Morgunblaðið - 29.04.1961, Page 20
20
MORGUNBLAÐ1Ð
Laugardagur 29. aprfl 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKALDSAGA EFTIR RENEE SHANN
41
— Komið þér sælar, ungfrú
Wells. Ég er bara hræddur um
að faðir yðar sé ekki við.
— Já, það var verið að segja
mér það.
Frazer leit á hana með samúð-
arsvip, að því er Janet fannst.
Hún hafði grun um, að hann
væri býsna fróður um einkamál
föður hennar.
— Hvert fór hann? spurði hún.
Frazer hikaði með svarið. —
Það var eitthvað áríðandi, svo
hann varð að fara og verða burtu
í einn eða tvo daga. En ég veit,
að hann hringdi heim til sín, og
skildi víst eftir skilaboð hjá stúlk
unni, því að þið mæðgurnar vor-
uð víst báðar farnar út.
— Hann hlýtur að hafa gert
það. En hváð er langt síðan?
— Hér um bil hálftími.
— Hálftími? Það hefur þá ver
ið rétt eftir að hann kom hing-
að. Ég skil. En hvert ætli hann
hafi farið.
— Já, hann ætlaði til Parísar.
Með ferðinni klukkan hálffimm.
Hún flýtti sér að líta á úrið
sitt. Klukan var næstum fjögur
Það var því alls ekki hægt að
ná í hann á flugvellinum áður
en hann færi. Auk þess kærði
hún sig ekkert um það, því að
hún vissi mætavel hvert erindi
hans var til Parísar. Eftir svo
sem klukkutíma yrðu þau Cynt-
hiá bæði komin þangað. Svo að
grunur hennar var þá réttur.
Hún fylltist viðbjóði og fannst
hún hata þau bæði, jafnframt því
sem hún vorkenndi móður sinni
meir en nokkurntíma fyrr. Hún
var vonsvikin og skelfd, og það
miklu meir en hún hefði talið
hugsanlegt um þá nútímamann-
eskju, sem hún taldi sig vera.
Hún vissi, að slíkt sem þetta kom
fyrir. Að giftur maður hlypi á
brott með annarri konu. Hún
vissi ekki, hversvegna hana
hryllti svo sérstaklega við þessu.
Var hún orðin þröngsýn og gam-
aldags?
''Kýnnizt Seri/is
• - og þér kaupib
«* Scrvis þi/ottavc/.
JHeMa
. ( Aiisturstræti 14 \
Simi 11*87 þj (
°9 • - -
seV
— Ef þér ætlið að hitta dóttur mfna, skal ég segja yð-
ur, að hún fór í kvikmyndahús með Eiríki!
Hún vissi sig vera hvorugt,
heldur væri þetta bara af því,
að þarna áttu þau í hlut faðir
hennar og Cynthia. Hefði hann
hlaupið burt með einhverri ann-
arri, hefði það ekki sært hana
svona. En þetta var eins og undir
búið samsæri. Cynthia lék vin
hennar, kom á heimili hennar,
og hvorki hún né pabbi hennar
sögðu neinum að þau hefðu nokk
urntíma sézt áður. Og nú þaut
Cynthia snögglega úr borginni í
morgun og svo pabbi hennar
seinnipart dags....
— Vitið þér hvar hann held-
ur til?
— í Crillon. Hann gistir þar
alltaf.
Vitanlega. Þar hafði hann bú-
ið þegar hann kom að heimsækja
hana hjá frú Bayonne. En skyldi
hann búa þar núna?.
— Ég skil. Þakka yður fyrir.
Hr. Frazer fylgdi henni að lyft-
unni og talaði við hana einhver
kurteisisorð á leiðinni. Hann
komst að því, að nú var hún al-
komin heim. Hann spurði um
móður hennar. Bað að heilza
henni. Það væri orðið talsvert
langt síðan hún hefði komið í
skrifstofuna.
Hún fór út á götuna, náði í neð
anjarðarlestina og kom heim, en
þár tók Ruff á móti henni með
gleðilátum, rétt eins og hún
væri búin að vera mánuð að
heiman. Marie kom fram úr eld
húsinu.
— Faðir yðar hringdi, ungfrú
Janet. Hann þarf að fara burt í
verzlunarerindum og verður einn
eða tvo daga í ferðinni. Hann
bað mig að segja frúnni frá því.
— Er hún komin heim aftur?
— Ekki enn. Viljið þér ekki fá
te?
— Jú, þakka þér fyrir, Marie.
Ég er fegin.
Hún gekk inn í dagstofuna og
settist niður við skrifborð móður
sinnar. Hún vissi hvað þurfti að
gera og það fljótt, meðan hún
hefði vilja og hugrekki til þess.
Nú var óhugsandi, að hún gæti
gifzt Nigel. Hún varð að standa
við hlið móður sinnar. Hún varð
að telja hana á að fara í langt
frí, eins Lenigan læknir hafði
talað um — nema þá nýi læknir
inn fyndi eitthvað mjög alvarlegt
að henni, þegar hann rannsakaði
hana aftur, svo að hún yrði að
vera kyrr í London. Hún vonaði,
að hann fýndi ekki neitt alvar-
legt og að mamma hennar væri
ekki eins veik og hún sýndist
vera og gaf þeim í skyn. Hún
var ekki frá því að trúa pabba
sínum, að hún hefði verið að
kríta heldur liðugt.
En hvort sem nokkuð gekk að
mömmu hennar líkamlega eða
ekki, var hitt jafnvíst, að líðan
hennar var afleit. Fyrr eða síðar
hlaut hún að komast að sam-
bandi manns síns og Cynthiu.
Sennilega fyrr, ef allt færi að lik
indum. Og hvað yrði þá?
Janet þorði varla að hugsa
hugsunina til enda. Auðvitað
færi allt í háaloft í móðursýki og
óhemjuskap, og þá myndi
mamma hennar halla sér að
henni, sem einu manneskjunni,
sem stæði hennar megin í mál-
inu.
Og hvernig gat hún þá haldið
áfram með þá fyrirætlun sína,
að giftast Nigel, þegar þetta gat
verið yfirvofandi, hvaða dag sem
vera vildi? Jú, hún gat beðið
hann að bíða og sagt, að ef til
vill yrði hún frjálsari eftir
nokkra mánuði. En var það bara
heiðarlegt gagnvart honum? Hún
gat alls ekki sagt með neinni
vissu, hversu lengi mamma henn
ar myndi þurfa hennar með.
Hún tók sér pappírsörk á borð-
inu og bréfið, sem hún skrifaði
var bæði stutt og ákveðið. Hún
gaf honum ekki nema eina bend
ingu til skýringar: „Ef þú sérð
Cynthiu nokkurntíma, þá segðu
henni, að ég vilji aldrei sjá hana
framar. Þetta er allt henni að
kenna“. Meira ætlaði hún ekki
að segja, og svo gat hann skilið
það eða skilið ekki. Kannske
gæti hann lagt saman tvo og tvo
og minnzt þess, þegar þau sáu
hin saman í veitingahúsinu.
Hún setti bréfið í umslag og
frímerkti það. Það var pósthús
rétt hinum megin við »æsta horn.
Hún hafði það hraðboðabréf, því
að snögglega fannst henni hann
þurfa að fá það sem allra fyrst.
En hún var svo örvæntingarfull,
að hún vissi naumast hvað hún
var að gera. Einu sinni eða tvis-
var síðan hún kom heim, hafði
hún óttazt, að hún yrði að segja
Nigel upp, og hafði spurt sjálfa
sig hvernig henni mundi þá líða.
Nú vissi hún það. Henni leið
verr en hún hefði nokkurntíma
getað látið sér detta í hug: Það
var eins og veröldin væri að
hrynja saman kring um hana.
Þegar hún var á leiðirtn inn
aftur, sá hún móður sína vera
að fara út úr leigubíl. Henni datt
í hug að spyrja sjálfa sig, hvorri
þeirra myndi nú líða verr. Hún
þóttist vita, að mamma sín yrði
bráðum ein og yfirgefin, og sjálf
var hún búin að kveðja Nigel.
Hún náði í móður sína, rétt þeg-
ar hún var að stinga lyklinum í
skráargatið. Nú var hún glögg-
skyggnari á hana, eftir að hafa
talað við Lenigan lækni. Hvað
hann hafði haft á réttu að standa!
Það var einhver hitasóttarkennd
örvænting £ framkomu móður
hennar, rétt eins og hún væri að
bíða eftir að einhver örlagríkur
atburður gerðist, jafnvel án þess
að vita af því sjálf.
— Jæja, mamma, var gam-
an í hádegisverðinum?
—Ekki neitt sérstaklega. Hvar
hefur þú verið, Jane?
— Ég skrapp bara í pósthúsið.
Annars eru skilaboð frá pabba.
Hann er farinn í einhverja verzl-
unarferð og verður burtu einn
eða tvo daga
Margot lagði handtöskuna sína
og hanzkana á borðið í forstof-
unni. Var það kannske strax kom
ið? Yrði það næsta bréf frá Phil
L
ú
ó
rr 15 THAT...rvE been
WANTING TO GO BACK TO
THE SIL.VERSTREAM...ITS
ONE PLACE THAT LOOKS
AS THOUGH IT HASN'T
CHANGED 9NCE THE GOOO
ip, þess efnis, að hann ætlaði
ekki að koma heim til hennar
aftur? Nú, jæja, það gat komið
út á eitt. Hún yrði hvergi nærri
til að taka móti því bréfi. í
handtöskunni hennar var nýtt
glas af svefntöflum, sem hún
hafði fengið út á lyfseðilinn frá
Lenigan lækni, og auk þess glas
ið hennar Sally Winston. Næst-
um fullt, því að Sally hafði sagt
henni við hádegisverðinn, að hún
væri bara alveg hætt að nota
þessar töflur. Henni hefði fund-
izt þær gera sig svo þunglama-
lega og niðurdregna. Margot ættil
að reyna að hætta við þær líka.
Og þegar hún væri byrjuð að
ganga til dr. Weingartner fyrir
alvöru yrði hún hvort sem væri
að hættta við þær. Hann væri
mótfallinn svona meðölum.
—■ Eigum við að fara eitthvað
saman í kvöld, mamma? sagði
hún.
— Fara í leikhúsið eða bíó? *
Margot sagðist vera þreytt og
með höfuðverk. En Janet skyldi
far-a eitthvað út, jafnt fyrir því.
Henni væri sama þó að hún væri
skilin eftir ein heima. Áður en
Janet kom frá Frakklandi hefði
hún verið svo mikið ein, og væri
orðin vön því.
— Nei, ég ætla ekkert að fara
Þá skulum við bara vera heima
ef þú vilt ekki koma með mér.
og hafa það rólegt.
Móðir hennar svaraði engu.
Hún fór fram í eldhús og Janet
heyrði, að hún var að spyrja
Marie um þessi skilaboð frá Phil-
ip. Hvenær höfðu þau borizt ná-
kvæmlega til tekið? Og hvernig
hafði hann orðað skilaboðin?
Var Marie viss um, að hann hefði1
ekkert nefnt, hvert hann væri
að fara?
— Nei, frú. Hann nefndi það
alls ekki.
— Hann verður ekki lengi að
heiman, sagði Janet þegar móðir
hennar kom aftur fram í forstof-
una. — Hann hafði engin föt með
sér. Hvernig kemst hann af án
þess, þó ekki væri nema eina
eða tvær nætur.
— Hann heíur alltaf það nauð-
synlegasta hjá sér í skrifstofunni.
Hann þarf svo oft að skreppa
burtu svona fyrirvaralaust.
En því var nú ekki á sama hátt
Varið í þetta sinn, hugsuðu þær
mæðgumar báðar, hvor í sínu
lagi. Nú var öðru máli að gegna.
Margot tók töskuna og hanzk-
ana og gekk hægt upp stigann.
Axlirnar voru signar og hún var
dauðþreytt. Ó, guð minn, hvað
það yrði gott að sofa. Sofa, sofa
sofa....
— Ég held ég verði að hvíla
mig og fara svo í bað fyrir kvöld
matinn. Ég held ég kæri mig ekki
um að fá neitt núna.
Janet var næstum búin að
segja, að hún kærði sig ekki um
neitt heldur. En skynsemin sa-'ði
henni, að þær yrðu að b<~v5a
Markús hefur fallizt á að fara
með Sirrí og Davíð lækni í veiði-
ferð að Silfurfljóti, og ætla þau
*ð tjalda við Sólskinsfossa þar
sem ríkir óviðjafnanleg náttúru- Ég held að búið sé að pakka
fegurð. j öllu!
— Jæia, þá er þeasu lokið .... ! — Þetta verður skemmtilegt!
i — Það verður það .... Mig
hefur alltaf langað til að komast
aftur að Silfurfljóti .... Það
ailltvarpiö
8:00 Morgunútvarp (Bæn. 8:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleikar. —
10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar 12 25
Fréttir og tilkynningar).
12:55 Öskalög sjúklinga (Bryndís Sig-*
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin. (15:00 Fréttir).
15:20 Skákþáttur (Guðmundur Arn*»
laugsson). ,
16:00 Fréttir og tilkynningar. (Fram-
hald laugardagslaganna).
16:30 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ungl
inga (Jón Pálsson).
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 „Höndin styrka*', einleiksþátt
eftir Steeingerði Guðmundsdótt-
ur (Höf. flytur).
20:15 Frá tónlistarhátíðum austan hafg
og vestan:
a) Forleiekur að ,,T>on Giovanni'*
eftir Mozart (Sinfóníuhljóm-
sveit Bostonar leikur; Charleg
Munch stj.).
b) Sjö lög fyrir píanó eftir
Chavez (William Masselos leik
ur; George Gaber trumbu-
leikari aðstoðar).
c) Leontyne Price syngur aríur
eftir Hándel og Verdi.
d) „Hafið', þrjár sinfónískar
myndir eftir Debussy (Fíl-
harmóníuhljómsveit Berlínar
Dmitri Mitropoulos stj.).
21:10 Islenzkt leikrit; VI: „Fé og ást*-
gamanleikur eftir Jón Ölafsson
ritstjóra, samin 1866. — Leik-
, stjóri: Lárus Pálsson.
er staður, sem virðist obreytt- 22:00 Fréttir og Ve6urfregnir.
ur frá því Drottinn skapaði hann! 22:10 Dansiög. — 24:oo Dagskráriok.