Morgunblaðið - 23.06.1961, Blaðsíða 3

OR GVTSBLAÐlb
3
Föstudagur 23. júní 1961
peningagjöf úr sjóði Páls
Sveinssonar fyrir frábæra
prúðmennsku og stundvísi í
skólanum og lét móðir þeirra
í ljósi að sér þætti langmest
varið í að þær skyldu fá þau
verðlaun.
★
Fyrst við erum farin að
rabba um skóla og skóla-
göngu spyrjum við um hin
börnin og skólagöngu þeirra.
Hermann, sem er 17 ára lauk
samvinnuskólaprófi í vor.
Guðni og Högni, sem eru 15
og 16 ára, luku báðir lands-
prófi í vor og Sigurður Örn
13 ára annarsbekkjar prófi í
ynglingaskóla sveitarinnar.
Helga 12 ára, Erlingur 11 ára
og Vigdís 9 ára voru öll í
barnaskóla í vetur.
Sem fyrr segir stóðu öll
þessi börn sig með ágætum
hvert í sínu námi.
Við ljúkum þessari heim-
sókn með því að smella mynd
af fjölskyldunni og setjumst
síðan að veizluborði og skortir
þár ekki kræsingar þótt tugir
manns hafi verið gestir á
Hjalla þennan dag. — vig,

Þ A R kom að því að við
gátum notað máltækið „Nú
er glatt á Hjalla“, þar sem
það átti bæði við staðar-
nafn og það andrúmsloft
er ríkti á hinu snotra
heimili að Hjalla í Kjós.
Við höfðum haft af því
spurnir að tvær heima-
sæturnar þar hefðu tekið
stúdentspróf frá Mennta-
skólanum í Reykjavík á
þessu vori og öll hefðu hin
9 hörn Hjallahjónanna
verið í skóla í vetur og
staðið sig með prýði.
Við brugðum okkur því upp
eftir s.l. sunnudag og heilsuð-
um upp á þessa hamingju-
sömu fjölskyldu. Rétt áður
Séð heim að Hjalla.
Glatt á Hjalla
höfðu 30 stúdínur verið í heim
sókn hjá Hjallasystrum og
hafði þá verið sungið dátt og
sannarlega glatt á Hjalla.
Við setjumst inn í stgfu og
spjöllum við hjónin Hans
Guðnason Og Unni Hermanns
dóttur, sem eiga þarna fallegt
nýbýli Og 9 mannvænleg börn.
Hjalli er aðeins 8 ára gamalt
býli byggt úr landi Eyja í
Kjós. Það er á hlýlegum stað,
girt fjöllum á þrjá vegu. Búið
er að rækta 30 dagsláttur, sem.
komið er í tún og 25 dagslátt-
ur til viðbótar hafa verið ræst
ar fram. Þau Hjallahjón eiga
20 nautgripi í fjósi og 90 vetr-
arfóðraðar kindur. Þannig er
bústofninn orðinn allsæmi-
legur, þótt býlið sé ekki gam-
alt.
Hans á Hjalla er orðlagður
dugnaðarmaður, vinnur nú
mikið utan heimilis einkum
haust og vor sem vélamaður
á skurðgröfum og jarðýtum.
Enda mun þetta barnmarga
heimili hafa þurft nokkuð til
sín, ekki sízt þegar verið er
að koma öllum unglingunum
til mennta.
Þær stúdínurnar Guðrún
og Ragnheiður koma nú inn
í stofuna og við heilsum þeim.
— Og ætlið þið nú að fara
að vinna við búskapinn?
—Ætli það, segja þær báð-
ar í einu.
Við skjótum því að, að það
sé fjarri því að vera þýðingar
laust fyrir sveitirnar að eiga
vel menntaðar húsfreyjur
t. d. til forystu í félagsstörf-
um þeirra. Er fúslega fallizt á
það.
— Eruð þið lofaðar?
— Nei langt frá því að vera
lófaðar, segja systurnar í kór
og hlæja dátt.
— Og hvað ætlið þið svo að
fara að gera?
— Við förum aó' vinna á
skrifstofum.
Því er skötið að okkur að
Ragnheiður sé þegar ráðin hjá
bændasamtökunum.
— Ætlið þið svo að láta inn
rita ykkur í Háskólann?
— Já.
— Og setjist svo kannske í
B.A.-deild, eða biðsal hjóna-
bandsins eins Og hún er stund
um kölluð í gamni þegar stúlk
ur eiga í hlut.
Síðan fræðumst við um ald-
ur stúlknanna, sem tilkynna
það hátíðlega að þegar þær
. séu orðnar 25 ára, steinhætti
þær að segja til aldurs síns.
Guðrún er tvítug en Ragn-
heiður 18 ára, en þeim hefir
fundizt viðeigandi að fylgjast
að gegnum skólann. Þær hafa
báðar staðið sig með ágætum
í skólanum. Ragnheiður var
sú þriðja hæsta í máladeild og
hlaut verðlaun bæði í frönsku
og þýzku. Bfiðar hlutu þær
skrautritað heiðursskjal og
Hin hamlngjusama fjöiskylda á Hjalla í Kjós. /
STAKSTEINAR
„Eðvarð 1%“
í miðju verkfalli er verka-
mönnum auðvitað ekki hlátur
efst í huga, en samt sem áður
gera þeir nú að gamni sínu ann-
að veifið. Þannig hringdi verka-
maður í Morgunblaðið í gær-
morgun og sagði því þá sögu, að
hann hefði litið til kunningja
sinna, sem voru á verkfallsvakt
og þar að ræða um Hlífarsamn-
ingana. Einn verkfallsmanna
hefði lagt mikla áherzlu á ágæti
Eðvarðs, formanns Dagsbrúnar,
sumir hefðu tekið undir en flestir
þó verið á því, að ekki væri hægt
að halda úti verkfalli í Dagsbrún
einni vegna eina prósentsins. Sá
sem mest hældi Eðvarð æstist
upp og hugðist halda tölu. Hóf
hann mál sitt á þessum orðum:
„Eðvarð 1% . . .“
Þá gátu menn ekki stillt sig
og skellihlógu.
Sjáirsogð lausn
Lausnin í Hafnarfirði á sjálf-
heldunni sem deilan um 1% var
komið í, var eðlileg og sjálfsögð.
Verkamenn hafa haldið því fram
að tilgangurinn með styrktar-
sjóðnum væri eingöngu sá að
hjálpa þeim, sem við erfiðar að-
stæður byggju vegna sjúkleika
eða af öðrum ástæðum. Vinnu-
veitendur óttuðust aftur á móti,
að sjóðurinn kynni að verða not-
aður í pólitískum tilgangi og
kröfðust tryggingar fyrir því, að
það yrði ekki gert. Hin sjálf-
sagða málamiðlun var því, að
hvor aðili um sig fengi jafnmarga
menn í sjóðsstjórn og síðan yrði
hlutlaus oddamaður. Þannig gæti
sjóðurinn auðvitað sirnt því
markmiði, sem honum er ætlað,
i en jafnframt var girt fyrir mis-
notkun hans. Ef Dagsbrún heldur
( vinnudeilu áfram til að knma í
veg fyrir slíka lausn í Reykjavík,
þá viðurkennir hún um leið að
tilgangurinn með sjóðnum sé
ekki sá, sem hún hefur haldið
fram, heldur að nota hann póli-
tískt. Það hefur raunar óvart ver-
ið játað í Þjóðviljanum og siðast
í fyrradag segir ritari Dagsbrún-
ar, er hann ræðir um 1%:
„En þau fræði hefur reynslan
kennt að aöeiys með því að efla
okkur félagslega er okkur stætt
gegn þeipi, sem með auðnum
ríkja. Barátta okkar nú fyrir því
að koma á fót öflugum styrktar-
sjóði er því vissulega tvíþætt".
Þjóðviljinn
tekur upp í sig
Aldrei hefur mikið þótt fara
fyrir virðingu kommúnista fyrir
landslögum. Þjóðviljinn í gær
ræðir dóm borgarfógeta í lög-
bannsmáli Kassagerðarinnar og
Dagsbrúnar af miklu offorsi og
fer svofelldum orðum um lands-
lög í því sambandi:
„Landslög eru einfaldlega vilji
ráðandi stéttar í þjóðfélaginu á
hverjum tíma, sett til þess að
vernda hagsmuni hennar“.
í framhaldi af þessu segir blað-
ið um dóm borgarfógeta, að með
honum sé „ríkisvaldinu“ beitt í
þjónustu atyinnurekenda gegn
verkamönnum“ og að „ríkisvald-
ið grípi til örþrifaráða“ til þókn-
unar „ofstækisklíku Vinnuveit-
endasambandsins“.
Menn geta að sjálfsögðu vart
vænzt þess, að kommúnistar sýni
landslögum mikla virðingu, þar
sem þeir hafa þetta álit á þeim,
en þá vaknar sú spurning, hvort
þeir muni telja sér sérstaklega
skylt að fara eftir þeim til þess
að ná völdum í þjóðfélaginu, ef
svo byði við að horfa.