Morgunblaðið - 19.03.1961, Blaðsíða 20

20
MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 19. marz 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
í
SKALDSAGA EFTIR RENEE SHANN |
— Hamingjan má vita það!
Ég vona bara, að henni snúist
hugur.
Barbara hló.
— Þú ættir bara ekki að sleppa
honum Nigel á undan þér vestur.
Þegar þær komu niður, var
Nigel að tala við amerísku stúlk-
una, sem nú hafði bætzt í hóp-
inn.
— Ég er búin að vara Janet
við þér, sagði Barbara, um leið
ag hún kynnti þær, — og segja
henni, að þú sért að gefa Nigel
auga.
Sharman brosti frjálsmannlega
og leit á Janet um leið og hún
rétti henni höndina. — Ja, hvort
ég er! Mér finnst hann dásam-
legur.
— Það finnst mér líka, sagði
Janet.
Nigel glotti. — Hlustið þið nú
á .. þið megið ekki vera að gera
mig feiminn.
Sharman rak upp ofurlítinn,
glettnislegan hlátur og dökk-
bláu augun sendu honum ögr-
andi tillit. — Æ þið Englend-
ingar, hvað þið eruð fljótir að
fara hjá ykkur. Svona tali verð-
urðu að venjast áður en þú kem
ur vestur um haf. Við Ameríku-
menn segjum meiningu okkar
afdráttarlaust og ef okkur lízt
vel á mann, þá erum við ekkert
að liggja á því.
— Og segja ekki piltarnir
stúlkunum það sama?
— Vitanlega!
— Þetta virðist hljóta að vera
ágætisland, sagði Barbara. Þang
að vildi ég komast sem allra
fyrst!
Nú var maturinn tilbúinn og
frú Derry smalaði öllum hópn-
um sínum inn í borðstofuna. Jan
et sat hjá hr. Derry og Nigel
hinumegin við hana; síðan Mar-
ía frænka og stúlkurnar and-
spænis þeim. Þetta var vingjarn-
leg samkoma, án allra vandræða
legra þagna og hálfyrða, eins og
Janet hafði vanizt heima hjá
sér. Það var auðséð á öllu, að
þarna var hamingjusöm fjöl-
skylda og, að Nigel hafði eng-
um ofsögum af því sagt.
Það var ekki laust við, að hún
fyndi til dálítillar öfundar
— beizkjublandinnar öfundar.
Hversvegna voru foreldrar Nig-
els svona ólikir hennar foreldx-
um? Hverjum var það að kenna?
Ekki gat öll sökin verið hjá
mömmu hennar. Þótt henni
þætti vænt um pabba sinn, duld-
ist henni það ekki, að hann átti
sinn hluta af sökinni. Eða var
það hvorugu þeirra að kenna?
Var þetta bara skapsmunaatriði?
Foreldrar Nigels höfðu verið
hamingjusöm. Þau bættu hvort
annað upp. Hennar eigin for-
eldrar, aftuf á móti, virtust tæp-
ast tala eitt og sama tungumál!
— Þykir þér ekki leiðinlegt að
vera farin frá París? spurði hr.
Derry hana.
— Jú, mjög svo. Mér þótti af-
skaplega gaman þar.
Sharman, sem greip fram í
fyrir öllum, lét þess getið, að hún
ætlaði til Parísar í lok næstu
viku.
— Það verður það einasta,
sem ég skemmti mér, áður en ég
fer heim. Ég fer með Ile de
France í byrjun næsta mánaðar.
— Janet, viltu lána mér hann
Nigel fyrir fylgdarmann, meðan
ég er í París? Ég á þar víst enga
kunningja sjálf, sem geta
skemmt mér.
— Alveg sjálfsagt .. ef Nigel
vill láta lána sig.
— Það er nú betra að nefna
það við mig sjálfan, sagði Nigel.
— Ég skyldi ekki gera það,
sagði Barbara. — Ég treysti ekki
vinstúlku minni.
Sharman gretti sig framan í
hana. — Þetta eru meiðyrði. Ég
verðskulda fyllsta traust!
— Engri stúlku með þitt útlit
er treystandi, sagði Barbara ein-
beittlega.
— Er það nú' bull í ykkur,
krakkar, sagði frú Derry. Hún
leit kring um borðið. — Hvað
ætlið þið öll að taka ykkur fyrir,
seinni partinn?
Nigel sagðist vilja fara út að
ganga með Janet.
— Bara þið tvö? spurði systir
hans.
— Bara við tvö.
— Hvað eigum við þá að gera
af okkur, Sharman?
— Mér er alveg sama. Ég er
fyrst og fremst blóðlöt.
— Ágætt! Það er ég nefnilega
líka.
Þegar þau Nigel og Janet voru
orðin ein, skömmu seinna, sagði
hann: — Hvernig líkar þér við
þau?
— Fjölskylduna þína? Mér
finnst hún yndisleg!
Hann tók arm hennar undir
sinn og þau gengu yfir akrana
saman með tvo hunda á hælum
sér. — Ég veit nú ekki, hvort ég
vildi kalla hana Barböru neitt
yndislega.
— O, það er nú bara af því að
hún er systir þín. Hún leit á
Nigel. — Og hvað vildirðu kalla
Sharman?
— Æ, ég veit ekki. — Ekta
ameríska, fyrst og fremst.
— Ég er ekkert hrifin af því,
að þú farir að fylgja henni um
alla Parísarborg.
— Það var ekki annað en bull
í henni.
— Ekki af hennar hálfu. Jan-
et andvarpaði. — Mér þætti
gaman að vita, hvort það getur
farið vel að eiga mann, sem all-
ar stúlkur eru skotnar í?
Nigel snarstaiizaði, leit til
beggja hliða, sá að ekki horfðu
aðrir á þau en nokkrar syfjaðar
kýr, greip Janet í fang sér og
kyssti hana.
— Janet! Svei mér ef ég held
ekki, að þú sért afbrýðissöm!
— Vitanlega er ég það.
•— Æ, litli bjáninn þinn!
— Mér finnst hún gera það
harða hríð að þér.
— Ég get staðizt öll slik á-
hlaup.
— Ja, geturðu nú það?
Nigel sagði blíðlega: — En sú
spurning, Janet, þegar þú veizt,
hvað ég elska þig.
— Já, bara ef ekki væru svona
margar torfærur á veginum.
— Já, það er einmitt þær, sem
ég vil tala um við þig. Mér finnst
við ættum að taka ákveðna af-
stöðu í því máli, elskan mín. Já,
já, ég veit, að þú vilt bíða átekta
og ekki, að við giftum okkur í
snarkasti, en það er bara þetta,
að eins og á stendur, er það ekki
heppilegt. Til dæmis verð ég að
vita, hvort ég fer til Washington
sem giftur maðut eða ógiftur.
Geturðu ekki fengið þetta ó
hreint við foreldra þína? Kom-
izt að því, hvort þetta er sú
sanna ástæða til mótstöðu henn-
ar.
— Áttu við, að ég spyrji hana
beint?
— Já.
— Æ, elskan mín, það gæti ég
bara ekki. Sambandið milli okk-
ar er ekki þannig vaxið. Og
hugsum okkur, að ég hafi mis-
skilið þetta — ég vil ekki gefa
henni neinar rangar hugmyndir.
Nigel stundi.
— Það er óheyrilega erfitt að
koma þér í skilning. En sérðu
ekki, hvílíkt höfuðatriði þetta er
fyrir okkur? Hann hikaði, en
bætti svo við einbeittlega: —
Eða kannske það sé ekkert höf-
uðatriði í þínum augum?
Hún sneri sér snöggt að hon-
um.
— Þú veizt vel, að það er það.
Ekkert í heiminum er mikilvæg-
ara.
— Jæja, gerðu þá eitthvað í
málinu, elskan mín. Eins og mál-
in standa nú, getur það ekki
verra verið.
Hún gekk áfram, hleypti brún
um og velti því fyrir sér, hvern-
ig hún gæti komið þessu í lag.
— Hvað er um pabba þinn?
sagði Nigel. — Ykkur virðist
koma prýðilega saman. Og hann
ætlaði augsýnilega ekki að
hindra okkur. Segðu honum frá
þessu áhyggjuefni þínu. Ef hann
bara sussar við því og segir, að
það muni engin áhrif hafa á
sína hegðun, til eða frá .. gæti
það ekki gert þig rólegri?
— Auðvitað myndi það róa
mig.
— Þá finnst mér þú ættir að
tala við hann. Hann dró hana
enn fastar að sér og þau gengu
iHUtvarpið
Sunnudagur 19 marz
8.30 Fjörleg músík að morgni dags.
9.00 Fréttir.
9.10 Veðurfregnir.
9.20 Vikan framundan.
9.35 Morguntónleikar:
a) Konsert fyrir óbó og hljóm-
sveit eftir Krommer-Kramár
(Frantisek Hanták og Kamm-
erhljómsveit útvarpsins í Brno
leika; Antonin Devátý stjórn-
ar).
b) David Oistrakh leikur á fiðlu.
c) ,,Vorið“ úr Arstíðunum eftir
Haydn (Ingeborg Wenglor,
Gerhard Unger, Thto Adam og
kór og hljómsv. Berlínarút-
varpsins; Helmut Koch stj.),
11.00 Messa í Dómkirkjunni (Prestur:
Séra Öskar J. Þorláksson. Organ-
leikari: Dr. Páll ísólfsson).
12 15 Hádegisútvarp.
13.10 Erindi: Sjónar- og heyrnarvottar
(Dr. Símon Jóh. Agústsson próf.)
14.00 Miðdegistónleikar:
Utdráttur úr óperunni „Töfraskytt
an“ eftir Weber (Rudolf Schock,
Elisabeth Griimmer; Lisa Otto;
Hermann Prey, Gottlob Frick o.
fl. söngvarar flytja með kór og
hljómsveit Berlínaróperunnar. —
Stjórnandi: Joseph Keilberth. —
Þorsteinn Hannesson flytur skýr
ingar). .
15.30 Kaffitíminn: — (16.00 Veðurfr.)
a) Öskar Cortes og félagar hans
leika.
b) ,,A kránni hjá Anton Karas‘%
16.20 Endurtekið efni:
a) Páll Kolka læknir talar um
daginn og veginn (Aður flutt
27. f.m. —
b) Sigurður Björnsson syngur
fjögur íslenzk lög og önnur
\ fjögur eftir Schubert (Útv. 13,
f. m.
c) Þáttur um spákonur og dul-
vísindi: Svava Jakobsdóttir
og Amy Engilberts ræðast við
(Frá 9. f.m.)
17.30 Barnatími (Anna Snorradóttir),
a) Ævintýri litlu barnanna. b)
Sendibréf frá Pálínu.
c) Fimm mínútur með Chopin,
d) Samtalsþáttur: Arni og Kalli
ræða áhugamálin.
18.25 Veðurfregnir. — 18.30 Þetta vil
ég heyra: Halldór Pétursson vel-
ur hljómplötur. .
19.10 Tilkynningar. *
19.30 Fréttir og íþróttaspjall.
20.00 Islenzk tónlist, flutt af Sinfóníu
hljómsveit íslands. Stjórnandi
Olav Kielland.
a) ,,Sogið“, forleikur eftir Skúla
Halldórsson.
b) „Draumur vetrarrjúpunnar**.
sinfónísk mynd eftir Sigur-
svein D. Kristinsson.
20.30 Erindi: Mesti falskristur til vorra
daga; síðasti hluti (Ásmundur
Gíslason).
20.55 „Sígaunabaróninn'*: Öperettulög
eftir Johann Strauss (Rita Streich
Peter Anders o. fl. syngja).
21.15 Gettu betur!, spurninga- og
skemmtiþáttur undir stjórn Svav
ars Gests.
22 00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög. — 23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 20. marz • T
8.00 Morgunútvarp. — Bæn (Séra
Sigurður Pálsson.— Morgunleik-
fimi: Valdimar Örnólfsson, leik-
fimikennari og Magnús Péturs-
son píanóleikari. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar. — j
12.00 Hádegisútvarp. I *
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.15 Bændavikan hefst:
a) Avarp (Steingrímur Steinþórs
son búnaðarmálastj.).
b) Menntun sveitafólks; — er-
indi og samtalsþættir (Krist-
ján Karlsson, Jónas Jónsson
o. fl. tala).
14.15 Tónleikar: „Við vinnuna'*.
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
urfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar),
18.00 Fyrir unga hlustendur: Æsku-
minningar Alberts Schweitzers; I,
(Baldur Pálmason þýðir og les),
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Séra
Sveinn Víkingur).
20.20 Einsöngur: Arni Jónsson syngur,
Við píanóið: Fritz Weisshappel,
a) Tvö lög eftir Eyþór Stefáns-
son: „Nóttin með lokkinn
ljósa** og „Sofðu rótt“.
b) Tvö lög eftir Sigvalda Kalda-
lóns: „Stormar" og „Hamra-
borgin“.
c) „Trollsjön" eftir August Söd-
erman.
20.40 Úr heimi myndlistarinnar (Björn
Th. Björnsson listfræðingur).
21.00 Frá tónlistarhátíðinni í Búdapest
1960:
Píanókonsert í A-dúr (K488) eft-
ir Mozart (Annie Fischer og ung-
verska ríkishljómsveitin leika;
András Kóródi stjórnar).
21.30 Utvarpssagan: „Blítt lætur ver-
öldin“ eftir Guðmund G. Haga-
lín; IX. (Höfundur les),
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (40).
22.20 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð-
mundsson),
23.10 Daskrárlok.
02.00 Dagskrárlok.
Skáldið og mamma litla
1) Það er furðulegt, að ekki sé
nokkur leið að fá frið til að festa
blund, agnar stund. Alltaf þessi sí-
felldi hávaði.
2) Nei, pabbi. Eg hef ekki verið
með hávaða, ekki sagt eitt einasta
orð — bara hlaupið hér um 'með
Snata. . .
litla og leikið við hann.
a
r
H
á
ó
r — Flugvélin
McClune!
.voma herra
— Ég er með drenginn Mc- j með manninn, sem rændi hon-
Clune .... Og Guli Björn er. um!
— O, Hunt! Er nokkuð að
honum?
— Auðvitað er hann heill á
húfi! .... Hann er McClune!