Morgunblaðið - 13.04.1961, Page 20

20
MORGVNBLAÐtÐ
Fimmtudagur 13. apríl 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKÁLDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
------------28 ------------
i
i
í
í
í
i
í
í
hann yngjast óðfluga eftir því
eem hann nálgaðist markið. Hvað
hann var feginn, að hann skyldi
hafa hringt til hennar og getað
fengið hana til að koma út og
'borða með sér í kvöld. En erfitt
hafði það verið! Það var ekki
fyrr en hann sagði henni af á-
hyggjum sínum út af Janet, og
að sig langaði til að ræða allt
það mál við hana, að hún lofaði
að hitta hann. Og nú átti hann
að sækja hana í gistihúsið henn-
ar klukkan sjö!
Klukkan var á mínútunni þeg-
ar hann stanzaði fyrir framan
gistihúsdyrnar. Hann borgaði bíl
stjóranum og spurði síðan um
hana við afgreiðsluborðið.
— Hvaða nafn, herra?
— Wells.
Afgreiðslumaðurinn hringdi á
herbergið hennar. — Ungfrú
Langland verður komin niður
eftir andartak, hr. Wells.
—Þakka yður fyrir.
Hann fékk sér sæti og vonaði,
að hún léti ekki bíða lengi eftir
sér. Það hafði hún aldrei gert á
sæludögunum forðum, þessum
hálfa mánuði þegar þau höfðu
hitzt daglega. Ef hún lofaði að
hitta hann á einhverjum tiltekn-
um tíma, var hún komin þangað
á mínútunni, og bauð hann vel-
kominn með þessu sérstaka
brosi, sem hann þóttist finna, að
hún ætti handa honum einum.
Hann sneri sér við og þóttist
nú viss um, að hún væri að koma
og sá hana koma í áttina til sín
gegn um mannþröngina í for-
salnum. Snöggvast fanst honum
eins og engin ár væru liðin síðan
forðum og hún vera sama unga
stúlkan sem þá, og jafn óþreyju
full að sjá hann eins og hann
var að sjá hana. Og hann trúði
því, að það væri hún líka í dag,
enda þótt hún reyndi að leyna
því fyrir honum.
—Sæll, Philip! Hún rétti hon-
um höndina. — Stundvís eins og
venjulega!
— Það ert þú líka. Hann greip
höndina, sem honum var rétt og
gat rétt stillt sig um að lúta fram
og kyssa hana. Hann horfði á
hana og fór að hugsa um, hvað
hún væri falleg, miklu fallegri
en nokkru sinni áður og miklu
fallegri en hollt var fyrir sálar-
ró hans. — Ég er svo feginn, að
þú skyldir fást til að borða með
mér í kvöld.
Hún brosti. — Nú, þú virtist
hafa svo miklar áhyggjur út af
henni Janet.
— Það hef ég líka. En við skul
um tala um það seinna. Er nokk-
ur sérstakur staður þar sem þú
vildir helzt borða?
— Ef við værum í París, væri
það. En nú kem ég svo sjaldan
til London, að ég er orðin býsna
ófróð um veitingahúsin hér, og
mörg eru komin ný, sem ég hef
einusinni ekki heyrt nefnd.
— Það er ágætt. Ég hef nefni-
lega pantað borð handa okkur í
Formosa. Það er skemmtilegur
staður og matur góður. Ég þori
ekki annað en gefa þér eitthvað
almennilegt þegar þú kemusr
svona beint úr franska mataræð
inú.
— Það er rétt hugsað af þér.
Ég er orðin afskaplega matvönd.
Ég hef eigin íbúð, rétt við Boul-
ogneskóginn og þar bý ég sjálf
til þennan líka fína mat.
— Þá verðurðu að elda eitt-
hvað ofan í mig ef ég skyldi
koma þangað.
Hún lyfti hendi eins og í mót-
mælaskyni. — Segðu ekki þetta,
Philip. Við borðum víst ekki
nema þessa einu máltíð saman.
— Ætli það? Jæja, það er vist
fullsnemmt að fara að karpa um
það. Hann tók arm hennar og
þau gengu saman út að götudyr-
unum. En þá leit hann allt í einu
upp og snarstanzaði, er hann sá
mynd frá Roundstone. „Komið
til Connemara og skemmtið yð-
ur vel í sumarleyfinu", hljóðaði
áletrunin, sem myndinni fylgdi.
— Ég veit, sagði hún. — Ég
sé þetta í hvert sinn sem ég fer
út eða inn. Ég verð að fá mér
annað gistihús þegar ég er hér
á ferðinni.
— Hversvegna? Viltu ekki láta
minna þig á það?
— Ég held ekki.
— Þetta er ekki nema satt, sem
þarna stendur. sagði han. — Ald-
rei hef ég átt4fcemmtilegra sum-
arleyfi en þar.
Hún svarði engu. Vel hafði
hún getað tekið undir orð hans.
En vildi það ekki. Þegar hún tók
kvöldverðarboði hans í dag,
hafði hún ásett sér, að fundur
þeirra skyldi verða eins óper-
sónulegur og orðið gæti. Þau
skyldu bara ræða mál Janets,
enda var það erindi hans með
þessu, hvort sem var. En þau
skyldu ekki fara að ræða for-
tíðina. Það væri heimskulegt —
en einkum þó hættulegt.
— Hvernig skemmtirðu þér
þessa daga, sem þú varst burtu?
spurði hann, er hann varð þess
var, að hann hafði gefið henni
bendiorð, sem hún ætlaði sér
ekki að taka upp. Það var held-
ur ekki orðið svo áliðið enn,
hugsaði hann.
— Ágætlega. Ég var í Strat-
ford hjá systur eins starfsbróður
míns. Maðurinn hennar á stóran
búgarð þarna, og ég er vön að
ver-a hjá þeim fáeina daga á
hverju sumri.
—Fórstu í leikhúsið?
— Auðvitað. Ég hafði mjög
gaman af þvL
— Ég hef alltaf verið að lofa
sjálfum mér að skreppa þangað
einhverntíma. Ég er ekki farinn
að koma í nýja leikhúsið enn.
—Hefurðu gaman af Shake-
speare?
— Já, því ekki það. Það fer
annars dálítið eftir því með hverj
um maður er. Ef þú værir með
mér, til dæmis....
Hún leit út um gluggann og
reyndi að útiloka þá hugsun úr
huga sínum, að þau tvö væru að
horfa á Róméó og Júlíu, sem
hún hafði verið að sjá í gær-
kvöldi. Þau höfðu líka verið elsk
endur grátt leiknir af örlögun-
um, og jafnvel ennþá yngri en
þau Philip höfðu verið forðum.
—Það er furðu mikið um að
vera í London núna, sagði hún.
Og þó erum við í ágústmánuðL
— Það er nú bara svona margt,
af því það er laugardagur. Þá
kemur svo mikið af fólki úr út-
borgunum. í rauninni er borgin
hálftóm á þessum tíma. Flest
fólk, sem ég þekki, er burtu úr
borginni núna.
— Ætlar þú eitthvað að ferð-
ast?
— Ég veit ekki Ég held ég sé
varla farinn neitt að hugsa um
það. Að minnsta kosti vil ég
ganga frá þessu öllu, sem Janet
snertir. Þegar því er lokið kann
að vera, að ég fari eitthvað.
Cynthia hugsaði með sér, að
það, sem Janet hafði sagt henni
af samkomulagi þeirra hjónanna
mundi sízt vera orðum aukið. En
hversu mikið kvað að þessu ó-
samkomulagi þeirra? Henni
þótti fyrir því, að hann skyldi
ekki vera hamingjusamari en
þetta. Úr því að hún hafði ekki
getað átt hann sjálf, hefði hún
vel getað unnað honum þess að
verða hamingjusamur með ein-
hverri annarri. Var það nú ann-
ars — ef hún átti að vera full-
komlega hreinskilin? Og hún
hafði sjálf svarað þessari beinu
spurningu, tafarlaust. Já, auðvit-
að óskaði hún þess. Hitt væri of
mikil eigingirni af hennar hálfu.
— Hvar er Janet í kvöld?
— Hún fór víst eitthvað út að
borða með Nigel. Hann er kom-
inn hingað aftur, en verður vist
að fara strax á morgun.
— Og konan þín?
— Hún er einhversstaðar úti
líka.
Skyldi hann ekki vita, hvar?
Voru þau svona aðskilin? Helzt
leit út fyrir það. Nú voru þau
komin í veitingahúsið. Dyravörð
urinn hljóp til að opna vagn-
hurðina fyrir hana.
— Ég er þegar búinn að panta
borð, sagði Philip, er yfirþjónn-
inn kom til þeirra. — Ég treysti
því, að þú mundir láta þér vel
líka að koma hingað.
Hún brosti. — En ef ég hefði
nú heimtað að fara eitthvað ann-
að?
— Þá hefði ég vitanlega afþakk
að borðið.
Þau sátu úti í afskekktu homi.
Hún horfði kringum sig. Þau
voru heldur með fyrra móti, svo
að salurinn var ekki líkt því al-
setinn enn, en hitt var sýnilegt,
að hann yrði það innan skamms,
því að fólk var sem óðast að
streyma að. Hún athugaði mat-
seðilinn, sem þjónninn rétti
Skáldið oa mamma litla
1) — Sæll, pabbi.... má ég sjá 2) — Mamma, pabbi hefur veitt 3) ....í dúkkuhúsinu mínu!
hvað þú veiddir? fallegan fisk, sem á að stoppa upp
og hengja á vegginn....
ý'.rf áft: °kki von á því að
fcit' sem gæti lagt Hunt
M.__________--í
— Nei, þessi Markús kann öll
japönsku glímubrögðin!
— Læknir, mig langar til að
biðja yður að koma með mér til
herbergis drengsins .... Mc-
Clune, komdu með hundinn! Ef
grunur minn er réttur, held ég
að mér verði unnt að sýna þér
hver rændi syni þínum!
henni, og minntist um leið ó-
sjálfrátt síðasta hádegisverðarins
sem þau Philip höfðu átt saman
í Clifton. Vondur matur og borð
dúkurinn ekkert fram úr hófi
hreinn. Og svo flugnagerið! En
þau höfðu kært sig kollóttan.
Þau voru saman, og annað skipti!
þau engu máli. Hún leit allt í
einu upp og augu þeirra mættust.
— Mannstu hvað borðdúkarnir
voru óhreinir? sagði hann.
— Já. og flugumar!
— Svona vitleysu getur maður
munað!
— Ég vissi, að þú varst að
minnast þessa hádegisverðar
okkar. Ég sá það í augunum 1
þér....
Aftur lyfti hún hendi, til þesa
að stöðva hann. — Þú vilt von-
andi ekki, að ég hlaupi frá þér
Philip?
— Nei, guð forði því!
— Jæja þá. Við erum ekki hing
að komin til þess að rifja upp
gamlar endurminningar.
— Og svo er verið að kalla
kvenfólkið veika kynið!
— Það hefur mér líka alltaf
fundizt heimskulegt.
— Þú ættir að vita, hvað þú
segir um það. Hann brosti til
iHlItvarpiö'
Fimmtudagur 13. apríl
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 9:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:25 Tónleikar —
10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. 12:29
Fréttir og tilkynningar).
12:50 „A frívaktinni": Sjómannaþáttur
1 umsjá Kristínar Önnu Þórarir.3
dóttur.
14:40 ,,Við, sem heima sitjum** (Vigdí3
Finnbogadóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar — 16:00 Fréttir og tilk.
— 16:05 Tónleikar — 6:30 Veður-
fregnir).
18:00 Fyrir yngstu hlustendurna (Gyða
Ragnarsdóttir og Erna Aradóttir).
18:30 Tónleikar. Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18:50 Tilkynningar — 19:20 Veðurfrega
ir — 19:30 Fréttir.
20:00 Norrænn dagur: Dagskrá flutt a5
tilhlutan Norræna félagsins.
a) Avarp (Gunnar Thoroddsen
fjármálaráðherra, formaður
félagsins).
b) Þjóðleg tónlist Norðmanna
(Gunnar' Knudsen leikur á
fiðlu og spjallar við hlustend-
ur).
c) Norræn ljóð í þýðingu Magnús
ar Asgeirssonar (Lársu Páls-
son leikari).
d) „Alfhóir*, forleikur eftir
Kuhlau (Meðlimir úr konung-
legu hljómsveitinni í Kaup-
mannahöfn leika; Hye-Knud-
sen stjórnar).
e) Erindi: Að fimm árum liðnum
(Magnús Gíslason námsstjóri).
21:00 Norrænir karlakórar. syngja.
21:20 Lestur fornrita: Páls saga bisk-
ups; II. (Andrés Björnsson).
21:45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Úr ýmsum áttum (Ævar R. Kvar
an leikari).
22:30 Isl. tónlist: Hátíðarkantata eftir
Emil Thoroddsen (Guðrún A.
Símonar, Ketill Jensson, Guð-
mundur Jónsson, Þjóðleikhúskór
inn og Sinfóníuhljómsveit islands
flytja; dr. Victor Urbancic stj.
Lesari Jón Aðils).
23:10 Dagskrárlok.
Föstudagur 14. apríl.
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — Morgun
leikfimi. — 8:15 Tónleikar. — 8:30
Féttir. — 8:35 Tónleikar. — 10 :10
Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku,
13:25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til-
kynningar. — 16:05 Tónleikar.
16:30 Veðurfregnir).
18:00 Börnin heimsækja framandi þjóð
ir: Guðmundur M. Þorláksson
segir frá Indíánum í Ðrazilíu. *
18:30 Tónleikar: Harmonikulög.
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir
20:00 Efst á baugi (Björgvin Guðmunds
son og Sigurður Hreiðar Hreiðars
son).
20:30 Tónleikar: Fiðlukonsert í d-moll
op. 47 eftir Sibelius (Isaac Stern
og Konunglega fílharmoníusveit
in í Lundúnum leika; Sir Thomas
Beecham stjórnar).
21:00 Upplestur: Jón Jónsson SkagfirÖ
ingur les tvö frumort kvæði.
21:10 íslenzkir píanóleikarar kynna són
ötur Mozarts; IV: Gísli Magnús-
son leikur sónötu í Es-dúr (K282)
21:30 Útvarpssagan: „Blítt lætur veröld
in“ eftir Guðmund G. Hagalin;
XV. (Höf. les).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Erindi: Afbrot barna og unglinga
(Ölafur Gunnarsson sálfræðing-
ur).
22:30 A léttum strengjum: Peter
Kreuder og hljómsveit hans ieika
23:00 Dagskrárlok.