Morgunblaðið - 03.05.1961, Síða 20

r 20
MORCVNBLAÐIÐ
r
Miðvikudagur 4. maí 1961
____ 3MB M«■« i—M—■MagBMBBS ____
! DÆTURNAR VITA BETUR i
! SKÁLDSAGA EFTIR RENÉE SHANN í
' *
l------------------ 43 ------------------■
hafði alls ekki gert ráð fyrir
því, heldur hafði hann verið að
vona, að hún færi með sig út
í skemmtigarðinn.
Hún hringdi í númerið hjá
frú Winston. Eftir andartak var
svarað. — Hver er þar?
— Það er Janet. Janet Wells.
■— Halló, elskan. Hvernig líður
þér?
— Mér líður vel.. það er að
segja.. frú Winston.. ég er svo
hræðilega áhyggjufull.
— Hefur nokkuð komið fyrir?
— Ég veit varla hvernig ég á
að segja þér það. Auðvitað getur
verið, að það sé ekkert að marka
það, og að ég sé að gera mér rellu
út af engu. Var mamma ekki hjá
þér til hádegisverðar í dag?
— Jú, og fór svo í bíó á eftir
með mér. Hversvegna spyrðu?
Er ekki allt í lagi með hana?
Hún ætlaði beint heim, þegar
hún skildi við mig.
— Já, hún köm líka beint heim
en það er ekki það, heldur hitt,
sem mig langaði að spyrja þig
um: Getur það verið, að þú hafir
gefið henni glas með svefntöflum
í?
Janet heyrði undrunaróp í sím
anum. — Nei, sannarlega ekki.
Ég sagði henni einmitt, að ég
væri alveg hætt við þær og ráð-
lagði henni að gera sama. Hvers-
vegna spyrðu, Janet?
— Vegna þess, að ég leit rétt
áðan inn í meðalaskápinn henn-
ar og fann þá glasið þitt og ann-
að nýtt, gem hún hafði fengið í
dag. Og svo það þriðja, eldra,
með talsverðu í.
— Guð minn góður! Bíddu of-
urlítið, ég ætla að hlaupa upp í
baðherbergið, og sjá, hvort mín-
ar eru horfnar.
Janet studdi sig við vegginn
í símaklefanum, og fannst snöggv
ast eins og fæturnar væru að
svigna undir henni, og óskaði
þess heitast að Sally kæmi fljótt
aftur. Og eftir andartak heyrði
hún aftur til hennar.
— Þetta stendur heima, Janet.
Þær eru farnar. Heyrðu mig, þú
ættir endilega að ná í þessar
töflur og geyma þær vel.
— Ég er þegar búin að því. En
ég er bara alveg frá mér. Hvað
eru þær sterkar? Ætti ég að taka
þær allar frá henni?
— Ég býst ekki við, að þú þurf-
ir þess. Þær eru dálítið sterkar
en ég held, að það þyrfti taís-
vert margar til þess, sem ég er
hrædd um, að hún ætli að gera.
Það fór hrollur um Janet.
— Ó, þetta er allt gvo hræðilegt.
Ég vildi, áð ég vissi, hvað ég á
að gera.
— Er pabbi þinn heima?
— Nei, hann verður að heiman
í svo sem tvo daga.
— Gætirðu ekki náð sambandi
við hann? Og helzt án þess að
mamma þín viti?
— Ég gæti reynt. Hann er í
París. Ég veit hvar hann heldur
til, en ég er alls ekki viss um,
að ég geti náð í hann. Og að
minnsta kosti get ég ekki hringt
að heiman. Mamma mundi heyra
til mín. Ég hringdi í þig úr síma-
klefa. Yel á minnzt: mamma veit
ekki, að hann er í París, og þú
ættir ekki neitt að nefna það ef
þú skyldir tala við hana.
— Gott og vel, Janet. En segðu
mér. Hversu alvarlegt er þetta
ástand hjá foreldrum þínum?
Mér fannst mamma þín tala eitt-
hvað syo óskiljanlega um það í
dag.
— Ég er hrædd um, að það sé
slæmt.
— Það er leiðinlegt. Hefur hún
sagt ykkur, að hún hafi leitað til
nýs læknis? Manns, sem ég
benti henni ó? Sálarlæknis?
Janet varð hverft við. -— Ég
vissi, að hún hafði verið að
reyna einhvern nýjan lækni, en
ekki hitt, að það væri sálarlækn-
ir. Og ég held, að pabbi viti það
heldur ekki.
— Líklega ekki. Ég man, að
hún lagði sérstaka áherzlu á, að
hann fengi ekki að vita það. En
þú sérð, væna mín, að mömmu
þinni er það mikið áhugamál, að
þetta samkomulag þeirra batni.
Það sem ég á við er, að hún ætl-
ar að láta þennan lækni reyna
við sig í þeirri von, að henni geti
komið betur saman við pabba
þinn.
Janet fann enn meir en nokkru
sinni áður til meðaumkunar með
móður sinni. En þá mundi hún
eftir hinu.
— Ef svo er, hversvegna er
hún þá að útvega sér allar þess-
ar svefntöflur?
— Hún getur hafa komizt að
raun um, að þetta væri vonlaust
verk, og að jafnvel sálarlæknir
geti ekki bjargað því við. Hef-
ur nokkuð sérstakt komið fyrir
síðustu dagana, að þú vitir?
Janet hikaði með svarið.
Hversu mikið mundi mamma
hennar vita um pabba hennar og
Cynthiu?
— Ég hugsa, að mig gruni,
hvað það geti verið.
— Mér fannst hún talsvert ut-
an við sig, þegar við vorum að
borða í dag, en samt sagði hún
mér nú ekki frá neinu sérstöku,
sem angraði hana. Það sem nú
þarf að gera, er að fleyta henni
einhvernveginn yfir næstu dag-
ana. Ég sting upp á, að þú reynir
að láta eins og þú hafir ekki
neina hugmynd um þessar svefn-
töflur. Og ef þú gætir náð sam-
bandi við hann pabba þinn, svo
að lítið bæri á og fengið hann til
að koma heim, þá held ég að það
gæti verið gott ráð. Nema þú
haldir, að það mundi gera illt
verra? En ef þetta er alltsaman
vonlaust og er að skríða til skar-
ar, er ég við nánari athugun ekki
viss um, að þú ættir að hugsa
neitt um hann.
— Ég er heldur ekki viss um,
að ég ætti að gera það. Hins
vegar veit ég ekki hvað ég gæti
gert fyrir mömmu, án þess að
láta hana vita um það. Ég finn
þunga ábyrgð hvíla á mér, vegna
hennar.
— En úr því að þú náðir í
þessar töflur mínar, held ég ekki
að þú þurfir að hafa áhyggjur.
Heldurðu, að þú vildir að ég
kæmi til ykkar í kvöld og talaði
við hana?
— Hvað finnst þér sjálfri?
— Mér finnst næstum, eins og
það væri ráðlegra að gera það
ekki. Hún á enga von á að sjá
mig aftur í dag, og því minna,
sem um þetta er talað, því betra.
Hún veit hvort sem er ekki, að
þú náðir í svefntöflurnar. Ef hún
er mjög utan við sig, getur vel
verið, að hún viti alls ekki sjálf,
hvað hún hefur gert við þær.
Gæti jafnvel haldið sig hafa týnt
þeim. Og mjög ólíklegt, að hún
fari að nefna þær á nafn við þig.
Ef þú gætir komið henni yfir
það versta, án þess að hún viti
um þetta, held ég það væri það
bezta og áreiðanlega það örugg-
asta, sem hægt er að gera. Þeg-
ar henni skánar, sem ég vona, að
verði, hvernig sem fara kann
með hana og pabba þinn, þá held
ég að hún líti aðeins á þetta sem
ljóta matröð.
— Það finnst mér líka það
vera.
— Já, veslingurinn, þér hlýtur
að finnast það. En nú skal ég
segja þér, hvað ég ætla að gera.
Ég hringi seinna í kvöld og tala
við mömmu þína og sé þá til,
hvernig mér finnst hún vera. Við
hringjum hvor aðra svo oft upp,
að það ætti Síður en svo að vekja
nokkum grun hjá henni. Nú ætt-
ir þú að fara heim aftur, annars
fer hún að undrast um þig. Þú
veizít númerið mitt, og þú skalt
ekki hika við að hringja í mig,
ef þú vilt að ég komi.
Janet þakkaði henni innilega
og kvaddi. Síðan kallaði hún á
Ruff, sem hafði setið þolinmóður
fyrir utan símaklefann.
— Jæja, þá förum við heim
aftur, kall minn. Hún laut niður
og klappaði honum á úfinn haus-
inn. — Ó, elsku Ruff, hvað ég
vildi, að þetta kæmist allt í lag!
Hvað ég vildi óska, að þessi dag-
ur væri á enda!
— Ertu ekki bráðum búinn að spyrja hana, hvar
Eiffelturninn er?
XI.
Þau höfðu hitzt í stóru, fjöl-
sóttu veitingahúsi, þar sem allt
helzta fólk Parísar virtist koma
saman. Philip hafði stungið upp
á einhverjum næðissamari stað.
— Ég þarf að tala við þig, Cyn-
thia, og í guðs bænum, geturðui
ekki tekið til einhvern stað þar
sem við erum ekki inni í miðri
hringiðu af fólki?
En þó að hún hefði getað nefnt
tíu rólega staði, var ekki úr að
aka, að hún vildi vera þarna ogi
ekki annarsstaðar. — Ég skal
vera komin klukkan tíu. Nei, ég
kemst ekki fyrr. Því miður, en
ég bara get það ekki. Og þaS
verður ekki svo mjög margt þar
í kvöld. Við erum í ágústmánuði
og borgin er hálftóm.
Þegar hann hringdi til hennar
klukkan sjö, og hún heyrði, að
það var Philip sem hringdi. sagði'
hún við sjálfa sig, að hún gæti
alls ekki hitt hann. Hún gat ekki
endurtekið sömu söguna einu
sinni enn. Þá um morguninn, S
London, þegar hann hafði hringt
til hennar, hafði hún kvatt hann,
og í bréfinu, sem hún hafði sent
honum í skrifstofuna hans, hafði
hún sagt, að hún vildi ekki hitta
hann oftar. Hann ætti að vita aí
gamalli reynslu, að hún stóð við
orð sín. Og auk þess var hún nú
annarsstaðar ráðin í kvöld.
Þegar hún hafði komið til Par-
ísar, ekki löngu eftir hádegi,
hafði hún tekið að ráða ráðuna
sínum, og síma til hinna og þess
ara vina sinna. Hún vildi hafa nó
hugsa um; hún vildi ekki vera
ein með hugsunum sínum. Þess-
um hugsunum, sem mundu allar
snúast um Philip, hversu mjög
sem hún reyndi að telja sér trú’
um, að hún elskaði hann ekki1
lengur. Hún hafði því ákveðið
kvöldverðarboð, en nú hafði hún
afturkallað það, til þess að geta
hitt hann.
ffllltvarpiö
Miðvikudagur 3. maí
8:00 Morgunútvaiip (Bæn. — 8:05
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleik-
ar — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tón-
leikar. — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar —
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 ,,Við vinnuna“: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. —
15:05 Tónleikar. — 16:00 Fréttir.
og tilk. — 16:05 Tónleikar. —
16:30 Veðurfr.).
18:30 Tónleikar: Öperettulög.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Einsöngur: Christa Ludwig syng-
ur lög eftir Brahms; Gerald
Moore leikur undir á píanó.
20:20 Dagskrá frá Vestmannaeyjum:
Skyndimyndir úr 100 ára lífi
leiklistar o. fl. í Eyjum. M.a.
flutt brot úr fimm leikritumr
„Narfa“, „Skugga-Svei n,i‘*
„Manni og konu“, „Fjalla-Ey-
vindi“ og „Þremur skálkum*. —•
Eyvindur Erlendsson tók saman
dagskrána og stjórnar flutningi.
Aðrir flytjendur eru félagar f
Leikfélagi Vestmannaeyja: Loft-
ur Magnússon, Sveinn Tómasson.
Jóhann Björnsson, Gunnar Sig-
urmundsson, Einar Þorsteinsson,
Haraldur Guðnason, Stefán Arna
son, Bryndís Brynjúlfsdóttir.
Unnur Guðjónsdóttir, Valdimar
Ástgeirsson, Jónheiður Scheving,
Ingibjörg Guðlaugsdóttir, Her-
mann Einarsson o. fl.
21:35 Tónleikar: Þýzkir dansar eftir
Hándel, Beethoven, Schubert og
Brahms (Þýzkir listamenn
flytja).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Vettvangur raunvísindanna: Örn
ólfur Thorlacius fil. kand. kynn
ir öðru sinni starfsemi landbún-
aðardeildar Atvinnudeildar há-
skólans.
22:30 Djassþáttur (Jón Múli Arnason).
23:00 Dagskrárlok.
' Markús og vinir hans, Sirrí og
Davíð, eru á leið til Sólskins-
fossa. Þau hafa yfirgefið þjóð-
veginn og aka eítir moldarvegi.
Allt í einu koma þau út úr einni
beygjunni ....
12000 VÍNNINGAR Á ÁRl!
30 KRÓNUR MIÐINN
j