Morgunblaðið - 15.07.1961, Blaðsíða 16
Í6
MORGVNBLAÐIÐ
L.augar'dagur 15. júli 1961 v
Skyndibrúðkaup
Renée Shann:
26
,,Elsku Júlía mín, ég ætla að
biðja þig um að sitja ekki og láta
þér leiðast og slá hendinni við
öllum skemmtunum. Farðu eins
mikið út og þú getur. Við þurf-
um hvorugt okkar að vera af-
brýðissöm. Við elskum hvort ann
að og treystum hvort öðru, og
það er líka allt, sem máli skipt-
ir“
betta hafði hann sagt í síðasta
bréfinu sínu og nú var liðinn
meira en hálfur mánuður síðan
hún fékk það. Síðustu dagana
var hún farin að verða dálítið
óróleg, því að þá hafði hún ekk-
ert frá honum heyrt. Fyrstu dag-
ana hafði hún fengið bréf frá
honum næstum daglega þrátt
fyrir aðvaranir um, að póstgöng-
umar gætu orðið dálítið svikul-
ar. En nú beið hún alltaf með
óþreyju eftir bréfberanum dag
hvern og fann til vonbrigða, þeg-
ar hann reyndist ekki hafa neitt
meðferðis til hennar. En með
hverjum degi, sem leið, hlaut
bréfið að nálgast. Þetta gat verið
fyrir einhverjar óvæntar tafir.
Þær Ann fóru síðan hvor sinn-
ar leiðar. Júlíu langaði til að
vera nú einu sinni eyðslusöm og
tók leigubíl í Savoy. Þar stóð
hún stundarkorn í forsalnum og
leit í kring um sig og fór að
velta því fyrir sér, hvað Lionel
myndi hugsa, ef hún segði hon-
um, að þetta væri í fyrsta sinn,
sem hún kæmi á svo fínan stað.
En svona var það nú samt. Þau
Robin höfðu ekki sótt dýrustu
skemmtistaðina. Aðallega höfðu
þau sótt lítið veitingahús í Soho,
sem var orðið helzti stefnumóts-
staðurinn þeirra. Nú hugsaði hún
til þess með þrá og söknuði. Og
ennþá meiri þrá og söknuður
greip hana, er hún sá allt í einu
Lionel koma í áttina til sín: Bara
að það væri nú Robin, sem ég
væri að hitta!
Nú var Lionel kominn til henn
ar, brosandi.
— Æ, Júlia hvað það var gam-
an að sjá þig aftur.
Hún brosti á móti. — Seturðu
stúlkunum þínum alltaf stefnu-
mót með svona stuttum fyrir-
vara?
Hún óskaðí sér þess samstund-
is, að hún hefði ekki orðað þetta
svona. Fyrst og fremst af því að
hún taldi sig ekki vera eina af
„stúlkunum hans“. Það væri hún
ekki og mundi aldrei vilja verða.
— Ekki er það nú alltaf. En ég
kom hingað svo fyrirvaralaust.
Jæja, við skulum fá okkur eitt
glas fyrst af öllu.
Og svo sagði hann henni frá
Skotlandi, meðan þau drukku úr
glösunum. Það voru eilífðar fjöl-
skylduheimsóknir. Fór á dýra-
veiðar með föður sínum og nokkr
um kunningjum. Eilíf sam-
kvæmi, en ekki að sama skapi
skemmtileg.
— Ég var farinn að þrá að
komast aftur til London. En þeg-
ar maður er búinn að vera svona
lengi burtu, vill allt skyldfólkið
fá að sjá mann.
— Það er ekki nema skiljan-
legt. Ætlarðu þangað aftur?
— Ekki nema fáa daga áður
en ég fer. Nú vil ég geta skemmt
mér dálítið. Hann leit á hana.
— Og ætlar þú að hjálpa mér
eitthvað til þess, Júlía?
Hún setti frá sér glasið og tók
að hugsa um, hvað fælist í þess-
ari spurningu. Ef það væri ekki
annað en að borða með honum
einstöku sinnum, kannske fara í'
kvikmyndahús eða leikhús, þá
gæti hún sj álfsagt hjálpað hon-
um til að skemmta sér.
— Það gæti ég sjálfsagt eitt-
hvað dálítið, svaraði hún létti-
lega, en bætti svo við: — En
væri ekki skemmtilegra fyrir
þig að ná í einhverja ógifta
stúlku? En sjálfsagt verða þær
líka með í hópnum. Sjálf er ég
talsvert bundin heima hjá mér,
°g get ekki hitt þig mjög oft.
— Ég hafði nú hugsað mér á
hverju kvöldi:
— Nei, það væri nú heldur
mikil bjartsýni. Það gæti ég ekki
með nokkru móti.
— Annaðhvort kvöld þá?
— Einu sinni á viku í allra
hæsta lagi.
Hann glotti. — Jæja, við sjá-
um nú til. Og yfir matnum
spurði hann: — Saknarðu alltaf
mannsins þíns jafnmikið?
— Meir en nokkru sinni, ef
það annars er hægt.
— Hvernig líður honum?
— Ágætlega.
— Þú fréttir náttúrlega af hon-
um reglulega?
— Auðvitað geri ég það.
— Ja, ég verð að segja, að hann
er heppinn. Ég get ekki lýst því,
hvað ég öfunda hann. Ég þekki
stúlku þarna norður frá. Seinast
þegar ég var heima í fríinú mínu,
datt mér meir en í hug að biðja
hennar. En nú, þegar ég sá hana
aftur....!
— Þá varstu búinn að missa
lystina?
— Já, heldur betur. Hann leit
á hana glettnislega. — Og veiztu
hvers vegna?
— Nei flýtti hún sér að segja.
— Það hef ég auðvitað enga hug-
mynd um.
— Raggeit!
Júlía roðnaði. — Jæja, sagði
hann óðamála, — þú viít ekki
láta mig segja svona.... Ég skal
reyna að stilla mig. En bölvunin
er bara sú, að þú ert svo fjand-
ans aðlaðandi, ég get bara ekki
stillt mig.
— Þú verður að reyna það,
sagði hún einbeittlega. — Þé er
betra að láta þér takast það, ann-
ars segi ég, að ég sé boðin annað
næst þegar þú vilt fá mig út
með þér.
Þegar þau höfðu lokið máltíð-
inni og þjónninn kom með reikn-
inginn, leit hann á úrið og sagði:
— Klukkan er ekkert orðin enn.
Hvert förum við næst?
— Það fer nú eftir því, hvað
lítið hún er orðin. Ég ætti helzt
að fara beint heim.
— Þetta máttu ekki segja.
Klukkan er ekki nema níu.
— Það kann að vera, en þú
veizt, að ég á heima svo langt í
burtu. Og ég vil ekki koma seint
heim.
— O, við fáum okkur bara bíl.
— Það yrði þá ekki nema að
Bakarastræti. Þar get ég náð í
lest heim.
— Bull og vitleysa! Auðvitað
fylgi ég þér heim.
— Það gerirðu bara alls ekki.
Að minnsta kosti ekki í leigubíl.
Það væri ófyrirgefanleg eyðslu-
semi.
— Hlustaðu nú á: Ég er í fríi,
og ef mig langar til að vera
eyðslusamur, þá verð ég það líka.
— Ekki mín vegna. Ég er svo
sparsöm.
— Þú ert að minnsta kosti voða
indæl!
Hún brá upp hendi, rétt eins
og til að hindra frekari umræð-
ur í þessum dúr.
— Vertu nú róleg, sagði hann.
— Það er ekkert því til fyrir-
stöðu að ég tali svona við þig.
Og alveg er ég viss um, að mað-
urinn þinn yrði á sama máli.
Hann benti þjóninum, greiddi
reikninginn og stakk upp á, að
þau skyldu koma í kvikmynda-
hús.
Klukkan var næstum ellefu
þegar þau komu aftur út í svalt
næturloftið.
— Síðasta lestin mín fer
klukkan tíu mínútur yfir ellefu,
sagði hún. — Ég verð að fara að
flýta mér.
Lionel gaf bendingu til leigu-
vagns. sem fór fram hjá.
— Bakarastræti, sagði Júlía
um leið og þau stigu inn.
— Nei, sagði Lionel og við
bílstjórann sagði hann: — Getið
þér ekið okkur dálítið langt?
— Hvað langt?
Lionel sagði honum það, og
bætti við, að hann færi sjálfur
til baka.
— Allt í lagi.
Bíllinn ók hratt eftir Strand.
Veðrið var kyrrt og hlýtt og trén
í skemmtigörðunum risu dökk
við himin.
— Mér þykir London svo
skemmtileg á kvöldin, sagði
Lionel.
— Ég hugsa oft hingað, þegar
ég er að hein.an.
Syldi Robin gera það líka?
hugsaði Júlía með sér. Var hann
núna að hugsa til hennar og geta
sér til um, hvað hún væri að
gera?
Hún fann á sér nærveru Rob-
ins við hlið hennar í bílnum.
Hvað var hann að hugsa? Hvað
vildi hann? Hún leit ofurlítið við
og í bjarmanum frá götuljósinu
— Geturðu þagað yfir leyndarmáli? Anna og ég erum leyni-
Iega trúlofuð!
Gæsafjölskyldan heldur ferð-
inni áfram og flýgur hátt til að
losna við vetrarþokuna. Eftir
margra stunda flug leiðir gamli
gæsasteggurinn hópinn sinn nið-
ur í gegn um þokuna í áttina til
þess sem virðist vera glampandi
vatn. Allt í einu sér hann að það
sem hann hélt vera kyrrt stöðu-
vatn er rennvot flugbraut. Hann
gefur frá sér viðvörunaróp og
reynir að stöðva ferðina-
sá hún, að hann var að horfa á
hana.
Hann spurði: — Hvað erum við
lengi heim til þín?
— Hér um bil þrjá stundar-
fjórðunga á þessum tíma sólar-
hringsins, þegar umfer^in er
svona lítil.
— Eg ætla að fara með þig f
almennilegum bíl næst. Ég er að
hugsa um að leigja mér einn á
morgun, til þess að nota það,
sem ég á eftir að vera hérna. j
Næst....? hugsaði Júlía.
— Og hvenær getur þetta
„næst“ orðið, Júlía? Reyndu að
hafa það sem allra fyrst. Hann
greip hönd hennar, hélt í han-a
sem snöggvast og lét hana síðan
falla aftur í kjöltu hennar. — Þú
veizt vonandi, að ég er orðinn
ástfanginn af þér? bætti hann
við blíðlega.
Júlía dró snöggt að sér and-
ann. Þetta var einmitt það, sem
hún vissi, og mátti ekki verða!
— Ef svo er, sagði hún, — ætt-
um við ekki að hugsa um neitt
,,næst“.
— Hversvegna ekki?
— Ástæðan liggur í augum
uppi.
— Já, þessi venjulega borgara-
lega. Ég hélt ekki, að þú héngir
svo mjög í borgaralegum siða-
reglum.
— Kannske ekki. En ég vil sjá
fótum mínum forráð.
— Jæja, gott og vel. Ef þú
treystir þér til þess á annað borð,
er ekkert því til fyrirstöðu, að
við hittumst aftur, og hvers
vegna ættum við það þá ekki?
— Vegna þess, sem þú varst
að segja áðan.
— Æ, góða manneskja, auðvit-
að verða fimmtíu menn skotnir
í þér, en meðan þú elskar ekki
nema einn og sá eini er maðurinn
þinn, hvað gerir það þá til? Ef
þú heldur því fram, að það geri
eitthvað til, fer ég bara að efast
um, að þú elskir hann Robin
þinn eins heitt og þú lætur.
Þetta lét í eyrum Júlíu eins og
ögrun. Nú gat hún ekki neitað
að hitta Lionel, því að þá mundi
hann halda, að hún treysti ekki
sjálfri sér. En vitanlega gerði
hún það. Hún gat hitt hann eins
oft og vera vildi, án þess að það
breytti nokkru. Ást hennar á
Robin var svo heit og einlæg, að
— eins og Lionel sagði — fimm-
tíu menn máttu verða skotnir f
henni án þess að það breytti í
nokkru tilfinningum hennar
gagnvart honum.
— Jæja, hvað eigum við þá
að segja? spurði hann blíðlega.
— Gott og vel, Lionel. Við
skulum hittast aftur. En.... þú
skalt bara ekki fara að verða
skotinn í mér, því að það yrði
ekki annað en tímaeyðsla.
— Ég veit það.
— Meðan þú manst það, er allt
í lagi.
Þegar þau komu heim til henn-
ar, steig hann út úr vagninurn
og horfði á hana, en allt í einu
laut hann fram og kyssti hana á
ennið. — Má maður þetta?
— Ætli ekki það, svaraði hún
eins og í vafa.
Hann hló við. — Spurðu Robin
að því, þegar þú skrifar honum
aiUtvarpiö
Laugardagur 15. júlf.
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tón
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar— 12:21
Fréttir og 1fllk.).
12:55 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig«
urjónsdóttir).
14:30 I umferðinni (Gestur Þorgrlmss.)
14:40 Laugardagslögin. — (Fréttir kl,
15:00 og 16:00).
16:30 Veðurfregnir.
18:30 Tónleikar.
18:55 Tilkynnnigar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 „Leikfangabúðin* «— *5alletsvíta
eftir Bossini-Hespighl. RIAS*
sinfóníuhljómsveitin leikur. Fe*
ence Fricsay stjómar.
20:35 Upplestur: Svala Hannesdóttlí
les kafla úr bókinni „Leyndar-
mál Lúkasar'* eftir Ignazio Sil*
one í þýðingu Jóns Öskars.
21:05 Einleikur á píanó: Halina Czerw
ny-Stefanska leikur verk eftir
Chopin.
21:25 Leikrit: „Gleðilegir endurfundir^
eftir Dorothy Turnock. Þýðandii
Hulda Valtýsdóttir. Leikstjórif
Þorsteinn Ö. Stephenseiu
22:00 Fréttir og veðurfregnir, v ^
22:10 Danslög.
24:00 Dagskrárlok,