Morgunblaðið - 11.04.1961, Síða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 11. apríl 1961
DÆTURNAR VITA BETUR

SKÁLDSAGA EFTIR RENEE SHANN
----------- 26 -------------
' i
— Hún er ekkert í þann veg-
inn.
— Það sagðistu nú samt í gær-
kvöldi vera hræddur um.
— 'Gerði ég það? Já, ég hef
víst sagt marga vitleysuna í gær-
kvöldi.
— Jæja, þú sagðir nú skemmti-
legar vitleysur innan um.
Nigel hleypti brúnum. Hefði
svo verið var hann að minnsta
kosti búinn að gleyma því. Gall-
inn við stúlku eins og Sharman
var sá, að hún var svo fjandans
frek, að maður varð eiginlega að
svara henni uppi. En svo ætti
!hún bara að hafa vit til að skilja,
að allt slíkt var marklaust hjal,
sem þýddi minna en ekki neitt.
Hann andaði léttar, þegar hann
sá, að þau voru alveg að lenda
Við flugvöllinn.
— Viltu taka bílinn til baka?
gpurði hann.
— Nei, ég kem inn með þér.
— Vélin fer eftir nokkrar mín-
útur og þér verður ekki hleypt
gegn um tollinn.
Hún sendi honum ofurlítiið,
lymskubros. — I>ú segir það!
Nigel borgaði bílstjóranum
og hugsaði, að hún gæti þá séð
fyrir sér sjálf að komast inn í
borgina. Hann tók töskuna sína
og þau gengu saman inn í af-
greiðslusalinn.
— Jæja, þá er vist bezt að
kveðjast, sagði hann, er þau
komu, andartaki seinna, að toll-
gæzlunni.
— Æ, nei. Hún tók veskið
sitt úr handtöskunni. — Hérna
er farmiðinn minn. Viltu ekki
passa hann fyrir mig. Gerðu það,
Nigel minn, ég væri alveg viss
með að týna honum.
Nigel horfði á hana steinhissa.
— Þú gætir að minnsta kosti
sett upp svolítinn ánægjusvip,
sagði hún ásakandi.
— En til hvers skollans ertu að
fara til London Og fyrst þú ert
það, hversvegna gaztu ekki nefnt
það við mig fyrr?
— Ætli ég sé ekki að fara
þangað, af því að þú ferð þang-
að? Mér datt í hug, að það gæti
verið gaman að skreppa þangað
rétt sem snöggvast. Ég ætla að
gista hjá henni Barböru. Ég
hringdi til hennar 1 morgun og
sagði henni að búast við mér. En
þér sagði ég ekki af því, af því
að ég vildi koma þér svolítið á
óvart.
— Það er eins og ég sagði: Þú
ert meiri kvenmaðurinn! Þú ger-
ir það(, sem þér dettur í hug,
alveg án þess að taka tillit til
kosfnaðatrins — og tilfinninga
annarra, mætti bæta við.
— Já, þetta er víst ekki nema
satt. Hún hló ofurlítið. — Mér
þætti nú hálfgaman ef þú misst-
ir af vélinni, vegna þess að þú
ert að karpa þetta við mig. Og
svo sagði hún, þegar þau voru
komin á loft: — Þú ert ekki
reiður við mig, er það?
— Nei, en ég býst ekki við,
að Janet yrði neitt hrifin af því,
hvernig þú hagar þér.
— Þá skaltu ekki segja henni
frá því. Auk þess ...
— Auk þess, hvað?
— . . . er það hennar að halda
í þig, finnst þér ekki?
— Það mundi nú .aldrei veit-
ast henni erfitt.
— Vertu ekki alltof viss um
það. Jafnvel þó mér sleppi, eru
margar álitlegar stúlkur í Was-
hington. Ef hún sleppti þér ein-
um þangað, vildi ég enga ábyrgð
taka á því, sem verða kynni.
— Það kemur ekki til, að hún
sleppi mér þangað einum.
Nigel sagði við sjálfan sig að
um það atriði væri hann gall-
harðari en nokkru sinni fyrr. En
um það yrðu þau að komast að
niðurstöðu. En nú, er hann vissi
upp á dag, hvenær hann tæki
við nýju stöðunni var enginn
tími til að hjakka fram og aftur
og það ætlaði hann að segja Jan-
et í kvöld. Meira að segja gæti
verið ráðlegt að beita dálítilli
hörku ef til þess kæmi. Guð
skyldi vita, að hann hafði reynt
að vera nærgætinn og skilnings-
góður í þessu máli, en þessi tvö
eða þrjú kvöld sem hann hafði |
hringt til hennar, hafði hún
aldrei virzt nægilega einbeitt.
Hann varð æ gramari við móð-
ur hennar fyrir framkomu henn-
ar við þau, og jafnvel við Janet
líka. Honum fannst það svo til-
gangslaust að vera að hika við
þetta af hræðslu við, að faðir
hennar mundi yfirgefa móður
hennar. Aldrei hafði hann heyrt
vitlausara! En í hennar augum
var þetta sjálfsagt rammasta al-
vara. Hún var augsýnilega full
áhyggju og kvíða.
Hann var feginn, þegar flug-
ferðin var loks á enda.
— Kemur Janet á móti þér?
spurði Sharman, þegar vélin
rann eftir brautinni á vellinum.
— Nei. Ég vissi ekki með hvaða
ferð ég kæmi.
— Þá getum við orðið samferða
inn í borgina í almenningsvagn-
inum.
Það var jafngott, hugsaði hann,
að hann hafði lofað Janet að
hringja í hana undir eins og
hann væri kominn til London.
Jafnvel nú átti hann fullt í fangi
með að hrista Sharman af sér.
— Þú gætir ekið mér íieim til
hennar Barböru, er það ekki?
— Onei, ekki gæti ég nú það.
Ég skal koma þér í einn bii og
sjálfum mér í annan.
— Þú ert ekki sérlega altileg-
ur.
— Nei, ég er fyrst og fremst
að flýta mér. Auk þess förum
við sitt í hvora áttina.
— Gott og vel. Ég fyrirgef
þér. Blessaður! Sé þig á morg-
un. Þú sagðist ætla með síðustu
flugferð, var það ekki?
— Jú, það gerði ég, sagði Nigel
þreytulega Hann opnaði vagn-
dyrnar. — Inn með þig. Heils-
aðu Barböru. Og komdu þér nú
ekki í neitt klandur, meir en
þú þarft.
vni.
Margot lauk við að snyrta sig.
Hún átti að fara í boð til Durring
tons og það fór að verða hver síð
| astur að koma sér af stað. Nora
Durrington hafði hringt til henn
ar í morgun og spurt hana, hvað
hún ætlaði að gera af sér í kvöld.
Þegar hún sagðist ekkert sérstakt
ætla að gera, spurði hin, hvers-
vegna hún gæti þá ekki eins vel
komið til sín. Þetta var lítill hóp
ur, sem ætlaði fyrst að borða í
Formósa, og síðan á aðra sýning
una í Victoria Palace á eftir.
Komdu til mín og fáðu þér eitt
glas á undan, Margot; mér þætti
voða gaman að sjá þig.
Margot hafSi þegið boðið hik
laust. Hún vildi einmitt svo gjarn
an hafa eitthvað ákveðið fyrir
stafni á laugardagskvöldum. Það
veitti ekki af að gera sér ein-
hverja tilbreytingu í vikulokin.
Og þetta hafði líka verið auma
vikan! Það væri ^kkert úr vegi
að enda hana svolítið almenni-
lega Að minnsta kosti langaði
hana ekkert til að vera ein, og
flestir kunningjar hennar voru
burtu úr borginni. Og þá mundi
hún það: Hvað ætluðu allir að
gera af sér í sumarleyfinu? Ætli
það hefði nokkra þýðingu að færa
það í tal við Philip? Líklega ekki.
Hann mundi koma sér hjá því að
fara með henni, ef hann bara
gæti, var hún viss um, jafnvel
þó að Janet yrði þá enn hjá þeim.
Og Janet yrði líka erfið og mundi
segjast alls ekki geta farið neitt.
Til þess væri hún of önnum kaf-
in að undirbúa brúðkaupið sitt.
Já, hvað mundi nú Janet gera?
Síðan kvöldið góða, þegar hún
hafði sagt þeim feðginum af veik
indum sínum og læknisheimsókn
inni, hafði Janet ekki minnzt
aukateknu orði á nein hjú-
skaparmál. En þar með var
ekki sagt, að hún mundi
fresta giftingunni. Margot vissi,
að í kvöld var Nigel aftur
kominn til London, hafði
komið fljúgandi seinnipartinn frá
París, og nú var Janet út að borða
með honum. Vafalaust hafði hún
samt sagt honum í bréfi eða sím
tali frá öllu, sem gerzt hafði.
„Mamma segist vera veik, Nigel,
en við pabbi erum alveg viss um,
Skáldið og mamma litla
THESE PICTURES
PON‘T PROVE
VOU'RE INNOCENT.
TRAIU...I STILL
TMINK VOU TOOK .
THE CHILDf )
THERE IS VOUR CHILD SURROUNDED
BY WOLVES...AND VOUR DOG ^
TRVING TO PROTECT HIM f Mk
VOU'RE GOING TO
LOOK AT THESE
PICTURES. McCLUNE
„WHETHER VOU LIKE
IT OR NOT / _.
— Þú skalt líta á þessar mynd-
ir McClune .... Hvort sem þér
líkar betur eða verr! Þarna er
drengurinn þinn umkringdur
úlfum .... Og hundurinn þinn
að reyna að vernda hann !
— Þessar mjmdir sanna ekki
sakleysi þitt Markús .... Ég
held enn að þú hafir rænt barn-
inu!
að það er bara fyrirsláttur. Hún
er að reyna að hræða mig til
þess að lofa henni að giftast þér
ekki. En svo segir pabbi mér að
láta það eins og vind um eyrun
þjóta“.
Jú, það var svei mér enginn
vandi að lesa þau eins og bók.
Hvorugt þeirra var sannfært um,
að neitt gengi raunverulega að
henni. Nú, jæja, að vissu leyti
höfðu þau á réttu að standa. Lík
amlega gekk ekkert að henni,
sem vert væri að gera sér áhyggji
ur út af. En sálarlega — já, guð
mátti vita, að hún var sjúk á
sálinni, og ef annaðhvort þeirra
hefði nokkum skilning eða til-
finningu eða þætti raunverulega
vænt um hana, myndu þau vita,
að á því sviði var raunverulegt
áhyggjuefni um að ræða.
Skyldi Philip hafa haldið nokkr
um fyrirspurnum uppi um Wein
gartner? Vonandi ekki. Hún vildi
fyrir hvern mun leyna þau því,
að hann væri geðsjúkdómalækn-
ir. Hann hafði fengið hjá henni
símanúmerið hans, daginn eftir
samkvæmið, en þá hafð hún sagt,
að það þýddi ekkert að reyna að
ná sambandi við hann í bili,
vegna þess að hann væri farinn í
sumarleyfi í hálfan mánuð. Hún
hafði flýtt sér að líta í símaskrána
þegar Philip sneri við henni baki
og séð sér til mikllar gleði, að
þar stóð ekkert um stöðu Wein-
gjlltvarpiö
Þriðjudagur 11. aprfl.
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 9:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:25 Tónleikar —.
10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. - 12:35
Fréttir og tilkynningar).
12:55 „Við vinnuna": Tónleikar.
14:40 „Við, sem heima sitjum“ (Dag-
rún Kristjánsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar — 16:00 Fréttir og tilk.
— 16:05 Tónleikar — 6:30 Veður-
fregnir).
18:00 Tónlistartfmi barnanna (Jón G.
Þórarinsson).
18:30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18:50 Tilkynningar — 19:20 Veðurfregn
ir — 19:30 Fréttir.
20:00 Neistar úr sögu þjóðhátíðarára-
tugsins; V: Nýsköpunaráætlun
frá 1872 (Lúðvík Kristjánsson rit
höfundur).
20:30 Þættir úr söngleiknum „Frankie
og Johnny“ eftir Robert Cobert
(Mary Mayo, Danny Scholl og
Nathaniel Frey syngja við undir
leik hljómsveitar; Herb Harris
stjórnar).
21:00 Raddir skálda: tTr verkum Jó-
hanns Hjálmarssonar. — Flytjend
ur: Bríet Héðinsdóttir, Þorvarður
Helgason og höfundurinn.
21:40 Einleikur á fiðlu: Björn Ólafsson
leikur sólósónötu í g-moll eftir
Bach.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Af vettvangi dómsmála (Hákon
Guðmundsson hæstaréttarritari).
22:30 Vinsæl lög: Robertino, þrettán
ára ítalskur drengur, syngur.
23:00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 12. apríl.
C.00 Morgunútvarp (Bæn. — Morgun
leikfimi. — 8:15 Tónleikar. — 8:30
Féttir. — 8:35 Tónleikar. — 10:10
Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til-
kynningar. ■— 16:05 Tónleikar.
16:30 Veðurfregnir).
18:00 Útvarpssaga barnannas „Petra
litla'* eftir Gunvor Fossum; VII,
(Sigurður Gunnarsson kennari),
18:30 Tónleikar: Öperettulög.
19:00 Tilkynnnigar. — 19:20 Veðurfr,
20:00 Norrænn dagur 13. apríl:
Þjóðhöfðingjar Norðurlanda
flytja stutt ávörp. — Þjóðsöngv-
arnir leiknir. ,
20:30 Framhaldsleikrit: — „Úr sögu
Forsyte-ættarinnar*" eftir John
Galsworthy og Muriel Levy; ní-*
undi kafli þriðju bókar: „Til
leigu". Þýðandi Andrés Björns*
son. — Leikstj.: Indriði Waage,
Leikendur: Valur Gíslason, Þor«
steinn Ö. Stephensen, Guðbjörg
Þorbjamardóttir, Margrét Guð*
mundsdóttir, Helgi Skúlason,
Anna Guðmundsdóttir, Róbert
Arnfinnsson og Klemens Jónsson.
21:15 Tónleikar: Pastoral-svíta op. 19
eftir Lars-Erik Larsson (Sifón*
íuhljómsveit leikur; höf. stj.).
21:30 „Saga mín“, ævinminningaF
Paderewskys; IX. (Arni Gunnara
son fil. kand).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Upplestur: „Bréfið“, smásaga eft
ir Liam O’Flaherthy, í þýðingu
Málfríðar Einarsdóttur (Margrét
Jónsdóttir).
82:25 Harmoníkuþáttur (Henry J. Ejr**
land og Högni Jónsson)
23:00 Dagskrárlok.