Morgunblaðið - 06.07.1961, Blaðsíða 10

10
MORGTJNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 6. júli 1961
Utg.: H.f. Arvakur Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Steíánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannesserv.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Lesbók: Arni Óla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgieiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjiild kr. 45.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 3.00 eintakið.
SVEITIRNAR OG FRAMTIDIN
/\LLUM íslendingum er það
” hið mesta fagnaðarefni
að stórfelldar framfarir hafa
á síðustu áratugum orðið í
sveitum landsins. Ræktun-
inni hefur fleygt svo fram,
að segja má að engjaheyskap
urinn sé úr sögunni og allra
heyja sé aflað á ræktuðu
landi. Víða er einnig tekið
að beita búpeningi á ræktað
land. Framleiðsla landbúnað-
arafurða hefur aukizt að
miklum mun og afkoma
bænda er allt önnur og betri
en áður tíðkaðist. Það hefur
verið ákveðið með lögum, að
bændum beri sambærilegar
tekjur við aðrar vinnandi
stéttir í landinu.. Á þeim
grundvelli er afurðaverð
þeirra ákveðið hverju sinni.
Sú ríkisstjórn, sem sýnt
hefur mesta framsýni og
skilning á málum íslenzks
landbúnaðar er tvímælalaust
nýsköpunarstjóm Ólafs
Thors, sem fór með völd á
árunum 1944—1947. Pétri
heitnum Magnússyni, ágæt-
um og vitrum manni, sem
þaulþekkti þarfir sveitanna
og bændastéttarinnar, var
þar falin forysta landbúnað-
armálanna.. Undir forystu
hans voru lánastofnanir land
búnaðarins efldar að mikl-
um mun og framtíðargrund-
völlur lagður að skipulagi
afurðasölumálanna. Að þess-
um heillaríku aðgerðum hef-
ur landbúnaðurinn búið jafn-
an síðan. í skjóli þeirrar lög-
gjafar, sem nýsköpunarstjórn
in beitti sér fyrir hafa stór-
felldari framfarir orðið í ís-
lenzkum landbúnaði en
nokkru sinni fyrr.
★
Út um allt land, í hverri
einustu sveit á íslandi getur
að líta giftudrjúgan árangur
nýsköpunarstefnunnar frá
fyrstu árum lýðveldisins.
Sjálfstæðisflokkurinn hef-
ur síðan unnið að því af al-
efli að bæta sambúðina milli
sveita og sjávarsíðu og skapa
almennan skilning í landinu
á hinu miklvæga hlutverki
landbúnaðarins. í þessum
efnum hefur Sjálfstæðis-
mönnum orðið mikið ágengt.
Sá rígur, sem Framsóknar-
mönnum hafði tekizt að
skapa milli fólksins í sveit
Og við sjó hefur stöðugt far-
ið þverrandi. Samkomulag
neytenda og framleiðenda
um afurðaverðið hefur batn-
að og undir farsælli forystu
Ingólfs Jónssonar, núverandi
landbúnaðarráðherra, tókst
að leggja enn nýjan grund-
völl að nánu og góðu sam-
starfi þessara aðila haustið
1959.
Þetta er ákaflega mikils
virði, ekki aðeins fyrir
bændastéttina, heldur fyrir
viðskiptavini hennar við sjáv
arsíðuna, sem fa beztu og
hollustu matvæli sín úr sveit
unum. Er vonandi að illinda-
mönnum Framsóknarflokks-
ins takist aldrei aftur að
egna til ófriðar og tortryggni
milli kaupstaðarfólks og
sveitafólks.
Yfirleitt má segja að af-
koma bænda sé um þessar
mundir góð og ástæða er til
þess að líta björtum augum
að framtíð íslenzkra sveita,
enda þótt frumbýlingar og
aðrir, sem í framkvæmdum
standa eigi við erfiðleika að
etja.
„SIGUR VERKA-
LÝÐSfÉL-
AGANNA"
JÓÐVILJINN talar um
þessar mundir mikið um
„sigur verkalýðsfélaganna“ í
þeirri baráttu, sem undan-
farið hefur verið háð fyrir
hækkuðu kaupgjaldi. Vissu-
lega væri það æskilegt, að
verkalýðefélögin hefðu unnið
raunverulegan sigur í bar-
áttu fyrir bættum lífskjör-
um. En því miður er því
ekki þannig farið. Fjölmörg
verkalýðsfélög hafa knúið
fram verulegar kauphækkan-
ir og segja má að almenn
kauphækkun hafi orðið í
landinu, ekki aðeins hjá
þeim lægstlaunuðu heldur
og hjá hærra launuðum stétt-
um. En allt bendir því mið-
ur til þess að af þessu muni
fyrst og fremst leiða nýtt
kaupphlaup milli kaupgjalds
og verðlags. Kauphækkunin
kemur að afar litlu leyti í
vasa fólksins, sem heldur ef
til vill að það hafi bætt kjör
sín. Hún hverfur vegna
hækkandi verðlags og dýr-
ari þjónustu. Þetta gerist
vegna þess að kauphækkun-
in byggist ekki á raunveru-
legri framleiðsluaukningu,
heldur á hinu, að kröfur eru
gerðar á hendur framleiðsl-
unni, sem hún fær ekki risið
undir.
Þetta er hinn sorglegi sann
leikur um afleiðingar þeirra
kauphækkana, sem orðið
hafa. Þess vegna er það í
raun og veru hið mesta öfug-
mæli að tala um „sigur
verkalýðsfélaganna", sem háð
hafa baráttuna fyrir hækk-
uðu kaupgjaldi. í stað þess
að knýja fram raunverulega
Olíugeymar skammt utan viS borgina Ahmadi í Kuwait. Furstadæmið framleiðir meiri olíu en
nokkurt nágrannalandanna og ræður yfir meira en ]/i af olíuforða Mið-Austurlanda. Olíufram-
leiðslan, sem nemur um 1,7 milljón tunnum á dag, færir landinu áætlaðar 450 milljón dala
tekjur á ári. Aðeins þrjú lönd í heimi framleiða meiri olíu en Kuwait, sem tekur yfir 6
þúsund fermílur og telur 200 þúsund íbúa.
Frá starfi S.Þ.
Dauði Lumumba
rannsakaður
í FYRRI vikiu var tiikynnt að
sett hefði verið á laggirnar
fjögurra miairna nefnd til að
framkværoa óhlutdrægia rann-
sókn að tildrögum þess að
Patrice Lúmúmba forsætisráð
herra Kongó og tveir af sam-
starfsmönnum hains voru
drepnir. Nefndin hélt fundi
fyrir luktum dyrum í Aðail-
stöðvunum í New York dag-
ana 11. maí til 17. júni, en
þann dag fór hún til Genfar
og Brússel til að halda rann-
sóknum áfram, en að lokum
mun hún fara til Kongó.
Tilikynningin um þetta barst
forseta Oryggisráðsins í brófi
frá formanni nefndarinnar,
Salvador Martinez de Alva
sendiherra Mexíkó hjá SÞ.
Segir í bréfinu að nefndin
hafi afráðið að fara til Evrópu
og Afríku eftir að hún hafði
haldið 14 fumdi í New York,
þar sem hún yfirvegaði hinar
ýmsu hliðar á verkefni sínu
og hlustaði á vitnisburð nokk-
urra manna.
Hinir þrír meðlimir nefnd-
arinnar eru Aung K'hiine dóm-
ari frá Burroa, Ato Tashome
Haile Marile Mariam frá
Eþíópíu og Ayité d’Almeida
lögmaður frá Tógó.
☆
Fjárhagsaðstob
SÞ við Kongó
Á BLAÐ AM ANN AFUNDI I
Aðalstöðvum Sameinuðu þjóð
anna í New York í fyrri viku
gaf Philippe de Seynes að-
stoðarframkvæmdastjóri, sem
fer með efnalhagslega og fé-
lagslega stjórn samtakanna,
nánari upplýsingar uim þá
fjárhagsaðstoð sem Kongó
mun fá samkvæmt saminingi
sem nýlega var gerður milli
Kasavubus forseta og Sameiri-
uðu þjóðanna. Eins og stendur
koma peningarnir úr Kongó-
kjarabót handa meðlimum
sínum, hafa þau stuðlað að
aukinni dýrtíð og verðbólgu,
verðfellingu íslenzkrar krónu.
Hin litla íslenzka króna er
enn orðin minni en hún var.
Fólkið fær aðeins fleiri og
verðminni krónur í kaup en
það fékk áður en baráttan
fyrir jafnvægisleysinu var
hafin.
HVER HEIMTAR
AUKNAR
ÁLÖGUR ?
IZOMMÚNISTAR og Fram-
“ sóknarmenn segja nú að
ríkisstjórnin heimti auknar
álögur á fólkið! Því fer fjarri
að svo sé. Ríkisstjórnin hef-
ur þvert á móti varað við
því að hleypa verðbólguhjól-
inu af stað að nýju með
kapphlaupi milli kaupgjalds
og verðlags. Kaupgjaldið
mun hækka um 18% á einu
ári. Af því leiðir stórkostlega
útgjaldaaukningu, ekki að-
eins hjá framleiðslunni og
öllum einstaklingum, er við
atvinnurekstur fást, heldur
og hjá hinu opinbera, bæjar-,
sveitarfélögum og ríki. Ann-
að hvort verða þessir aðil-
ar að draga saman seglin,
minnka framkvæmdir, sem
að sjálfsögðu hefði í för með
sér minni atvinnu, eða þá
að afla sér aukinna tekna til
þess að standa undir hinum
auknu útgjöldum.
Það eru þeir, sem aukið
hafa útgjöldin, þeir sem gert
hafa kröfur um hækkað kaup
og aukinn tilkostnað við
hvers konar þjónustu og
framleiðslu í landinu, sem
hafa leitt auknar álögur yfir
almenning. Það eru komm-
únistar og Framsóknarmenn,
sem bera ábyrgðina á þessu.
Hver einasti hugsandi mað-
ur í landinu gerir sér það
ljóst. Það eru þeir, sem
heimtað hafa auknar álögur
á fólkið.
sjóði SÞ, ©n í hainn hafa 18
ríki lagt tæpar 19 mililjónir
dollaira frarn til þessa. Er það
von SÞ að heitið verði enn
frekari framlögium um leið og
aðildarríkin gera sér ljósa erf-
íðleifcana, sem samtökin hafa
tekizt á hendur til að koma
Kongó á réttan kjöL
Þau 18 ríki sem hingað til
hafa lagt fram ails 18.980.486
dollara eru: Ástralía 750.000
dollarar, Bandaríikin 10.000.000
dollarar, Bretland 3.000.000,
Danmörk 600.000, Filippseyjar
10.000, Haítí 2.000, Holland
1.000.000, Indland 105.000, ír-
an 25.000, frland 25.000,
Kamibódía 2.040, Kanada
1.000.000, Líbería 250.000,
Marokkó 39.526, Noregur
490.616, Nýja Sjáland 280.000,
Svíþjóð 1.391.304 og Túnis
10.000 doliarar.
☆
Stiflugerb i Súdan
Tvær af sér stofnunum
einuðu þjóðanna, Alþjóða-
bankinn og Alþjóðlegi fram-
farasjóðurinn (IDA), hafa i
sameiningu lagt fram fjárhæð
sem svarar til 32.500.000 dol'l-
ara til að standa straum af
'kostnðinum við byggingu
Roseires-stíflunnar í Bláu Níl
í Súdan.
Er þetta fyrsta lánið sem
þessar stofnanir veita í sam-
einingu. Alþjóðabankinn veit-
ir 19.500.000 dollara lán og
IDA leggur fram 13.000.000
dollara. Búizt er við að stíflan
muni alls bosta kringum
89.000.000 dollara. en af því
verður meira en
eða 56.000.000 í
helmingur
erlendum
gjaldeyri. Stjórnin í Súdan
mun sjálf leggja fram féð sem
á vantar.
Stíflluna á að byggja í Bláu
Níl um 100 kílómetrum fyrir
norðan landamæri Eþíópíu.
Mun hún safna svo miklu
vatnsmagni, að á þurrkatím-
um verður tvöfalt meira vatn
en áður til að veita yfir rækt-
arlönd. Bein afleiðing stíflunn
ar verður það, að í fyrsita
sinn verður veitt vatn yfir
360.000 hektara lands sem
ebki hefur verið ræktað fyrr.
Smíði stíflunnar mun taka
kringum 7 ár. Á hverju ári
verður að hætta vinnu í fjóra
mánuði vegna vatnavaxta í
ánni.