Morgunblaðið - 09.06.1961, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
FSstudagur 9. júní 1961
f Mary Howard: - M ——
- Lygahúsiö -
V > 19 < (Skdldsaga) ■
þess virði að gera sér rellu út af
honum.
Stephanie sneri sér við og gekk
eins og blindandi til herbergis
síns. Nú var enginn vafi lengur
— nú vissi hún hvernig allt var
í pottinn búið.
Þráin eftir að komast burt varð
smásaman óbærileg. Hún tók
fram tösku og fór að taka saman
dótið sitt. Hún lokaði töskunni í
mesta snatri, greip litlu hand-
töskuna sína og hljóp til vinnu-
stofu Faurés.
Fauré leit snöggvast framan í
hana og dró hana síðan inn fyrir.
— Hæ, Stevie, hvað hefur kom-
ið fyrir? Settu þig niður!
— Ó, Claude! Karólína og Bill
eru strokin saman.
Hann leit á hana tortryggnum
augum.
—Hann fór af stað á hjólinu
en hún í bíl. Þau ætla að hitt-
ast einhversstaðar í Ítalíu. Hún
sagði Carter það sjálf.
Fauré flýtti sér að segja: —
Bíddu andartak, Stevie.
— Nei, þetta er ekki klókinda-
bragð í þetta sinn, Claude. Cart-
er sagði mér, að þau hefðu verið
heila nótt saman í London.
— Það er nú ekki langt síðan
viff vorum saman heila nótt..
— Ég er nú ekki eins og Karó-
lína, sagði hún.
— En ég er það. Þú veizt ósköp
vel, hvaða orð fer af mér. Þú
sást svipinn á Ricardo, þegar við
komum heim. Ef Bill hefði kom-
izt að því, hefði hann þurft að
vera í meira lagi ástfanginn til
þess að halda, að allt væri í lagi.
En Stiphanie vildi ekki hlusta
á hann. Ég þoli þetta ekki
lengur, Claude. Hún sneri
sér snöggt að honum. — Ég verð
að komast heim til Englands taf-
arlaust, en ég hef bara ekki feng-
ið neitt kaup hjá Karólínu.
Hann roðnaði. Peninga! Þú
þarft ekki annað en nefna það
við mig, þá skal ég bjarga því.
— Ég ætla að fara til hans
pabba. Ég þekki hann að vísu
ekki neitt, en mér er sama; ég
vil bara komast héðan.
— Stevie.. ég vildi.. Hann
þagnaði, og Stephanie sá í aug-
um hans, hvortveggja í senn, ást-
ina og ráðaleysið. Hún lagði hönd
ina blíðlega á arm hans. — Að
minnsta kosti hef ég haft einn
vin upp úr þessu öllu. Þú ert
fyrsti sanni vinurinn minn,
Claude.
Hann greip hönd hennar í sína.
— Ég er hræddur um, að ég sé
ekki sérlega þarfur vinur.
Kannske hefði ég átt að láta þig
vera hérna í nótt í stað þess að
fara að þeytast með þig upp í
fjöll. Jæja, hvað um það, við
skulum sjá, hvað við getum
gert. Ég skal hringja í flugstöð-
ina og pant^ far fyrir þig.
Fáum klukkustundum síðar
hann á flugvellinum og horfði á
flugvélina hverfa.
Síðdegis næsta dag, þegar
Claude var að selja einhverjum
aðkomumanni vatnslitamynd, sá
hann hvar Carter, þjónustustúlka
Karólínu kom skeiðandi upp eftir
stígnum,-Hann fór út og gekk á
móti henni.
— Æ, herra Fauré! tafsaði
Carter. — Ekki veit ég hvað er
í bígerð hjá húsmóðurinni. Ég
var rétt núna að finna þetta bréf
í handtöskunni hennar. Það 'er
frá hr. Powell til ugnfrú Stevie,
en það er alls ekki sama efnis og
húsmóðirin sagði okkur, og ég er
alveg í vandræðum, hvað ég á að
gera við það.
Fauré tók krukklað bréfið og
las það: „Elskan mín, ég var bú-
inn að vara þig við því, að ég
þyrfti kannske að þjóta burt fyr-
irvaralaust, og í kvöld er það al-
vara. Ég gat hvergi fundið þig til
að kveðja þig, en ég vil, að þú
vitir,. að ég elska þig meir en
nokkuð annað í heiminum. Bíddu
eftir mér, elskan mín. Ef ég kem
aftur, lofa ég þér því, að ekkert
skal framar skilja okkur. Ég
verð að segja ef.... það er nú
gallinn á þessu öllu, en bíddu
og treystu mér, Stevie. Bill.“
Fauré leit upp og loðnu augna
brýnar lyftust í háðslegu andlit-
inu. — Carter, við þekkjum bæði
frú Courtney mætavel. Hún gat
ekki ánetjað unga manninn, og
með því að ljúga um þetta bréf
og þjóta síðan burt, eins og hún
gerði, vildi hún tryggja sér, að
Stevie fengi hann ekki heldur.
En hafið engar áhyggjur.. hún
verður komin aftur eftir fáa
daga.
Það birti yfir andliti Carters.
— Það gleður mig að heyra
þetta, herra. Nú getur hr. Jer-
ome komið á hverri stundu og
reikningunum rignir yfir mann
eins og skæðadrífu, því að ekk-
ert hefur verið borgað síðan hún
kom hingað.
— O, verið þér bara rólegar,
svaraði Claude. — Hún fer ekki
að hlaupa burt frá hr. Jerome.
Stóri, blái bíllinn, sem Karó-
lína hafði frá Jerome, sást nú
renna fyrir hornið, frá aðalvegin
um.
— Jæja, þrautum yðar er lokið
Carter, sagði Fauré rólega. —
Þarna kemur hún.
Karólína var þreytuleg og í
illu skapi. — Er Stephanie farin?
spurði hún. Fauré flýtti sér að
stinga bréfinu á sig.
— Já, það er hún sannarlega.
Þetta bragð þitt heppnaðist til
fullnustu. Vildirðu kannske ekki
ú'yggja þér, að hún kæmi aldrei
aftur, eða hvað.
Karólína lét sem hún heyrði
þetta ekki, en sagði stuttarlega
við Carter: — Komdu upp í! Síð-
an óku þær áleiðis til hússins.
Fauré fór inn í vinnustofu sína,
stakk bréfi Bills í umslag ásamt
stuttri orðsendingu frá sjálfum
sér, og sendi það með hraði til
Stephanie í London.
Bíll kom til Avignon síðla
fimmtudags. Hann var kúgupp-
gefinn, þar eð hann hafði ekið
frá því um sólarupprás, og aðeins
stanzað lítið eitt um hádegið.
Hann ók inn í borgina gegn um
eitt hina foru borgarhliða og stað
æmdist við gistihús við torgið.
Þar fékk hann sér herbergi fyrir
nóttina og sofnaði brátt værum
svefni, dauðþreyttur og uppgef-
inn.
Klukkan var orðin meira en
sjö þegar hann hreyfði sig. Hann
skvetti á sig köldu vatni til þess
að vakna almennilega, og gekk
síðan út. Hann gekk fram hjá
stóru og þunglamalegu páfahöll-
inni, og komst alla leið niður að
ánni og var þá farinn nokkuð að
jafna sig.
Hann hafði lokið ætlunarverki
sínu og nú gat hann farið og hitt
Stephanie eins og frjáls maður. Á
leiðinni til Berlín hafði hann ekki
viljað leyfa sjálfum sér að hugsa
um hana, en nú hugsaði hann
ekki um annað. Hafði hún fengið
bréfið hans?
Hann fann allt i einu til sultar
og gekk aftur heim í gistihúsið.
Þegar hann var seztur í matsal-
inn, kom hann auga á stúlku hinu
megin í salnum, sem gaf þess ein-
hver merki, að hún þekkti hann.
Þetta var lagleg, þrýstin stúlka,
sem var þarna sýnilega í fylgd
með foreldrum sínum. Bill brosti
á móti, en stóð síðan snöggt upp
er hann áttaði sig á því, að þarna
var komin Sally Rowland. Hann
gekk til henar og hún kynnti
hann foreldrum síum.
— Við erum á heimleið, sagði
frú Rowland. — Eruð þér líka á
leið til Englands?
— Nei, ég er á leið til Roqe d‘
Or.
Nú tók Sally fram í með mikl-
um ákafa: — Hittuð þér Stevie
áður en þér lögðuð af stað það-
an?
— Nei, mér tókst ekki að finna
hana.
— Ó, sagði Sally og hélt síðan
áfram: — Mér tókst heldur ekki
að flnna hana. Viljið þér skila
kveðju frá mér þegar þið hitt-
izt?
—Sjálfsagt, sagði Bill kurt-
eislega. — Viljið þér ekki koma
og drekka kaffi með mér úti í bæ
eftir matinn?
Sally slóst í för með Bill, þeg-
ar máltíðinni var lokið, og þau
gengu saman yfir torgið og inn
í kaffihús. Hann fann á sér að
hún bjó yfir eihverju, sem hann
gat annars ekki skilið, þar eð
hann þekkti hana svo sáralítið.
Hann pantaði kaffið og beið síð-
— En hvað við erum heppin, vasinn hefur ekki brotnað.
r — Jæja, þá erum við komin ...
Eg er fegin því að þér komuð í
kvöldverð . . . ég er ágæt mat-
reiðslukona!
— Því trúi ég frú Woodall!
— Velkomin heim mamma!
— Jim! Dick! . . . Eg hélt þið
væruð í skólanum!
— Við fengum frí til að koma
heim og bjóða þig velkomna frá
Evrópu!
— Það var dásamlegt!
an átekta.
— Mig langaði svo til að tala
við þig, Bill, sagði Sally og bar
ótt á. — Áður en ég lagði af stað,
fór ég yfir til Stevie til þess að
kveðja hana, en þá var hún far-
in.
Bill fölnaði upp. — Farin?
Hvert gæti hún hafa farið?
— Það vissi enginn í húsinu.
Ég gat ekki hitt frú Courtney og
hr. Fauré var þar ekki. Hún þagn
aði en bætti svo við: — Stevie
stóð í þeirri trú, að þú værir ást
fanginn af Karólínu.
— Hefur hún sagt þér þaff?
spurði hann og greip andann á
lofti.
— Hún sá ykkur saman.. i
garðinum. En það var ekki það
eitt heldur veit ég, að Karólína
hefur frá öndverðu .verið að
reyn að telja henni trú um það.
Hún leit á hann, kvíðin og of-
urlítið hrædd við reiðisvipinn,
sem kom á þreytulegt andlit
hans. Bill var að rifja upp fyrir
sér atvikið í garðinum. Svo það
var þess vegna, sem Stevie var að
fela sig fyrir honum!
—Haltu áfram, sagði hann
hörkulega.
—Stevie sagði mér.. þú skil.
ur.. Hún kafroðnaði. — Ég var
í þann veginn að hlaupast á brott
með Fauré upp í kofann hans
uppi í fjalli. Stevie kom í vinnu-
stofu hans, til mín, og fékk mig
ofan af því. í staðinn fór hún
sjálf að hitta hann, til þess að
segja honum, að ég kæm; ekki.
Ég held, að hann hafi farið
með hana upp í kofann. Hún
var alveg frá sér yfir ykkur
Karólínu. Ég held hún hafi bein-
línis ekki getað fengið sig til að
fara aftur heim í húsið.
— Veslings Stevie.. Bill stóð
upp. — Ég verð að finna hana.
Heldurðu, að Karólína viti, hvar
hún er niðurkomin?
— Það kynni að vera, og að
minnsta kosti hlýtur Claude
ailltvarpiö
Föstudagur 9. júní.
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. 8:35
Tónleikar — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar
12:25 Fréttir og tilk.).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku. s(
13:25 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til
kynningar. — 16:05 Tónleikar —*
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Harmonikulög.
18:50 Tilkynningar — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Kórsöngur: Æskulýðskór útvarpa
ins í Leipzig syngur; Hans Sancl
ig stjórnar.
20:15 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20:45 Tónleikar: „Stenka RasinM, sin
fóniskt ljóð op. 13 eftir Glazunov
(La Suisse Romande hljómsveit
in leikur; Ernest Ansermet stj.).
21:00 Upplestur: Ljóð eftir Sigurð Sig
urðsson frá Arnarholti (Baldur
Pálmason).
21:10 islenzkir píanóleikarar kynna
sónötur Mozarts; XII. Ketill Ing
ólfsson leikur sónötu í F-dúr
(K332).
21:30 Utvarpssagan: „Vítahringur" eft
ir Sigurd Hoel; IX. (Arnheiður
Sigurðardóttir).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Þríhyrndi hattur*
inn“ eftir Antonio de Alarcón;
II. (Eyvindur Erlendsson).
22:30 I léttum tón: íslenzk dægurlög.
23:00 Dagskrárlok.
Laiugardagur 10. júní.
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. 8:35
Tónleikar — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar —^
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin. — (Fréttir kL
15:00 og 16:00).
16:30 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ungl
inga. (Jón Pálsson).
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr,
19:30 Fréttir.
20:00 Leikrit Þjóðleikhússins: „EngiU
horfðu hehim“ eftir Thoma*
Wolfe og Ketty Frings, í þýðingu
'J^nasar Kristjánssonar. — Leilc
stjóri: Baldvin Halldórsson.
Leikendur: Róbert Arnfinnsson,
Guðbjörg Þorbjarnardóttir, Jón
Sigurbjörnsson, Gunnar Eyjólf*
son, Klemens Jónsson, Herdí*
Þorvaldsdóttir, Bessi Bjarnason,
Ævar R. Kvaran, Katla Ölafsdótt
ir, Jóhanna Norðfjörð, Arndís
Björnsdóttir, Rúrik Haraldsson,
Kristbjörg Kjeld, Anna Guð«
mundsdóttir, Haraldur Björns*
son, Bryndís Pétursdóttir, Jón
Aðils, Lárus Pálsson og Inga
Þórðardóttir.
■ 22:00 Fréttir og veðurfregnir.
■ 22:10 Danslög. — 24:00 Dagskrárlok.