Morgunblaðið - 07.04.1961, Blaðsíða 3

* Föstu'daguí 7. aprfl 1961
MORGUNBIAÐIÐ
— Komdu með vorið í blað
ið, sagði ritstjórinn. j|§|
— Vorið, hváði ég, það vai
eð renna sér á skíðum um
páskana.
— Já, það er komið í bæinn
núna, sagði ritstjórinn.
— Skógarþrestirnir eru j|S
fiarnir að syngja í Hallarj ið-
inum, sagði einn koliega j v
minn.
— Ekki skógarþresti, sagði
ritstjórinn, fólk. Taktu meðjfjj
þér ljósmyndara og finnduSS?!
Það. fi|
Þetta var útrætt mál.

i iirtim ..r
Við afneitum vorinu, hrópuðu krakkarnir á Tjörninni.
SPURT UM VORID
— Við skulum reyna að
finna einhverjar léttklæddar
skvísur, sagði Ijósmyndarinn
og renndi augunum eftir
Austurstræti — Lækjargötu
og Tjarnargötu, en þær voru
hvergi sjáanlegar.
— Sjáðu krakkana þarna á
Tjörninni, sagði ég, við skul-
um vita, hvort þeir hafa frétt
af vorinu, þótt þau séu að
renna sér á skautum.
— Er gaman, krakkar?
— Já, já, sögðu þau og
renndu sér í hringi eins og
þau hefðu króað eitthvað inni.
Kannski vorið?
— Það er of mikill snjór á
svellinu, sagði einn drengj-
anna og nam staðar.
— Sólin verður ekki lengi
að bræða hann, sagði ég, og
svellið líka.
— Jú, hún skal verða lengi
að því, sagði ljóshærð stúlka.
— Eruð þið ekki orðin
þreytt á vetrinum
— Nei, það er svo agalega
gaman á skautum.
— Ég vildi að það væri allt
af svell, sagði annar drengur.
— Nai, sagði eln stelpn-
anna, ég ætla í sveit í sumar.
— Uss, og éta ber, sagði
strákurinn.
— Já, mér finnst þau ægi
lega góð, sagði stelpan og varð
langeyg.
— Ógurlega ertu vitlaus,
sagði stærsta stelpan og sneri
sér að stráknum, hvað eiga
skepnurnar að borða, ef það
er alltaf snjór?
— Mér er alveg sama, sagði
strákur, mér finnst snjór betri
en gras, og til áréttingar tók
hann handfylli sína af snjó
og sleikti út um.
Ljósmyndarinn smellti af
þeim mynd, um leið og snjó-
strákurinn rétti upp höndina
með snjóbolta og hrópaði af
ölium lífs og sálarkröftum: —
Ég afneita vorinu.
Félagar hans tóku undir og
ein stelpa, en hinar þögðu. Að
lokum varð þetta eins og
stríðsöskur. En hætt er við, að
veturinn tapi þeirri orustu.
★
— Sjáðu þessa, sem situr
á tröppunum fyrir framan
Xðnó, sagði Ijósmyndarinn,
hún er anzi líkleg. Ég ætla að
reyna að mynda hana, án þess
að hún vakni úr ieiðslunni.
Hún hreyfði sig ekki og
lygndi augum á móti sólinni.
— Hvað ert þú að gera,
kona góð?
— Ég er að bíða eftir stræt
isvagni, sagði hún brosandi.
— Ég hélt, að þú værir að
bíða eftir vorinu.
— Ég þarf ekki að bíða
eftir því, sagði hún, það er
komið.
— Hvar? þarna úti á Tjörn
inni?
— Hérna inni, sagði konan
og benti á barm sinn, sem var
vel varinn úlpu.
—Ég held, að við sem erum
orðin fullorðin, séum næmari
en krakkarnir, bætti hún við,
um leið og hún stóð upp og
horfði út á Tjörnina.
— Hvers vegna heldurðu
að það sé?
Hún hugsaði sig um andar-
tak og sagði síðan: — Kennski
vegna þess, að við höfum átt
fleiri vor en þau, en eigum
færri eftir.
Hún varð að hraða sér til að
ná í strætisvagninn.
★
— Eruð þið að taka myndir
af fuglunum sagði ung kona,
sem sat á Tjarnarbakkanum,
ásamt dóttur sinni.
— Nei, við vorum að taka
mynd af ykkur og vorinu.
— Já, ég fór hingað niður
eftir með dóttur mína til þess
að sýna henni vorið, ef það
hefði góð áhrif á hana. Við
erum nefnilega að koma frá
tannlækni, og henni var
ekkert um að láta draga úr
sér. Annars var Viðar Péturs-
son mjög góður við hana.
Hann borgaði henni fyrir
hverja tönn. Það er ekki
sama, hvernig tannlæknar
eru. Hann er alveg sérstakur,
hann Viðar, svo barngóður og
uppörfandi.
— Varst þú líka að láta
draga úr þér
— Já, reyndar, sagði hún
og brosti, þær hrynja úr okk
ar á veturna.
— En ekki á sumrin?
— Nei.
— Þá hlýtur þeirri litlu að
þykja vænt um vorið.
— Já, henni þykir vænt um
vorið og tennurnar sínar.
★
Ljósmyndarinn vildi endi-
lega ganga Austurstrætið aft-
ur, til þess að leita að létt-
klæddum skvísum, hvort sem
hann hefur verið að hugsa um
sjálfan sig eða ritstjórann. En
þær létu auðvitað ekki sjá sig.
Þá snerum við okkur að konu,
sem var að selja happdrættis-
miða í Volkswagenbifreið.
— Hvernig gengur?
— Vel, en betur, ef þið
kaupið líka miða.
— Við erum ekki Barð-
strendingar.
— Þið getið samt hlotið
vinninginn.
— Ég mundi kaupa miða ef
vinningurinn væri vorið.
— Vorið? Ja, það er dregið
5. maí. Það er ekki verra.
Þá geturðu kannski ekið í eig-
in bíl í sumarleyfinu.
— Sjáið þið, þeir eru guli-r
eins og sólin, kallaði hún á
eftir okkur.
En við vorum blankir.
i.e.s

STAKSTEINAR
Ingibjörg Þórólfsdóttir, Elríksgötu 19, og dóttir hennar,
Ágústa Halldórsdóttir. Þær urðu að láta draga úr sér
tennur eftir veturinn.
Kammermúsikkklúbburiiin
oð heija starisemi sína
KAMMERMUSIKKLUBBUHINN
mun hefja fimmta starfsár sitt
með hljómleikum í samkomusal
Melaskólans í kvöld.
Á efnisskránni eru: —
Sónata í c moll eftir Beethoven
op. 30 nr. 2, sónata eftir Debussy
og sónata í c moll eftir E. Grieg
op. 75. Flytjendur eru Árni Krist
jánsson og Björn Ólafsson. Eins
og fyrr greinir hefur Kammer-
músikklúbburinn starfað um fjög
urra ára skeið og jafnan efnt til
sex hljómleika á hverju starfsári.
Erlendir hljómlistarmenn hafa
komið hér fram þrisvar á veg-
um klúbbsins, þ.e.a.s. Fíladelfíu
blásarakvintettinn, Armeníu
strengjakvartettinn og Erling
Blöndal Bengtsson, sellóleikari.
Að öðru leyti hafa innlendir hljóð
færaleikarar annazt tónleikana,
að jafnaði fimm talsins. Félagar
í klúbbnum eru nú hátt á annað
hundrað og hafa þeir staðið
straum af kostnaði við hljóm-
leikahald með ársgjöldum sínum.
Klúbburinn nýtur engra opin-
berra styrkja, en honum hafa aft
ur á móti verið veittar fjárupp-
hæðir úr Músiksjóði Guðjóns
heitins Sigurðssonar, þegar stærri
tónverk, sem krefjast margra
flytjenda, hafa verið valin til
flutnings. Björn Ólafsson fiðlu-
leikari hefur stjórnað strengja-
sveitinni og valið efni til flutn-
ings. Forráðamenn klúbbsins
telja það mjög athyglisvert og
ánægjulegt, að ungt fólk sækir
hljómleikana af miklum áhuga og
undirtektir músikunnenda í bæn-
um hafa verið mjög góðar. Kamm
ermúsikklúbburinn stendur öll-
um opinn og geta þeir, sem áhuga
hafa á að gerast félagar, gefið
sig fram í síma 13030 og 19628.
Tónleikarnir í kvöld hefj-
ast kl. 21 í samkomusal Mela-
skólans
Greinn hans Einars
Menn geta haft það til markfl
um að eitthvað sé ástandið bág-
borið í Kommúnistaflokknum,
þegar Einar Olgeirsson birtir
„greinina sína“ i Þjóðviljanum.
Ekki þarf að útskýra hvað átt
er við með greininni hans Ein-
ars, það vita þeir, sem cinhvern
tima hafa lesið Þjóðviljann að
staðaldri. Það er gamaldags stór
yrðaglamur um auðvaldið, sem
nútímamaður les naumast öðru-
vísi en skelllhlæjandit Smá-
vægileg tilbrigði eru þó í „grein-
inni hans Einars“. Hún mun vera
umsamin i hvert skipti sem hún
britist.
Verst og bezt
1 „greininni hans Einars" i
gær lýsir röksnillin sér einna
bezt í þessum tveimur málsgrein
um:
„Með öðrum orðum: 12 árum
eftir 1942 var kaupgeta tíma-
kaupsins 10% lægri en 1945 en
næstum 20% lægri en hæst var
í júlí 1947, þrátt fyrri mörg og
hörð verkföll“.
Siðar í greininni segir:
„Það er timi til kominn að
auðvald landsins sýni það taf-
arlaust, hvort það fæst til kaup.
hækkunar, sem um munar án
verkfalls eða hvort verka-
lýðssamtökin verða enn einu
sinni að grípa til þess vopns,
sem dugað hefur þeim bezt þessi
20 ár sem fyrr: verkfallsins."
Með öðrum orðum, að verk-
fallastefnan, sem ríkt hefur
undanfarna tvo tugi ára
hefur rýrt kjörin, en samt sem
áður eru það verkföllin, sem
dugað hafa verkalýðnum! (Þrátt
fyrir allt fær þetta staðizt, ef
menn aðeins hafa það hugfast að
á máli kommúnista heita leið-
togar flokktsins verkalýður, en
um þá, sem við almennt köllum
verkamenn, varðar kommúnista
ekki nokkurn hlut).
Vafasamur heiður
f greininni hans Einars segir
líka á þessa leið:
„Auðmannastéttin beitir verk-
færum sínum Sjálfstæðis- og Al-
þýðuflokknum og öllum áróðurs
tækjum til hins ítrasta, auk síns
þjóðfélagslega valds“.
Menn taki eftir því, að þegar
Einars Olgeirsson nú er að tala
um auðvaldsflokka, þá nefnSr
hann aðeins Sjálfstæðisflokkinn
og Alþýðuflokkinn. Hann telur
sem sagt Framsóknarflokkinn
ekki lengur auðvaldsflokk. AU-
ir sem lesið hafa eitthvað í ritum
kommúnista vita þó, að á þeirra
máli eru allir flokkar auðvalds-
flokkar, sem ekki eru beinlínis
kommúnistískir, eða undir beinu
áhrifavaldi kommúnista. Þannig
staðfestir þessi leiðtogi íslenzkra
kommúnista það, að Framsóknar
flokkurinn sé á þeirra bandi
Getur varla hjá því farið að sum
um Framsóknarmanninum finn-
ist þessi yfirlýsing vafasamur
heiður. Hinsvegar verður að
telja líklegt að ritstjóra Tímans
og leiðtogum Framsóknarflokks.
ins finnist þetta einmitt hin á-
kjósanlegasta yfirlýsing. Þeir
hugsi sér hvort sem er beinan
samruna flokkanna síöar meir
og sé þá ágætt að vera búinn að
undirbúa menn undir það,
að þar eigi ekkert á milli að
bera.
En hvað er það, sem þjáir
kommúnista svo þessa dagana,
að Einari Oigeirssyni finnst nauð
syn til bera að birta nú grein-
ina sína og taka upp rúmið í
Þjóðviljanum, sem Magnús
Kjartansson er vanur að nota
fyrir fréttir af símavændinu og
öðru slíku suður í Frakklandi,
i Ítalíu eða annarsstaðo-"