Morgunblaðið - 03.05.1961, Blaðsíða 3
Miðvik’udagur 3. maí 1961
MORHVNBLAÐIÐ
FRÉTTAMAÐUR Mbl. varl
staddur á Eyrarbakka um helg |
ina. Varð han þá áhorfandif
að því, þegar Selfyssingar fjölf
menntu á gæðingum sínum 1
niður í Eyrarbakkafjöru, þar|
sem þeir settu klárana í ær- ■
legt bað. Einn aðkomumanna ;
skýrði fréttamanninum frá |
því, að Self yssingar hefðu;
venjulega fjölmennt til Eyr- ;
arbakka í kringum fyrsta;
sumardag.
-— Og til hvers?
.— Til að drepa í þeim ó-
værðina, sagði hann. Þeir hafa |
verið inni í allan vetur, og
alltaf er hætta á því að þeir S
fái í sig lús 1 hesthúsum.
— En dugar að setja þá i
einu sinni í sjóinn?
— Já, þeir segja það sé nóg,
annars fer það líklegast eftir ;
því, hversu gott bað þeir fá.;
Ef okkur tekst að draga þá
nógu langt út, ætti ein ferð ;
að duga.
í fjörunni voru milli 30 og;
40 hestar og biðu þess að vera ;
teymdir út í sjóinn. I báti sátu ;
nokkrir Selfyssingar og Eyr- ;
bekkingar undir árum Og reru;
með tvo og tvo klára í einu
í eftirdragi, en komust mis-
I baði á Eyrarbakka
jafnlega langt með þá. Sumum
fannst kalt og hráslagalegt í
sjónum og slitu sig lausa og
flýttu sér allt hvað af tók í
land aftur. Aðrir létu betur að
stjórn og syntu langan spöl
eftir bátnum, en þá var þeim
sleppt og snúið í land, og
syntu þeir upp í fjöruna með
þungum skriði.
— Sjáið hvað þeir synda
fallega, kallaði lítill drengur
í fjörunni.
— Já, og hratt, sagði annar.
Þegar klárarnir komu í
land, hristu þeir sig ekkert,
en gerðu hins vegar ítrekaðar
tilraunir til að velta sér í
mjúkum sandinum, en það
máttu þeir ekki, því þeir voru
nýkomnir úr baði og svo
stroknir og hreinir, að eigend-
urnir máttu vara sig á saman-
burðinum.
— Af hverju eru þeir svona
æstir í að velta sér? spurði
litli strákurinn enn.
— Eru þeir með meiri lús?
skaut hinn strákurinn inní.
— Ætli þá klæi af hreinlæt-
inu? flissaði miðaldra kona,
sem horfði á aðfarirnar með
athygli.
— Nei, þá klæjar af saltinu,
sagði ungur Selfyssingur og
hélt fast í óstýrlátan fola, sem
þarna var mættur eins og hver
annar áhorfandi.
Við horfðum á og hlustuð-
um, og það var skemmtilegt
í fjörunni þennan dag. En
eins og oft vill verða vöknuðu
ýmsar spurningar eins og af
tilviljun. Og í þetta sinn hitti
snáðinn litli naglann á höfuð-
ið, þegar hann spurði með sín-
um stóru augum:
— Hvernig geta hestarnir
synt í land. Hefur einhver
kennt þeim að synda?
Með þessa spurningu í huga
kvöddum við fjöruna og gæð-
inga Selfyssinga, játandi með
sjálfum okkur að við hefðum
aldrei heyrt talað um hest,
sem hefði tekið landspróf í
sundi.
Og við sem héldum, að eng-
inn gæti neitt nema hann
væri búinn að taka landspróf.
Þcssi mynð var tekin sL
sunnudag við Árbæjar-
kirkju, þegar fermingar-
börn gengu úr henni. Eins
og kunnugt er, var kirkjan
vígð síðasta sunnudag í
vetri. Á sumardagin fyrsta
voru skírðn þar fimm svein-
börn, og á sunnudaginn
var voru fermd þar tíu
börn, 6 telpur og 4 drengir.
Þau voru úr byggðunum í
grenndinni, aðallega Seláss-
og Árbæjarbyggðum.
— Verkfallið
Framh. af bls. 1.
• Fengu löndunarmenn ekki
í lið með sér
— Já, ég tel, að nú sé sú
hætta úr sögunni, að löndunar-
menn gangi í lið með verkfalls-
mönnum. Á sunnudagskvöld
gekk sterkur orðrómur um það,
að þeir ætluðu að neita að vinna
fyrir íslendinga í samúðarskyni
við verkfallsmenn, og svo mik-
ið er víst, að allt var reynt til
þess að hálfu Welchs og manna
hans, en lögreglan hafði sterk-
an vörð niðri við höfnina og
hleypti verkfallsmönnum alls
ekki að uppskipunarmönnum,
þegar til kom.
— En voru þeir ekki búnir að
róa mikið í þeim áður?
— Að sjálfsögðu, en það bar
sem sagt engan árangur. Þetta
hefur eiginlega verið lokatilraun
yfirmanna til þess að fá löndun-
arkarlana í lið með sér, en fyrst
hún fór út um þúfur, býst ég
við, að ekki líði á löngu, unz fullt
samkomulag næst í deilunni. —
Maður hefur náttúrlega verið
afar notalegur og diplómatískur
við löndunarmennina að undan-
förnu, hælt þeim á hvert reipi
fyrir dugnað o. s. frv.
— Skyldu yfirmenn standa
fast við þá kröfu sína, að ís-
lenzkmm togurum verði bann-
að að landa?
— Eg reikna fastlega með
því, að þeir verði að falla frá
henni. Hins vegar er líklegt,
að þeir fái öðrum kröfum sín-
um framgengt að einhverju
leyti, svo sem að þeir hljóti
nokkra launahækkun og
lengri dvöl í landi á miili túra.
• Almenningur mótsnúinn
verkfallirou
— Hvernig er hljóðið í al-
menningi vegna verkfallsins?
— Uss, fólk er orðið þreytt
á því. Það er greinilegt, að al-
menningur hefur enga samúð
með verkfallsmönnum. Hann ger
ir sér ljóst, að stefna þeirra er
röng, og verkfallið á að leysast
hið fyrsta. Nú orðið má segja,
að fólk sé beinlínis mótsnúið
verkfallinu og andvígt þeim, sem
á bak við standa. í rauninni er
það aðallega Welch, sem hefur
spanað þetta allt upp. Það er
gamla sagan, að ekki þarf nema
einn gikk í hverja veiðistöð . . .
STAKSTEIMAR
„fslenzkar raddir“
Kommúnistar gáfu hinn 1. maí
út aukablað af Þjóðviljanum og
nefndu það „islenzkar raddir“.
1 blaði þessu eru prentuð upp
ummæli allmargra manna úr
ritgerðum eða ræðum, er þeir
fluttu rétt eftir lok síðustu
heimsstyrjaldar. Öll eiga þessi
ummæli það sameiginlegt aS
með þeim er snúizt gegn áfram-
haldandi hersetu og herstöðvum
á íslandi.
Kommúnistar leggja áherzlu
á, að þeir menn sem þetta sögðu
árin 1945 og 1946 en síðar sam-
þykktu þátttöku íslands í
Atlantshafsbandalaginu, sem síð-
an hafði i för með sér dvöl
varnarliðs hér á landi, hafi
„svikið“ fyrri afstöðu og gerzt
níðhöggvar islenzku þjóðarinn-
ar. —
* Hafa hlaupið á sig
Moskvumenn hafa í þetta
skiptið, eins og oft áður, hlaup-
ið á sig. Það var heitasta ósk
allra tslendinga, þegar heims-
styrjöldinni lauk, að friður og
öryggi skapaðist í heiminum, að
hinn erlendi her, sem hér dvaldi
á styrjaldarárunum færi sem
fyrst og að hér þyrfti aldrei að
hafa her í landi. En Rússar og
kommúnistar komu í veg fyrir
að þessi draumur rættist. ÞaS
var yfirgangs- og útþenslustefna
hins alþjóðlega kommúnisma,
sem gerði myndun vamar-
bandalags lýðræðisþjóðanna
nauðsynlega. Það voru Rússar,
sem lögðu undir sig hvert Iand-
ið á fætur öðru í Mið- og Aust-
ur-Evrópu og sköpuðu ótta og
óvissuástand í heimsmálunum.
Þess vegna urðu íslendingar og
aðrar smáþjóðir að leita skjóls
í varnarsamtökum vestrænna
þjóða og byggja upp varnir í
löndum sínum. Þeir menn. sem
mæltu gegn herstöðvum og her-
setu Islands 1945, en samþykktu
síðan aðild landsins að varnar-
samtökum vestrænna þjóða og
uppbyggingu landvarna á Is-
landi, hafa því vissulega verið
sjálfum sér samkvæmir.
Fólkið vill ekki verkföll
Allt frá sl. hausti hafa komm-
únistar haldið uppi hörðum
áróðri innan hvers einasta
verkalýðsfélags landsins fyrir
pólitískum verkföllum. — Þeir
hafa ekki farið dult með það,
að verkföllunum ætti fyrst og
fremst að beina gegn viðreisn-
arstefnu ríkisstjórnarinnar, sem
yrði aö brjóta niður.
Yfirleitt má segja að þessi
áróður liafi ekki fengið góðar
undirtektir meðal almennings.
Kommúnistum tókst að vísu að
flæma Vestmannaeyinga út í
verkföll með þeim árangri sem
alþjóð er kunnugt. Fyrri hluti
j vetrarvertíðarinnar var eyði-
I lagður til stórtjóns fyrir sjó-
j menn og verkafólk. Verkfallið í
I Vestmannaeyjum varð eitt hið
lengsta og dýrasta, sem um get-
ur hér á landi, og er óhætt að
fullyrða að Vestmannaeyingar
bera þungan hug til kommún-
ista og leiðtoga þeirra fyrir það
óhappaverk.
Engu að síður halda komm-
únistar áfram áróðri sínum fyr-
ir pólitískum verkföllum. Það
kom greinilega í Ijós í ræðum
leiðtoga beirra 1. maí. En verk-
fallsáróðurinn fóll enn sem fyrr
í grýttan jarðveg. Yfirgnæfandi
meirihluti íslenzkra launþega
vill að viðreisn íslenzks efna-
hagslífs takist og gerir sér það
ljóst, að pólitísk verkföll geta
ekki bætt kjör þeirra. Allt aðr-
ar leiðir þarf að fara til þess að
I ná því marki.