Morgunblaðið - 11.04.1961, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 11. aprfl 1961
MORVUyBLAÐ 19
13
★
SJÖTTI almenni starfsfræðslu-
dagurinn í Beykjavík var sL
sunnudag í Iðnskólanum. Ólafur
Gunnarsson, sálfræðingur, skipu-
lagði daginn í samráði við f jölda
foryst'umanna í atvinnulífi og
fræðslumálum. Þór Sandholt
skólastjóri lánaði Iðnskólann end
urgjaldslaust eins og að undan-
förnu. Nemendur úr sjötta bekk
Verzlunarskóla íslands aðstoðuðu
við uppsetningu starfsheita.
Starfsfræðsludagurinn hófst
með þvi að Kennaraskólakórinn
söng undir stjórn Guðmundar
Matthíassonar en síðan flutti Að-
alsteinn Eiríksson ávarp. Sagði
hann m.a.: „Það liggur í augum
Flugfreyjustarfið er freistandi eins og skipjómfrúarstaðan
fyrr á árum. Hér eru nokkrar stúlkur að fræðast um starfið
af Ásdísi Alexandersdóttur, flugfreyju.
Yfir 2000 unglingar sóttu
starfsfræðsludaginn
Á föstudagskv. flutti Verzlun-
arsparisjóðurinn úr húsjnu í
Hafnarstræti 1 og í Banka-
stræti 5, þar sepv opnaður var
á laugard. Verzlunarbanki ís-
lands. Ljósm. Mbl. ÓI. K.
Mag., tók þessa mynd af aðal-
gjaldkeranum, Björgúlfi Bach
man, er hann var að bera út
peningakassana í lögreglu-
vernd.
Verzlunarbanki leys-
ir Verzlunarsparisjóð-
inn af hólmi
Varðveizla gamalla verzlunarbóka
uppi að mál sem þetta getur ekki
verið til lengdar mál einstaks
bæjarfélags né áhuga- og baráttu-
mál eins eða fárra manna. Þetta
er mál þjóðarinnar allrar, sem
hún hlýtur að láta til sín taka m.
a. með því að gera hiklaust ráð
fyrir því, að fræðsluyfirvöld
landsins vinni að þvi í góðri og
náinni samvinnu við forystu-
menn atvnnuveganna og ráða-
menn atvinnumála í landinu að
koma starfsfræðslunni í fast og
skipulegt horf.
Fræðsla um atvinnumál
Það er fullkomið ósamræmi í
því fólgið og stefnir gegn þjóðar-
hag að ætla nær öllum börnum
Þetta er því óafsakanlegra, sem
við búum við víðtækt fræðslu-
kerfi sem rúmar innan marka
laga og námsskrár möguleika til
slíkrar fræðslu. Hér stendur að-
eins á framkvæmdinni einni sam-
an, en hún verður hins vegar að
vera leidd af þekkingu og þjálfun
bæði þeirra, sem stýra starfs-
fræðslumálum og vinna eiga að
sjálfri starfsfræðslunni.
Á ^ okkar mælikvarða verjum
við íslendingar ekki svo litlu fé
til fræðslumála. Á árinu 1960
var varið til sameiginlegra skóla
ríkis og sveitafélaga um 150 millj.
úr ríkissjóði og um 50 millj. úr
sveita- og bæjarsjóðum eða alls
tvö hundruð milljónum króna“.
VERZLUNARBANKI íslands hf.
tók til starfa á laugardaginn.
Hann tekur við öllum skuldbind-
ingum og viðskiptum Verzlunar-
sparisjóðsins, sem lagður var nið
ur um leið og bankinn var opn-
aður. Sama starfslið mun vinna
í bankanum og áður var í spari-
sjóðnum.
1 Eins og kunnugt er var Verzl-
unarsparisjóðurinn til húsa á
ihorni Vesturgötu og Hafnarstræt
is, en hinn nýi banki verður í
Bankastræti 5, í húsi Skóverzl-
unar Lárusar G. Lúðvígssonar.
Flutningar tókust vel og ör-
Ugglega, og má til marks um það
geta þess, að opið var í spari-
ejóðnum á föstudagskvöldið að
venju, en opnað aftur í bankan-
um um morguninn í nýjum húsa
kynnum.
1 E. hád. á laugardag var síðasti
fundur Verzlunarsparisjóðsins
ihaldinn. Fundarstjóri var Ólafur
Þorgrímsson, hrl, en fundarritari
Hrafn Þórisson, fulltrúL Form.
Bparisjóðsstjórnar, Egill Gutt-
©rmsson, stórkaupmaður, las
skýrslu um starfsemi sjóðsins,
em enn hefur mjög aukizt á síð-
asta ári. Heildarinnstæður námu
um seinustu árslok 170,9 millj.
króna. Höskuldur Ólafsson,
bankastjóri, las reikninga spari-
sjósins.
Varðveizla gamalla verzlunar-
bóka
Samþykkt var tillaga frá
etjórn sparisjóðsins, sem hjóðaði
svo:
• Lokafundur Verzlunarspari
sjóðsins haldinn 8. apríl 1961,
samþykkir að verja allt að kr.
60 þús. til þess að safna saman
gömlum verzlunarbókum víðs-
vegar um Iandið og bjarga þeim
ffrá tortímingu. Verði samráð
ihaft við þjóðskjalavörð og
Menntamálaráðuneytið um varð-
veizlu bókanna og framkvæmd
söfnunarinnar.
í fundarlok kvöddu sér hljóðs
þeir Friðrik Magnússon, stór-
kaupm., og Kristján G, Gíslason,
stórkaupm. og þökkuðu stjórn
sparisjósins fyrir vel unnin störf.
Að loknum fundi hafði banka-
stjómin móttóku fyrir gesti í til-
efni af opnun bankans.
Búmerang
á Akranesi
AKRANESI, 10. apríl. — Nú er
það gamanleikurinn Búmerang,
sem Leikfélag Akraness frumsýn
ir nk. fimmtudag. Hann er í þrem
ur þáttum eftir Karin Jakobsen,
og hefur ekki verið sýndur á ís-
landi fyrr. Leikarar eru sex að
meðtöldum leikstjóranum Þór-
leifi Bjarnasyni. Fyrra verkefnið
á þessu leikári var Þrír skálkar.
— Formaður leikfélagsins er
Alfreð Einarsson. — Oddur.
in er í því að vinna að farsæld
lands síns og þjóðar sinnar“.
Mikil aðsókn ,
Alb sóttu starfsfræðsluna t
Iðnskólanum 2031 og hafa þá alls
sótt starfsfræðsludaga síðan í
fyrravor 3707, en alls komu í
fyrra 3546.
Vafalaust notast starfsfraeðslan
betur með því að hafa dagana
fleiri og aðeins fyrir ákveðinn
fjölda starfsgreina að hverju
sinni. Hinsvegar er það meiri
fyrirhöfn að undirbúa marga
starfsfræðsludaga.
Meðal gesta á starfsfræðslu-
deginum var Bjami Benedikts-
son, iðnaðarmálaráðherra, Geir
Hallgrímsson, borgarstjóri og
Helgi Elíasson fræðslumálastjórL
Gamall íslendiiig-
ur í Danmörku
látinn
i
Kjarnorkuöldin er framundan, svo að það er ekki undarlegt,
þótt biðröð sé fyrir framan borðið hjá Þorbirni Sigurgeirs-
syni prófessor.
landsins að sitja á skólabekk frá
7—15 ára aldri og allt til 18 ára
án bóklegrar og verklegrar
fræðslu um atvinnumál og starfs-
greinar þjóðfélagsins.
Danskur rlthörundur tek-
ur ísSendinga til bæna
Kaupmannahöfn, 10. apríl
(Frá Páli Jónssyni)
RITHÖFUNDURINN Palle Laur-
ing ritar í dag kjallaragrein í
Berlingatíðindi, þar sem hann
heldur því fram, að ekki sé hægt
að afhenda íslenzku handritin
•vegna hinna skýru ákvæða í
erfðaskrá Árna Magnússonar.
Telur hann að jafnvel þótt meiri
hluti háskólaráðs samþykki af-
hendinguna megi ekki afhenda
þau gegn fyrirmælum erfðaskrár
innar.
Lauring spyr, hversvegna fs-
lendingar krefjist ekki afhend-
ingar handrita frá Svíþjóð og
British Museum í London eða
heimti yfirhöfuð öll íslenzk hand
rit heim. Hanh telur að íslend-
ingar þori ekki að bera fram
slíka almenna kröfu af því að
þeir viti að ekkert mark verði
tekið á þeim.
Paile Lauring telur að það geti
haft óíyiirsjáanlegar afleiðingar
fyrir mir.ja og menningarsögu
Dsnmerkur ef handritin verði
fengin íslendingum. Ef við segj-
um já við íslendinga þá getum
við ekki siagt nei við aðrar þjóð-
ir. Við Danir eigum sjálfir sögu-
legar minjagripi í öðrum lönd-
um, en við vitum að maður fær
ekki allt sem maður heimtar
meö því einu að æpa.
Ávarpi sínu lauk Aðalsteinn Ei-
riksson með þessum orðum.
„Áhugi hinna ungu, sem fræðsl
unnar leita, og alúð hinna eldri,
sem frœðsluna veita, hefur ekki
farið fram hjá gestum starfs-
fræðsludaganna.
Þetta tvennt, áhugi og alúð
lofar góðu, gefur fyrirheit um
að góðs árangurs megi vænta.
Meðan leitin og þráin til þjóð-
nýtra starfa stýrir göngu ung-
menna og þau njóta Ijúfrar leíð-
sagnar eldri kynslóðar þá horfir
rétt, þá stefnir þjóðlífið í sólar-
átt.
Þess ber að vænta að starfs-
fræðslumál þjóðarinnar verði
tekin föstum raunhæfum tökum
nú þegar. Það er ósk mín til
þeirra, sem ábyrgir eru í þessu
máli að þeim megi auðnast að
finna viturleg úrræði sem skila
góðum árangri.
Eitt þessara úrræða eru starfs-
l'ræðsludagarnir.
Það er ósk mín til þeirra, sem
af áhuga og alúð hafa unnið að
þessum málum megi auðnast að
sjá árangur af starfi sínu og
njóta þeirrar hamingju, sem fólg
Kaupmannahöfn í apríl 1961.
SKÚLI MAGNÚSSON, fyrv.
gagnfræðasikólakennari í Ryom-
gárd á Jótlandi, andaðist á skír-
dag, 83 ára gamall. Réttu nafni
hét hann Jón Skúli Björnsson.
Hann var fæddur 30. september
1878 á Granastöðum í Kinn I
Suður-Þingeyjarsýslu, sonur
Björns Magnússonar og konu
hans, Hólmfríðar Pétursdóttur
frá Reykjahlíð.
Skúli tók stúdentspróf I
Reykjavík 1896, fór að því loknu
til Kaupmannahafnar og mun
aldrei hafa farið heim til íslands
eftir það. Hann dvaldist þannig
í Danmönku í meira en 60 ár.
Skúli stundaði málanám
við Kaupmannahafnarháskóla:
þýzku, ensku og frönsku, en lauk
ekki prófi. Hann fékkst um skeið
við kennslu á Fjóni, varð kennari
við gagnfræðaskólann í Ryom-
gárd skömmu fyrir heimsstyrj-
öldina fyrri, staTfaði þar, þangað
til hann fékk lausn vegna aldurs
og átti heima í þessu litla þorpi
til dauðadags.
Þótt Skúli hefði dvalið áratugL
i Danmörku án þess að koma
heim til íslands, talaði hann ís-
lenzku ágætlega. Hann var sér-
staklega vel gáfaður, frábær
tungumálagarpur, kunni flest
Evrópumálin og grúskaði meira
að segja í sanskrít. M.a. samdi
hann ungversk-danska orðabók,
lauk við hana gkömmu áður en
hann andaðist. Mun vera í ráði
að gefa hana út.
Hann var ágætis maður og átti
marga vini, sem sakna hans.
Hann var ókvæntur.
Páll Jónsson.