Morgunblaðið - 05.07.1961, Blaðsíða 3

Miðvik'udagur 5. júlí 1961
MORGUTSBLAÐIÐ
3

U M fyrri helgi héldu
Rotaryklúbbar á íslandi
umdæmisþing á Siglufirði,
og lauk því með för á
Drang til Grímseyjar. Ná-
lcga 70 manns tóku þátt í
þessari för, og nálega 70
voru sjóveikir báðar leið-
ir, en töldu þó flestir að
Grímseyjarför lokinni, að
ferðin hefði verið ógleym-
anleg.
Fréttamanni blaðsins gafst
kostur á að fara með Rotary-
mönnum til Grímseyjar. Lagt
var af stað frá Siglufirði kl.
tvö síðdegis á sunnudag í
glampandi sól og . blíðskapar-
veðri. 'Fararkosturinn var
hinn nýi áætlunarbátur
Drangur, sem tók við af fyrir-
rennara sínum í hitteðfyrra.
Þau urðu hinsvegar örlög
gamla Drangs að honum var
sökkt við Höephnersbryggju á
Akureyri, og er þar notaður
í bryggju stað.
Reynt að kveða burt
sjóveikina
Ekki hafði lengi verið siglt,
er bera tók á því að skipið
ylti óþægilega, og gerðust þá
Kórinn, sem reyndi að syngja af sér sjóveikina. Á myndinni má m.a. sjá Unndór Jónsson
(lengst tii vinstri), Iæknana Ólaf Þ. Þorsteinsson (með sólgleraugu) og Guðmund Karl
Pétursson (með hatt). Lengst til hægri er Eðvarð Sigurgeirsson, ljósmyndari. Næstur hon-
um stendur séra Pétur Sigurgeirsson, sóknarprestur Grímseyinga (með svartan hatt), og
Bjarni Jónsson, úrsmiður (með myndavél). — Svo fór þó að lokum að sjóveiki herjaði á
kórinn, og tvístraðist þá hópurinn.
Grímseyjaríör
Þetta hús, sem stendur skammt fyrir ofan höfnina í
Grímsey, mun vera eitt elzta húsið á eynni, frá dögum
einokunarverzlunarinnar.
ýmsir fölir í andliti. Sumir
tóku það ráð, að safnast sam-
an úti á þilfari, og myndaðist
þar brátt álitlegur kór, sem
greinilega reyndi að syngja af
sér sjóveikina undir forystu
þeirra séra Péturs Sigurgeirs-
sonar, sem er sóknarprestur
af og til á Esier, sem sigldi
á Eyjafirðinum áður en gamli
Drangur kom til sögunnar, og
loks á Drang.
— Nokkuð um svaðilfarir?
— Nei, ekki get ég sagt það,
hér hefur alltaf verið rólegt.
Það lá að vísu við einu sinni
að kona ætti barn • um borð,
en það varð ekki af því.
Lögfræðingur og lyfsali
við stýrið
Á þessari þriggja tíma sigl-
ingu til Grímseyjar gripu
tveir fyrrverandi sjósóknarar,
Árni Þorbjörnsson lögfræðing
ur á Sauðárkróki og Snæbjörn
Kaldalóns, lyfsali á Siglufirði,
í stýrið. Árni var átta ár á
síld, og eitt og hálft ár á
trolli, á Snorra goða og gamla
Geir. Snæbjörn var á togar-
anum Agli Skallagrímssyni í
Grímseyinga búsettur á Akur-
eyri, og Guðmundar Karls
Péturssonar yfirlæknis.
En svo fór að lokum, að
raddirnar tíndust ein af ann-
arri út að borðstokknum, og
færðu Ægi miklar fornir.
Kom þar brátt að enginn mað
ur var uppi standandi, og voru
sumir svo veikir, að þeir lágu
fyrir á bátadekkinu og máttu
sig ekki hræra, enda valt skip
ið mikið, eftir að komið var
út fyrir mynni Siglufjarðar.
Verst var þó ástandið í far-
þegasal, og m. a. var þjónninn
svo óheppinn að fá á sig væna
gusu á bakhlutann!
Sigurbjörn Sæmundsson
— elzti Grímseyingurinn
Lá við fæðingu
í brúnni hittum við skip-
stjórann, Guðbjart Snæbjörns
son, sem stígur ölduna við
stýrið, og lætur sér fátt um
finnast, þó skipið velti.
— Þetta er greinilega ekki
fyrsta ferðin á þessari leið
Guðbjartur.
— Nei, ekki aldeilis. Ég hefi
siglt hér um slóðir í 22 ár,
fyrst mótoristi á Mjölni, og
síðan stýrimaður, og skipstjóri
Guðbjartur Snæbjörnsson skipstjóri — Allt rólegt í 22 ar.
Ymsir voru svo illa haldn-
ir af sjóveikinni, að þeir
lágu úti á bátadekki og
máttu sig ekki hræra.
fjögur ár, Og var á skipinu
1930, er það setti síldarmet,
sem ekki hefur verið slegið til
þessa. Þá fékk Egill Skalla-
grímsson 34 þúsund mál á sjö
vikum.
— I þá daga voru engin
löndunartæki til, segir Snæ-
Framh. á bls. 18.

STAKSTEIiVAR
Öllu snúið öfugt
í því er fólgin fáheyrð blekk-
ing, þegar niðurrifsbandalagið,
Framsóknarmenn og kommúnist
ar, halda því nú fram, að ríkis-
stjórnin beri fyrst og fremst á-
byrgð á því að verðlag hlýtur nú
að hækka vegna kauphækkana
þeirra, sem orðið hafa. Það er
einmitt rikisstjórnin, flokkur
hennar og málgögn, sem varað
hafa eindregið við því að nýtt
kapphlaup væri hafið milli kanp
gjalds og verðlags. Af því hlyti að
leiða aukna verðbólgu. Launþeg-
um myndi því ekki verða sú
kjarabót að kauphækkuninni,
sem þeir vildu fá.
Þetta er sannleikurinn í mál-
inu. Framsóknarmenn og komm-
únistar hafa barizt eins og ljón
fyrir því að hleypa verðbólgu-
hjólinu af stað að nýjiu. Ef ekki
verður að gert með nýjum varn
arráðstöfunum, hlýtur það sem
nú hefur gerzt að leiða til stór-
aukins hallareksturs flestra
greina athafnalífsins. Það kemur
í hlut ríkisstjórnarinnar að koma
í veg fyrir að slík ógæfa dynji
yfir þjóðina. En almenningur
hlýtur að gera sér það Ijóst, að
það er hið ábyrgðarlausa atferli
stjóranrandstöðunnar sem hefur
leitt yfir hana þá hættu á nýju
verðbólguflóði, sem hér hefur ver
ið lýst.
Hanzkinn tekinn upp
fyrir sjávarútveginn
Halldór Jónsson, ritstjóri Sjó-
mannablaðsins Víkings, ritar í
síðasta tölublað blað síns forystu
grein, þar sem hann tekur upp
hanzkann fyrir sjávarútveginn,
sem hann telur hafa orðið fyrir
ómaklegum árásum. Telur hann
að of mikið sé gert af því að
benda á það, sem miður fari hjá
útveginum en síður vakin at-
hygli á hinu að við eigum afkasta
mestu og ötulustu fiskimanna-
stétt á heimsmælikvarða. Lýkur
hann grein sinni með þessum
orðum:
„Heiðarleg og rökstudd gagn-
rýni á því sem miður fer er lífs-
nauðsyn hverju þjóðfélagi. En
það er andlegur geldneytisháttur
að fjasa sífellt um misferli ann-
arra en finna hvorki sjálfur, né
vilja styðja aðra við raunhæfa
lausn til þess að leysa vandann“.
Sjálfum sér samkvæmir!
í fyrrahaust héldu kommúnist
ar og Framsóknarmenn því fram,
að sjávarútvegurinn, vélbáfaút-
gerð, togarar og hraðfrystihús
væru á heljarþröm. Þeir hvöttu
þessa aðila af alefli ti! þess að
krefjast stuðnings af hálfu ríkis
valdsins og útmáluðu erfiðleika
þeirra á alla lund.
Nú koma þessir sömu Fram-
sóknarmenn og kommúnistar og
segja að útflutningsframleiðslan
geti hæglega borgað 18% kaup-
hækkun á einu ári. Þjóðviljinn
grípur jafnvel til gamalla fullyrð
inga um „ofsagróða“ einstakra
freimleiðenda.
Svona er samræmið í orðum og
athöfnum þessara manna.
Tíminn hefur líka birt um það
fjölda greina, hversu hörmulegur
hagiur SÍS og kaupfélaganna sé
vegna efnahagsráðstana við-
reisnarstjórnarinnar. Þrátt fyrir
þessar fullyrðingar eru það SÍS-
herrarnir sem taka sig út úr sam
tökum vinnuveitenda og semja
um stórfelldar kaupphækkanir.
Þá var afkoma SÍS ekki slæm!!!
Annars eru Framsóknarmenn
mjög framlágir um þessar mund
ir. Þeir höfðu gert sér von um
að kauphækkanirnar myndu
knýja rikisstjórnina til að segja
af sér. En slíkt kemur auðvitað
ekki til mála. Þvert á móti er nú
meiri nauðsyn á því en nokkru
sinni fyrr að hún haldi viðreisn
arstarfi sínu áfram.