Morgunblaðið - 16.05.1961, Síða 10

10
Þriðjudagur 16. maí 1961
Veðurblíða en
pestir í búfé
Fréttabréf úr Árnessýslu
EKKI verður annað sagt með
sanni um veðráttu nýliðins vetr-
ar, en að hún hafi verið hin mild-
asta og það svo framanaf að und-
ur máttu heita hér norður á
hjara heims. Nokkuð var um úr-
komur Og af þeim sökum var
fénaði öllu haldið meira við hús
heldur en annars hefði verið því
frost voru lengst af sáralítil. Upp
úr marz gjörði hinsvegar vetr-
arríki nokkuð hér um slóðir og
hefði það áreiðanlega fundizt
meir ef fyrr á tíma ársins hefði
verið. Snjóaði allmikið með tals-
verðu frosti, en sólbráð á daginn
hefti að ekki var um teljandi
skafrenning að ræða. Stóð íhlaup
þetta um það bil mánaðartíma en
þá köm sumar með sumri, eða
veðrátían mildaðist hin síðasta
vetrardag og hefir síðan verið
hið bezta veður, mikið til úr-
komulaust en hiti nokkur. Gróðri
fer þó mjög hægt fram og ekki
eru tún algræn yfir að líta, enda
er hvorutveggja, að ekki er nema
byrjun maí-mánaðar og svo er
klaki nokkur í jörðu ennþá sem
eðlilega tefur fyrir nýgræðingn-
um.
Hin eiginlegu og óumflýjan-
legu vorverk eru nú þegar haf-
in hér og er nú sá tími kominn
sem annasamastur er hjá bænd-
um og þarf ekki að hafa um það
tnörg lýsingarorð í hverju helzt
sú önn er fólgin, en svo hefir að-
staða öll breytzt í sveitum, að
vortíminn er nú enn vinnufrek-
ari en heyskapurinn er orðinn.
Það er hinsvegar gömul saga og
ný, að svo bezt hefir bóndinn
sig áfram með sitt umstang að
ekki sé horft í mínúturnar og
margan snúninginn má hann
gjöra sem ekki verður í fljótu
bragði séð, að fjármuni gefi í
aðra hönd. Sauðburður er nú
að byrja hjá einstaka bænd-
um en féð er enn á fullri
gjöf víðast hvar og ekki er
líklegt að hægt verði að sleppa
fénu mjög bráðlega. Svo sem
menn eru hér orðnir vanir, hafa
þeir misst eitthvað af kindum yf-
ir veturinn Og er þar um pestir
að ræða sem við ólærðir menn
kunnum ekki nöfn á ög raunar
ekki alltaf vitað hvaða veiki
hafi grandað þessari eða hinni
kindinni. Er ég ekki í minnsta
vafa um að í þessum efnum
verða bændur almennt fyrir
sköðum og er það á allra vitorði
að kvillar í búfé fara vaxandi en
ekki minnkandi ár frá árL
Sömu sögu er að segja af marg
víslegum kvillum í kúm og hafa
þær einnig tínt lífi með ýmsu
móti á liðnum vetri. Hefir dýra-
læknirinn á Selfossi sagt mér
að mjög mikið sé um allavega
pestir í búfé um þessar mundir
og hefir hann því ærinn starfa
því umdæmi hans er víðlent Og
búpeningur fjölgandi, sem hann
af mikilli lipurð reynir að veita
liðsinni sitt. Jón Pálsson dýra-
læknir lætur nú af embætti á
þessu ári fyrir aldurssakir en
umdæminu hefir enn ekki verið
slegið upp. Er það von okkar að
vel takist um val á eftirmanni
Jóns, því þótt óumflýjanlega á
löngum embættisferli hans hafi
stundum fokið í Okkur við hann,
eru allir sammála um að liprari
og viðfeldnari mann getum við
vart fengið, Og jafnan hefir Jón
þá reynzt bezt Og þekkingarmest
ur þegar mikið hefir á reynt.
Blómlegt félagslíf
Undanfarin ár hafa ungmenna-
félögin hér austan fjalls sinnt
nokkuð þeim þætti félagstarfs
síns að efla kynni milli félaganna
með því að bjóða nágrannafélagi
heim til sín til sameiginlegs
mannfundar eina kvöldstund. Ég
hygg að það hafi verið ungmenna
félagið Samhygð hér í sveitinni,
sem fyrir nokkrum árum reið á
vaðið með þessa starfsemi og
önnur félög síðan að nokkru haft
sama hátt á. Samkömur þessar
hafa frá upphafi verið til fyrir-
myndar, ekki sízt fyrir það að
þar er stuðzt við skemmtiefni er
viðkomandi félagar hafa lagt
huga og hönd að, að skapa. Svo
og fyrir það að þarna hafa sam-
komugestir getað rætt við hver
aðra um sameiginleg og skyld
áhugamál. Nú hafa kvenfélögin
hér eystra einnig tekið þennan
hátt upp í félagstarf sitt. Þannig
bauð Kvenfélag Eyrarbakka
kvenfélagskonum héðan úr sveit
inni á sl. ári til skemmtikvölds
þar sem konurnar dvöldu við
rausnarlegar veitingar og marg-
breytileg skemmtiatriði fram eft
ir nóttu. Kvenfélag Stokkseyr-
ar bauð einnig Kvenfélagi Gaul-
verjabæjarhrepps heim á sl.
hausti og var sú samkoma einn-
ig mjög rómuð af þeim sem
tóku þátt í henni. Hinn 1. maí sl.
bauð svo Kvenfélag Gaulverja-
bæjarhrepps félaginu á Eyrar-
bakka heim til sín í félagsheim-
ilið, Og þekktust boðið milli 40 Og
50 konur af Eyrarbakka. Að sjálf
sögðu var hér eingöngu um
kvennaboð að ræða Og karlar þar
ekki boðnir utan nokkurra er
önnuðust bifreiðaakstur og aðra
óumflýjanlega fyrirgreiðslu. Er
boðgestir komu í Félagslund
vOru þar alsett borð með hinu
lystilegasta brauði og kaffi, en
formaður gestgjafanna frú Mar-
grét Ólafsdóttir í Hamarshjá-
leigu bauð gesti velkomna. Síðan
flutti frk. Guðbjörg Jónsdóttir
á Syðra-Velli stutta ræðu þar
sem hún drap á helztu þætti í
starfsemi Kvenfélags Gaulverja-
bæjarhrepps á liðnum árum, en
Guðbjörg var um skeið formað-
ur félagsins. Þá sungu f imm
stúlkur nokkur lög með gítarund
irleik, að því loknu las frú
Margrét Ólafsdóttir upp frum-
samin kvæði en síðan söng frú
Guðmunda Jónsdóttir í Vorsa-
bæjarhól gamanvísur er formað-
ur kvenfélagsins hafði ort í til-
efni heimsóknarinnar á Eyrar-
bakka. Undirleik á píanó ann-
aðist frú Sveinsina Guðmunds-
dóttir í Vallarhjáleígu.
Þá var sýndur stuttur leik-
þáttur er nefnist, Lína og Gústi
fá næturgest. Leikendur voru:
Sveinsína Guðmundsdóttir, Mar-
grét Ólafsdóttir og Stefán Jason-
arson. Var þá dagskráin tæmd
en milli atriða hafði verið al-
mennur söngur og í fáum orð-
um að segja var hin ákjósanleg-
asti blær yfir skemmtuninni
allri.
Er konurnar höfðu þannig dval
izt í góðum fagnaði fram eftir
nóttunni, bjuggust gestirnir- til
brottferðar, en frú Anna Sig-
urkarlsdóttir formaður kvenfé-
lags Eyrarbakka þakkaði fyrir
heimboðið með stuttri ræðu. Það
mun og sízt ofmælt að öll hafi
samkoma þessi verið til hinnar
mestu fyrirmyndar Og þeim til
óblandinnar ánægju er hana
sóttu Og er vel til fundið að kon-
urnar, sem daglega þurfa ótölu-
legum viðfangsefnum að ráða
fram úr, komi saman og létti
sameiginlega af sér hversdags-
f M O R G U N B L A Ð1Ð
4_______________
í
;
AUtAU/t
Wt(Un<

WfLUMTON
lun völlur'ntn
• >
Xsy/cfAvr/c
Teikningarnar, sem eru í sama mælikvarða, sýna afstöðuna milli viðskiptahverfanna og
flugvallanna í Wellington og í Reykjavík.
Valdimar
Kristinsson
Sjáið hvað andfætlingar
REYKVÍKINGAR munu nú
flestir vera orðnir þeirrar skoðr
unar, að í framtíðinni beri að
leggja niður núverandi flug-
völl borgarinnar. Nema ef
unnt reynist að nota lítinn
hluta hans fyrir flugvélar, sem
taka sig meira og minna lóð-
rétt upp.
Fólkið vill losna við hávað-
ann Og hættuna, sem stafar af
lágflugi yfir byggðinni. Skipu
lagsyfirvöld vilja, áður en
mjög langt um líður, nýta hina
dýrmætu 300 ha lands, sem
flugvöllurinn gerir óbyggilega
Og jafnvel virðast forráða-
menn beggja íslenzku flug-
félaganna ekki hafa neina trú
á framtíð flugvallarins á þess
um stað.
Flugmálastjórinn vill aftur
á móti láta stækka Reykjavík
urflugvöll. Við og við birtast
viðtöl við hann í blöðunum,
þar sem hann leitast við að
vinna menn til fylgis við þessa
skoðun sína. Hið síðasta þess
ara „viðtala“ birtist í Mbl.
13. maí s.l.
Mikil áherzla hefur verið
lögð á að benda á flugvelli,
sem væru nálægt borgum.
Lengi var Tempelhof-flugvöll
urinn í Berlín helzta dæmið.
Víst er hann óvenjulega sett
ur, en er byggður þar sem áð-
ur voru gamlar herbúðir, og
löngu áður en vitað var um
þær stórstígu framfarir, sem
orðið hafa á fluginu.
Að undanförnu hefur meira
verið talað um, að Norðmenn
ætli að starfrækja áfram
Fornebu-flugvöllinn við Osló,
þó að þeir verði nú æ meira að
treysta á Gardermoenflugvöll
inn vegna stóru flugvélanna.
Og að sama sé að segja um
Brommaflugvöllinn við Stokk
hólm, þó að nú sé í byggingu
stór flugvöllur við Arlanda,
vorir
gera
sem er miðja vegu milli Stokk
hólms og Uppsala.
í þessu sambandi má benda
á, að þegar steyptur hefur ver
ið vegurinn til Keflavíkur má
án efa komast þangað á mun
skemmri tíma frá Reykjavík,
heldur en frá miðhluta Osló-
borgar til Gardemoen. En svo
er Fornebu-flugvöllurinn líka
um 7 km frá miðhluta brgar-
innar (viðskiptahverfinu) og
Bromma er einnig um 7 km
frá miðhluta Stokkhólms.
Aftur á móti er miðhluti
Reykjavíkurflugvallar innan
við 2 km frá Austurstræti og
aðeins er um 1 km milli enda
flugbrautarinnar, sem snýr að
miðbænum og þessa þéttbýl-
asta og mikilvægasta hluta
Reykjavíkur. Samanburður
við flugvellina við Osló og
Stokkhólm á því engan rétt á
sér, að þessu leyti, þar sem
svo mikið ber á milli.
Eins og sjá má í áðurnefndu
viðtali er nú hins vegar leitað
lengra en áður eftir dæmum
til stuðnings núverandi
Reykjavíkurflugvelli. Reynd-
ar hinum megin á hnöttinn.
Andfætlingar vorir, Ný-Sjá-
lendingar, hafa sem sé byggt
flugvöll í „miðri borg“. Ef
ætlazt er til að fyrirsögn við
talsins sé tekin bókstaflega, þá
er hún æði villandi, svo að
ekki sé meira sagt. En í út-
jaðri næststærstu borgar Nýja
Sjálands, Wellington, virðist
þó hafa verið byggður flugvöll
ur (ein flugbraut) og er það
vissulega annálsvert. ;
Áreiðanlega hefur eitthvað
óvenjulegt legið að baki þess
ari ákvörðun, en með stuttum
fyrirvara er að sjálfsögðu ekki
hægt að fá upplýsingar um
það. En svo mikið er víst, að \
þetta dæmi er heldur ekki sam
bærilegt við aðstæður á Sel-
tjarnarnesi.
Flugbrautin, sem mun ein-
göngu ætluð fyrir innanlands
flug (Rongotai Airport) er
reyndar 4—5,km frá miðhluta
borgarinnar og er 200 m hátt
fjall á milli. Auk þess er hafið
við annan enda brautarinnar
og mikill flói við hinn endann.
Truflun við flugtak og lend-
ingu hlýtur því að vera alveg
í lágmarki miðað við stað- ;
setningu. ;
Það sýnist því ekki mikil
ástæða til að láta tilveru flug-
brautarinnar í Wellington,
Nýja-Sjálandi, hafa áhrif á
framtíð Reykjavíkurflugvall-
ar. Enn fráleitara er þó að
benda á Hong Kong sem fyrir
mynd þess, að flugbrautirnar ,
hér verði lengdar út í Skerja ;
fjörð. Það er rétt, að nýlega
var tekin í notkun nýr og full
kominn flugvöllur í Hong
Kong (Kaitak Airport), sem
var að mestu leyti byggður út
í höfnina með uppfyllingu.
En í Hong Kong búa 3 millj.
íbúa á landssvæði, sem er að
eins rúmir eitt þúsund ferkm
að stærð. Það er um 3 þús. '
manns á ferkm. Skortur á land
rými er því æði mikill í Hong
Kong og aðstæður býsna ólík \
ar því, sem hér er. Má því
segja, að þarna hafi verið full
langt seilzt til stuðnings nú-
verándi flugvelli í Reykjavík.

legum áhyggjum í glaðværum
hópi.
Samkoma þessi er hér hefir
verið sagt frá, var hin fyrsta er
haldin hefir verið í Félagslundi
eftir að húsið hefir allt verið
málað og ýmsar endurbætur á
því gjörðar núna í vetur. Máln-
inguna sáu málarameistararnir
Herbert og Gunnar Gránz um, og
er það verk þeirra mjög vel og
smekklega af hendi leyst. Hreint
listaverk er hvernig þeir hafa
málað forstofu hússins, með gerð
margra mynda af verkfærum er
notuð voru á sveitaheimilum fyr-
ir áratugum. í kaffistofu húss-
ins er einnig einn veggur prýdd-
ur mikilli mynd, en þar eð ég
hefi ekki þekkingu á að lýsa
henni svo að vel fari, sleppi ég
því, en óhætt er að fullyrða að
hún er gjörð af mikilli smekk-
vísi og hagleik.
Hin margvíslegasta umbót önn
ur fór samtímis fram á félags-
heimilinu og var það unnið af
heimamönnum hér, aðallega
Magnúsi Guðmundssyni í Dalbæ
Og Sigurði Guðmundssyni í
Sviðugörðum. Allt er húsið mun
smekklegra og að ýmsu leyti hag
kvæmara en áður var, en um
það bil 12 ár eru nú síðan að
Félagslundur var tekinn í notk-
un og er hann með fyrstu félags-
heimilum er byggður var eftir
að lögin um félagsheimilasjóð
tók gildi. Almenn skemmtisam-
koma mun verða haldin í Félags-
lundi á næstunni og mun hús-
nefnd standa fyrir henni.
Gunnar Sigurðsson
Nú verða skúr-
arnir rifnir
NÚ VERÐUR þess væntanlega
ekki langt að bíða að gömlu skúr
arnir við Skothúsveginn verði
rifnir og allt hið opna svæði við
suðvesturhorn Tj arnarinnar
skipulagt, svo það falli inn í hið
fagra umhverfi Tjarnarinnar.
Bæjarráð ræddi um þetta mál
á fundi sínum á föstudaginn var.
Var garðyrkjustjóra bæjarins,
Hafliða Jónssyni, falið að skipu
leggja svæðið allt, en bærinn á
þarna hús og lóðir, svo væntan-
lega verður allt umhverfið hið
fegursta, er Hafliði og menn hans
hafa látið til sín taka.