldrar hennar
eiga einmitt heima í Washington
og þau hafa boðið mér að koma
og vera eitthvað hjá sér, svo að
ef ég get einhvernveginn sparað
mér saman fyrir farinu, ætla ég
að fara þangað. Og þá verður
nú gaman, ef þið Nigel verðið
þar líka!
Janet bað guð í hljóði að
'koma vitinu fyrir móður hermar,
um leið og hún sagði: — Já, það
gæti orðið gaman. En hvenær
ætlar þú að fara?
— Ég veit ekki ennþá. Ekki
alveg á næstunni. Mér skilst
Nigel eigi að fara mjög bráð-
lega„ og þá getið þið orðið að
halda skyndibrúðkaup, er það
ekki? Ég get nú vel skilið, að
hún mamma þín sé ekki almenni
lega búin að átta sig á því. En,
guð minn góður, hvernig farið
þið að, ef hún verður svona á-
fram?
ailltvarpiö
Laugardagur 18. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —•
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14.30 Laugardagslögin — (15.00 Fréttir)
15.20 Skákþáttur (Baldur Möller).
16.00 Fréttir og veðurfregnir.
16.05 Bridgeþáttur (Hallur Símonars.)
16.30 Danskennsla (Heiðar Astvalds-
son danskennari).
17.00 Lög unga fólksins (Guðrún
Asmundsdóttir).
18.00 Utvarpssaga barnanna: „Skemmtl
legur dagur“ eftir Evi Bögenæs
V — sögulok. Sigurður Gunnars-
son kennari þýðir og les.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og ung-
linga (Jón Pálsson).
19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar: Hljómsveit tónlistar-
háskólans 1 París leikur létt tón-
verk eftir spænsk tónskáld;
Enrique Jorda stjórnar.
20.30 Leikrit: „Fljótslínan" eftir Charl-
es Morgan í þýðingu Þorsteins Ö.
Stephensens. — Leikstjóri: Valur
Gíslason.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (39)
22.20 Einmánaðardans útvarpsins: þ. ár
m. leikur hljómsveit Baldurs
Kristjánssonar úrslitalög gömlu
dansanna 1 síðustu danslaga-
keppni SKT. Söngvarar: Sigríð-
Guðmundsdóttir og Sigurður
Ölafsson.
02.00 Dagskrárlok.
Skáldið og mamma litla
1) Við eigum þrjá flöskuopnara.
En nú finnst enginn — hvernig get-
ur staðið á þessu?
2) Það er einfaldlega vegna þess,
að þú fékkst appelsínusafa í morg-
un....
3) ....pilsner um hádegið
Pepsi-Cola rétt áðan!
og
a
r
L
ú
6
TELU VOUR STORY TO McCLUNE
...MAV8E HE'LL LISTEN TO YOU
BEFORE HE BREAKS VOU r
IN TWO/ _______________________Á