Morgunblaðið - 09.04.1961, Qupperneq 10

10
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 9. aprfl 1961
■ . ■' :

ÆíífiWíftWí
Í:::;;;::::!'- : ■ .
:

•ÍÍW/"

■
llllllllllllís;

LENGX var búið að hlakka
til páskanna, því þá átti ■
fyrsta veiðiferð ársins að ■
hefjast. Búið var að yfirlíta i
öll veiðarfæri og kaupa allt,
sem nauðsynlega þurfti til
ferðarinnar. Menn voru í sól
skinsskapi er þeir lögðu af
stað á skírdagsmorgni í blind
hríð og hélst sú veðrátta I
alla leið austur í Vík í Mýr-
dal, þar sem komið var eftir |
10 kist. akstur í hríð og [
hálku og öðrum vandræðum. j
Menn voru vondaufir um j
að ennþá væri nokkuð mat- j
arkyns á borðum, en sá kvíði :
var ástæðulaus, því tekið j
var á móti okkur af einstakri i
alúð og gestrisni. Næsta
morgun er risið var úr
rekkju blasti við okkur hið
fegursta veður og hugsuðum j
við okkur fljóta yfirferð yfir
Mýrdalssand til Kirkjubæj-1
arklausturs, en sú von brást, j
því á okkur réðst Vetur \
konungur í öllu sínu veldi
með frosti og skafhríð, svo
ferðin yfir Mýrdalssand
breyttist úr ca. 1 klst. akstri
í 6 klst. þrotlausan barning;
en bifreið okkar var sterk og j
traust og brauzt í gegnum ’
alla farartálma.
Loksins var nú sandurinn
Múlakvísl æffir yfir veg og brú, jafnvel mjólkurbíllinn varff aff gefast upp, en hann er þó sérstaklega byggffur fyrir ófærff.
VEIÐIFÖR Á PÁSKUM
að baki og nú rofaði til svo
menn héldu vonglaðir áfram,
þó færð væri oft þung og
moka þyrfti skafla. En svo
bregðast krosstré sem önnur
herðatré, eins og maðurinn
sagði, því þegar komið var
að nýbýlinu Múla, tjáði
bóndinn okkur að Múlakvísl
hefði brotizt fram og flæddi
yfir brú og veg, svo leiðin
væri með öllu ófær, en menn
brostu góðlátlega og hugsuðu
með sér, að verra en yfír
Mýrdalssand gæti það varla
orðið. Var því bóndi kvadd-
ur og þakkað fyrir upplýs-
ingarnar. Var slegið í og
ákveðið að láta ekki Múla-
kvísl stöðva ferðina. Eftir
stuttan akstur, mest fyrir
utan veg, því stórir skaflar
lokuðu víða veginum, svo
okkur reyndist ofraun að
moka okkur í gegn, komum
við að brúnni — en þar sást
bara engin brú. Múlakvísl
æddi yfir allt saman með
krapa og ís og óhemju vatns-
flaumi, svo þar sáum við
sæng okkar útbreidda og
draum okkar um veiði að
engu orðinn. Snérum við því
til baka og báðumst gisting-
ar í Múla, sem var auðsótt
mál hjá því ágætis fólki.
Ekki batnaði útlitið um
nóttina því nú gerði einnig
hörku gadd með 17° frosti,
svo vötn og ár fylltust af
krapa og ís.
Daginn eftir var sú ákvörð
un tekin að snúa heim á
leið, þó hálfgerður uggur
væri í mönnum vegna ó-
færðar og kulda. Stönzuðum
við næst á Flögu, til þess að
taka benzín og notaði þá
einn ferðafélaganna tækifær-
ið til þess að hringja heim.
Varð dóttir hans fyrir svör-
um og spurði í sakleysi sínu:
líka, Þeir ráðlögðu okkur að
ferðinni reyndir og traustir
ferðalangar.
Segir nú ekki af ferðum
okkar fyrr en komið var að
okkar gamla óvini, Múla-
kvísl, en þá var vatn svo
mikið sígið, að ákveðið var,
að brjótast yfir. Fyrstu tveir
bílarnir komust slysalaust,
svo við lögðum óhræddir út
för frá Vík: Haukur Jacobsen, Friffþjófur Óskarsson, Þor-
valdur Jónsson og Gunnar Tómasson.
Myndirnar tók P. Thomsen.
„Pabbi, hvað hefur þú veitt
marga?“
Eftir þessa spurningu var
okkur öllum lokið, og hétum
því, að hringja ekki oftar
heim.
Er ekið hafði verið góðan
spöl í áttina að Vík, sáum
við hvar bílalest mjakaðist
hægt og sígandi í áttina til
okkar, og er við komum
nær sáum við hvar tveir
Weapon-bílar voru að erf-
iða við að draga þann þriðja
út úr snjóskafli, þar sem
hann hafði fest sig illilega.
Tókum við nú menn þessa
tali og tjáðu þeir okkur, að
óðs manns æði væri að
leggja einir yfir sandinn. —
Þótti okkur nú illt í efni,
að vera stöðvaðir á heimleið
í vatnselginn, en óheppnin
snúa við og hafa samflot við
þá austur aftur. Tókum við
því boði, því þarna voru á
elti okkur og lentum við í
festu og brutum þar hjöru-
liðskross. Var nú hafizt
handa af mikilli hjálpsemi,
að ná okkur upp úr ófærð-
inni, sem og tókst eftir tölu-
vert erfiði. Bauðst nú einn
bílstjórinn til þess að hjálpa
okkur austur að Klaustri og
var því boði tekið með fegins
hendi og þar var bíllinn skil-
inn eftir til viðgerðar.
En það má teljast lán I ó-
láni að svona skyldi fara,
því þar með fáum við
ástæðu til þess að fara aftur
austur að veiða.
Pétur Thomsen.
/i
: 8
1 blindhríð á Mvrdalssandi.