Morgunblaðið - 11.07.1961, Blaðsíða 16

16
MORGVISBLAÐIÐ
Þriðjudagur 11. júlí 1961
Skyndibmðkaup
Renée Shann:
22
úr því að hún þurfti á annað
borð að vinna fyrir sér, gat hún
eins gert það í búð og annarsstað
ar. Henni létti því stórum, þegar
klukkan nálgaðist sex og ungfrú
Fairburn sagði að hún gæti farið
að breiða, yfir húsgögnin
— Við lokum stundvíslega í
dag.
— Það líkar mér vel, sagði Jill
og var fegin.
— Nei, heyrðu nú Jill sagði
Sandra og kenndi beizkju í rómn
um, — ég hef sjaldan hitt svona
ihreinskilinn letingja. Þú kemur
ofseint á morgnana og ef þú feng
Jr sjálf að ráða, mundirðu fara
Jöngu fyrir lokunartíma á kvöld-
in.
— Jæja, munduð þér ekki gera
það sama?
— Nei það mundi ég aldrei
gera.
— Ég hef aUtaf haft óbeit á
vínnu.
— Það kemur stundum að mér
að stinga upp á því við hr. Brast
ed að fá einhverja aðra í staðinn
fyrir þig.
Jill hnykkti höfði og fó- að
taka fram ábreiðurnar. Ungfrú
Fairburn var í vondu skapi í
kvöld það var alveg greinilegt.
Og Jill þóttist vita. ástæðuna til
þess.
Þegar Sandra lokaði búðinni
nokkru seinna, var hún yfir-
þyrmd af þunglyndi. Á þessum
tíma var Clive venjulega með
henni. Henni hafði þótt það ein-
kennilegt, þegar hann sagði
henni í símanum í dag, að hann
gæti ekki hitt hana í kvöld.
Jæja, nú vissi hún að minnsta
kosti ástæðuna. í kvöld var hann
með konunni sinni. Annað kvöld
myndi hann líklega finna sér ein
hverja átyllu við konuna, til
þess að geta verið með henni.
Hún beit á jaxlinn. Já, eins og
hún sagði við hann áðan, þá gerði
hún sig ekki ánægða með það.
Hún steig út úr lestinni í
Hendon og velti því fyrir sér,
hvernig hún gæti fengið kvöldið
tál að liða. Eins og hún var nú í
kæliskópsins
versu o
Austurstræti 14 Sjmi 11687^3

Kk Kelvinator kæliskáourinn er árangur'í
— Er þetta eitthvað smitandi, læknir?
skapi, var tilhugsunin ein um
samtal við móður sína nóg til
þess, að hana langaði mest til að
veina upp. Hversvegna þurfti
þeim mæðgunum að koma svona
hraksmánarlega illa saman? hugs
haði hún með gremju. Hún var
alveg reiðubúin til að viðurkenna
sína eigin sök í því máli. Sandra
gerð. sér yfirleitt engar háar hug
myndir um sjálfa sig. Hún vissi
vel, að stundum gat hún verið
e-fið í skapi. Og nú var sannar-
lega ástæða til þess!
Hún stakk lyklinum í skráar-
gatið og flýtti sér upp á loft. Hún
gekk inn í herbergið, sem þær
Júlía höfðu saman, og þakkaði
sínum sæla fyrir, að enginn
skyldi hafa séð til hennar. Hún
lagði eyrað að hurðinni og hlust-
aði og varð þess brátt vör, að
hún mundi vera alein í húsinu.
Hún heyrði ekkert mannamál.
Hún settist á rúmið sitt og tók
myndina af Clive í hönd sér.
Hún horfði á hana og hugsaði
nreð sjálfri sér. — Hvernig gaztu
gert mér þetta, elskan mín? En
svo snerist hugurinn að henni
sjálfri: Hvernig gat ég verið svo
vitlaus að gefa þér tækifæri til
að særa mig? Þar framdi ég
mína kórvillu. Ég hefði aldrei átt
að leyfa sjálfri mér að verða
svona ástfangin af þér!
En svona hugleiðingar stoðuðu
nú lítið, það vissi ,m Hún elsk-
aði Clive og það svo heitt, að
tilhugsunin ein um að yfirgefa
hann var nóg til að setja að
henni örvæntingargrát. En hvað
gat hún svo sem gert? Hvaða
framtíð var það fyrir hana að
elska Clive? Hún vissi þegar, að
hún gat ekki treyst honum. Það
var heimskulegt af honum að
vera að gefa í Siv/n, að hann
hefði ekki vitað, að Margot var
aC koma og myndi flytja til hans
aftur.
Nú heyrið hún mannamál fyrir
utan og brátt kallaði Júlía til
hennar: — Ertu komin heim,
Sandra?
— Já, ég var rétt að koma.
— Við mamma fórum í bíó.
Júlía hafði nú hlaupið upp stig-
ann og stóð í dyrunum. — Ó,
mér varð svo illt við fréttamynd
ina. Það var af uppþoti í Austur-
löndum. Ég var nærri því búin
að sitja aðra sýningu, til þess að
vita, hvort ég gæti ekki komið
auga á Robin í herflokknum.
Júlía leit nú betur á Söndru.
Er allt í lagi hjá þér, elskan?
— Já, vitanlega .... að
minnsta kosti .... Sandra þagn-
aði, er hún heyrði móður sína
kalla á þær. — Nei, ands.V..ég
skal segja þér það seinna.
— Viljið þið fá kalt ket og
salat í kvöldmat? heyrðist kall-
að upp stigann.
Júlía hallaði sér yfir handriðið.
— Það er ágætt. Ég skal strax
koma niður og hjálpa þér. Hún
sneri sér aftur að systur sinni.
— Eru einhverjir erfiðleikar með
Clive?
Sandra kinkaði kolli og tárin
komu fram í augu hennar.
— Fyrirgefðu, elskan, að ég
skyldi vera að minnast á það. Er
það í sambandi við konuna
hans?
— Já. Sandra leit upp og
h'rfði á Júlíu sem stóð nú við
hlið hennar og lagði höndina á
öxl hennar til að hugga hana.
— Ó, Júlía þetta er allt að fara
út um þúfur.
— Mig grunaði, að svo gæti
farið.
— Hún er komin heim.
— Ég veit. Hún var mér sam-
ferða á skipinu.
— Já, ég komst að því í dag.
— Ég var að velta því fyrir
mér, hvort ég ætti að segja þér
frá því, en þegar ég komst að
því, að þú hafðir enga hugmjmd
um það, komst ég að þeirri nið-
urstöðu að réttara væri að nefna
það ekki á nafn.
— Þetta datt mér líka í hug.
Kynntistu henni nokkuð?
— Nei, ég rétt bauð henni góð-
an dag nokkrum sinnum, og síð-
asta morguninn, sem við vorum
um borð, sagði hún mér, að hún
ætti von á manninum sínum að
taka á móti sér.
— Og hún hefur víst verið
hrifin af tilhugsuninni um það?
— Já, ekki gat ég annað séð.
Aftur heyrðist í móður þeirra
og nú með rellutón: — Ætlar
hvorug ykkar að bera við að
hjálpa mér?
— Það er betra, að ég fari,
sagði Júlía. — Hertu bara upp
kugann. Við skulum tala betur
um þetta seinna.
Frú Fairburn leit upp, þegar
Júlía kom inn í eldhúsið.
— Hvar er Sandra?
— Hún er alveg að koma.
— Ég verð að segja, að Sandra
hefur ótrúlegt lag á að koma sér
hjá að hjálpa mér í húsinu.
— Ég held hún sé bara alveg
sérstaklega þreytt í dag.
— Þá er hún það flest kvöld.
Að minnsta kosti þegar hún er
heima. En hinsvegar... .Frú
Fairburn brosti kuldalega til
Júlíu og bað hana um að leggja
á borðið.
— Það skal ég gera, mamma.
Verður John í mat?
— Ég býst ekki við því. Hann
ætlaði á einhver veðhlaup,
skildist mér. Ég vildi að hann
vildi láta það ógert. Að minnsta
kosti hefur hann engin efni á
að veðja, og mér líkar heldur
ekki þetta fólk, sem hann um-
gengst á þessum veðhlaupum.
Júlía slapp inn í borðstofuna
með bakkann og var fegin að
losna þó ekki væri nema snöggv-
ast við nuddið í móður sinni.
Þetta nudd tók engan enda, og
engan skyldi furða þó að það
færi stundum í taugarnar á
Sondru.
Og seinna, við kvöldverðar-
borðið, sagði frú Fairburn í mikl
um gremjutón við Söndru: —
Itún systir þín er víst búin að
segja þér, hvað hún var að gera
í dag?
Sandra Jeit spurnaraugum á
Júlíu. — Nei, hvað var það?
— Ég hélt, að úr því að þið
þurftuð að tala svö mikið saman
þarna uppi, þá hefðuð þið verið
að tala um það.
— Það var það bara ekki, svar
aði Sandra stuttaralega.
— Ég er búin að fá gömlu stöð-
una mína aftur, sagði Júlía.
Sandra setti upp gleðisvip.
— Það þykir mér vænt um að
heyra. Til hamingju!
— Þér þykir vænt um það, já,
einmitt! Mér þykir ekki eins
vænt um það. Ég fæ ekki skilið,
í
á
ð
Meðan Markús er á suðurleið,
eru vinir háns að smíða skotbirgi
við flóann þar sem gæsasteggur-
inn ungi ætlar að eyða fyrsta
vetrinum sínum. En gæsarstegg-
urinn veit ekki að hann er einn
eftir af ungunum, sem skriðu úr
eggjunum í hreiðrinu hans langt
í burtu á mýrinni við Hudson-
flóa. Og meðan hann baðar sig
þarna í hlýrri Floridasólinni
getur þessi fallegi fugl ekki vit-
að hve ógæfan er skammt undan.
að Júlía þurfi að vera í vinnti
daglega, rétt eins og hún væri
ógift.
— Hversvegna ættí hún að
vera iðjulaus fyrir því? spurði
Sandra.
— Af því ég hélt, að hún vildi
heldur vera heima hjá mér. Mér
finnst ég vera fullmikið ein, en
breytingar?
sjálfa þig. — svona rétt til til-
diskinum. — Hvað segirðu um,
það, mamma, að hugsa einhvern-
tíma um einhveri annan en
gaffal. svo að þeir glömruðu á
þið virðist hvorug taka sérlega
mikið eftir því.
Sandra lagði frá sér hníf og
Frú Fairburn greip andann á
lofti. — Þér virðist ekki vera það
ljóst, Sandra, að þú ert að tala
við hana móður þína!
— Jú, það er mér einmitt vel
Ijóst, og mér þætti vænt um ef
þú værir ekki svona fjandi eigin-
gjörn.
Júlía hreyfði sig eitthvað til að
koma á sáttum. — Þið skuluð
ekki fara að rífast mín vegna.
Það er allt í lagi, mamma, ég
veit að þú vilt ekki vera eigin-
gjörn. Og vitanlega ertu það ekki
heldur.
—- Víst er hún það, sagði
Sandra reiðilega. — Annars yrði
hún fegin því, að þú hefðir feng-
ið eitthvað að gera, til þess að
hafa af fyrir þér. Ekki sízt þegar
það er nú starf, sem þú kannt vel
við.
— Ég er alveg bit á þig,
Sandra, sagði frú Fairburru
— Það ert þú sjálf sem ert eigin-
gjörn. Þú virðist ekki vita af
því, hvemig ég þræla mér út tii
þess að geta haft almennilegt
heimili fyrir ykkur börnin.
gjUtvarpiö
Þriðjudagur 11. júlf
8:00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Tng-
ólfur Astmarsson. — 8:05 Tón-
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfregnir),
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —•
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:30 Veðurfr.).
18:30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: „Sumarkvöld" eftir
Kodály. — Sinfóníuhljómsveit
ungverska útvarpsins leikur. —•
Miklós Lukacs stjórnar.
20:20 Erindi: Kirkjan og unga fólkið
(Séra Arelíus Níelsson).
20:45 Tónleikar: Christian Ferras og
Pierre Barbizet leika sónötu nr,
2 op. 108 fyrir fiðlu og píanó
eftir Fauré.
21:10 Úr ýmsum áttum (Ævar R,
Kvaran leikari).
21:30 Þjóðlög úr austurrísku ölpunum,
sungin og leikin.
21:45 Iþróttir (Sigurður Sigurðsson),
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lög unga fólksins (Kristrún Ey«
mundsdóttir og Guðrún Svafars*
dóttir).
23:00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 12. Júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veöurfregnir)
12:00 Hádegisútvarp. (Tónleikar, —
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 „Við vinnuna*' tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. —. (Fréttlr kl,
15:00). — 16:30 Veðurfr. Fréttir
og tilk. — 16:05 Tónleikar.
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Öperettulög.
18:55 Tilkynningar,
19:20 Veðurfregnir. •
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: „Stormurinn", sin-*
fónísk fantasia op. 18 eftir Tchai
kowsky. — (Sinfóníuhljómsveit
sænska útvarpsins leikur. Jacqu*
es Rachmilovich stjórnar).
20:25 A förnum vegi i Rangárþingif
Kynnisför í grasmjölsverksmiðj*
una á Hvolsvelli (Jón R. Hjálm*
arsson skólastjóri).
21:05 Tónleikar: Fjórir síðustu söngv#
ar (Vier letzte lieder) eftir Ric«
hard Strauss. — Lisa della Casa
syngur með fílharmoníuhljóm*
sveitinni I Vínarborg. Karl Böhm
stjórnar.
21:25 Tækni og vísindi; III: Ratsjáin
(Páll Theódórsson eðlisfræðing'*
ur). —
21:45 Tónleikar: „Ameríkumaður f
París“ — eftir George Gershwin,
NBC-sinfóníuhljómsveitin leikur,
Arturo Toscanini stjómar.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður«
inn“ eftir H. G. Wells I. lestur.
(Indriði G. Þorsteinsson rithöf*
undur þýðir og les).
22:30 „Stefnumót í Stokkhólmi": Nor*
rænir skemmtikraftar flytja göm
ul og ný lög.
23:00 Dagskrárlok.