Morgunblaðið - 02.07.1961, Blaðsíða 3

Sunnudagur 2. júlí 1961
MORGUNBLAÐIÐ
3

- <*. -s
Almætti og algæzka
ÞRÁSINNIS verð ég vatr við það,
að kenmnguma um almætti og al-
veldi Guðs eins og tiðast er túlk-
að, á fólk erfiðast með að sam-
ríma trúnni á algæzku Guðs. Get
ur Guð verið hvort tveggja í
senn algóður og almáttugur í
þeim skilningi, að hamn valdi
öllu, allt, sem fram kemur við
oss, sé að vilja hanis?
f 12. kap. 2. Korintubréfs segir
Páll postuli frá vitrunum sinum
og opinberunum. Hann segir frá
dýrlegri reymslu, sem homurn
tolotniaðist utan líkamans, þegatr
‘hanin fékk að lifa forsmekk hins
himneska lífs í æðri veröld. í því
sambandi minnist hatnn á erfið-
an sjúkdóm, sem hann ber og
hann telur Guð hafa lagt á sig,
svo að bann hrokist ekki upp af
þeim miklu vitrunum, sem hann
hlaut.
Var þjáning postulans Guðs
vilji þannig, að Guð hafi hana
á ‘hann lagt og ekki viljað lééta
henni af honum?
Vér síkulum ekki binda oss við
einn mann og böl hans en spyrja
almennt: Vill Guð ofurmagn
bölis og þjáninga í heiminum?
Er almætti hans slíkt, að hann
geti skilyrðislaust allt? Við
þessa spurningu glíma mairgir
og hún vamar mörgum þess að
geta trúað.
Gætum nú í alvöru að: Hafi
Guð viljað böl og þjáningu
þeirra vasalinga, sem á vegi
Jesú urðu og hann læknaði, var
Jesú þá að vinna gegn vilja
Guðs? Eru þá læknar, líknarfólk
og aðrir merkisberar mannúðar
að vinna gegn vilja Guðs?
En vilji Guð hinsvegar ekki
það voðalega böl, sem margir
bera, hvar er þá almætt’ hans?
Sumir spyrja þannig fagnandi
og þykjast sjá hilla undir feg-
urri og vitrænni guðshugmynd.
Aðrir spyrjia óttaslegnir, óttast
um gamlan trúarlærdóm og
spyrja, hvort hér sé ekki verið
að kippa fótum undan guðs-
trúnni sjálfri.
Spurnin um bölið verður ekki
leyst, nema í sambandi við spum
inguna um vilja mannsins: Er
hann frjáls?
Öðrum þræði hefir Guð gefið
oss frjálsian vilja, en það frelsi
takmarkast hinsvegar af hug-
myndum, skoðunum, viðhorfum
og tilhneigingum, sem vér höfum
tekið í arf frá feðrum og mæðr-
um langt aftur í aldir. Viljinn
er frjáls og þó öðrum þræði bund
inn af umhverfi voru, uppeldi og
erfðum.
Mannlega talað var í upphafi
um tvo möguleika að velja. Ann-
an þann, að Guð skapaði ful'l-
komið mannkyn, flekklaiust, full-
komið, sem aldrei gæti villzt,
aldrei syndgað og þessvegna haf-
ið yfir þjáningar og böl. Hinn
möguleikann þann, að skapa
mann, sem væri ófullkominn,
yrði sjálfur að afla sér þroska, en
til þess vaxð að sjálfsöigðu að
setja hann í reynsluheim fullan
af áhættum og erfiði, og gefa
honum J>ar frjálsan vilja til að
velja og hafna. Af viljafrelsinu
hlaut að leiða það, að maðurinin
gæti syndgað og vilizt, — en
þjáningin hliaut að verða afleið-
ing þess.
í slíkum heirni lifum vér, og
myndum vér í alvöru kjósa hinn
heimimn fremur, endalaiust, á-
reynslulaust sakleysisástand, eng
in átök, enga á'hættu engin mis-
tök til að læra af engar hættur
til að sigra?
Séra Jón Auðuns dómprófastur:
Krummi
og hreiðrið hans
I ÞESSAft myndir tók ljósmynd
I ari Morgunblaðsins Ólafur K.
Magnússon er fréttamenn
blaðsins fóru fyrir skemmstu
í leiðangur upp í Straumfjörð
á Mýrum og skoðuðu slysstað-
inn þar sem Pourquoi Pas?
fórst.
Myndirnar eru teknar í suð-
austanverðu Höllubjargi, sem
kennt er við Straumfjarðar-
Höllu. Sýna þær tvo stálpaða
hrafnsunga í hreiðri sínu. Þeir
eru enn ófleygir og móðir
þeirra elur önn fyrir þeim.
Ekki líður þó á löngu áður en
krummarnir komast á legg og
halda út í heiminn.
Jón Isleifsson formaður
Kirkjukórasambandsins
AÐALFUNDUR Kirkjukórasam-
bands íslands var haldinn 24.
júní s.l. í fyrstu kennslustofu Há
skólans. Fulltrúar frá 13 kirkju-
kórasamböndum sóttu fundinn.
Fundarstjóri var kjörinn séra
Magnús Guðmundsson í Ólafsvík
Og fundarskrifarar þeir séra Þor
Steinn B. Gíslason í Steinnesi og
Jón Þ. Björnsson organleikari,
Patreksfirði.
I fundarbyrjun minntist vara
formaður Sambandsins, dr. Páll
ísólfsson, fyrrverandi söngmála-
stjóra Þjóðkirkjnnnar, Sigurðar
Birkis, sem lézt 31. des. s.l. Risu
fundarmenn úr sætum í virðing
arskyni við hinn vinsæla braut
ryðjanda.
Þá bauð dr. Páll ísólfsson ný
skipaðan söngmálastjóra, dr.
Róbert A. Ottósson velkominn til
starfs.
Einnig var minnzt dr. theol.
Friðriks Friðrikssonar, en hann
hafði mikinn áhuga á söngmál-
um, samdi allmörg lög og fjölda
sálma.
Ritari sambandsins, Jón ísleifs
son organleikari, sem gegnt hef
ur störfum formanns undanfarið,
flutti skýrslu sambandsins fyrir
s.l. starfsár.
Hann gat þess, að 27 kirkjukór
ar hefðu fengið kennslu í 35 vik
ur, þrjú kirkjukórasambönd
hefðu staðið fyrir sjálfstæðum
söngmótum og 27 kirkjukórar
víðsvegar um landið hafi sungið
70 sinnum opinberlega utan þess
að syngja við sinar hefðbundnu
kirkjulegu athafnir.
Einmg flutti ritan yfirlit um

:
starfsemi sambandsins þau 10 ár,
sem það hefur starfað.
Miklar umræður urðu á fund-
inum um söngmál Þjóðkirkjunn
ar.
Stjórn Kirkjukórasambands ís
lands skipa nú:
Jón ísleifsson, organleikari,
form.; Páll Jónsson, kennari, rit
ari; séra Jón Þorvarðarson, gjald
keri; Jónas Tómasson, tónskáld,
ísafirði; Eyþór Stefánsson, tón-
skáld; Sauðárkróki; Bergþór
Þorsteinsson, organleikari, Reyð
arfirði og Hanna Karlsdóttir, frú
Holti.
Hin leiðin leið erfiðleiknna,
baráttunnax, þjáninganna, vair
valin fyrir oat, og hvex er ár-
angurinn? Menningm á jörðu esr
ung. Hún er ekki meira en 6—8
þúsund ára gömul, og hvað hefir
ekki unnizt þann stutta tíma I
baráittunni við erfiðleikana?
Baráttan eir mi'kil framimdan.
Þótt mannkynið með öll sín af-
rek að baki sé syndugt,
fálmandi og fávíst, þá forð-
umst umfram allt, að á-
saka aðra *fyrir mistök vor,
slóttugan Satan, fallinn Adam,
gerspildtan mann, — og þó ætit-
um vér allra sízt að ásaika Guð,
sem í vísdómsfullum tilgangi gaf
manninum frjálsan vilja. Hamn.
slkóp oss sem ábyrga menn en
ekíki ábyrgðarlaus böm. Og til
þess að gefa oss tækifæri til að
vaxa í áttina að markmiðum,
sem enginn mannileguir hugiur
þekkir enn, setti hann manninn
í heim, sem er fullur af á'hætt-
um, fuliur af erfiði, fullux af
möguleikum bæði til ilis og góðs.
Vér getum e!kki ákallað Guð,
að han afstýri aifleiðingum mis-
tatea vorra eða verndi oss fyrir
þeim, nema með því að biðja
hann þess um leið, að hann geri
oss að ábyrgðairlausum bömum
eða brúðum í giagnsiauisum leik.
Markmið Guðs var frá upphafi
hið bezta, hið vísdómsfyllsta.
Þessvegna hvikar hann ekki frá
því, brýtur ekki lögmál sín. Á
þeim grundvelli verðum vér að
skilja almætti hans! Á þeim
grundvelli verðum vér, að skoða
erfiðleifca og böl.
Hugsaðu ekki, að allt, sem
fram við þig kemur, leggi Guð
á þig. Hugsaðu ekki almætti
hans þannig. En hann leyfir
þetta allt, að öðrum kosti hefði
lífið ekki það stórkostlega upp-
eldisgildi, sem það hefir. Bölið
er að miteiu leyti erfðaböl, að
miklu leyti samfélagsböl þess
vegna er ábyrgðin mikii.