Morgunblaðið - 01.08.1961, Blaðsíða 13

MORGVN'tLAÐlÐ
Þriðjudagur 1. ágúst 1961
Snitturnar eru beztar
á Ströndum
segir Regína
FLESTIR LESENDUR Morg-
unblaðsins kannast sjálfsagt
við Regínu Thorarensen á
Ströndum. Hún er fréttaritari
blaðsÍMs þar norður frá, eim
kvenmaðurinn í ftópi frétta-
manna Mbl. úti á landsbyggð-
inni. Og hafi -jinhver sagt, að
einungis karlmönnum væri
treystandi fyrir jafnábyrgðar-
miklu starfi, þá hefur Regina
afsannað það fyrir löngtu.
Þeir, sem lesið hafa aS stað
aldri fréttir Mbl. frá Gjögri,
ganga þess ekki duldir, að
sveitin hennar Hegínu er æði
afskekkt á okkar mælikvarða,
samgöngur eru oft erfiðar, þar
er fremur fámennt og viðhorf
in önnur en í þéttbýlinu. Gesti
úr öðrum landshlutum ber þar
ekki daglega að garði, þó
stöku sinnum, einkum að sum
arlagi.
Einn þeirra, sem lagði leið
sína um Strandir í sumar, var
Tryggvi Samúelsson úr
Reykjavfk, góður vinur Mbl.
Hann kom við hjá Regínu, tók
myndir, og þegar hann kom
aftur í bæinn sendi hann okk
ur nokkrar þeirra. Við hringd-
um í Regínu til þess að segja
henni af þessu, við ætluðum
að birta myndirnar.
— Þær v*ru góðar veiting-
arnar, elskan n»ín. Fjórar sort
ir af tertum — og snittur. Eg
varð nú að segja það, að mér
finnst snitturnar hér á Strönd
um miklu betri en þær, sem
maður fær í Reykjavík. Hér
eru þær miklu matarmeiri —
og bragðmeira það, sem ofan
á er.
— Voru »enn hýrir?
— Já, ekki neita ég þvi.
Það voru allir mátulegir, ekki
meira, enda á það ekki að
vera. Eg er viss um að ekkert
'brúðkaup hefur farið fram
með jafnmiklum sóma, allir
mátulega léttir, sungið og dans
að. Skólastjórinn okkar, Hörð
ur Guðbrandsson, spilaði á
harmoniku. Og móðir brúð-
anna spilaði á gítar og söng
við mikla lukku. En þú færð
víst engar myndir af þessu.
Skólastjórinn og sonur minh
voru að bökta við að taka
myndir, en það kemur varia
mikið út úr því. Það var þoku
loft og hér eru allar mynda-
vélar ljóslausar. Þið þurfið að
senda okkur vélar með ljósi,
annað þýðir ekki hér í
Strandaþokunni.
— Já, blessaður gerðu það.
Annars segi ég ekkert í fréit-
um. Hálfþreytt, var í brúð-
kaupi í fyrrakvöld.
.— Brúðkaupi? Fólk verður
þá enn ástfangið á Ströndum?
■— Eg er nú hrædd um það.
Þetta var -þrefalt kirkjubrúð-
kaup, öll brúðhjónin héðan úr
sveitinni og ætla ekki að
hlaupa suður, eins og sumir
aðrir. Nei, ætla að setjast hér
að. Myndarfólk, bráðmyndar-
legt. Já, og veizlan var með
stærri veizlum, sem hér hafa
verið haldnar. Það er líka
langt síðan kirkjubrúðkaup
var hér síðast. Eg er nú hrædd
um það.
.— Hvar var veizlan haldin?
— í samkömuhúsi Árnes-
hrepps. Þarna var svo að segja
löll sveitin samankomin, 120—
130 manns í veizlunni. Hún
byrjaði nánar tiltekið kl. sex
á laugardagskvöldið. Já, það
var hann Jón í Stóru-Ávík,
sem var að gifta dætur sínar
þrjár. Og það var dansað til
kl. eitt um nóttina. Já, hann
er stundvís, nýi presturinn
okkar. Hann heitir Magnús
Runólfsson, bráðmyndarlegur
maður. Hjá honum verður
aldrei messufall.
— Ekkert annað í fréttum?
— Bíddu góði, ég eg ekki
búin. Eg skal segja þér, að
kirkjan hérna er orðin 110 ára.
Hún var máluð að innan fyrir
brúðkaupið. Presturinn og
oddvitinn máluðu dag og nótt.
Þeir gátu bara ekki málað
kirkjuna að utan, því hér hef
ur verið sífelld bölvuð rigning.
En kvenfélagið gaf dregla í
kirkjuna. Þeir komu loksins
með Skjaldbreið, sem venju-
lega skilur þó allt eftir, sem
hún á að koma með hingað.
Eg veit ekki til hvers menn-
irnir eru að ómaka sig hingað
inn í hverri ferð, bara til þess
að láta okkur vita, að þeir séu
ekki með neitt til okkar. —
Svona er það með olíu og
benzín. Það er margbúið að
biðja þá að koma með nokkr-
ar tunnur. En það er eins og
að biðja skrattann um sál. Svo
erum við að fá benzín á smá-
torúsum með flóabátnum á
föstudögum — á dráttarvélarn
ar og jeppana. En kaupfélags
stjórinn okkar er nú í Reykja
vík og ég heyri sagt, að hann
ætli að tala við forstjóra.Skipa
útgerðarinnar um þetta. Vona
bara að hann svíkist ekki um
Iþað — og verði ekki með
neina tæpitungu eða gesta-
læti við þá þarna fyrir sunn
an.
Nú kom símstöðin á Finn-
bogastöðum inn á línuna og
kvenmaður sagði hveiium
rómi: — Regína, farðu nú að
hætta þessu. Eg verð að fara
að senda veðrið. Klukkan er
orðin sex!
Svo heyrðist aftur í Regínu.
— Þú heyrðir hvað hún
sagði. Heyrðu, þeir eru farn.ir
að fljúga hingað. Hann Daníel
Pétursson ætlar að koma hing
að einu sinni í viku, fór fyrstu
ferðina í dag. Við erum dauð-
fegin, því það er mikil bót að
flugsamgöngum. Hann Björn
minn Pálsson hefur kom:ð
hingað öðru hvoru, en ekki
reglulega.
— Voru margir farþegar
með Daníel?
— Ha?
— Hvernig var veizlan?
„Kallahús“ — á tröppunum sitMr Regína
T — Jú, ég skal hringja á morg
un. En hvað heitir húsið þ.itt,
ég er með mynd af því — og
þarf að skrifa eitthvað undir
hana.
— Krakkarnir kalla það nú
bara Kallahús. Húsin hérna
heita ekkert sérstakt og hér
eru engar götur, engin hús-
númer. Menn kalla húsin bara
eitthvað. — Maðurinn minn
heitir Karl Thorarensen. Við
áttum heima í Reykjavík til
1942. Þá fluttum við hingað,
hann réðist sem járnsmiður til
Djúpuvíkur, í sildarverksmiðj
una. Svo kom auðvitað engin
síld, ekkert að gera. Nú stund
ar hann sjóinn á opnum báti
— og það hefur verið reiting
ur, ekki meira. En okkur vant
ar salt til þess að geta nýtt
aflann. Kaupfélagið pantaði
salt í fyrra, en ekki bólar á
saltskipinu enn. Sjálfur kaup
félagsstjórinn getur ekkert.
Þeir svíkja hann alltaf fyrir
sunnan Hér er saltið verðmæt
ara en gull þessa dagana. Mat
Ur soðinn í sjó og úrgangssalt
notað í fiskinn.
Regína Thorarensen
fréttaritari Morgunblaðsins
— Margir farþegar í dag?
— Já, presturinn skrapp suð
ur með honum!
Aftur kom símstöðin inn á
línuna: — Regína, Regina. nú
verð ég að slíta þessu. Þú
verður að tala við hann seinna.
— Þú heyrðir hvað hún
sagði, heyrðist aftur í Regínu.
Geturðu ekki hringt aftur á
morgun. Það er svo margt,
sem ég ætla að segja þér.
— Langar þig ekki að flytj
ast aftur til Reykjavíkur,
Regína?
— Nei, biddu Guð að hjálpa
(þér. Eg var heilsulaus aum-
ingi, þegar við fluttumst hing
að. En ég náði mér strax, verð
ur aldrei misdægurt nú orðið
— nema þegar ég kem til
Reykjavíkur. Eg er búin að
vera eftir 10 daga þar. Fæ
alltaf fyrir brjóstið, er ómögu-
leg manneskja. Hér líður okk-
ur vel. Það getur varla dregizt
lengur að saltið komi.
— Regína, nú fer ég að slíta,
gall við í símstöðinni. Hvað
heldurðu að þeir hugsi á veð-
urstofunni?
— Já, góða — ég heyri.
Heyrðirðu þetta? Var það eitt
hvað fleira, sem þú vildir fá
að vita?
— Er fjölskyldan þín stór?
— Við eigum fjögur börn.
Elzti sonurninn er 21 árs, tvær
stúlkur, 14 og 12 ára. Sú
eldri fermdist í vor — í verk
fallinu, þegar við áttum ekki
'kaffi á könnuna hérna. Held-
urðu að það hafi verið ástand,
maður? Svo eigum við 7 ára
son.
— Nú slít ég, gall í stúlk-
unni á Finnbogastöðum.
— Regína!
— Já!
— Vertu blessuð, þakka þér
fyrir. Þú lætur heyra í þér
bráðlega!
— Blessaður góði. Heyrðu.
Elzti sonurinn var í skóla í
Reykjavík í vetur. Honum lik
aði ágætlega. Hefurðu það?
— Já!
— Heyrð ....
— Regína, nú slít ég. Þetta
þýðir ekki lengur. Klukkan er
korter yfir sex og ég et ekki
búin að senda veðrið. Eg held,
að ég sé orðin vitlaus að gera
þetta. Þú verður bara að tala
við hann aftur á morgun. Veðr
ið á að vera komið fyrir kl.
sex.
Daginn eftir heyrðum við
frá Regínu. Kaupfélagsstjór-
inn var enn í Reykjavík og
saltskipið ókomið.
h.j.h.
Frá sjúkrasamlöguvtum í
Hafnarfirði og Kópavogi
Frá og með 1. ágúst 1961 hækka iðgjöld samlagsfólks
í kr. 47,00 á mánuði.
SJÚKRASAMLAG HAFNARFJAÐAR,
SJÚKRASAMLAG KÓPAVOGS.
Vil kaupa vel með farinn
Mercedes-Benz
fólksbíl árg. ’55—’57. Helzt
minni gerð. Verðtilboð og
greiðsluskilmálar, ásamt upp-
lýsingum sem máli skipta legg
ist inn á afgr. Mbl. fyrir mið-
vikudagiskv. merkt „Benz —
5080“
RAGNAR JÓNSSON
hæstaréttarlögmaður
Lögfræðistörf og eignaumsýsla
Vonarstræti 4. VR-húsið.
Sími 17752
Vefarí óskast
i
Duglegur vefari óskast að Álafossi nú þegar eða
1. sept. Upplýsingar kl. 1—2 daglega á skrifstofu
Álafoss Þingholtsstræti 2.
Guðtaugur Einarsson
málflutbingsskrifstofa
Freyjugötu 37 — Sími 19740.
HILMAR FOSS
lögg. skjalþ. og dómt.
Hafnarstræti 11 — Sjmi 14824.
Lynghaga 4. Sími 19333.
Sigurgeir Sigurjónsson
hæstaréttarlögmaður
Málflutningsskrifstofa.
Austurstræti 10 A — Sími 11043