Morgunblaðið - 14.04.1961, Blaðsíða 20

20
' MORCUNBLAÐIÐ
Fðstudagur 14. aprQ 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKÁLDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
:------------ 29------------
hennar. — Jæja, hvað ætlaðru
að fá þér að borða? Annars ætt-
um við fyrst að fá okkur eitthvað
drekka. Hvað er orðið af vínþjón
inum? Svo komu glösin á borðið
að drekka. Hvað er orðið af vín-
þjóninum? Svo komu glösin á
borðið og er þjónninn fór með
matarpöntunina, hglt hann á-
fram: — Segðu mér nú, hvað þú
hefur verið að gera síðan við sá-
umst seinast. Það er orðið býsna
langur tími. Tuttugu löng ár.
Hvenær dó móðir þín, elskan?
— Einu ári eftir að við vorum
I írlandi.
—Einu ári? Tónninn einn gaJ
henni nægilega til kynna, hvað
hann var að hugsa. Svo fljótt!
Hefði hann bara beðið! En það
hafði hann ekki gert og það var
sjálfum honum að kenna. Ef
hann hefði ekki gift sig svona
fljótt, hefði allt farið öðruvísi.
— Eitt ár?, endurtók hann, eins
Og utan við sig.
1 — Já, tólf stuttir mánuðir,
sagði hún og brosti ofurlítið
þreytulega. — Jæja, þeir voru nú
raunverulega æði langir.
1 Hann hefði getað sagt henn,
að hjá honum hefðu þeir líka
verið langir. En því hefði
hún ekki trúað. Því að hann
hafði gift sig áður en þeir
voru á enda runnir. Hún mundi
aldrei skilja, að það hafði verið
einmanaleiki og hugarkvöl og ör
væntingarfull tilraun hans til að
gleyma, sem hafði rekið hann í
opna arma Margot. En það hefði
betur aldrei orðið. Allt hefði það
verið honum sjálfum að kenna.
Því meira, sem honum varð litið
um öxl til fortíðarinnar, því inni
legar fyrirleit hann sjálfan sig.
— Hvað varð svo eftir að hún
dó? Reynduirðu..? Hann hikaði.
—Reyndirðu nokkuð að ná
sambandi við mig?
1 — Já. Ég fann nafnið þitt í
símaskránni, og hringdi 1 núm-
erið. Konan þín svaraði í símann.
i — Ég skil. Hann þagnaði og
hristi höfuðið. — Ég get víst lít-
ið sagt við þessu. Nema það, að
ég giftist ekki Margot af því að
ég væri búinn að gleyma þér.
— Ég minntist þín í gærkvöldi
þegar Rómeó sneri sér svo fljótt
til Júlíu.
— Það er öðruvísi. Rómeó elsk
aði Júlíu.
Þjónninn tók tómu glösin og
kom með önnur full í staðinn.
— Ég sagðist aldrei vilja meira,
sagði Cynthia.
— Ég veit það. En mér finnst
það skemmtilegasíi hluti máltíð-
arinnar að doka yfir glösunum
á undan matnum.
— Mér finnst meira gaman að
doka yfir kaffinu á eftir.
— Við gerum það líka. En
segðu mér meira um sjálfa þig.
Hvenær fórstu svo til Parísar?
— Það var ekki fyrr en löngu
seinna. Ekki fyrr en eftir ófrið-
inn. Hún |bit á hann. — Ég hafði
svo miklar áhyggjur af þér með-
an á ófriðnum stóð. Þá var það,
sem ég var næstum búin að láta
undan sjálfri mér og skrifa þér.
Hvað gerðirðu þar, Philip?
— O, ég skaut niður nokkra
Húna. Én þú?
— Ég var í hjúkrunarsveitun-
um. Var lengi í Ameríku. Bæði
í Goose Bay og Gander.
— Guð minn góður! Hvenær
varstu þar?
— Líklega höfum við aðeins
farizt á mis. Ég var þar í marz
1943, — í Goose Bay.
— Og ég fór þaðan í febrúar
sama ár.
—Þá hafa forlögin ekki verið
okkur sérlega hliðholl.
— Kannske hafa þau nú ein-
mitt verið það. Ég held það hafi
verið heppilegt, að við hittumst
ekki aftur. En hvar var Janet og
móðir hennar?
— Þær voru í afskekktu þorpi
í Devon. Margot á þar eitthvert
skyldfólk. Ég kom þeim burt úr
London þegar djöflagangurinn
byrjaði.
— Það er merkilegt, hvað
manni finnst stríðið orðið fjar-
lægt. Jæja, Philip, við skulum
nú umfram allt ekki fara að tala
mikið um það liðna. aÞð er fram-
tíðin, sem mestu máli skiptir.
Framtíð Janets og Nigels. Til
þess erum við líka hingað kom-
in að tala um hana. Til þess að
reyna, hvort við getum ekki
greitt úr þeirri flækju í félagi.
Geturðu ekki einhvernvegin tal-
að um fyrir konunni þinni, svo
að hún gefi samþykki sitt?
Nigel brosti til Janet um leið
og hann settist við hliðina á
henni.
— Þú ert komin með nýjan
'hatt? Mér finnst hann fallegur.
— Það átti þér líka að þykja.
Hann var beinlínis keyptur þín
vegna. Hún rétti út höndina og
hann greip hana. Það var ágætt,
hugsaði hún, að sitja við svona
sófaborð í veitingahúsi. Þá gat
maður haldizt í hendur án þess
að nokkur sæi. — Elsku Nigel,
hvað ég er fegin að sjá þig aftur!
— Mér finnst það guðdómlegt
lika. Þetta er lengsta vika, sem
'ég hef nokkurntíma lifað.
Þjónninn setti glös á borðið.
Nigel sagðist skyldu segja hon-
um bráðlega, hvað þau vildu fá
að borða.
— Okkar skál, elskan!
— Okkar skál! endurtók Jan-
et. — Hvað er þetta? Veiztu, að
ég er að verða hálfgerð fylli-
bytta síðan ég trúlofaðist þér!
— Vitleysa! Þetta heitir Bronx,
og gæti ekki verið meilausara.
Hún smakkaði á glasinu með
velþóknun. — Það er ágætt.
Segðu mér nú, hvernig París hef
ur verið vikuna, sem leið.
— Afskapalega einmanaleg, af
því að þú varst þar ekki, sagði
hann og fór að hugsa um, hvort
hann ætti að nefna, að hann hefði
'hitt Sharman, en ákvað svo að
þegja yfir því í bili. — En hvern
ig hefur London verið?
Hún gretti sig. Ekkert sérlega
skemmtileg.
— Og hvernig hefur gengið
heima hjá þér?
— Heldur ekki sérlega vel. En
við skulum ekki tala um það al-
veg strax, heldur njóta þess að
vera saman. Segðu mér meira
um París. Þú hefur víst skemmt
þér miklu betur en ég.
— Ég hef verið að þræla og
vinna allan. tíman.
— En þegar þú hefur átt frí..
hitturðu Sharman nokkuð?
Nigel fannst bezt að ljúka
þessu af. — Já, heldur betur.
Janet fékk fyrir hjartað. En
augnatillit han gaf .henni til
kynna, að hún hefði ekkert að
óttast af Sharman eða neinni ann
arri stúlku. Svo viss var hún um
þetta, að hún sagði glaðlega:
— Vertu ekki að segja mér
neitt af henni. Mig langar ekk-
ert til að heyra það. Hún hristi
höfuðið. — Ó, Nigel ef þú bara
vissir hvað ég hef þráð að hitta
þig aftur. Ég hef bókstaflega tal
ið mínúturnar.
— Það hef ég líka. Og.. segðu
mér nú, hvernig þetta gengur
alltsaman. Þú hlýtur að hafa
miklu meira að segja mér en ég
þér, þar sem allir atburðirnir eru
hérna megin. í fyrsta lagi: Hef-
urðu hitt Cynthiu? Ég rakst á
hana á flugvellinum á sunnudag
inn var, og hún sagðist ætla að
ná sambandi við þig.
Janet sagði honum af síma-
hringingu Cynthiu, hvernig þær
drukku te saman og svo af heim
sókn Cynthiu til foreldra henn-
ar.
— Ég held hún hafi gert voða
lukku hjá pabba.
— Mig skal ekkert furða á því,
jafn álitleg og hún er. En hvern-
ig kom henni saman við mömmu
þína?
— Ekkert sérlega vel. Að
minnsta kosti held ég, að
mamma hafi ekkert orðið hrifin
af henni. En úr því að ég minn-
ist á mömmu..
Nigel lyfti hendi í mótmæla-
skyni. — Áður en þú byrjar, verð
ég að vara þig við því, að ég er
talsvert einþykkur. Ef hún ætl-
ar að verða eitthvað erfið, ætla
ég að verða ennþá erfiðari. Ég
hef varið talsverðum tíma í það,
þessa viku, að hugsa út rök fyr-
ir því, að hún hafi ekkert leyfi
til að leggja stein í götu okkar,
og ég vil bæta við: fyrir því líka,
að jafnvel þó að þetta yrði til
þess, að pabbi þinn yfirgæfi
hana, ætti það ekki að skipta okk
ur neinu máli. Við erum ekkert
skyldug til að vera fórnardýr
fyrir skapgalla annarra. Hann
þagnaði. — Fyrirgefðu, þetta var
nokkuð löng ræða hjá mér. En
ég er alveg ósveigjanlegur í
þessu máli. En hvaða ráð gaf
Cynthia þér annars?
— Líklega ráðið, sem þú baðst
hana um.
— Hún hefði aldrei gefið þér
það, ef hún hefði ekki talið það
rétt, geturðu verið viss um, elsk
an mín.
Janet reyndi, án þess að vita
af því, að fresta sem lengst aS
segja honum af síðustu viðburð-
um, og sagði: — Það er dálítið
eftirtektarvert, Nigel. Það er
eins og hún hafi einhverntíma átt
eitthvert ástarævintýri sjálf,
þegar hún var ung, sem ekkert
varð úr, þegar til kom.
— Góða mín það hefði ég get-
að sagt þér fyrir löngu, Og henni
'hefur verið svo mikil alvara, að
hún hefur ekki litið við nokkrum
karlmanni síðan.
— Ég hefði gaman af að vita,
hver þetta hefur verið. Einhvern
veginn finn ég það á mér, að
hún elski hann ennn. Alveg eins
og ég mundi elska þig ef við gæt
um ekki gift okkur.
— Já, en það kemur bara ekki
til.
— Það vona ég líka. Janet
inu. Hún vildi snerta hann —.
greip aftur hönd hans undir borð
það jók henni hugrekki. — Elsku
Nigel, ég er nú samt sem áður
farin að halda, að það geti vel
komið til mála, að við getum ekki
'gift okkur eins fljótt og við ætl-
uðum, 4
Nigel hleypti brúnum og aug-
un urðu hvöss. Hvað var það nú:
sem Sharman hafði verið að
segja við hádegisverðinn? Jú, að
það væri skaði, að Janet skyldi
ekki hafa svolítið meira bein i
nefinu. Það leit helzt svo út, að
þetta hefði ekki verið út í blá-
inn hjá henni. Hversvegna ,lét
Janet hafa svona mikil áhrif á
sig? Jafnvel þegar manneskja,
sem hún elskaði og virti eins og
Cynthiu, hvatti hana til að fara
sínu fram, þá var það hart, að
hún skyldi ekki geta staðið uppi
í hárinu á móður sinni.
— Hvað hefur nú komið fyrir
spurði hann og reyndi að leyna
'gremjunni í rómnum.
Janet sagði honum það og hitt
með, að hún vissi ekki með
Sflíltvarpiö
Föstudagur 14. apríl.
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — Morgun
leikfimi. — 8:15 Tóníeikar. — 8:30
Féttir. — 8:35 Tónleikar. — 10:10
Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilkynningar). .
13:15 Lesin dagskrá næstu viku. I
13:25 ,,Við vinnuna“: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til-
kynningar. — 16:05 Tónleikar,
16:30 Veðurfregnir).
18:00 Börnin heimsækja framandi þjóð
ir: Guðmundur M. Þorlákssoa
segir frá Indíánum í Brazilíu.
18:30 Tónleikar: Harmonikulög. *
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir
20:00 Efst á baugi (Björgvin Guðmunds
son og Sigurður Hreiðar Hreiðars
son).
20:30 Tónleikar: Fiðlukonsert i d-moll
op. 47 eftir Sibelius (Isaac Stem
og Konunglega fílharmoníusveit
in í Lundúnum leika; Sir Thomai
Beecham stjórnar).
21:00 Upplestur: Jón Jónsson Skagfitö
ingur les tvö frumort kvæði.
21:10 Islenzkir píanóleikarar kynna són
ötur Mozarts; IV: Gísli Magnús-
son leikur sónötu í Es-dúr (K282)
21:30 Útvarpssagan: „Blítt lætur veröld
in“ eftir Guðmund G. Hagalín;
XV. (Höf. les.).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Erindi: Afbrot barna og unglinga
(Ölafur Gunnarsson sálfræðing-
ur).
22:30 Á léttum strengjum: Peteí
Kreuder og hljómsveit hans leik«
23:00 Dagskrárlok.
Laugardagur 15. aprfl.
8:00 Morgunútvarp (Bæn. 8:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleikar. —
10:10 Veðurfregnir).
Iá.OO Hádegisútvarp (Tónleikar 12:20
Fréttir og tilkynningar).
12:50 Öskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin. (15:00 FréttirK
15:20 Skákþáttur (Guðmundur Ain-
laugsson).
16:05 Bridgeþáttur (Stefán Guðjoho-
sen).
16:30 Danskennsla (Heiðar Astvaldo-
son danskennari).
17:00 Lög unga fólksins (Guðrún A»«
mundsdóttir).
18:00 Útvarpssaga bamanna: „Petm
litla" eftir Gunvor Fossum; VIIi,
(Sigurður Gunnarsson kennari).
18:30 Tómstundaþáttur bama og ungl
inga (Jón Pálsson).
18:50 Tilkynningar. — 10:20 Veðurfr. !
19:30 Fréttir. T
20:00 Nafnkunnir söngvarar frá gam«
alli tíð (Guðmundur Jónsson
kynnir).
20:40 Leikrit: „Fabian opnar hliðin**
eftir Valentin Chorell, í þýðingu
Bjama Benediktssonar frá Hof-
teigi. — Leikstjóri GísU Halldóm
son.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:103 Danslög. -— 24:00 Dagskrárlok«
Skáldið og mamma litla
1) Nei, góðan daginn!
2) — Er sjónvarpið ykkur nú líka bilað. sffi,
m
a
r
L
*
u
— Jæja, læknir, vilduð þér lát-
ast ætla að fara að geía drengn-
um sprautu! ^
— Sjálfsagt, en sjáið um að
Ölfur ráðist ekki á mig .... Mér
líkar ekki urrið í honum!
— Haltu honum McClune ... .•
En láttu hann sjá hvað læknirinn
•r að geral