Morgunblaðið - 31.05.1961, Side 3

Miðvikudagur 31. maí 1961
MORGUNBLAÐIÐ
3
Þetta er leiðin, sem Ólafur Noregskonungur mun aka frá höfnimii tii ráðherrabústaðarins við Tjamargötu, þar sem hann
dvelst meðan hann gistir Island. — Bátur frá konungsskipinu flytur konung af skipsfjöl og kemur hann að Loftsbryggju kl.
11 f. h. þar sem forsetahjónin taka á móti honum. Síðan verður ekið um Geirsgötu, Pósthússtræti, Hafnarstræti, Lækj-
artorg, Lækjargötu, Vonarstræti og Tjarnargötu.
Fyrsia kveðja „Norge“
Fréttamenn Morgunbiaðsins
fljuga mdti konungsskipinu
ÞEIR sem fyrstir fengu
kveðju frá konungsskipum
Ólafs Noregskontuigs voru
tveir fréttamenn Morgun-
blaðsins og Björn Pálsson,
sjúkraflugmaður. — Skipin
voru þá stödd um 10 míl-
ur suðvestur af Stórhöfða
í Vestmannaeyjum. Klukk
an var tæpt hálf tólf í
gærkvöldi, er við sáum
glitta í „Bergen“, stærsta
herskip Norðmanna í
kvöldhúminu og andartaki
síðar sáum við hvíta
snekkju konungs, þar sem
hún fór um það bil einni
rnílu á undan herskipinu.
Er við svifúm fram með
skipunum bakborðsmegin
voru margar hendur og
hvítar húfur á lofti, eink-
um þó á herskipinu, þar
sem sjóliðar veifuðu úr
útsýnisturni og af aftur-
þilfari. Við fengum einnig
glaðlegar kveðjur frá kon-
ungssnekkjunni, er við
renndum fram með henni.
— ★ —
Klukkan nákvsemlega 9,30 í
gærkvöldi lyfti Björn Pálsson
sjúkraflugvél sinni með blaða
mann og ljósmyndiara innan-
borðs. Fyrst var flogið í sæmi
lega björtu veðri beint suður
yfir Reykjanesskagann og
stefna tekin á Vestmannaeyj-
ar. Við höfðum haift óljósar
fregnir af því, að konungsskip
anna myndi að vænta allt aust
ur á móti Dyrhólaey og gerð-
um ráð fyrir að þau mundu
vera á venjulegri siglingaleið.
Skammt austan við Eyjar
mættum við Heklu, sem var
á leið frá Færeyjum. Styrkti
það okkur enn í trúnni að við
myndum á réttri leið.
— ★ —
Við héldum nú austur fyrir
Dyrhólaey og sveimuðum
bæði djúpt og grunnt undan
landinu og enn allt austur
undir Skaftárósa og þaðan
djúpt á haf út. Veður var all-
an tímann sæmilega bjart og
víða sáum við fiskiskip á leið
okkar. Nú þótti okkur í óefni
komið, búnir að vera
hartnær klukkustund á lofti
og hvergi sást til konungsskip
anna. Þrautaráð okkar var því
að biðja flugturninn í Reykja
vík að hafa samband við loft
skeytastöðina í þeirri von að
hún gæti upplýst hvar skipin
væru stödd. Innan stimdar
barst okkur sú orðsending að
þau væru suðvestan við Vest-
mannaeyjar. Var þá þegar kú
vent og haldið, í stefnu á Eyj
arnar. Skammri stundu síðar
fengum við nákvæma stöðu
skipanna kl. 10,30 en þá voru
þau á 63,15 gráðum nb. og
20.30 gráðum vesturlengdar.
Hýrnaði nú heldur yfir okk-
ur en þó vorum við alláhyggju
fullir, því birtu var tekið að
bregða og þar sem skýjað var
yfir sýndu Ijósmælarnir harla
litla möguleika til myndatöku.
Skömmu síðar kallaði Vest-
mannaeyjaradíó til okkar og
tilkynnti okkur að skipin sæj
ust frá Eyjum um 10 sjómílur
til suðvesturs. Leið nú ekki
löng stund, þar til við grillt-
um í konugsskipin, sem fyrr
segir.
— ★ —
Enn voru Ijósmælarnir tekn
ir upp og birtan könnuð til
hlítar áður en við nálguð-
umst skipin. Þegar þau komu
svo í sjónfæri myndavélanna
var smellt af og fjöldi mynda
tekinn. Við sveimuðum yfir
skipunum, hvern hringinn eft-
ir annan og í hvert skipti sem
við nálguðumst þau fengum
við frá þeim hlýjar kveðjur
og glaðlegar, en Björn Páls-
son svaraði með því að vagga
flugvélinni.
En þessum leik varð ekki
haldið áfram. Klukkan var
að verða hálftólf, blaðið beið
prentunar, tekið var að
sortna ískyggilega yfir Reykja
nesskaganum og flugstjórnin
tilkynnti okkur að skyggni
færi versnandi. Þegar upp
undir landið kom leizt okk-
ur fyrst í stað ekki á blik-
una og talaði Björn um að
í versta falli mundi hann
lenda með okkur í Kaldaðar
nesi og yrðum við þá að
taka bíl þaðan eða að öðrum
kosti í Keflavík. Hann lækk-
aði flugið þegar við komum
að Krýsuvík og eins og með
ósýnilegum radar þefaðihann
upp smáglufu yfir Reykjanes
skaganum og að skammri
stundu liðinni sáum við alls-
hugar fegnir norður í Vogana.
Við flugum lágt og skúrirn-
ar gengu yfir beggja megin
við okkur. Var því líkt sem
skaparinn hefði búið til þessa
smáskýjaglufu til þess við
kæmumst heilu og höldnu með
fyrstu konungsmyndirnar til
Reykjavíkur. Nákvæmlega á
miðnætti lentum við á Reykja
víkurflugvelli og þar með
var fyrsta kveðja föruneytis
Ólafs Noregskonungs komin
til höfuðborgarinnar.
— vig.
STAKSTEINAR
Bötnuðu kjör i m 6—7%
um áramót?
Blað F i'ji.V.soLnarf lok ksins ee
líklega meira fréttafölsunarblað
en nokkurn tíma Þjóðviljinn og
er þá vissulega langt jafnað. f
gær birti þetta blað stórletraða
forsíðufregn og í fyrirsögn seg-
ir:
„Vaxtahækkunin jafngilli 12—
15% kauphækkun."
í fregn þessari er sú ályktun
dregin af tilbúnum eða raun-
verulegum reikningum tveggja
frystihúsa, að vaxtahækkunin f
fyrra hafi samsvarað því að
hægt hefði verið að hækka kaup
almennt um 12—15%. Þessi
vaxtahækkun var sem kunnugt
er yfirleitt 4%. Um síðustu ára-
mót voru vextirnir aftur á móti
lækkaðir um 2%. Samkvæmt
kenningu Tímans hefði þá frysti
húsin og sjávarútvegurinn ai-
mennt átt að geta hækkað laun
um 6—7j4% um síðustu áranxót.
Nú gætu menn flett upp í Tíman
um í jarrúar s.1. og athugað hvort
þeir sæju þar ekki fullyrðingar
um að ríkisstjómin hefði bætt
hag þessa atvinnuvegar um 6—
7Í4%. Okkur minnir að þá fyrst
hafi nú Tímanum þótt dökkleitt
framundan. En blaðið hefur sem
sagt fundið lausnina: 2% vaxta
lækkun jafngildir 714% kaup-
hækkun, 8% vaxtalækkun er þé
sama og 30% kauphækun. Hækk
um launin um 30% og afnemum
vextina!
Auðvitað
1 einu kommúnistablaðanna
segir á þessa leið:
„Verbalýðsbaráttan og kont-
andi verkföll eru því einn þáttur
inn í baráttu fyrir frelsi og sjálf
stæði íslands — gegn núverandi
stjórn — viðreisnarstjóminni.**
Þá Inafa menn það svart á
hvítu, sem suma grunaði raunar
fyrirfram, að verkföllin væm
alls ekki og ættu ekki að vera
barátta fyrir bættum kjörum,
heldur pólitískt stríð „gegn nú-
verandi stjóm“.
Þessi hreinskilnislega yfirlýs-
ing birtist í blaði, sem er nokk-
urs konar einkamálgagn Hanni-
bals Valdimarssonar, forseta A4-
þýðusambands íslands. Menn
höfðu nú grun um það fyrir, að
Hannibal væri ekki neinn sér-
stakur baráttumaður fyrir kjara
bótum, svo að það kemur heim
og saman, að verkfallið sé ekkl
háð þeirra vegna, heldur beinist
það gegn ríkisstjórninni. En frá
sjónarmiði þessa blaðs mun það
þó sjálfsagt fyrst og fremst skoð
að í því ljósi, hvort cinstakling-
urinn, sem er í forsæti í Alþýðu
sambandinu hafi persónulegra
pólitískra hagsmuna að gæta af
því.
Hann sagði Stalin!
f Siglfirðingi, sem nýkominn
er út, segir á þessa leið:
„Kunn er sagan af kommúnist
anum, sem hlustaði kvöld öll á
Moskvuútvarpið, þótt hann
skildi ekki orð í rússneskri
tungu. Þegar þulurinn nefndi
nafn Stalins, stökk hlustandinn
upp úr sæti sínu með gleðibragði
harns, sem gefið er sælgæti, og
lirópaði af kæti: „Hann sagði
Stalín, hann sagði Stalín!“ Þess-
ir kátlegu tilburðir vitnuðu um
pólitíska bams- og bókstafstrú
manns, sem er hættur að hugsa
og horfir á mál öll gegnum lánuð
gleraugu flokksins og hefur
klæðzt rökheldum varnarhjúp
gegn öllu, sem ekki er samhljóða
„trúarjátningu" hans.“