Morgunblaðið - 16.05.1961, Page 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 16. maí 1961
' Mary Howard: ■ ~
- Lygahúsið -
. "> 2 •< (Skáldsaga)
henni. Þessvegna ættirðu að fara
beint í húsið og gera það í stand,
og láa Bertram og Francine
hjálpa þér til þess....“
Síðan komu ýmis fyrirmæli,
það sem eftir var bréfsins. Allt
í einu fann Stephanie til spenn-
ings. Hún var nú nítján ára, og
hingað til hafði hún verið skóla-
stelpa, en nú allt í einu, var
henni falin ábyrgðarstaða.
Henni fannst rétt eins og dyr
opnuðust, með útsýni yfir heim-
inn, sem beið hennar úti fyrir.
Og þetta nýja líf hennar átti að
hefjast í Roque d’Or, í Villa
Chrystale, eins og hús frænku
hennar nefndist, en þar hafði
hún áður oft verið í sumarleyfi
sínu, undir geðþekkri vernd ráðs
korymnar Francine og mannsins
hennar Bertrams.
— Ef þú verður þarna, sagði
Sally, — getum við að minnsta
kosti hitzt oft. Þetta er ekki
nema strætisvagnsleið frá Beau-
— Já Sirrí, það er verið að
setja upp Goody-goo auglýsingar
á fallegum, afskekktum stöðum
um allt land!
— En hvers vegna Markús?
lieu. Augun Ijómuðu af tilhlökk
un. — Bíddu bara þangað til ég
segi mömmu, að Karólína Court-
ney eigi að verða nágranni okk-
ar! Segðu mér, Stevie, hvernig
lítur hún annars út?
Stephanie stanzaði við hurðina.
— Æ, ég veit varla, nema það
eitt veit ég, að hún er fallegasta
kona, sem ég hef nokkurntíma
séð.
En í þúsund mílna fjarlægð frá
þeim stallsystrunum og kvenna
skóla frú Gunthers, stóð Karólína
Gourtney við gulggann í svefn-
herberginu sínu í fínu íbúðinni
í New York, og var að tala við
ungfrú Purcell, einkaritara sinn.
— Jæja, kisa mín sagði hún vin
gjarnlega, — þú veizt, að þú hef
ur verið alveg frá þér, vegna
hennar mömmu þinnar í Eng-
landi, sem er svo veik. Nú færðu
tækifæri til að stunda hana sjálf,
og þegar hún er orðin góð aftur,
áttu víst hægt með að fá þér
aðra vinnu. Svo góður einkarit-
... Það eru svo fáir sem sjá þær!
— Eg veit það ekki frekar en
þú . . . Mér finndist eðlilegra að
þeir settu upp þessar auglýsing-
ari ertu. En ég get trúað þér fyr-
ir því, að ég hlakka ekkert til að
venja hana systurdóttur mína við
ritarastörfin.
Ungfrú Purcell svaraði engu.
Hún horfði bara á reglulega
vangasvipinn og fallega ljósa
hárið á húsmóður sinni, og fór
að hugsa um þreytulega andlitið
á sjálfri sér. Hún og Carter, ön-
uga þjónustustúlkan, sem tilbað
húsmóður sína höfðu verið hjá
henni hvor annarri lengur, og
voru aðeiris tíu árum eldri en
hún_ en þær voru orðnar grá-
hærðar gamlar konur, en það
varð að beita sérstakri athygli
til þess að sjá á húsmóðurinni, að
hún væir nokkuð tekin að eldast.
Já, aldurinn fór vel með þá,
sem nóga áttu peningana og
nægilegan yndisþokka til þess að
fá aðra til að gæla við sig og
bera á höndum, hugsaði ungfrú
Purcell með beiskju. Þegar mað-
ur var orðinn gamall, vildi eng-
inn sjá mann eða heyra. Hún
hafði verið hjá Karólinu síðan
hún strauk með Sir Raymond
Courtney og giftist honum — en
hann var annar maðurinn henn-
ar. En það virtist svo sem lítið
tillit væri tekið til þessarar
löngu þjónustu hennar.
Hún hafði vitað, að eitthvað
var ekki allt með felldu, þegar
húsmóðir hennar skipaði henni
að panta aðeins tvö flugför til
Evrópu, sem sé fyrir hana sjálfa
og Carter, eins og hún skildi nú
— en hinu hafði hún aldrei trú-
að, að sjálfri henni yrði sagt upp
vistinni svona snögglega. Eftir
nítján ára þjónustu.
— Ég get hæglega komið aftur
þegar ég er búin að hafa svolítið
frí hafði hún vogað að segja.
— Ég þarf bara að hvíla mig.
Karólína andvarpaði og nú
leit hún í fyrsta sinn beint fram-
an í ungfrú Pureell, sem var
kvíðafull á svipinn.
Hversvegna gat Kisa ekki skil-
ið, að hennar var ekki lengur
þörf? Nú færi hún sjálfsagt að
barma sér yfir því, að hún hefði
verið þrælkuð. Nú, jæja! Væri
svo, var það sjálftí henni að
kenna. Sjálf lofaði hún engum
að hafa not af sér. Hún vissi
hvað hún vildi og líka, hvernig
hún átti að fá vilja sínum fram-
gengt.
Núna í bili var það hennar
heitasta ósk að giftast Charles
Jerome, af því að hann var ríkur
og bálskotinn í henni, og gat
veitt henni aðgang að því glæsi-
lega umhverfi, sem hún þarfn-
aðist. Og hún þurfti ekki lengur
á Kisu að halda.
— Auðvitað gef ég þér eitt-
hvert lítilræði áður en ég fer á
morgun, sagði hún smeðjuiega og
lét sem hún heyrði ekki bæn
ungfrú Purcell. — Og það er
meira en rétt að segja það, því
að eins og þú veizt, hef ég ekki
miklu úr að spila, eins og þú
sérð. Ef hr. Jerome væri ekki
eins ölátur og hann er, veit ég
ekki, hvernig ég kæmist af. En
ar þar sem fleira fólk getur séð
þær!
Næsta dag á skrifstofum nátt-
úrufræðitímaritsins.
— Svo ég skrifaði grein með
einhvernveginn skal ég stappa
upp hundrað pundum handa þér.
Er það nægilegt?
Ungfrú Purcell deplaði aug-
um. Hún varð alveg agndofa yfir
þessari fyrirvaralausu uppsögn.
Svo hafði hún heldur aldrei átt
hundrað pund £ einu á allri ævi
sinni. Og vel vissi hún, að hús-
móðir hennar var í fjárkröggum,
því að það var hún alltaf. Lifn-
aðarhættir hennar átu upp á ein-
um mánuði upphæðir, sem ung-
frú Purcell hefði getað lifað á
ævilangt. og lifað vel.
— Hundrað pund? endurtók
hún.
— Það er betra en ekkert, er
það ekki? sagði Karólína hressi-
lega. — Þá er það afgert. Þetta
fer allt saman vel, sannaðu tiL
Sendu nú Carter til mín um leið
þú gengur, Kisa mín. Ég hef
margt að snúast áður en ég flýg
af stað annað kvöld.
Dyrnar lokuðust á eftir ung-
frú Purcell, sem var alveg úr-
vinda og Karólína sneri hugan-
um að öðru. Þegar svo þerna
hennar, Carter, kom inn, hafði
hún steingleymt ungfrú Purcell,
fyrrverandi einkaritara sínum.
Klukkuna vantaði nákvæm-
lega fimm mínútur í eitt, þegar
Karólína gekk inn í skrifstofu
Charles Jeromes. Hún heilsaði
laglegu skrifstofustúlkunni með
brosi og stikaði síðan áfram inn
í einkaskrifstofuna, áður en
stúlkan komst að að segja henni,
að húsbóndi hennar væri upp-
tekinn. Stúlkan gerði sér hroll
og hélt áfram verki sínu. Frú
Courtney var sjálfri sér lögmál í
skrifstofunni þeirri arna.
Karólína stanzaði fyrir innan
dyrnar í stóra, skrautlega her-
berginu og horfði hissa á menn-
ina tvo, sem þarna voru inni.
Hún hafði ætlað Charles að vera
einum. Hann leit upp brosandi
og stóð upp til að fagna henni.
Charles Jerome var maður
milli fimmtugs og sextugs. Hann
var af fátæku foreldri í lítilli
borg f miðvesturríkjunum, og
hafði gifzt ungri stúlku, sem var
skólasystir hans. Börn þeirra
voru nú öll uppkomin og gift.
Jerome hafði fljótt komizt að
því, að hæfileikar hans voru á
verkfræðisviðinu og ást hans á
viðfangsefnunum, samfara feikna
dugnaði og hæfni, höfðu komið
honum í núverandi aðstöðu auðs
og valda sem forstjóra ein-
hvers stærsta byggingafyrir-
tækis Bandaríkjanna.
Starf hans hafði verið líf hans
og yndi — allt þangað til hann
hitti Karólínu. Hún hafði kennt
honum, að peningarnir eru lyk-
illinn að skemmtana- og nautna-
lífi, sem hann hafði þangað til
ekki þekkt nema af afspurn. Hún
töfraði hann svo, að nú átti hann
þá ósk heitasta að vera frjáls að
því að ganga að eiga hana.
— Kem ég of snemma, elskan?
Um leið og hún talaði, varð
henni litið til unga mannsins og
hún var fljót að taka eftir æsku
hans og fríðleika.
— Nei, vitanlega ekki. Hr.
Powell er rétt að fara. Powell,
þetta er frú Courtney. Röddin
í Charles var full af hreykni eig-
andans. — Karólína_ þetta er
Billy Powell, landi þinn, sem
hefur verið að vinna fyrir okkur.
— Hafið þér verið að vinna að
rakettustöðvum? spurði hún, því
að hún vissi, að fyrirtæki Jerom-
es hafði tekið að sér hin og þessi
myndunum Bill. Hér er mynd
af Sólskinsfossum áður en Goody
goo auglýsingarnar ýoru settar
upp, og hér er mynd tekin eftir
að þeim hafði verið komið fyrir.
verk fyrir stjórnina, á þessu
sviði.
Bill Powell tók hönd hennar
stutt en kurteislega. — Já, bæði
það og sitthvað annað, svaraði
hann blátt áfram.
Karólína brosti til hans og
vænti þess að sjá áhrifin af feg-
urð sinni og frægð, en ef Billy
Powell hafði nokkurntíma heyrt
hana nefnda, hafði það að
minnsta kosti ekki vakið neinn
áhuga hjá honum. Sú hrifning,
sem hann ef til vill sýndi af sér,
var hvorki annað né meira en
hann hefði sýnt hverri fagurri
konu.
Þetta kom hálfilla við hana en
varð samt til þess að hún tók að
gefa honum betur gaum, og tók
þá strax eftir því, að hann var
sterklegur og karlmannlegur og
hafði stórar en vellagaðar hend-
ur. Hárið var eirrautt og augun
fjarsett, og ljós litur þeirra kom
SilUtvarpiö
Þriðjudagvr 16. maí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleik
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleik-
ar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleik'
ar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp: (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 „Við vinnuna*4: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til
kynningar. 16:05 Tónleikar. —
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónlist eftir Jean-Philippe
Rameau:
a) Konsert nr. 6. (Kammerhljóm
sveit leikur; Armand Belai
stjórnar).
b) Fjórir þættir fyrir sembal
(Denyse Gouarne leikur).
c) „Díana og Acteon44, kantata
fyrir sópran og kammerhljóm-
sveit (Claudine Collart syng-
ur. Hljómsveitarstjóri: Arm-
and Belai).
20:35 Erindi: Úr sögu íslenzkra banka-
mála; IV. (Haraldur Hannesson
hagf ræðingur).
21:00 Frá tónleikum Sinfóníuhljómsv.
íslands í Þjóðleikhúsinu; fyrri
hluti. Stjórnandi: Bohdan Wo-
diczko. Einleikari á píanó: Ta-
deusz Zmudsinski.
a) Forleikur að „Iphigenie in
Aulis44 eftir Gluck.
b) Píanókonsert nr. 2 í f-moll
op. 21 eftir Chopin.
21:40 Verjið tennurnar skemmdum!,
stutt erindi frá Tannlæknafélagi
íslands (Rafn Jónsson tannlækn-
ir).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Um fiskinn (Stefán Jónsson
fréttamaður).
22:30 Lög unga fólksins (Kristrún Ey-
mundsdóttir og Guðrún Svafars-
dóttir).
23:20 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 17. maí
8:00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Garð
ar Svavársson. — 8:05 Morgun-
leikfimi: Valdimar Örnólfsson
leikfimikennari og Magnús Pét-
ursson píanóleikari. 8:15 Tónleik
ar — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tón-
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp: — Tónleikar —
12:25 Fréttir. — 12:35 Tilkynning
ar. — 12:55 Tónleikar).
12:55 „Við vinnuna44: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. —
15:05 Tónleikar. — 16:00 FréttiP
og tilk. — 16:05 Tónleikar. —
16:30 Veðurfr^gnir).
18:30 Öperettulög.
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr,
19:30 Fréttir.
20:00 Norsk tónlist: Fílharmoníusveit-
in í Ösló leikur undir stjóm
Odds Griiner-Hegge.
a) Forleikur op. 12 eftir Edvard
Fliflet Bræin.
b) „Pan4*, sinfónlskt ljóð eftir
David Monrad Johansen.
20:20 „Fjölskylda Orra44, framhalds-
þættir eftir Jónas Jónasson. Ann
ar og þriðji þáttur: „Næturgest-
ur44 og „Einn 1 heiminum44. —
Leikendur: Ævar R. Kvaran, Guíl
björg Þorbjarnardóttir, Kristín
Anna Þórarinsdóttir og Steindóí
Hjörleifsson. Höfundur stjórnar
flutningi.
20 :45 Einsöngur: Kristen Flagstad synjf
ur lagaflokkinn „Frauenlieb®
und Leben44 op. 42 eftir Schu-
mann. Við píanóið: Edwin Mc-
Arthur.
21:05 „Sólarhringur á sjó44, frásögu-
þáttur eftir heimild Bjarna Jóns
sonar frá Skarði i Strandasýslu
(Jóhann Hjaltason kennari).
21:40 íslenzk tónlist: „Endurskin úr
norðri4*, hljómsveitarverk eftir
Jón Leifs (Hljómsveit Ríkisút-
varpsins leikur; Hans Antolitsch
stjórnar).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Vettvangur raunvísindanna: Örn
ólfur Thorlacius, fil. kand. talar
við formann rannsóknarráðs rík-
isins, Ásgeir Þossteinsson verk-
fræðing.
22:30 Djassþáttur (Jón Múli Arnason).
23:00 Dagskrárlok.
I
kæliskápsins
-ffvmu ojf^hfskiiirwi |
<eíli§ |)ér (M(aupa l@lisl(ápÆ
• • - • þaS Ur aS vanda val Ijans ,f|
. Austurs
^ Aushirstræti 14 Sjj^rii U687ji/;'
k Kelvinator kæjiskadurinn er aranaratiitouna[
&IQ

# m i

m J3
• _
a
r
L
ú
á
1F- ■'so I WROTE A STORV, BILL, I
TO GO WITH THE PICTURES-HERE'S
A SHOT OF SUNBURST FALLS BEFORE
THE GOODY-GOO SIGNS, ANC> HERE'S
ONE AFTER THEY WERE PUT UP /