Morgunblaðið - 28.05.1961, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐ1Ð
Sunnudagur 28. maí 1961

C iö sem viiuium I'fesc? Jf\ I -t'" b' 1 y^
Húsmæðrum er nauðsyn
að líta upp úr pottunum
segir Olga Agústsdóttir, húsmæðrafulltrui
Bifröst í Borgarfirði 14. maí.
VIÐ erum stödd í bogasal Bif-
rastar á hlýjum vordegi. Úti
er logn, jörð tekin að graenka;
gras og kjarr glitrar eftir ný-
afstaðna gróðrarskúr og lit-
irnir í fjöllunum skírast. Við
hlið okkar situr Olga Ágústs-
dóttir, húsmæðrafulltrúi Sam
bandsins, sem dvalizt hefur í
Bifröst undanfarna vikur
ásamt 44 húsmæðrum víðs-
ásamt 44 húsmæðrum víðs-
vegar afvegar af landinu.
★
— Eins og ykkur er kunn-
ugt, hóf Olga mál sitt, hafa
dvalizt hér 44 konur á hvíld-
ar- og fræðsluviku, sem Sam-
bandið og kaupfélögin gang-
ast fyrir. I>að er hverri hús-
móður nauðsyn að líta öðru
hvoru upp úr pottunum, fá
örlitla tilbreytni inn í tilver-
una. víkka sjóndeildarhring
sinn o. s. frv.
Þannig er hugsunin, sem
liggur á bak við þessa hús-
mæðra og hvíldarviku, sem
haldin var hér dagana 7.—13.
maí.
— Hvað markvert kanntu
að segja frá þessari viku?
— Hver dagur er markverð
ur út af fyrir sig. Við höfum
reynt að gera vikuna þann-
ig úr garði að enginn dagur
verði öðrum líkur. Á morgn-
ana eru fyrirlestrar, eftir-
miðdögunum hefur verið var-
ið til útivistar, ferðalaga o.
s. frv. Á kvöldin er ýmislegt
gert sér til skemmtunar. spil-
að bingó o. fl.
— Um hvað hafa fyrirlestr-
arnir fjallað?
— Allt milli himins og jarð
ar. Það var ekki laust við að
ýmsir brostu í kampinn, þeg-
ar ég stakk upp á að fengn-
ir væru menn til að flytja fyr-
irlestra um bókmenntir og
listir. Hvað ættu nú konurn-
ar að gera með það? Ekki
hjálpuðu kvæði mikið upp á
eldamennskuna.
En konurnar eru ekki hing
að komnar til að bæta við
þekkingu sína í eldamennsku
né þau störf, sem í daglegu
Olga Ágústsdóttir
tali eru kölluð hversdags-
störf, heldur til að dreifa hug
anum frá þeim.
Það hefur glatt mig að sjá
og heyra, hversu vel konurn-
ar hafa tekið fyrirlestrunum.
Þeir fyrstu voru í léttum dúr.
Þá höfðu konurnar ekki
kynnzt hver annarri að gagni
og voru í laumi að virða hvor
aðra fyrir sér> eins og kvenna
er háttur. Nú eru þær allar
orðnar beztu vinkonur og er
ég sannfærð um að sú vinátta
á eftir að skjóta djúpum
rótum.
★
Af þeim fyrirlestrum, sem
fluttir hafa verið, má nefna
fyrirlestur Ólafar Árnadóttur,
sem hún nefndi ,.Heima og
erlendis", Óla Val Hansson
um skrúðgarða, Kristínar
að við húsmæðrafræðslu, hef
ég ferðast yfir firði og flóa
meðfram öllu Suðurlandi, ek-
ið yfir alla fjallvegi Vest-
fjarðakjálkans og sem leið
liggiw norður og ausitur á
land.
Á þessum ferðum mínum
hefur margt borið við og væri
það efni í heila bók. Það er
yndislegt að hafa tækifæri til
að ferðast um landið og kynn
ast fólkinu í sveitunum, bæj-
unum og þorpunum. En það
er erfitt já allt að því slít-
andi. Auk þess verður mað-
ur að gæta þess að ,.endur-
nýja“ sig við og við, svo
grammófónstilfinningin fari
ekkj að gera vart við sig. Nú
í vor ætla ég að segja skilið
við húsmæðrafræðsluna, sigla
utan og viðra vitin um stund.
★
— En svo við snúum okkur
aftur að húsmæðravikunni,
þetta er ekki í fyrsta sinn sem
til hennar er stofnað.
— Nei, í annað sinn. Sú
fyrri var haldin í maímánuði
í fyrra og sóttu hana 33 þátt-
takendur frá 11 kaupfélögum.
Kastað mæðinni upp á Rauðhólum
(Myndimar tók Vilhjálmur Einarsson).
Meðal þeirra kvenna, sem
hér dveljast, eru húsmæður á
stórum sveitabæjum, sem
eiga ekki heimangengt yfir
'hábjargræðistímann. Ég tel
heppilegt fyrir þær að fá smá
upplyftingu fyrir vorannirn-
ar. Við höfum verið ákaflega
heppnar með veður. í stuttu
máli sagt höfum við tekið á
móti vorinu hér í Bifröst. Að
síðustu langar mig að koma á
framfæri beztu kveðjum til
allra þeirra, sem ég hef
kynnst í starfinu. þakka góðar
gjafir og viðtökur víðsvegar
um landið.
Við slitum nú samtalinu við
Olgu, gengum um húsið og
tókum tali við þær konur,
sem á vegi okkar urð,u. Hvað
hafði þeim fundizt markverð-
ast? Svörin urðu jafnmörg
nefnunum. Einni fannst dýrð
legast að þurfa ekki að hugsa
sjálf um matinn, annarri
fannst guðsþjónustan hjá séra
Einari Guðnasyni í Reykholti
hápunktur vikunnar, þriðju
gönguferðin upp á Rauðhóla
og þannig mætti lengi telja.
★
Þegar blaðamennimir stigu
upp í bílinn hjá Jóni Arnþórs
syni, fulltrúa, síðar um dag-
inn, eftir sólarhrings ánægju-
lega dvöl á staðnum, voru
konurnar að kveðjast á tröpp-
unum. Vikunni hafði verið
slitið í hátíðarsal Bifrastar
skömmu áður og. fluttu þar
ávörp: Erlendur Einarsson.
forstjóri, Guðmundur Sveins-
son, skólastjóri, Olga Ágústs-
dóttir og Sigurlaug Sigurðar-
dóttir frá Brimnesi í Skaga-
firði, sem þakkaði fyrir hönd
húsmæðranna.
Vikukynnum var að Ijúka
og hópurinn að tvístrast í
allar áttir, norður, suður, aust-
ur og vestur. Um þessar sam-
verustundir kvað ein konan,
frá Hólmfríður Jónsdóttir frá
Sauðárkróki, þessa vísu:
Gjarnan ekki gleyma'st oss
glaðra vina kynni —
líkt og mjúkur kveðjukoss
hvísl úr fjarðarminni.
Hg
Svunta og smádúkar
Vilhjálmur Einarsson æfði
konurnar í þrístökki. eins og
hans var von og vísa. Hér
sjáum við Kristínu Jónsdóttur
frá Bíldudal stökkva eftir
fyrirsögn kennarans. Frú
Kristín naut húsmæðravik-
unnar í ríkum mæli, var einn
duglegasti göngugarpurinn og
geislaði af fjöri o lífskrafti.
Guðmundsdóttur um eldhús-
ið, Hákonar Hertervigs um
húsið, Guðmundar Sveins-
sonar um trúmál og listir,
Maríu Teresa Romero um
heimilishætti á Spáni, Helga
Sæmundssonar um bókmennt
ir, Brodda Jóhannessonar um
uppeldismál, Vilhjálms Ein-
arssonar um líkamsrækt
Baldvins Þ. Kristjánssonar
um tryggingamál og Gunnars
Grímssonar um samvinnu-
mál. Auk þess sýndi Vilhjálm
ur Einarsson konunum kvik-
mynd um Olympíuleikana
1960, Aðalbjörg Hólmsteins-
dóttir var með sýnikennslu og
ég hef spjallað svolítið um
húsmæðrafræðslu.
Á
— Hvað hefur þú starfað
lengi við þá fræðslugrein?
— Fræðigrein segirðu, það
er nú varla hægt að kalla það
því nafni ennþá. Húsmæðra-
fræðsla vár óþekkt hugtak
hér á landi fyrir nokkrum ár-
umAuk mín hefur aðeins einn
húsmæðraráðunautur ferðast
um og haldið fundi víðsvegar
um landið; er það frk. Stein-
unn Ingimundardóttir, hús-
mæðraráðunautur Kvenfélaga
samtakanna.
Þau 2V2 ár, sem ég hef starf
ÚR einum metra af popl-
in og nokkrum efnisaf-
göngum er auðvelt að
sauma fjóra smádúka og
litla skrautlega svuntu
með applikeruðum blóm-
um. —
Blómið, sem applikerað er í
hornið á hverjum dúk, kemur
einnig fram á svuntunni. Þótt
þið hafið aldrei applikerað
fyrr, er engin ástæða til að
láta það aftra sér frá því að
sauma svuntuna og dúkana;
þessi tegund saums er mjög
auðveld og árangurinn verður
góður. Blómin og blöðin eru
sem sé aðeins saumuð föst
með opnum hnappagatasaum.
Fyrst er byrjað á að sníða
svuntuna og dúkana fjóra.
Svuntusniðið er femingur
33x55 cm. en hver dúkur er
30x45. Afgangurinn fer í
strenginn og böndin, sem er
160 cm langur renningur, 7
cm. breiður.
Blómið er teiknað á smjör-
pappír og efnið valið. Á mynd
inni er svuntan og dúkarnir
svartir. blómkrónan rósrauð
og blöðin Ijósgræn. Stilkur-
inn er saumaður með grænu
garni.
Kalkipappír er lagður milli
teikningar og efnis (efnið
neðst) og hlutar blómsins
dregnir upp á rauðan og græn
an efnisbút. Efnisbútnum er
komið fyrir, með hjálp teikn-
ingarinnar, í vinstra horn
dúkanna, þeir þræddir niður,
og þegar öll strikin hafa verið
dregin upp með hnappagata-
saum, sem er saumaður með
sama lit og efnið, er efnið
klippt þétt að saumnum og
blóm og blöð eru tengd sam-
an með stilknum. (Teiknið
hann upp með ljósum blýant,
áður en þið saumið).
Miðblómið á svuntunni er
fyrst saumað og síðan hin tvö
með jöfnu millibili.
Þegar blómið er fullsaum-
að, eru dúkarnir og þrjár hlið
b
PR5 4I
Blomíð er dregið upp á smjör
pappír og teiknað gegnum
kalkipappír á efnið, rautt efni
notað í blómkrónuna og grænt
í blöðin.
ar svuntunnar bryddaðar með
skábandi, annað hvort í sama
lit og blómkrónan eða blöðin.
Fjórða hlið svuntunnar er
rykkt þannig að hún mælist
ca. 34 cm. og strengurinn fest
ur við. Böndin eru saumuð
saman og snúið við, strengur-
inn brotinn um og saumaður
á röngunni á svuntuna.
Að síðustu er allt pressað
vandlega á röngunni.