Morgunblaðið - 08.06.1961, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 8. júní 1961
f ■ Mary Howard: 111 '■■■■■— —
- lygahúsiö -
^ ■■■ > 18 ^" (Skáldsaga) ...*
sagði ekki neitt.
— Hún er skotin í þessum
unga manni þínum, er það ekki?
Ég veit það reyndar, því að hún
sagði mér það sjálf.
Allt í einu fékk hún málið: —
Aldrei sagðirðu mér það.
Fauré glotti. Það væri skárra
ef ég færi til þess. Ég sem var
sjálfur skotinn í þér.
■— Hversvegna reynistu mér þá
svona vel núna?
Hann teygði sig fram til að
kveikja í vindlingi við lampann
og skuggi færðist yfir andlitið. —
Það gegnir allt öðru máli nú orð-
ið. Þú veizt það, Stevie. Nú óska
ég þess eins, að þú megir verða
hamingjusöm. Hvað gæti ég svo
sem boðið þér? Rómantískt ástar
ævintýri? Hjónaband? Hjóna-
band með mér?f En ég get bara
gefið þér hamingjuna, skal ég
játa, þó að þér finnist það
kannske skrítið. Hann setti upp
skakkt bros. Og vináttu get ég
gefið þér. En segðu mér nú: Hef
ur Karólína verið að ljúga þig
fulla um Bill Powell?
Rödd Stephanie var gremju-
leg. — Ég er líklega allt of gamal
dags. Ég hefði líklega átt að vera
eins og Karólína og taka hverju,
sem bauðst.
Fauré horfði á föla, tárum-
vætta andlitið og var gripinn með
aumkun og ást. — Áttu við það,
sagði hann seinlega, — að hann
hafi ekki viljað giftast þér?
— Já, svaraði hún hörkulega.
— Allt frá fyrstu byrjun varð ég
þess vör að það var eitthvað í
veginum, sem ég gat ekki skilið.
Það var rétt eins og hann væri
alltaf að segja mér að elska sig í
dag, því að enginn vissi hvort
— Ég verð því miður að tilkynna yður, að bekkurinn
á að sitja eftir eina klukkustund!
nokkur morgundagur yrði.
— Hann getur hafa haft sér-
staka ástæðu til þess arna.
Stephanie kreppti hnefana.
— Já, ég fann ástæðuna í kvöld,
og hún heitir Karólína. Ég sá
þau tilsýndar í garðinum og hún
var með handleggina um háls-
inn á honum.
Fauré skellihló. — Var það nú
allt og sumt? Ef þú elskar mann
á annað borð, þá gefurðu hann
ekki eftir fyrir svona smáræði.
Hversvegna fórstu ekki beint til
þeirra og gerðir upp við hana
á staðnum? Nei, Stevie, ef þú hef
ur séð Karólínu þarna ofan af
garðbrúninni, þá hefur hún líka
séð þig. Hlustaðu nú á, ég ætla
að segja þér nokkuð.
Hann settist á bríkina á stóln-
um hennar. — Þetta sama gerði
hún einusinni við hann pabba
þinn. Hún faðmaði hann að sér,
þegar hún vissi, að mamma þín
sá til þeirra. En þau þekktu bara
Karólínu og treystu hvort öðru.
Pabbi þinn leit aldrei á aðra konu
en mömmu þína.
— Hann gifti sig nú samt aft-
ur.
— Já, stúlkunni, sem hafði
hjúkrað honum í veikindunum.
Gamla hugmyndin, sem Karó-
lína hafði gefið henni og var á
þá leið, að faðir hennar héfði ekk
ert viljað hafa af dóttur sinni
að segja vegna nýju konunnar,
hvarf nú eins og dögg fyrir sólu.
— Þetta vissi ég ekkert um,
sagði Stephanie. — Ég var að
reyna að vera vinur Karólínu og
vinna henni vel og reyna þannig
að borga fyrir allt sem hún hefur
gert fyrir mig.
— Hún hefur ekkert gert fyrir
þig! hreytti Fauré út úr sér. Ég
hefði átt að segja þér það fyrir
löngu, en ég sá bara ekki, að það
hefði neinn tilgang. Maðurinn
hennar, Raymond Courtney, var
stríðsfangi ásamt föður þínum og
þeir urðu miklir vinir. Áður en
Courtney dó, breytti hann erfða
skránni sinni þannig, að séð var
fyrir uppeldi þínu og menntun.
Karólína hefur ekki kostað upp
á þig grænum eyri.
— Hefur hún engu kostað til
mín?
—Engu, eins og ég sagði.
— Ég ætti víst að gleðjast, en
sannleikurinn er sá, að mér hef-
ur aldrei fundizt ég meira ein-
mana. Hvað á ég að gera,Claude?
Hann ýfði á henni hárið. —
Borða, sofa og svo á morgun
ferðu og hittir Powell.
Hún varð innilega glöð. —
Claude þú ert öðruvísi í kvöld
en þú hefur verið. Mér finnst
eins og ég sé að hitta þig sjálfan
í fyrsta sinn í kvöld. Hversvegna
ertu alltaf að leika þreyttan
kvennabósa? Þú málar vel og það
veiztu sjálfur. Hversvegna ger-
irðu það ekki í stað þess að vera
að drekka og leika skrípaleik
seint og snemma?
— Þú ert alltaf hreinskilin,
Stevie litla! sagði hann hlæjandi.
En aidgu hans voru alvörugefin,
er hann horfði í eldinn, og svar-
aði: — Liklega er það vegna
þess, að þannig vildi Karólína
hafa mig, til að byrja með. Flest
kvenfólk er þannig. Þú ert fyrsta
manneskjan sem hefur lesið mig
niður í kjölinn. Og svo varð þetta
að vana....
Hann stóð upp. — Vel á minnzt,
ég þakka þér fyrir að stöðva
hana Sally. Það hefði verið ó-
fyrirgefanlegt, ef..
— En hversvegna varstu þá að
því?
— Hversvegna er maður að
öðru eins og þessu? Maður verð-
ur alltaf hreykinn af að láta kon
ur dýrka sig eins og hetju. Ein-
hvern daginn fer Sally að dýrka
einhvern góðan og alvanalegan
pilt.
Hann fór að hita kaffi og taka
til brauð. Stephanie gat ekki mik
ið borðað, en þegar hann sendi
hana í rúmið, heita og afþreytta,
sofnaði hún samstundis.
Þegar hún vaknaði aftur var
veðrið gengið niður. Þetta var dá
samlegur morgunn. Gegn um op-
inn gluggann streymdi fjallaloft-
ið, hreint og hressandi. Hún
hellti vatni í skálina og þvoði
sér. Síðan fór hún í hvíta kjólinn
og gekk inn í setustofuna.
Fauré, sem hafði setið uppi alla
nóttina, kom nú með kaffibakka
en stanzaði í dyrunum. Stephanie
var að setja upp síða, svarta hár
ið, og það var glampi í augum
hennar, sem sagði honum, að ný
von hefði vaknað hjá henni.
Hún leit við og sá, að hann
var að horfa á hana, og hann
svaraði strax spurningunni, sem
hún átti ósagða. — Við förum af
stað strax þegar við erum búin
að drekka kaffið.
Stephanie fékk sér kaffi og
borðaðí eitthvað af brauði.
— Ég vildi, að ég gæti flogið,
sagði hún.
— Nú, beint niður í dalinn og
í faðminn á honum? svaraði
Fauré brosandi. — Gott og vel,
við skulum koma okkur af stað.
Hann fleygði til hennar þykkri
peysu, til þess að skýla henni
fyrir morgunkuldanum. Hún fór
í hana utan yfir þunna kjólinn
tók síðan regnkápuna sína og
gekk á eftir honum út að bílnum.
Um leið og hún steig inn í hann,
kyssti hún hann á kinnina.
— Þakka þér fyrir, Claude,
sagði hún.
Heimferðin tók ekki nema
helming móts við það, sem þau
höfðu verið að komast upp eftir,
og klukkan var ekki nema tíu,
þegar þau stönzuðu við vinnu-
stofuna. Ricardo heilsaði þeim
gegn um gluggann með íbyggnu
brosi. Fauré hló. — Láttu eins og
þú sjáir hann ekki, Stevie. Það
er ekki nema einn maður, sem
þú þarft að gera grein fyrir ferð-
um þínum og nú skaltu fara og
leita hann uppi.
Stephanie hljóp áleiðis til olífu
lundarins. Þegar hún sá tjaldstæð
ið, var eins og hún stimaði upp.
Þar sem tjaldið hafði staðið, sást
ekkert nema hælaförin í mold-
inni og snyrtilegur ruslahaugur.
Bill var farinn.
Hún fann Francine í eldhúsinu,
— Er hr. Powell farinn?
— Já, mademoiselle. Hann fór
eldsnemma í morgun. En hann
skildi eftir bréf til þín hjá Cart-
er.
Stephanie hljóp upp stigann og
r
L
ú
á
— Eg er sammála yður Markús
» . . Það hefði aldrei átt að koma
Goody-goo spjöldunum fyrir á
svona stöðum. En ég er hrædd
um að úr því við höfum eytt öll
um peningunum, getum við ekki
hætt við það.
— Eg skil það . . .
— Það er ekki langt heim til
mín . . . Hvers vegna komið þér
ekki með mér og ég skal útbúa
kvöldverð handa yður?
— Það væri prýðilegt frú
Woodall!
fann Carter í herbergi Karólínu.
Hún leit á Stephanie og gamal-
lega andlitið var áhyggjufullt og
með sektarsvip. — Ég hef ekki
bréfið þitt lengur! Hún tók það.
Hann skrifaði aðeins til að
kveðja þig. Og nú er hún þotin
af stað til að hitta hann.
Stephanie lét fallast á rúmið.
— Ég sagði henni af bréfinu,
flýtti Carter sér að segja. — Ég
vildi láta hana vita, að hann
hefði farið án þess að senda henni
neitt kveðjuorð. En hún reif það
þá af mér, opnaði það og hló.
Sagði, að þetta væri lokakveðja
til þín, og bætti því við, að hún
sjálf ætlaði að hitta hann í ein-
hverjum litlum bæ í Ítalíu. Svo
fleygði hún einhverju dóti í
tösku og fór. Gaf mér engar upp
lýsingar, hvorki heimilisfang né
annað.
Hún leit á vonbrigðasvipinn á
Stephanie, og sagði með hörku-
legri meðaumkun: — Jæja, þú
skalt nú ekki taka þér þetta svo
sérlega nærri. Þessi hr. Poweli
getur ekki verið sérlega eftir.
sóknarverður, úr því að hann lét
hana vefja sér svona um finguna
eins og þegar þau voru í London.
— Hann sagði mér að þau
hefðu aðeins einu sinn sézt í
London, sagði Stephanie vesæld-
arlega.
—Einu sinni getur verið nóg,
ef hún hefur haft alvarlega auga
stað á honuih. Ég veit ekki ann-
að en það, að klukkan var orðin
tvö þegar þau komu heim og að
það var kominn morgunverðar-
tími þegar hún hringdi á mig aft
ur. Þá hlýtur hann að hafa verið
alveg nýfarinn. Gleymdu honuni
sem allra fyrst. Hann er ekki
SHUtvarpiö
Fimmtudagur 8. júní
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:03
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. 8:35
Tónleikar — 10:10 Veðurfregnir),
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar ^
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 ,,A frívaktinni44, sjómannaþáttur
(Kristín Anna Þórarinsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til
kyvningar. — 16:05 Tónleikar —
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Lög úr óperum.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr,
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Sellósónata nr. 3 I
g-moll eftir Bach (Pablo Casals
leikur á selló og -Paul Baum-
gartner á píanó).
20:20 Erlend rödd: — Leikritaskáldið
Arthur Miller talar um Banda-
ríkjastjórn og menntamenn —
(Halldór Þorsteinsson bókavörð
ur).
20:40 Létt klassísk tónlist: Píanóleikar
inn Leonard Pennario leikur
með Hollywood Bowl hljómsveit
inni; Carmen Dragon stjórnar.
21:05 Lög og söngvar frá Norðurlönd
um: Dagskrá að tilhlutan Rithöf
undasambands íslands.
21:40 Astarsöngvar frá ýmsum lönd-
um; Arne Dörumsgaard útsetti.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: ..Þríhyrndi hattur-
inn" eftir Antonio de Alarcó, í
þýðingu Sonju Diego; I. (Ey-
vindur Erlendsson).
22:30 Sinfónískir tónleikar: Sinfónía
nr. 1 í e-moll eftir Aram
Katsjatúrían (Sinfóníuhljómsv.
útvarpsins í Moskvu leikur; —
Alevander Gauk stjórnar).
23:15 Dagskrárlok.
Föstudagur 9. júní.
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:03
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. 8:35
Tónleikar — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar ••
12:25 Fréttir og tilk.).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. —- 15:03
Tónleikar. — 16:00 Fréttlr og til
kynningar. — 16:05 Tónleikar —
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Harmonikulög.
18:50 Tilkynningar — 19:20 Veðurfp,
19:30 Fréttir.
20:00 Kórsöngur: Æskulýðskór útvarpt
ins 1 Leipzig syngur; Hans Sand
ig stjórnar.
20:15 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Oaðmundsson).
20:45 Tónleikar: „Stenka Rasin**, sin
fóniskt ljóð op. 13 eftir Glazunov
(La Suisse Romande hljómsveit
in leikur; Ernest Ansermet stj.).
21:00 Upplestur: Ljóð eftir Sigurð Sig
urðsson frá Arnarholti (Baldur
Pálmason).
21:10 íslenzkir píanóleikarar kynng
sónötur Mozarts; XII. Ketill Ing
ólfsson leikur sónötu í F-dúr
(K332).
21:30 Útvai^ssagan: „Vítahringur'* eft
ir Sigurd Hoel; IX. (Arnheiðujy
Sigurðardóttir).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Þríhyrndi hattur*
inn“ eftir Antonio de Alarcón;
II. (Eyvindur Erlendsson).
22:30 í léttum tón: íslenzk dægurlög.
| 23:00 Dagskrárlok.