Morgunblaðið - 14.04.1961, Blaðsíða 12

12
MORGVNBLAÐtB
Föstudagur 14. aprfl 1961
plttlpnlflMíitfr
Utg.: H.f. Arvakur, Reykjavlk.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason írá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Lesbók: Ami Óla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgxeiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 45.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
RÖK OG RÖKLEYSUR
tala um það, að lýðræðis-
sinna skorti rök fyrir þeirri
afstöðu sinni, að vilja leggja
nokkuð á sig vegna sameig-
inlegra varna lýðræðisþjóð-
anna. Sjálfir segjast þeir
hins vegar hafa rök á tak-
teinum fyrir því að íslend-
ingum væri borgið, ef hér
væru engar varnarstöðvar.
Þeir segja: f kjarnorkustyrj-
öld yrðu allir drepnir nema
við íslendingar af því að við
hefðum engan her, og engar
herstöðvar. Enginn hefði því
áhuga á árásum á okkur.
Lýðræðissinnar segja þvert
á móti, í kjarnorkustyrjöld
er öllum sama hætta búin
og líklegast, að enginn
mvrndi lifa hana af. Aðalat-
riðið hlýtur því að vera að
leitast við að koma í veg
fyrir að til þeirra hörmunga
dragi. En hvernig verður það
helzt tryggt?
i Enginn kommúnisti er til,
sem ekki veit það og viður-
kennir sem sjálfsagðan hlut,
að kommúnistaríkin mundu
innleiða stefnu sína um
heimsbyggðina alla, með
vopnavaldi, ef þau treystust
til að gera það án þess að
gjalda sjálf afhroð. Vera má
að einhverjir hinna nytsömu
sakleysingja geri sér ekki
grein fyrir þessari stað-
reynd, en þó er furðulegt, ef
einfeldni þeirra er svo mikil.
Það liggur þannig fyrir, að
framrás kommúnismans hef-
ur til þessa verið stöðvuð
vegna varna lýðræðisþjóða.
Sumir segja að vísu að það
muni ekki mikið um okkar
framlag og friðurinn muni
verða varðveittur þó við
skerumst úr leik og rekum
varnarliðið úr landi. Vera
má að þetta fengi staðizt, þó
að enginn sé fær að dæma
um það, hve mikið megi
slaka á, án þess að ósköpin
dynji yfir.
En sérstaklega ber að hafa
það hugfast að það er ekki
mikið siðferðisþrek að ætlast
þess að aðrar þjóðir
^emmi stigu við yfirgangi
kommúnismans, án þess að
vilja sjálfir nokkuð af mörk-
tun leggja. Fórnir okkar ís-
lendinga eru vissulega mjög
Ktlar samanborið við það,
sem aðrar þjóðir leggja af
mörkum, og það þarf sann-
jyashymmgarnir" við ÞjóS-* naMgto sait tíl
krefjast þess að aðrir tryggi
frelsi okkar án þess að við
viljum þar nokkuð fram
leggja. Og fróðlegt væri að
sjá framan í þann íslending,
sem héldi því fram, að frið-
ur og lýðræðislegir stjórnar-
hættir mundu ríkja í heim-
inum, ef allar hinar vest-
rænu þjóðir legðu niður her-
stöðvar sínar.
HANNIBAL
OG VERKFALLS-
STEFNAN
Me
enn velta því að vonum
fyrir sér, hvers vegna
sjálfur forseti Alþýðusam-
bands íslands skuli vera
manna andvígastur því að
verkalýðurinn nái raunhæf-
um kjarabótum. Hannibal
Valdimarsson er sá, sem
dyggilegast berst fyrir verk-
fallastefnunni andstætt hags-
munum verkalýðs og gegn
þeirri kjarabótastefnu, sem
megin þorri verkamanna vill
að sjálfsögðu fylgja.
Skýringin á þessu atferli
er sú, að Hannibal Valdimars
son er megintengiliður milli
Kommúnistaflokksins o g
Framsóknar. Hann ætlar sér
að verða aðalleiðtogi Fram-
sóknar-kommúnismans — í
væntanlegri ríkisstjórn þess-
ara flokka. En honum eru
lagðar þær skyldur á herðar
til þess að öðlast upphefðina,
að eýðileggja fjárhagskerfi
landsins, þannig að núver-
andi stjórn hrökklist frá
völdum.
Forseti Alþýðusambands Is
lands er þannig að berjast
fyrir eigin frama og þjóna
valdalöngun sinni. Hann hef-
ur rækilega innrætt sér þá
kommúnistisku skoðun, að
verkalýðinn eigi að nota í
pólitískri valdabaráttu og
heppilegast sé að kjör hans
séu sem lökust, því að þá sé
hann líklegastur til þess að
láta leiðast til óhappaverka.
Hitt er svo allt annað mál að
í þetta skipti munu fyrirætl-
anirnar ekki takast, vegna
þess að almenningur hefur
nú gert sér grein fyrir því,
að verkfallastefnan hefur
gengið sér til húðar og nú
þarf að fylgja kjarabóta-
stefnu.
þósthús
ÞJÓÐVERJAR hafa gortað af
því, að þeir hafi fyrir styrj-
öldina átt heimsins nýtízku-
legasta pósthús í Berlín. Bygg
ingin og allt, sem henni til-
K
„OPINBER
ÖSANNINDÁ-
MAÐUR"
ommúnistar hafa um langt
skeið reynt að telja
mönnum trú um að Ásgeir
Hjartarson, leiklistargagnrýn
andi þeirra væri sérstakur
spekingur. Er það þó öllum
ljóst, sem lesið hafa dóma
hans, að þeir hafa aðeins
einn tilgang, pólitík. Er það
líka skiljanlegt, annars væri
hann ekki ritdómari Þjóðvilj
ans og sízt af öllu hælt á
hvert reipi af „nashyrning-
unum“ íslenzku.
Hann hefur þó löngum ver
ið slunginn að sneiða hjá
áþreifanlegum ósannindum,
en í gær verður honum fóta-
skortur. Hann segir: „Höfund
urinn er lýstur opinber ósann
indamaður á síðum Morgun-
blaðsins“. Ásgeir Hjartarson
á þarna við Ionesco, höfund
leikritsins Nashyrningarnir,
sem virðist fara mjög í taug-
arnar á honum.
Er hér með skorað á Ásgeir
Hjartarson að skýra frá því
hvar á síðum Morgunblaðsins
segi að Ionesco sé „opinber
ósannindamaður“. Við bíðxnn
meðan hann leitar, en að leit
inni lokinni verður hann
ekki aðeins hinn pólitíski leik
listardómari, heldur einnig
ósannindamaður siálfur.
heyrði, eyðilagðist í loftárás-
um styrjaldarinnar — en nú
geta Berlínarbúar vist státað
af því að nýju, að pósthúsið
þeirra sé hið skjótvirkasta í
heimi og svari bezt kröfum
tímans.
— ★ —
Segja má, að mestur hluti
starfsins í þessu pósthúsi sé
unninn af meira og minna sjálf
virkum vélum. Til dæmis má
geta þess, að ein sérlega hug-
vitsamlega gerð vélasamstæða
gerir þrennt í senn: raðar
öllum umslögum þannig, að
þau snúa eins ( er svokallað
„rafeindaauga" þar að verki),
flokkar þau eftir stærð og
stimplar þau.
— ★ —
Ekki er þó manninum alveg
ofaukið í þessari „sjálfvirku-1
Adenauei
tryggður sigur?
AF skoðanakönnunum, sem
nýlega hafa farið fram í
Þýzkalandi, kemur fram að
fylgi flokks Adenauers kansl-
ara, Kristilega demokrata-
flokksins, fer sívaxandi — og
ef verulegt mark má taka á
þeim virðist augljóst, að flokk
urinn muni sigra glæsilega i
kosningunum á hausti kom-
anda.
Samkvæmt skoðanakönnun
um þessum, hafa 56% kjós-
enda í Vestur-Þýzkalandi lýst
yfir fylgi við fllokk Adenw
auers, en á sl. ári var fylgið,
samkvæmt sams konar könn-
un, 45—48%. — Það eina, sem
foringjar flokksins óttast i
þessu sambandi, er það, að
fylgismenn hans fyllist slíkri
bjartsýni við þetta, að þeir
láti hjá líða að neyta at-
kvæðisréttar síns á kjördegi
í þeirri trú, að sigur flokks-
ins sé beinlínis óhjákvæmileg-
póststöð, eins og sjá má á
myndinni. Þetta fólk er að
flokka bréfin eftir því, í
hvaða hverfi þau eiga að fara.
Engin vél er enn til, sem unn
ið getur slíkt verk.
Eichman.i
sendiherra
dauSan^
ATHYGLI heimsins beinist
nú mjög að réttarhöldunum
yfir nazistaforingjanum Adolf
Eiehmann, sem -hafin eru í
fsrael. Raunar hefir Eich-
mann verið mikill „blaðamat-
ur“ allt síðan hann var hand-
tekinn í Argentínu á sl. ári,
auk þess sem heilar bækur
hafa verið skrifaðar um hann.
— Ein nýijaata „Eichmann-
bókin“ er eftir Bandaríkja-
manninn Quentin Reynolds,
er hefir notið aðstoðar tveggja
Gyðinga, Ephraim Katz og
Zwy Aldouby, við samningu
hennar, en þessir menn eru
nákunnugir ferli Eichmanns
fyrr og síðar.
— ★ —
í bók Reynolds, sem hann
nefnir „Eichmann, sendiherra
dauðans", segir m. a., að það
muni geta orðið afdrifaríkt
fyrir æði marga ef Eichmann
leysi að marki frá skjóðunni
í réttarhöldunum, sem nú eru
hafin — hann muni geta nafn
greint ýmsa, jafnvel Gyðinga,
er starfað hafi með nazistum,
beint eða óbeint.
— ★ —
Reynolds skrifar m. a.: —
Á fyrri árum styrjaldarinnar
bauðst Eichmann til þess að
leyfa þúsundum Gyðinga að
flytjast frá landsvæðum þeim,
er Þjóðverjar réðu yfir, ef
önnur ríki vildu veita þeim
hæli. En vesturveldin, bæði
Bretland og Bandaríkin,
tóku aðeins við „táknrænum"
fjölda (það mun þýða, að þau
hafi tekið við mjög fáum),
enda þótt vitað væri, að Gyð-
ingarnir í Evrópu væru dauða
dæmdir.