Morgunblaðið - 19.03.1961, Blaðsíða 6
6
MORGUIVBLAÐJÐ
Sunnudagur 19. marz 1961'
Miklar hafnarframkvæmdir
á Suöureyri
Viðtal við Hermann Guðmundsson, oddvita
SÚGFIRÐINGAR standa í mikl-
um hafnarframkvaemdum. Fyrir
nokkrum árum var lokið þar við
brimbrjót og hafskipabryggju og
nú er unnið að bátahöfn, miklu
mannvirki og kostnaðarsömu.
Hermann Guðmundsson, oddviti
á Suðureyri, er staddur í Reykja-
vík til þess að greiða fyrir fram
gangi málsins — og hafði Mbl.
tal aí honum fyrir helgina.
* * *
■— Helzta ástæðan til þess að
við réðumst í þetta stórvirki er
sú, að við eigum í erfiðleikum
með að verja bátana okkar við
brimbrjótinn,sagði Hermann. í
norðvestan veðri eru við varnar-
litlir, við höfum meira að segja
misst báta af þessum ástæðum
— og þetta er eina leiðin til að
halda bátunum áfram í þorpinu.
Þetta leggur líka grundvöll að
frekari aukningu, því það er sér-
lega hagkvæmt að stunda róðra
frá Súgandafirði.
— Brimbrjóturinn, eða haf-
skipabryggjan, er um 180 metra
löng frá fjöruborðinu og þetta
mannvirki var stór áfangi fyrir
byggðarlagið. Brjóturinn er utan
við kauptúnið, en nýja höfnin
verður innan við kauptúnið, graf-
in inn í grunna vík. Við höfum
dýpkunarskipið Gretti og gróf
hann rennu inn í væntanlega
höfn, en að undanförnu höfum
við haft á leigu geysistóra skurð-
gröfu og mun hún grafa fyrir
höfninni sjálfri.
* * *
— Þetta er 100 tonna bákn,
skúffan vegur 4 tonn tóm, en 12
tonn full. Okkur telst til, að hún
grafi sem svarar 360 tonn á
klukkustund — að meðaltali.
Væntum við þess, að verkið gangi
vel. Þessi höfn á að verða fyrir
Myndin er tekin úr fjallshlíðinni ofan við kauptúnið, yfir
víkina, sem bátahöfnin verður grafin í — og sést greinilega
á myndinni hvar renna hefur verið grafin.
Hermann Guðmundsson
20—30 báta en nú höfum við að-
eins sex. Vonumst við til að fá
fleiri og geta aukið útgerðina
með bættum skityrðum og að-
stöðu í landi. Hafnarkanturinn
verður tvisvar sinnum 110 m að
lengd og okkur mundi nægja 70
metra stálþil svona fytrst í stað,
sagði Hermann.
* * *
— Og hvað segirðu okkur
frekar í fréttum?
— Jú, merkast má telja, að
íbúunum fjölgaði þó nokkuð á
síðasta ári hjá okkur, um • eina
30. Þetta er allt í rétta átt. Mikið
hefur verið um byggingafram-
kvæmdir á Suðureyri að undan-
förnu. Fjölmörg einbýlishús hafa
verið reist, við erum nýbúnir að
byggja. barnaskóla, félagsheimili
er nær fullgert — og þar höfum
við bókasafn, tómstundavinnu-
stofu, gufubaðstofu, sem er fjöl-
sótt, og sparisjóðurinn fékk líka
inni í byggingunni. Nú, og læknis
Frh. á bls. 23
• Staupið í Hvalfirði
Þar sem Hvalfjarðarþjóðveg
urinn liggur inn með Hvamms
víkinni um brattar grjótskrið-
ur, er á einum stað stór steinn
utan í lágum hól. Hann er ein
kennilegur í laginu, líkastur
staupi og þar töldu ferðamenn
sér skylt að stanza meðan f erð
ast var á hestum, og var þá
jafnan tekin upp pyttla.
Þennan stein kalla margir
Staupstein, og var hann m. a.
kallaður því nafni í sambandi
við frétt hér í blaðinu um
skriðuföll í Hvalfirði. Árni
Óla segir mér, að steinninn
heiti alls ekki þessu nafni.
Hann hafi verið kallaður
Staupið. Einasti staupasteinn-
inn á landinu sé í Skálholti
og hætti fólki til að rugla
þeim saman.
Séra Sigurjón í Saurbæ á
Hvalfjarðarströnd heyrði á tal
okkar Árna, er við vorum að
ræða um Staupið. Hafði hann
orð á því að er hann f æri þarna
um, hefði honum stundum
dottið í hug að nauðsynlegt
væri að styrkja steininn. Veð
ur og víndar halda áfram að
eta hann upp og einn góðan
veðurdag getur hann fallið.
Það væri sjónarsviptir að þess
um sérkennilega steini. E. t. v.
gæti Náttúruverndarráð tekið
að sér að athuga hvort ekki
er orðin þörf að bjarga hon-
um
• Umferð ríðandi
manna
T^Hciké /]lZcu1AJ0iS,.
Ég minntist á þá daga, þeg-
ar ferðazt var á hestum. Ef
maður er staddur í nánd við
Elliðaárnar síðdegis á laugar-
dögum og sunnudögum, mætti
halda að sá tími væri alls
ekki liðinn. Þá er mikil um-
ferð ríðandi manna upp í gegn
um Blesugrófina og margir
halda yfir að Rauðavatni, eink
um þegar is er á vatninu. Þá
má sjá margan vakran gæð-
ing skella á skeið eftir ísnum.
Höfuðstaðarbúum, sem hafa
hesta og ríða út, fer ört fjölg-
andi, enda ólíkt betri aðstaða
síðan Fákur kom upp sínum
stóru og góðu hesthúsum við
Skeiðvöllinn, þar sem vel fer
um hestana í umsjá sérstaka
hestahirða.
Um helgar má þarna sjá á
Hvers vegna
FYRIR nokkru las ég í frönsku blaði frásögn af
gamalli konu, sem var handtekin í kirkjugarði vegna
þess að hún stal blómum af leiðum.
„Hvers vegna gerðuð þér þetta? spurði dómarinn.
„Vegna þess að ég missti litla stúlku, sem ég unni
hugástum . . . og vegna þess að eiginmaðurinn minn
neitaði mér um peninga til þess að kaupa blóm á
leiði hennar . . . svo hvað gat ég gert? . . . Er það
mín sök þótt eiginmaðurinn minn sé nirfill?“
Nei, það var ekki hennar sök og ég held að við
ættum ekki að kalla hana þjóf. Mér virðist að við
ættum oft og tíðum að taka til athugunar, ekki að-
eins það sem fólk gerði raunverulega, heldur hvers
vegna það gerði það. Á&ur en við ásökum það, verð-
um við að reyna að skilja, hvað það var sem knúði
karla og konur til slíkra gerða.
Þú giftist t.d. manni og uppgötvar þér til sárustu
vonbrigða og undrunar, að hann er tortrygginn ' og
óáreiðanlegur. Par sem þú gerir ekkert rangt, þá
telurðu þig verðskulda traust hans, og samt öðlastu
það ekki. Þú ert bæði undrandi og særð. Slíkt er
engin furða. En áður en þú dæmir hann of hart,
áður en þú segir við hann: „Þetta er óbærilegt. Ég
get ekki búið lengur með þér, nema þú breytir eitt-
hvað um háttalag“, þá skaltu reyna að afla þér nán-
ari vitneskju um hann. Fáðu upplýsingar hjá vinum,
sem þekktu hann á undan þér. Þá uppgötvarðu
kannske, að hann hefur þjáðst talsvert á liðnum
árum. Fyrri konan hans, sem lézt áður en þú kynnt-
ist honum, var undarleg manneskja, falleg og gáfuð,
en óeinlæg og ótrú. Hún gerði hann tortrygginn.
Hann vantreystir öllum konum vegna þess að ein
þeirra gerði hann óhamingjusaman. Hvað getur þú
þá gert? Gerðu allt til þess að vekja traust hans á
þér. Þá munu hinar illu endurminningar hans eyðast
og hverfa, eins og kvöldþoka.
Annað dæmi: Það vekur undrun þína, að heyra vin
þinn, sem annars er allra viðfeldnasti maður, hælast
yfir gengi sínu, hlotnum heiðursmerkjum. Það verð-
ur þér hreinasta áfall að uppgötva að hann er raup-
ari. Ég skil vel gremju þína. Mont er óskemmtilegur
eiginleiki og fólk, sem gæti haft gilda ástæðu til að
vera ánægt með sig sjálft ,er ekki vant því að hrósa
ser.
En í þessu tilfelli skaltu líka spyrja sjálfan þig:
„Hvers vegna hagar hann sér svona? Skýringin er
næsta einföld. Maðurinn hefur mætt mörgum hindr-
unum. Hann óttast sína eigin misheppnun í lífinu.
Og til þess að bæta upp vanmátt sinn, finnur hann
upp ímyndaðan árangur eða ýkir þá sem eru miðl-
ungi miklir. Hann verðskuldar fremur meðaumkvun
en fyrirlitningu. í stað þess að hlæja að monti hans
og hégómagirnd, skaltu hjálpa honum til að ná ár-
angri. Þú munt þá sjá, að jafnskjótt og hann hefur
ástæðu til stærilætis, hættir hann að tala um það . . .
gæðingi margan skrifstofu-
manninn, sem lítið hreyfir sig
annars nema í bíl milli húsa,
fjölmarga lækna, sem þannig
sleppa um stund úr sjónmáli
amasamra sjúklinga og aðra
önnum kafna borgarbúa, sem
fá sér frí frá símahringingum
og þvargi. Aliir keppast við
að halda hesti sínum til, því
hver um si-S er auðvitað undir
smásjá hinna. Og það er ekki
lítil upphefð í því að geta sýnt
sig á hesti sem vekur athygli
og fá orð fyrir að vera „lag-
inn hestamaður".
• Ferðu ekki í
kábojk
asar?
y a
FERDIIM AIMP
☆
Fyrir krakkana í nágrenn-
inu eru hesthúsin hreinasta
Paradís. Þau snúast í kringum
hestana og eigendur þeirra,
þau kjörkuðustu í von um að fá
að koma aðefíis á bak. Ekki
er þó víst að mömmurnar séu
allar eins hrifnar, a. m. k. ekki
mamma hennar kunningja.
konu minnar, sem ég mætti
þar innfrá fyrir skömmu síð-
degis á sunnudegi. Hún var í
hvítum sportsokkum og hvít.
um jólaskóm í tilefni helgi.
dagsins og hafði vaðið í svað-
inu upp undir hné. — Má ég
teyma hestinn út fyrir þig?
sagði hún og svörtu augun
tindruðu, þegar hún kom inn
í hesthúsið. Ég hafði næga
hjálp þann daginn. Tveir
strákar vildu endilega aðstoða
við að leggja á, og þeim fannst
auðheyrilega furðulegt nei.
kvætt svar Velvakanda, þeg.
ar þeir spurðu: — Heyrðu,
ferðu aldrei í kábojhasar Ha,
og þú sem átt hest!