Morgunblaðið - 30.05.1961, Blaðsíða 6

6
MORGUN BLAÐ1Ð
Þriðjudagur 30. maí 1961
Um frí
merki
og póststimpla
Reykjavík, 25/5 ’61
Hr. ritstjóri,
í blaði yðar í dag (25/6 ’61)
er fréttaklausa með mynd af
frímerktu póstkorti, sem al-
menningur er hvattur til að
kaupa til styrktar Blindravina-
félaginu.
í þessu sambandi vil ég benda
á að hér er ekki um neinn sér-
stakan póststimpil að ræða,
heldur venjulegan Reykjavíkur-
dagstimpil.
Það færist nú í vöxt að alls
konar félög og einstaklingar not
færi sér safnarahneigð manna
til fjárhagslegs ávinnings og
er sjálfsagt ekkert við því að
gera, ef fólk er ekki hlunnfar-
ið með röngum forsendum og
upplýsingum.
Forsendur fyrir því að þessi
varningur eigi erindi til þeirra,
sem safna frímerkjum þurfa að
vera þær, að um sé að ræða
frímerki útgefin af Póststjórn-
inni og sem séu gild sem burð-
argjald fyrir póst. Engin önnur
merki eru frímerki. Frímerki
eru prentuð við sömu öryggis-
ráðstafanir og peningaseðlar og
upplag hvers frímerkis getur
því aldrei verið neitt fleipurs-
mál.
Bréf eða kort með álímdum
frímerkjum eiga því aðeins er-
indi til þeirra sem safna frí-
merkjum að þau beri sérstakan
póststimpil, (þó eru mjög fáir
sem safna sérstimplum) séu
gömul eða hafi verið flutt eftir
einhverjum óvenjulegum eða
sérstökum leiðum (Balbo, Ahr-
enberg, Solberg) þar sem örugg
ar heimildir liggja fyrir um
magn.
Engin ástæða er til að amast
við því þótt Thorvaldsenfélagið
eða aðrir gefi út merki til sölu
og ágóða fyrir starfsemi sína.
En full ástæða er til að vara
hina sömu við því að blanda
frimerkjum og söfnun þeirra
saman við slík merki og tala
um „takmörkuð upplög" í því
sambandi.
Sala slíkra merkja verður að
byggjast á þeirri einu forsendu
að verið sé að styrkja gott mál-
efni. Söfnunargildi á sama hátt
og frímerki hafa þau ekkert.
Guðmundur Árnason.
Nýtt herzluefni
FYRIR nokkru var blaðamönn-
um boðið að sjá og kynnast nýju
herzluefni — emery — sem not-
að er í gólf, gangstéttir og fleira.
Flytur Sigurbjörn Árnason það
inn frá Bandaríkjunum, en hann
gaf meðal annars eftirfarandi
upplýsingar um efni þetta:
Emery (smergill) er náttúr-
legur málmsteinn, er notaður hef
ur verið frá fornu fari sem tæki
til slípunar. Hið mikla magn, er
sem hann inniheldur af járn-
og alumin oxide, gerir hann
mjög þéttan, óbrotgjarnan og
harðan. Herzluefni (aggregate)
’er það, sem gefur öllum
steinsteyptum gólfum styrk-
leika, hörku og slitþol —
og hreint emery herzluefni þýðir
bókstaflega óslítandi gólf. Nótk-
un emerys, sem herzluefnis fyrir
verksmiðjugólf, er þola verður
þungaálag, má heita nýjung, og
er Walter Maguire Company
brautryðjandi í þeim efnum.
Vegna þess að steinsteypa nær að
eins þeim styrkleika, sem herzlu
efni hennar hefur til að bera,
(sementið sjálft hefur engan
innri styrkleika), þá er góð teg-
unda af emery hið ákjósanleg-
asta herzluefni. Það gefur undra-
verðan styrkleika, sameinast
sementinu á eðlilegan hátt og er
gætt eiginleikum, sem koma í
veg fyrir hálku.
Söngsveitin Fílharmonía
Hvenær fáum við að
heyra Requiem Brahms?
FYRIR hálfu öðru ári var stofn-
aður hér í Reykjavík blandaður
Ikór „Söngsveiitin Fílharmónía“
að tilhlutan framámanna , í
stjórn Sinfóníuhljómsveitairinn-
ar og nokkurra annarra áhuga-
manna um tónlistarmál. Var því
vel fagnað af músíkunnendum,
þar sem ekki hafði verið mögu-
legt að flytja meiriháttar tón-
verk fyrir kór og hljómsveit um
árabil.
Söngsveitin kom svo fram í
fyrravetur á afmæli Þjóðleik-
Lœra sund í Keflavík
SANDGERÐI, 29. maí. — Barna-
skólabörn í Sandgerði eru um
þessar mundir á sundnámskeiði
í Keflavík. Eru nemendurnir 76
talsins. Þeir eru fluttir fram og
aftur í langferðabíl. — Nú er
verið að byggja við barnaskól-
ann í Sandgerði. í viðbygging-
unni verða 4 kennslustofur auk
læknisstofu. — Páll.
hússins og tók þátt £ flutningi
„Carmina Burana" eftir Carl
Orff, ásamt Þjóðleikhúskórnum,
undir stjórn dr. Róberts .Ottós
sonar.
Eftir að söngsveitin hafði ver-
ið stækkuð sl. haust, var hafizt
handa um að æfa „Ein deutsches
Requiem" eftir Brahms, sem ætl
unin var að flytja seinast í marz,
í dymbilvikunni. En þá syrti í
álinn. Eins og kunnugt er lá
starf Sinfóníuhljómsveitar ís-
lands niðri um 2ja mánaða skeið
og þegar samningar höfðu tekizt,
var hljómsveitin ekki lengur
sjálfstæð stofnun, heldur starf-
aði á vegum Ríkisútvarpsins. En
þó að Sinfóníuhljómsveitin geti
þess vegna ekki staðið að við-
gangi kórsins verður að vænta
þess, að Ríkisútvarpið eða ein-
hverjir aðrir aðilar sjái sér það
fært. Annars væri illa farið —
enda hér ekki um neitt stór-
kapítal að ræða, þar sem árleg-
ur reksturskostnaður er mun
minni en sem nemur launum
eins hljóðfæraleikara Sinfóníu-
hl j ómsveitarinnar.
Ekki alls fyrir löngu varð ég
þeirrar ánægju aðnjótandi að
hluta á æfingu þessa kórs á „Ein
deutsches' Requiem". Söngurinn
var allur mjög vandaður og á-
hrifaríkur, enda auðfundið, að
hér lá ekki aðeins gífurleg vinna
að baki, heldur og brennandi á-
hugi og sönggleði kórfólksins.
Fyrir hönd allra er listum unna,
leyfi ég mér að bera fram þá
ósk, að við fáum hið fyrsta tæki
færi til að njóta ávaxtarins af
hinu mikilvæga menningarstarfi
þeirra er hér eiga hlut að máli,
og að við fáum að hlýða á ,,Ein
deutsches Requiem", flutt af
Söngsveitinni Fílharmoníu og
Sinfóníuhlj ómsveit íslands, und
ir stjórn dr. Róberts A. Ottós-
sonar.
Reykjavík, 27. maí 1961
Fjölnir Stefánsson.
• „Dauður“ bær
Mikið var veðrið dásamlegt
í morgun. Aldrei þessu vant
fór ég á fætur um sjö-leytið
og ég held, að þetta hafi ver-
ið fegursti morgun sumarsins.
Það var mjög hljótt yfir bæn-
um, kyrrt og rólegt. Eg fór
út á flugvöll. Þar var allt ó-
venju kyrrlátt. Þegar ég kom
aftur inn í bæinn var enn
sama kyrrðin. Ég var hálf-
undrandi. En svo rann upp
fyrir mér ljós. Auðvitað! Það
var komið verkfall.
Strætisvagnarnir voru troð-
fullir. Fólk var að hópast til
vinnu. Fáir einkabílar sáust
á götunni. Menn voru strax
farnir að spara benzínið.
Kunningja mírrum mætti ég
í Lækjargötu. Venjulega ekur
hann til vinnu, en nú var
hann fótgangandi.
„Þú hefur skilið bílinn eftir
heima?“
„Já, maður hefur gott af að
ganga í þessari blíðu. Annars
var ég nú líka að hugsa um
benzínbirgðirnar. Eg keypti
mér að vísu lögg á brúsa í gær
og fór með það inn í kálgarð.
Vona, að þeir þefi það ekki
uppi. Það getur orðið gott að
grípa til þess, ef hann fer að
rigna aftur". Svo var hann
rokinn.
• Geyma hyrnurnar
Norðlenzk húsmóðir í Rvík
skrifar:
„Óvíða munu mjólkurhyrn-
urnar fást nema fyrst á morgn
ana. Finnst' mér það slæmt
þar sem ég á ekki heiman-
gengt á þeim tíma. En dag
nokkurn fór ég sem oftar um
kaffileytið eftir mjólkinni og
sá mér til mikillar ánægju
margar körfur, fullar af hyrn-
um. Eg bað auðvitað um
hyrnur. En hvað heldurðu?
Þær voru ekki til sölu, sagði
stúlkan. Það átti að geyma
hyrnurnar til morguns. Nú
spyr ég:
Er álitið að mjólkin verði
betri ef hún er geymd í mjólk
urbúðunum í a. m. k. 20 stund
ir? — Hyrnumjólkin er tví-
mælalaust betri en flösku-
mjólkin. Er kannski verið að
reyna að jafna þennan mun
með því að geyma hyrnurnar
FERDI
M AMD
☆
• Kvölds og morgna
„En ef maður ætlar að
ná í hyrnurnar í mjólkurbúð-
unum á morgnana þá fær mað
ur yfirleit ekki ný brauð. Þau
eru frá deginum áður. Þess
vegna verða þær húsmæður,
sem bæði ætla að fá hyrnu-
mjólk og ný brauð á hverjum
degi að fara tvisvar á dag í
mjólkurbúðina, a. m. k. þar,
sem ég þekki til. — Flestum
finnst tímanum varið betur
á margan annan hátt en
standa og bíða í mjólkurbúð
kvölds og morgna".