Morgunblaðið - 29.04.1961, Blaðsíða 16

16
MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 29. aprfl 1961
Cunnar Cortes
GUNNAR JÓHANNES CORTES
var fæddur í Reykjavík 21. okt.
un og þjálfun. Auk þess var mað
urinn sjálfur ríkulega gæddur
þeim kostum, sem góðan lækni
mega prýða. öll störf hans voru
1911. Foreldrar hans voru Eman
Minning
uel R. H. Cortes, yfirprentari í
Gutenberg og kona hans Björg
Vilborg Jóhannesdóttir, trésmiðs
í Reykjavík Zoega.
Gunnar ólst upp og stundaði
nám í Reykjavík. Stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1931 og lauk læknisprófi við Há
skóla íslands í janúar 1937, hvort
tveggja með 1. einkunn. Fór á
sama ári til Danmerkur og stund
aði þar framhaldsnám óslitið til
hausts 1940. Lagði stund á hand
lækningar (chirurgi) og varð síð
ar viðurkenndur sérfræðingur í
þeirri grein.
f nóv. 1940 settist hann að í
Reykjavík sem starfandi læknir.
Var jafnframt 2. aðstoðarlæknir
og síðar 1. aðstoðarlæknir við
handlæknisdeild Landsspítalans
frá ársbyrjun 1942 til ársloka
1946.
Síðar hefur hann dvalið nokkr
um sinnum erlendis við fram-
haldsnám í sérgrein sinni, eink
um í Svíþjóð og Englandi. Frá
1947 hefur Gunnar stundað al-
menn læknisstörf í Reykjavík
og handlækningar við sjúkrahús
Hvítabandsins.
Gunnar undirbjó vel ævistarf
sitt, stundaði framhaldsnámið í
völdum sjúkrahúsum í Ðan-
mörku og fékk hina beztu mennt
mótuð af staðgóðri þekkingu,
frábærri vandvirkni, nákvæmni
og gætni, reglusemi, skipulagn-
ingu og snyrtimennsku. Hann
var gæddur góðum gáfum ásarnt
hagkvæmri skynsemi, og þægi-
lega kímnigáfu skorti hann ekki.
Glæsimenni í sjón og að vallar-
sýn. Framkoma aðlaðandi og
vakti óskorað traust. Grandvar
í orði og geymdi 'vel trúnaðarmál.
Það var því ekki furða þó að
störf hlæðust á Gunnar og hann
yrði ástsæll af sjúklingum sín-
um, sem bæði virtu hann og
dáðu.
Meðal stéttarbræðra sinna naut
hann fyllsta trausts og álits.
Greinar hans í læknaritum báru
vott um góða þekkingu, glögg-
skyggni og rökfestu og sömu
vandvirknina og fram kom í öðr
um störfum, en kunnugir vissu
að meginhluti rannsóknarstarfs
hans hafði enn ekki komið fyrir
almenningssjónir og mun ekki
hafa unnizt tími til að ganga frá
því að fullu. Hann varð bráð-
kvaddur á leið heim frá vinnu
sinni í sjúkrahúsinu að kvöldi
þess 22. apríl s.l. Við hið óvænta
og sviplega fráfall Gunnars er
vandfyllt skarð höggvið í hina
fámennu íslenzku læknastétt.
Slíka menn má hún sízt missa
fyrir aldur fram. Læknisstarfið
og heimilið áttu hann allan, og
gaf hann sig því minna að al-
mennum málum en hæfileikar
stóðu til, en kaus að vinna sitt
giftudrjúga starf í kyrrþey, um
það var ekkert skrum. Vinir
Gunnars vissu þó að hugðarefnin
voru fleiri. Hann fylgdist vel
með margskonar nýjungum á
sviði tækni og vísinda, og kunni
vel að meta og njóta fagurra
lista, þegar annir leyfðu. Mesta
unun hafði hann af góðri tónlist.
Gunnar kvæntist (1937) ágætri
konu, Kristrúnu Þorsteinsdóttur
hafnsögumanns Sveinssonar.
Voru þau einhver samrýmdustu
hjón, sem ég hef kynnst, og heim
ilisbragur allur með ágætum. Þau
eiga þrjár dætur, Erlu gifta Árna
Kristinssyni, stud. med., Kristínu
Björgu, nemanda í Menntaskól-
anum og Guðrúnu, sem enn er á
bernsku skeiði. Ég votta þeim
innilega samúð við fráfall vinar
og félaga og frábærs heimilisföð
ur. Missir þeirra er mikill, en
að sama skapi dýrmætar endur
minningar um fagurt mannlíf og
fyrirmynd, er eigi mun firnast.
— Hans munu margir sakna og
margir minnast hans með þakk
látum huga.
Ólafur Geirsson.
f
En hér féll grein af góðum
stofni,
grisjaði dauði meira en nóg.
Sig. Sig.
ÞAÐ voru mikil og þung tíð-
indi, er sú fregn barst út, að
Gunnár Cortes væri ekki leng-
ur í lifenda tölu. Þar missti ís-
lenzk læknastétt einn þeirra
manna sem var hennar mikla
prýði. Mannkostir hans, hæfi-
leikar og skapgerð átti þar allt
sinn hlut að máli.
Gunnar Cortes mun jafnan
verða mér hugstæður og ber
margt til þess. Hann átti það í
fari sínu, sem hver maður er
öfundsverður af. Yfir honum
var ró hins þroskaða manns,
sem hefur mikið vald yfir til-
finningum sínum. Öll fram-
koma hans einkenndist af fastri
og veltamdri skapgerð. Þó hann
væri hlédrægur og vildi komast
hjá því að láta á sér bera, var
hann frjálslegur í framkomu og
viðmót hans þægilegt og hlýtt.
Hann var fríður maður sýnum,
íbúð
Góð 3ja til 4 herb. íbúð óskast sem fyrst eða 14. maí.
Fyrirframgreiðslu eftir samkomulagi. Upplýsingar
í síma 32270.
N Ý SENDING
Skinnhanzkar
Glugglnn
Laugavegi 30.
N Ý SENDING
Húfur og hattar
Glugginn
Laugavegi 30.
G ayms!up!áss
50—70 ferm. óskast til leigu nú Tiegar.
Þarf að vera þurrt og á götuhæð með
greiðri aðkeyrslu.
Samábyrgð íslands á fiskiskipum
Skólavörðustíg 16 — Sími 22170.
Bandsagir
Get útvegað bandsagir 12“ 14“ og 16“
verð frá kr. 10 þús. /
Hefi vél til sýnis laugardag kl. 1—5
og sunnudag kl. 1—3.
Trésmíðaverkstæði
JÓNS KR. JÓHANNESSONAR
Hraunhvammi 2 Hafnarfirði.
bbbbbbbbbbbbbbbbhbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbb
b
b
b
b
b
b
b
b
b
b
b
b
fallega vaxinn og bar sig vel.
Gunnar var gæddur óvenjulegri
snyrtimennsku og vandvirkni í
störfum. Hann gætti þess að
hafa allt í röð og reglu og leit-
aðist jafnan við að leysa verk-
efni sín á þann hátt, sem hent-
aði bezt til góðs árangurs. Hann
lét það aldrei henda sig að
ganga frá óhreinu borði eða
skilja við neitt í óreiðu. Vís-
indaleg nákvæmni var honum í
blóð borin. Ekki gat hjá því
farið að Gunnar yrði kvaddur
til mikilla starfa, sökum góðrar
menntunar hans og hæfileika,
auk- eiginda þei'rra, sem þegar
hefur verið lýst. Það fór einnig
svo, að hann varð fljótt mjög
störfum hlaðinn. Auk mikilla
almennra læknisstarfa stundaði
hann skurðlækningar, fyrst við
Landsspítalann pg seinna sjúkra
hús Hvítabandsins og hlaut hið
bezta orð fyrir.
I sinn hóþ vár Gúnnar hnytt-
inn og glaðvær. Hann átti til að
segja smellnar sögur og greina
frá skemmtilegum atburðum í
stuttu, skýru máli. Frásögn
hans var róleg, hnitmiðuð og
hitti naglann á höfuðið. GunnaT
hafði góða söngrödd og unni
mjög hljómlist. Hann sótti mik-
ið hljómleika og leikhús, bæði
hér og á ferðum sínum erlendis.
Yfirleitt bar hann glöggt skyn
á flestar tegundir lista og unni
þeim. Það féll í minn hlut að
vinna dálítið með honum, nokk-
ur ár í röð, í þágu Læknafélags
Reykjavíkur. Ég á margar góðar
og þægilegar endurminningar
frá þeirri samvinnu. Hann sýndi
þá, sem endranær, hvað hann
var góður og skemmtilegur fé-
lagi, sem hvorki vildi hlífa sér
á annarra kostnað, né biðjast
undan neinum skyldum. Hið
sviplega fráfall Gunnars, langt
um aldur fram, kom öllum á
óvart. Þó kom það í ljós, í
seinni tíð, að hann gekk ekki
rneð öllu heill til skógar. Hann
mun þó hafa leynt því fyrir
flestum, enda fjarri hans skap-
gerð að láta á slíku bera.
Læknisstörf sín stundaði hann,
þar til yfir lauk af sama dugn-
aði og árvekni, sem jafnan áður.
íslenzka læknastéttin er fá-
menn og á, af þeim sökum, oft
í vök að verjast. Hver hæfi-
leikamaður, sem fellur úr henn-
ar röðum er þungur missir og
mikil blóðtaka. Sagt er að mað-
ur komi í manns stað. Vera má
að svo sé; en við vitum hvað
við eigum, en síður hvað við
hreppum. Góður drengur og vel
gerður, sem hefur helgað öðr-
um líf sitt og starf, verður
þeim aldrei bættur, er hann fell-
ur frá.
Þannig er Gunnar Cortes horf
inn öllum þeim sem unnu hon-
um og til hans þurftu að leita
sem læknis og vinar. Hann verð
ur þeim aldrei bættur. Um það
er ekki við neinn að sakast. Hér
erður engu um þokað framar. ‘
Ég bið allar góðar vættir að
vernda konu hans og dætur og
að létta þeim harmaspörin.
Bjarni Bjarnason,
Stjórn hestamannafélagsins Freyfaxa á Fljótsdalshéraði..
Formaðurinn, Pétur Jónsson, lengst til hægri.
Tamnintjastöð á
Fljótsdalshéra&i
Þar voru í vetur 24 hestar
EGILSSTÖÐUM, — Þann 9. þ. j ingahestanna væru mjög álitleg
m. var leyst upp tamningastöð '
hestamannafélagsíns Freyfaxa á
Fljótsdalshéraði og hafði hún
þá verið starfrækt í tvo mánruði.
24 hestar voru á stöðinni að
staðaldri. Kostnaðurinn við
hvern hest var 30 kr. á dag,
tamning, hirðing og fóður inni-
falið. Tver fastir menn störfuðu
við stöðinra, auk eins manns er
vann að tamningu í tæpan mán-
uð. Ármann Guðmundsson veitti
stöðinni forstöðu.
Setja svip á héraðið
Kl. 2 simnudaginn 9. þ. m.
hafði safnast saman á Egilsstöð-
um talsvert af fólki auk
eigenda hestanna. Erindreki
Landssambands hestamanna, Þor
kell Bjarnason, á Laugarvatni,
var þarna mættur af þessu til-
efni.
Pétur Jónsson á Egilsstöðum,
formaður hestamannafélagsins á
Héraði, benti á, að þau ár sem
hestamannafélagið hefur starfað,
hefur áhugi manna fyrir hesta-
mennsku hér farið vaxandi, og
bæri enn að efla þann áhuga.
Sagði hann að þetta hérað væri
sviþniinna ef enginn gæðingur-
inn sSeist. Og að í hópi tamn-
Góður árangur
Er hann hafði lokið máli sínu,
tók til máls erindreki L. H. Þor-
kell Bjarnason. Talaði hann um
hestinn almennt og skoraði á
menn að efla hestamennsku og
fylgja vel eftir því starfi sem
hér væri að vinna í þessu fagra
héraði. Þá vék hann að stöðinni,
sem hann kynnti sér á laugadags
kvöld og sunnudagsmorgun með
því að ríða út á hestunum með
tamningamönnum. Sagði hann
að undraverður árangur hefði
náðst á svona stuttum tíma.
Lofaði hann bæði eldi og hirð-
ingu hestanna. Jafnframt sagði
hann sig undra það hve góður
vilji væri í þessum hestum, hér
hlyti að vera góður stofn og
margt hér af gæðingsefnum.
Síðan voru hestar leiddir út,
fjórir í einu, en tamningamenn
og staðarmenn riðu niður á veg-
inn til að sýna hestefnin. Um
kl. 4 leysti formaður upp tamn-
ingastöðina og óskaði hestefn-
um góðrar ferðar heim. Síðdegis
og um kvöldið var kyikmynd
frá landsmóti hestamanna á
Þingvöllum 1958 sýnd í Ásbíói.
. B.