Morgunblaðið - 12.04.1961, Blaðsíða 17

Miðvikudgaur 12. apríl 1961
MORCVNBLAfílÐ
17
Benedikt Finnsson, minning
BENEÐIKT Finnsson andaðist að
heimili sínu í Hólmavík, þann 4.
marz s.l.
Hann var fæddur að Kálfanesi
i Strandasýslu 15. ágúst 1885 —
og var því rúmlega 75 ára er hann
lést.
‘i Foreldrar hans voru þau Finn
ur Jónsson bóndi í Kálfanesi, og
eíðar í Innri-Fagradal í Saurbæ,
og kona hans Sólveig Jónsdóttir
frá Víðidalsá. Finnur bóndi í
Kálfanesi var af hinni svokölluðu
„Ennisætt“, sonur Jóns hrepp-
stjóra Jónssonar að Skriðnesenni
•í Bitru, Andréssonar bónda á
Skriðnesenni Sigmundssonar. Er
margt af merku og góðu fólki af
jþessari ætt.
| Systkini Benedikts voru: Jón
verzlunarstjóri á Hólmavík, Ingi-
björg kona Magnúsar Halldórsson
ar á Hólmavík og Innri-Fagradal
og Guðrúri sem um langa tíð stóð
fyrir búi Benedikts heitins, og lif
ir nú ein þeirra systkina í hárri
elli. Benedikt var yngstur syst-
Ikinanna.
Árið 1906 fluttist Benedikt með
foreldrum sínum að Innri-Fagra
dal í Saurbæ, og dvaldi þar hjá
þeim, þar til hann tók við bú-
skap þar. Foreldrar hans létust
með fárra daga millibili vorið
1923.
Það mun hafa verið árið 1918,
sem Benedikt kvæntist Guðrúnu
Ingimundardóttur frá Bæ í Króks
firði. Foreldrar hennar voru þau
merkishjón Ingimundur hrepp-
stjóri Magnússon frá Hrófbergi
og Sigríður Einarsd. frá Snarta-
tungu í Bitru. Var heimili þeirra
mjög rómað fyrir myndarskap og
gestrisni.
Hjónaband þeirra Benedikts og
Guðrúnar var mjög ástríkt, en
hann varð fyrir þeirri þungu
sorg, að verða að sjá á bak konu
sinni eftir örstutta sambúð, hún
andaðist 30. okt. 1924, aðeins 30
ára að aldri. Var nú mikill harm
ur kveðinn að Benedikt er
hann nú stóð upp með 4 kornung
börn en frábær skilningur hans á
lögmálum lífsins, ásamt léttri
lund — og bjargfastri trú, varð
þess valdandi, að tíminn breiddi
sinn líknarhjúp yfir sárin, enda
naut hann nú í ríkum mæli áðstoð
ar systur sinnar Guðrúnar — og
fóstursystur og fræn.ku Sigríðar
Ásgeirsdóttur. Er skemmst af því
að segja að þær frænkur stóðu
fyrir heimili hans allt til síðustu
stundar Benedikts sáluga og
gengu börnum hans í móður stað.
Unnu þær þarna mjög fórnfúst
og göfugt starf, sem einnig var
metið að verðleikum, og varð
þeim sjálfum til ánægju og bless
unar.
Þau Benedikt og Guðrún kona
hans eignuðust 4 börn, sem öll
eru á lífi, en þau eru: Arndís Stef
ania, gift sr. Andrési prófasti
Ólafssyni á Hólmavík, Finnbogi
Bragi gjaldkeri hjá Kaupfélagi
Steingrímsfjarðar á Hólmavík,
giftur Ólöfu Jóhannsdóttur ljós-
móður. Ingimundur Sigurkarl
smiður á Hólmavík ógiftur og
Guðrún gift Þórarni Ó. Reykdal
rafstöðvarstjóra á Hólmavík.
Eins og áður segir, bjó Benedikt
f Innri-Fagradal í Saurbæ, og síð
ar á Hríshóli í Reykhólasveit, og
þar andaðist kona hans. Eftir það
mun hugur hans hafa leitað til
æskustöðvann norður yfir fjöll
in, því hann flytur til Hólmavík-
ur vorið 1925, og byggir sér þar
íbúðarhús, sem hann bjó í til
dauðadags. Fyrst var Benedikt
við verzlunarstörf hjá Riis-verzl
un á Hólmavík, en stundaði jafn
framt búskap á hluta af Kálfanesi
en nokkur síðustu árin hafði
hann búfé sitt á Hólmavík og
hirti það yfirleitt sjálfur.
Bendikt var maður skarpgreind
ur, athugull en viðkvæmur í lund.
Hann var prýðilega fær til ým-
issa starfa, enda voru honum fal
in ýmis trúnaðarstörf fyrir
hreppsfélag sitt og hérað. Má
þar t.d. nefna að hann var um
fjölda ára í hrepp'snefnd og odd
viti um skeifi í Hólmavíkur-
hreppi. f yfirkjörstjórn Stranda-
sýslu var hann í fjölda ára. Hjá
Kaupfélagi Steingrímsfjarðar
vann hann ýmis ábyrgðarstörf, m.
a. var hann kjötviktarmaður í
fleiri haust, og sáu um vörutaln-
ingu við upp- og útskipanir. Um-
boðsm. Brunahótafélags Íslands
um árabil. Öll þessi störf og fjöl
mörg fleiri rækti Benedikt af
mikill trúmensku og samvisku-
semi. Eitt af áhugamálum Bene-
dikts sáluga, var að koma upp
kirkju á Hólmavík, en kirkjusókn
þaðan var að Stað í Steingríms-
firði. Vann hann að því máli með
miklum ötulleik, ásamt öðrum á-
hugamönnum á Hólmavík, enda
fékk hann að sjá kirkjuna rísa af
grunni á fögrum stað, þar sem
hún gnæfir yfir þorpið, er. ósk-
andi að hún verði lýsandi viti í
málum kristindómsins •—• og á
annan hátt, þá rættust hugsjónir
Benedikts hvað þessi mál snertir.
Kirkjan er aðeins búin hið ytra,
en vonandi verður þess ekki langt
að bíða, að Hólmvíkingar geti
tekið hana í notkun.
Ég kynntist Benedikt Finnssyni
ekki fyrr en á efri árum hans, en
þau kynni urðu þannig, að þau
geymast lengi. Ég var gestur á
heimili hans mjög oft, hin síðari
ár, stundum fleiri daga í senn.
Það voru mér alltaf ánægjustund
ir, það var gaman að ræða við
hann, eiginlega um hvað sem var,
hann fylgdist svo vel með öllu
sem gerzt hafði — og var að
gerast. — Hann var einstaklega
minnugur á margt frá fyrri tíð,
og sagði skemmtilega frá. Hann
las töluvert og hafði gott lag á
að velja það lestrarefni er ein-
hvers virði var. Hann fylgdist
einnig vel með í landsmálum —
og fylgdi Sjólfstæðisflokknum að
málum.
Á heimili Benedikts ríkti ein-
stök gestrisni, tvímælalaust svo
að af bar, og fór þá jafnan sam
an rausnarlegar veitingar, og það
sem ekki er minna virði, að gest
irnir fundu að þeir voru alltaf
jafnvelkomnir á heimilið. Þar
ríkti einnig glaðværð, og hlýtt
viðmót, og gagnkvæmur skilning
ur innan f jölskyldunnar, og hann
fékk að njóta þeirrar ánægju, að
dvelja meðal barna sinna og
tengdabarna, sem öll sýndu hon
um ástúð og umhyggju er ellin
færðist yfir.
í minningunni um Benedikt
Finnsson verður mér jafnan rík-
ast í hug hve vinfastur hann var
og trygglyndur. Ég þakka þær
mörgu stundir, er ég átti á heimili
hans, og sem mér á svo margan
hátt voru lærdómsríkar og ó-
gleymanlegar.
Kveðjuathöfn fór fram á heim
ili hans 15. marz s.l., að viðstöddu
fjölmenni en jarðneskar--^leifar
hans, verða lagðar til hinstu
hvíldar við hlið konu hans í Reyk
hólakirkjugarði, samkvæmt hans
eigin ósk.
Ég óska ástvinum Benedikts
Finnssonar allrar blessunar, og
votta þeim innilega samúð við
burtför hans.
Minningarnar um hann geym-
ast og ég bið Guð að blessa þær.
Ólafur E. Einarsson.
Þórhildur CuSrún
Bgarnadóttír
F. 24. júní 1898
D. 24. desember 1960.
KVEÐJA FRÁ SONARBÖRNUM
Þú ert horfin okkar augum
eftir lifir minning kær
minning sem að máist ekki
meðan líf í brjósti grær
Bak við dauðans dimmu skugga
dagur nýrra vona fer.
Heilsar morgni hugur glaður
hörðu stríði lokið er.
Sjúkleik þinn með biðlund barstu
bundu hugann skylduverk.
Eygðir fyrir endalokin
æðrulaus og viljasterk.
Öilu lífi vel þú vildir
var það hjartans einkamál.
Trúin á hið göfga og góða
greri æ í þinni sál.
Ættarmerkin á þér sáust
æðrulaust þitt hjarta var
Áttir kosti þinnar þjóðar
þrek og íslenzkt hugarfar.
Allir verða eitt sinn kvaddir
undir merki vopna þings.
Geymir dýrfirzk gróðurmoldin
grein af stofni Vestfirðings.
Að þér reynist sjónarsviptir
sorg í hjörtum læðist inn.
Verður ekki lítill lófi
lagður blítt við þína kinn.
En í faðmi fósturjarðar
færðu að hvíla vært og rótt
minninguna börnin blessa
bjóða ömmu góða nótt.
Þú ert horfin frá oss farin
fölvar yfir gengin spor.
Bak við dauðans bleika akur
bíður lífsins unga vor.
En við hinstu leiðarlokin
ljúfsár minning bundin er.
Okkar hjartans óstar þakkir
ætíð munu fylgja þér.
Námsflokkar
á Akranesi
Akranesi, 10. apríl
SÍÐDEGIS sl. sunnudag vaí
fjölsótt sýning hala n á vefn-
aði og föndri námsflokkanna hér.
Nýlokið er fjórða starfsári þeirr*
er stendur yfir þrjá mánuði. f vet
ur voru nemendur 120. Kennarar
eru sex. Námsgreinar eru enska,
danska, föndur, vefnaður, (fyrsta
sinn nú), vélritun og manntafL
Forstöðumaður námsflokka Akra
ness er Þorgils Stefánsson, kenn-
ari. — Oddur.
75 ára i dag
IngihjÖrg T eitsdóttir
SUMARIÐ 1930 var senn að baki
með sína ógleymanlegu hátíð á
Þingvöllum, svo fagra daga og
ríka af minningum að þeir þykja
ems og sjálfsagt tímatákn á þess-
ari öld. Kynslóðin, sem nú er mið
aldra reikar eins og ósjálfrátt frá
og að þessu sumri, svo óaflátan-
lega minnir það á sig. En mér
varð þetta sumar einnig minnis-
stætt að öðru leyti, því að í
úthalli þess flutti ég í lítið súðar-
herbergi í Grjótagötu 5, og þar
með hófust kynni mín og Ingi-
tojargar Teitsdóttir. Þau voru í
raun og sann upphaf að nýju
sumri eða öllu heldur framhald
•af þvi fyrrnenfnda, og það hefur
dokað svo blessunarlega við, eða
svo lengst i því, að enn finnst
mér langt til haustdaga. Svona
mikil og margföld hefur gengis-
hækkunin orðið á aurunum, sem
ég borgaði fyrir Visi, þá er mér
vanhagaði um húsnæði í septem-
berlok 1930.
„Þetta herbergi er nú svo lítið,
að það er varla fyrir einn“, hafði
'Ingitojörg sagt. En viku síðar
varð á vegi mínum æskufélagi
vestan úr Hólmi, kominn til hand
verknáms í höfuðstaðnum og
hafði ekki fengið inni. „Ég skal
tala við hann Búa eða hana Ingi-
björgu". Og um kvöldið hafði
enn fjölgað um einn í Grjóta-
götu 5.
Við félagar undum okkur vel,
þótt þröngt væri búið og áttum
þarna lengri vist en um vetur-
inn. Við vorum ungir að árum
og óreyndir í volki heims, en
hverju var að kvíða, þegar Jón
Kristófer kadett í Hernum, gam-
all akólabróðir og vinur, var
ekki steinsnar undan, en á hina
síðuna hún Ingibjörg, sem brátt
varð okkur sem önnur móðir.
Ef þar var gerður dagamunur
á heimili, þótti sjálfsagt, að við
nytum þess engu síður en heim-
ilisfólkið. Ef flensa eða einhver
önnur ótugt lagði okkur á dívan-
inn, þá var matur og önnur að
hlynning til reiðu og fram boðið
með því hugarfari, sem aldrei
ætlast til launa.
Einn daginn situr maður að
snæðingi við eldhúsborðið hjá
Ingibjörgu. Daginn eftir er hann
kominn þangað í kaffi. Þegar
hann var á brottu, spurði ég hver
SOLUSTARF
Óskum eftir að ráða starfsmann í söludeild. Gera má ráð fyrir a. m. k. helm-
ingi vinnutímans við störf utan skrifstofu þar með talin veruleg ferðalög.
Góð framkoma svo og nokkur reynsla í almennum viðskiptum nauðsynleg.
Ennfremur staðgóða kunnáttu í ensku.
Umsóknir er greini menntun og fyrri störf verður farið með sem trúnaðar-
máj, sendist afgreiðslu Morgunblaðsin s fyrir hádegi á laugardag 15. þ. m.
merkt: „Sölustarf — 1143“.
þetta væri, þóttist hafa séð mann
inn í Hafnarstræti. „Ég veit það
varla“, anzar Ingibjörg, „hann
sagðist heita Guðmundur, og
barði upp á og bað um aura.
Honum er bitinn ekki of góður,
og svo var honum kalt aumingj-
anum“. — í annan tíma sá ég
konu ókennda þar í húsi skjótast
út með eitthvað hvítt undir
hendi. Seinna vissi ég, að það var
sængurver. Ég er efins í að
Ingibjörg hafi þá átt meira en
til skipta.
Nú eru þetta að sjálfsögðu eng-
in eindæmi í henni versu, en
hvernig hún Ingibjörg, sem af
litlu hafði að taka, gerði þessa
hluti, það er hins vegar öll sag-
an. Höfðingslund hennar leyndi
sér ekki, og þó er hún ekki gust-
mikil aðfarakona ,engin hlóða-
bryðja, en stór í sinni gerð, í
mildi sinni. Geðþokknn er ljúf-
ari en títt gerist, hugarfarið tár-
hreint og ranghverfan á veraldar
vafstrinu svo fjarri skapi hennar,
að hún vill helzt ekki festa auga
á henni. Hún á bágt með að
hugsa sér annað en allir séu gull
að manni, enda á hún æítð til
bót á slitna mannorðsflík og er
aldrei svo illa fyrirkölluð, að
hún berji ekki í bresti náungans.
En er þetta nú ekki nokkuð lít-
ið raunsæi, þar sem mottóið
„Góðmennskan gildir eigi-----“
lætur svo furðu víða vel í eyra
og framkvæmdin fylgir boðorð-
inu. Hefur ekki svona fólk farið
planavillt, lent hér eins og óvart
í stað þess að vera í leik með
ljósálfum?
Svona spurningum væri ef til
vill eðlilegast að láta óhampað,
en meðan enn er spurt: „Á ég
að gæta bróður míns?“, geta þær
reyndar engan sakað.
Engin förlunarmerki eru á
hugsun Ingibjargar, enn er hún
söm við sig, mat hennar á mann-
gildinu óbreytt, og orð hennar og
æði í fyllsta samræmi við það.
Enn er yfir henni mildur og fersk
ur blær, sem minnir á rísandi
dag á hásumartíð. Og áreiðanlega
munu fleiri en ég telja sig í skuld
við hana fyrir sumaraukann.
L. K
Bezt að aug'ýsa í MORCUNBLAÐSNU
Aðalfundur
Félags bryta
FÉLAG bryta hélt aðalfund sinn
miðvikudaginn 5. apríl. Karl
Sigurðsson, fráfarandi formaður,
gerði grein fyrir starfi félagsins
á liðnu starfstímabili.
Stjórn félagsins var kosin að
viðhafðri allsherjaratkvæðagr.,
og er hún þannig skipuð: Böðvar
Steinþórsson formaður, Anton
Líndal gjaldkeri og Karl Sigurðs
son ritari. Varastjórn: Aðalsteina
Guðjónsson.
í Félagi bryta eru allir starf-
andi brytar á kaupskipaflotan-
um, og er félagið aðili innan
Farmanna- og fiskimamnasam-
bands fslands.
(Fréttatilkynning frá Fél. bryta).