Morgunblaðið - 26.04.1961, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐ1Ð
MiðvUiudagur 26. aprfl 1961
Gestur Ólatsson athugar slit í spindilboltum.
meðferð mjaltavéla, en í þeim
málum höfðu framsögu naut-
griparæktarráðunautar Búnaðar-
félags ísXands Ólafur Stefánsson
og Jóhannes Eiríksson. Var mjög
góður rómur gerður að erind-
um allra þessara manna, sem
voru hin fróðlegustu og gagn-
legustu fyrir bændur. Voru báð-
ir fundirnir fjölmennir.
Nýi kvöldfréttatíminn
óvinsæll.
Hinn nýi kvöldfréttatími rík-
isútvarpsins héfur mælzt illa fyr-
ir hér í sveitum. Er það skoðun
bænda, að þessi tilflutningur á
fréttatíma ríkisútvarpsins sé
gerður fyrir kaupstaðafólkið á
kostnað sveitanna. Staðreyndin
er að bændur sem aðrir lands-
menn hafa mikin áhuga á frétta-
tíma útvarpsins, en vegna gegn-
inga — einkum fjósverka —.
er þeim næstum ómögulegt að
vera búnir að sínum störfum fyrr
en kl. 8 á kvöldin. Óska þvl
bændur eindregið eftir því aS
kvöldfréttatíma ríkisútvarpsins
verði breytt hið bráðasta í sama
horf og áður.
Féla.gslíf og fólksfæð
Fremur hefur verið dauft yfir
félags- og skemmtanalífinu I
vetur, enda er flest unga fólkið
í skólum og vertíðarvinnu. Horf*
ir nú til stór vandræða — ein$
og raunar hefur gert um ára-
bil — hve heimilin eru fólksfá
í sveitunum, sérstaklega að vetr-
inum, ef eitthvað ber út af með
heilsufar og aðrar heimilisástæð-
ur. Eru menn nú farnir að tala
um hvort ekki sé framkvæmarw
Framhald á bls. 23.
Árnesi, sumardaginn fyrsta. ]
NÚ EPt veturinn búinn að kveðja.
Mun hann verða talinn í röð
binna snjóminnstu og beztu
vetra, sem hafa komið á síðari
árum, þótt hann hafi kvatt árið
kaldranalega með snjó yfir allt.
Lengst af var alauð jörð á
liðnum vetri og var algjört snjó-
leysi og lítið frost var um allar
sveitir mestan hluta vetrarins og
bílfært var til Akureyrar og ná-
lægra héraða. Á vetrinum gerði
aðeins 2 stórhríðar, aðra 17. des.,
en hina 15. þ.m. Kyngdi niður
miklum snjó í síðari hríðinni,
svo að allir vegir urðu ófærir
bifreiðum, en frá því á laugar-
daginn fyrir pálmasunnudag
hafði verið hér harðinda kafli
með stöðugum frostum og aust-
an og norðaustan átt.
Meðalhitastig vetrarins mæld-
ist á Sandi -i- 1,35'’, og er það
0,37° hlýrra en næstliðin vetur.
Skeppnuhöld
og heybirgðir
Heilsufar hefur ver'ð vfiri<'itt
gott í búfé í vetur og viiðist
æilsufar á kúm vera betra nú
en var fyrir nokkrum árum.
Ber nú ekki eins mikið á bráða-
dauða og doða í kúm og áður.
Mun ’ninn nýkómni dýralæknir
Einar Björnsson eiga sinn góða
þátt í því að vanheilsan í kún-
um hafa minnkað. Hin ágæta
stjúastolein-efnablanda ásamt
bætiefnagjöf árið um kring munu
og hafa stutt að þessu. Hæfileg
hvalmjölsgjöf mun einnig vera
til mikillar heilsubótar fyrir all-
ar skepnur. Ætti því að tryggja
að jafn ágætt kraftfóður verði
ekki flutt úr landi. Þótt vetur-
inn hafi verið snjóléttur hafa
hey gefizt mikið í vetur, enda
jörð óvenju létt til beitar.
Heybirgðir munu því vera
ágætar í héraðinu.
Stöðugt rafmagn í vetur.
Hér hefur verið stöðugt raf-
magn í vetur á orkusvæði Laxár
og ekki borið á teljandi
rafmagnstruflunun.
Mun hin óveniu góðviðrasami
Vetur eiga sinn góða þátt í þessu
og e. t. v. sá þáttur framkvæmd-
anna við Mývatnsósa, sem lokið
var við í haust með stíflu, er
gerði það að verkum að hægt hef
ur verið að auka vatnsrennslið úr
Mývatni þegar vatnsskortur hef-
ur vofað yfír í Laxárvirkjun.
Laxárrafmagnið er nú mjög
farið að ganga til þurðar svo
að fyrirsjáanlegur rafmagns-
skortur virðist framundan, senni
lega eftir 1—2 ér, ef ekki verð-
ur úr bætt. Því ber brýna nauð-
syn til þess, að hefjast þegar
handa um nýja viðbótar virkj-
un við Laxát, eða annarstaðar
ef heniugt þykir.
Fræðslufundur.
Búnaðarsamband S.-Þing hef
ur haldið 2 fræðslufundi um
landbúnaðarmál síðan um nýár.
Fyrri fundurinn var haldinn
25. jan. um verðlagsmál land-
búnaðarins, en formaður stéttar-
samband bænda, Sverrir Gísla-
son, hafði framsögu.
Síðari fundurinn var haldinn
28. f. m. um nautgriparækt og
Einn snjóminnsti og bezti vet-
ur er komið heíur í S.-Þing.

hann' væri að ganga undir Gestur Ólafsson athugar áætlunarbíl Steindórs og Ágúst Kornelíusson bifreið vílhjálms Þórs.
höggstokkinn, þegar hann (Ljósm.: Sveinn Þormóðsson)
ERTU SLASADUR?
kæmi með erfðargripinn til
skoðunar. Bifreiðunum er
fyrst ekið á steypt plan á lóð-
inni, þar sem þær eru tjakk-
aðir upp, og skoðunarmaður
lítur undir þær, athugar stýris
útbúnaðinn og annað. Síðan
athugar hann ljósin; parkljós,
stefnuljós, númersljós,
bremsuljós o. s. frv.
Þarna er t. d. bifreiðin R-10,
eign Vilhjálms Þórs. Ágúst
Kornelíusson athugar hana
hátt og lágt, þar sem hún
stendur á planinu.
— Það þarf að skipta um
peru í vinstra stefnuljósi, seg-
ir hann, hún er of lítil og
blikkar þess vegna örar en
hinum megin.
Síðan stígur Ágúst upp í
bifreiðina, setur í gang og ek-
ur einn hring eða svo og at-
hugar hemlana og hvernig
hún lætur að stjórn.
— Hún er í lagi, segir hann
og límir skoðunarmiðann efst
á framrúðuna hægra megin.
Þetta er hvítur miði, sem
merkir að bifreiðin hafi stað-
izt skoðun. Svo eru aðrir mið-
ar, þar sem efri hlutinn
er rauður. Það táknar hálfa
skoðun. Eitthvað hefur reynzt
athugavert við bifreiðina, og
ökumaðurinn verður að koma
aftur með hana til skoðunar
eftir ákveðin tíma. Lögreglan
fylgist vel með bifreiðum með
þannig miða.
— Þið hefðuð átt að köma
fyrr, segir Gestur Ólafsson
.vaktstjóri, það var ös áðan.
— Hvað verða margar bif-
reiðar skoðaðar alls?
— Eitthvað um 10.000
Reykjavíkurbílar, en það má
gera ráð fyrir að um helming-
ur þeirra verði að köma aft-
ur til skoðunar. Svo skoðum
við utanbæjarbíla líka, ef . . .
Þarna kemur áætlunarvagn
frá Steindóri, það er bezt að
ég taki hana.
Þetta er 45 manna bifreið.
Hún vegur 9500 kg. á aftur-
öxli og hefur aðeins leyfi til
að aka á vissum leiðum,
vegna þungans og fyrirferð-
arinnar. Verkstæðisformaður
Steindórs er við stýrið og inni
í bílnum sitja þrír aðrir menn.
— Ég kom með viðgerðar-
mennina með mér, segir verk-
stæðisformaðurinn, til þess að
sanna að bílinn sé í góðu lagi.
Gestur hlær við og gengur
fram fyrir áætlunarvagninn.
Hvað á þetta að þýða? segir
hann og heldur á skilmáli á
milli handanna, sem hafði
hangið framan á vatnskassa
bílsins.
— Þetta hefur tollað alla
leiðina, segir verkstæðisfor-
maðurinn undrandi, þarna
sérðu hvað hann er þýður.
— Já, þetta er táknrænt,
tautar Gestur, um leið og
hann setur tjakkinn undir
vagninn. Að því búnu athug-
ar hann ljósin að aftan og
framan.
— Má ég ekki bjóða þér í
ökuferð, segir verkstæðisfor-
maðurinn Og buktar sig.
— Bjóddu blaðamönnunum,
segir Gestur, ég er sjálfboð-
inn.
Gestur sezt við stýrið og
verkstæðisformaðurinn og við
gerðarmennirnir hans, sem
eru reyndar áætlunarbílstjór-
ar hjá Steindóri en ekki við-
gerðarmenn, koma sér fyrir
í farþegasætunum, auk okkar.
— Ég kann varla á þetta,
segir Gestur, hvar eru stefnu-
ljósin?
— Þau eru þarna, segir
verkstæðisformaðurinn hjálp-
fús, þótt hann viti að Gestur
er að grínast.
— Ég ætla að komast á ferð
Og hemla svo, segir Gestur.
— Þú veizt að þá má ekki
aka nema á 25 kílómetra
hraða hér, segir verkstæðisfor
maðurinn.
— Ég er vegaeftirlitið, segir
Gestur og hemlar snögglega.
— Góðar bremsur, seg-
ir verkstæðisformaðurinn
ánægjulega.
— Ekki nógu góðar, segir
Gestur.
— Vegirnir eru misjafnlega
harðir, segir verkstæðisfor-
maðurinn, hann hemlar enn
betur á malbikuðu.
— Við skulum athuga
hemlaförin , segir Gestur.
Hvar eru förin eftir vinstra
framhjólið? Mér líkar þetta
ekki alveg. Þið sjáið að hann
hefur snúizt, vegna þess að
vinstra framhjólið . . .
— Hann er betri á malbik-
uðu, segir verkstæðisformað-
ujuin.
— Það eru ekki allir vegir
mtlbikaðir, segir Gestur.
— Við skulum ná í hemla-
mælinn segir verkstæðis-
formaðurinn.
— Já, við skulum ná í
hemlamælinn, segir Gestur
og ekur af stað.
— Aktu ekki í bílana þarna,
segir verkstæðisformaðurinn.
— Hann hlýtur að hlýða
stjórn, segir Gestur.
Mælirinn sýndi, að Gestur
hafði rétt fyrir sér, og hann
skrifaði athugasemd um
hemla bifreiðarinnar. En það
var ekki allt búið.
— Hvar er slökkvitækið og
sjúkrakassinn? segir Gestur.
— Þarna, segir verkstæðis-
formaðurinn.
— Já, þið eigið að rétta mér
þetta, segir Gestur.
— Gjörðu svo vel, segir
verkstæðisformaðurinn og
réttir Gesti slökkvitækið, sem
hristir það hraustlega.
— Það er annað hvort tómt
eða fullt, segir Gestur.
— Á ég að kveikja bál, seg-
ir verkstæðisformaðurinn,
þrífur slökkvitækið af Gesti
og . . .
— Já, já, það er í lagi, seg-
ir Gestur, komdu með sjúkra-
kassann.
— Ertu slasaður? segir verk
stæðisformaðurinn.
— Nei, en ég gæti slasast,
segir Gestur, ef ég væri far-
þegi með þér.
— Það eru líka pokar
hérna, segir verkstæðisfor-
maðurinn, ef þú ert bílveikur.
— Það vantar sáravatn í
kassann, segir Gestur, hver
sér um kassann?
— Það gerir þessir heiðurs-
menn, segir verkstæðisformað
urinn og bendir á bílstjórana.
— Það á að vera hérna,
segir einn bílstjóraima, já,
hérna er það.
— Gott, segir Gestur.
Síðan kvöddust þeir með
virktum. En aðrri bílar héldu
áfram að streyma inn til skoð-
unar.
— ! Það verður meira að
gera, þegar fer að líða á, seg-
ir Gestur, þessu verður ekki
lökið fyrr en seinnipart ágúst-
mánaðar.
Þegar við vorum að stíga
upp í bílinn kallaði Gestur: —
Á eg að athuga þennan núna?
— Nei, það liggur ekkert á,
svaraði Sveinn Þormóðsson
ljósmyndari óðara. Það vant-
aði nefnilega undir bílinn . . .
i.e.s.
í