Morgunblaðið - 03.08.1961, Blaðsíða 16

16
MORGVNBLAÐl
Flmmtudagur 3. ágúst 1961
I
[
f
i
f
f
f
Skyndibrúðkaup
Renée Shann:
42
(
í
í
í
i
í
f
— Henni hefur vonandi létt
við að heyra það. t>að hlýtur að
vera hálfþreytandi ef gestirnir
manns eru með ólund alla helg-
ina. Hún leit kring um sig og
horfði á landslagið, sem þau
þutu nú yfir, sólbjarta akrana
og limgirðingarnar, sem voru
farnar að grænka. — Þetta er
yndislegur dagur, Lionel. Á
svona degi getur maður ekki lát
ið liggja illa á sér.
— O, það liggur heldur ekki
illa á þér?
— Nei, sannarlega ekki.
— >á erum við tvö um það,
því að ég er eins. Og geta ver-
ið með þér yfir heila helgi: Ég
get varla trúað því sjálfur. Ég
var svo hræddur um, að þú
mundir ekki geta komið.
— Það hefði ég heldur ekki,
ef ég hefði ekki fengið bréfið
frá Robin.
— Ég var að vona, að þú fær-
ir ekki að tala tun Robin.
— Það ætlaði ég heldur ekki,
heldur aðeins um afstöðu mömmu
til hans.
— Já, ég kysi nú 'líka helzt,
að hann yrði ekki gerður að um
talsefni meðan við erum saman.
Hún lét það gott heita og þau
fóru að tala um eitthvað annað.
Nýja leiksýningu, sem átti að
verða í næstu viku og hann ætl-
aði að bjóða henni á. Gamla
kunningja hans, sem væru að
koma frá Skotlandi í næstu viku
og hann vildi, að hún kynntist.
Og loksins sagði hann:
— Veiztu, að fríið mitt er bráð
um á enda, Júlia?
Júlía hafði alls ekki gert sér
það ljóst. Svo margt annað hafði
hún haft að hugsa um. En nú brá
henni við, er hún varð þess vör,
hve mjög þetta orkaði á hana.
Hún mundi sakna hans hræði-
lega. Ekki sízt ef Robin yrði á-
fram erlendis. Dagarnir yrðu
býsna langir ef enginn Lionel
— Fyrst keyrir þú á tré, svo neyðirðu mig til að þess
að hringja í skæðasta keppinaut okkar!
væri til að bjóða henni út á kvöd
in.
— Það finnst mér leiðinleg til-
hugsun, sagði hún léttilega.
— Nema þú kæmir .... Hann
leit á hana og snarþagnaði, er
honum datt í hug, að þessi orð
mundu ef til vill ekki koma vel
við hana. — Jæja, látum það
eiga sig.
— Nei, það verður nú ekki
alveg af því, svaraði hún stutt-
aralega.
— Já, en elskan mín, þegar
við vorum saman í gærkvöldi ..
.... jæja við vorum nú eitthvað
að minnast á þann möguleika,
að hjónabandið þitt færi út um
þúfur.
Hún rétti sig I sætinu, stór-
móðguð. — Við gerðum alls ekki
ráð fyrir neinu slíku.
— Jæja, ég gerði það. Og ég
lief meira að segja hugsað mik-
ið um það undanfarið.
Júlía svaraði reiðilega: — Ef
þú heldur þessu áfram, Lionel,
vil ég fara beint heim aftur.
Hann brosti. — Svo vitlaus
yrðírðu aldrei.
— Jú, sannarlega.
Mér fannst þú samþykkja, að
við töluðum um þetta yfir helg
ina, meðan við erum hjá Dain-
tonhjónunum.
— Hvað þér getur dottið í
hug!
— Það er þér að kenna.
Júlía svaraði engu. Hvað hafði
hún eiginlega sagt í gærkvöldi
og leyft honum að segja? Þegar
hún fór að hugsa um kvöldið,
fannst henni allt í hálfgerðri
þoku. Enda hafði hún fengið
bréfið frá Robin síðan, og það
hafði útrýmt öllu öðru úr huga
hennar. Eða hefði að minnsta
kosti átt að gera það.
— Hvað erum við lengi á leið
inni í þennan kofa? spurði hún
loksins, þegar henni fannst þögn
in vera orðin nógu löng.
— Hér um bil klukutíma. Við
erum næstum komin. Ég sagði,
að við mundum koma upp úr
þrjú.
— Hefurðu verið þarna áður?
— Já, ég var þar yfir helgi
fyrir skömmu. Og þá datt mér
í hug, að gaman væri nú, ef
þú gætir einhverntíma komið
með mér þangað. .
Þau beygðu nú út af Bath-
veginum og fóru svo eftir mjó-
um stíg sem lá gegn um skóg-
lendi. Trén, sem voru að byrja
að springa út, mynduðu eins
konar hvolfþak yfir höfðum
þeirra. Hér og þar mátti sjá litla
kofa með skrautlegum blóma-
görðum í kring, þar sem blómin
kinkuðu kolli í hægum blænum.
— Hér er fallegt, sagði Júlia
hrifin. Og þegar þau svo héldu
lengra og lengra áfram og bráð
um sáust ekki feiri hús, spurði
Júlía, hvort þeim hjónunum
fyndist þetta ekki nokkuð af-
skekkt.
— Nei, mér skilst þau vrlji
helzt vera dálítið afskekkt. I Nú varð dálítil, vandræðaleg
— Er nokkurt þorp hérna í! Júlia gat ekkert sagt fyrst
nágrenninu? um sinn, en hún þóttist vita, að
| þau hjónin vissu hvernig allt
— Ja, það er eitt, í hér um bil j Var í pottinn búið. því að það
tveggja mílna fjarlægð. Við skulj gat jafnvel bláókunnugur mað-
um fara þangað á morgun og i ur séð, að Lionel var ástfanginn
drekka eitt glas í kránni. Hún erj af henni. Og til þess að leiða
mjög skemmtileg. Betty ogjhugann frá, að hún sjálf væri
George bjuggu þar meðan þau ástfangin af honum, sagðj hún:
voru að koma sér fyrir í kofan-!— Ég vildi bara, að maðurinn
um- Iminn væri kominn til landsins
Nú beygði hann inn á annan-og við gætum náð okkur 1 svona
ennþá mjórri stíg. Júlía sá kofa kota'
við endann á honum. Hann var
lágur, með stráþaki og kvist-
gluggum. Hún fór að geta sér til
um, hvort gestgjafar þeirra væru
farnir að gá til ferða þeirra. Og
það voru þeir, því að þegar þau
nálguðust húsið, opnuðust fram-
dyrnar og þau hjónin komu á
móti þeim niður garðstíginn.
— Jaeja, þarna komið þið! Ég
er svo fegin, að Júlía skyldi geta
komið. — George! Taktu töskuna
hennar Júlíu. Ég skal vísa þér á
herbergið þitt. En þú, Lionel,
verður í því, sem þú hafðir síð-
ast.
— Fínt! Lionel kyssti Betty
og sagði, að það væri gaman að
vera kominn hingað aftur. — Ég
get ekki hugsað mér skemmti-
legri stað til að liggja í letinni.
Eg var að segja Júlíu frá því.
Betty hló. — Ég vona, að hann
hafi ekki gyllt kofann ofmikið
fyrir þér. Hann er ósköp alvana
legur, en okkur hefur nú samt
tekizt að gera hann sæmilega
vistlegan.
— Mér lízt vel á hann, sagði
Júlía.
— Kanntu vel við þig í sveit?
— Já, ég hef oft óskað mér,
að ég ætti heima i sveit.
Þau fóru nú öll í gönguferð
um nágrennið og Júlíu fannst
hún þegar þekja Daintonhjónin
betur en hún þekkti marga kunn-
ingja sína. Þau voru svo vin-
gjarnleg og góð við hana, rétt
eins og þau hefðu alveg tekið
hana að sér og vildu gera henni
allt til geðs. Þegar þau voru kom
in heim aftur og voru að drekka
te, sagði George við Lionel: —
Hversvegna hættirðu ekki við
þessa togleðursframleiðslu og
setzt að hérna heima? Þá gætirðu
náð þér í einhvern svona kofa
hérna í nágrenninu og þá gæt-
um Við sézt oftar en við gerum.
Mér finnst nokkuð lítið að geta
ekki um frjálst höfuð strokið
nema svolítinn tíma þriðja hvert
ár.
Lionel hló. — Þar er ég alveg
á sama máli, en hvernig fær
maður almennilega atvinnu hér
heima?
— Ertu ekki búinn að græða
nóg á togleðrinu?
— Varla nóg til þess að leggj-
ast í leti og ómennsku.
Betty brosti tii hans. — Ég
hef nú sjaldan heyrt getið um
menn, sem geta farið að lifa á
eignum sínum þegar þeir eru
þrjátíu og tveggja ára. Eða ertu
ekki það, Lionel?
— Alveg rétt. En svo dugar
mér heldur ekki kofinn einn,
heldur yrði ég að ná mér í konu
líka.
— Já. það þarf líka að athuga,
sagði Betty.
— Það væri nú sjálfsagt hægt
að finna konu handa þér, sagði
Júlía í hilfum hljóðum.
— Já, þú ættir bezt að vita
það.
— Ef hann er í hernum, býst
ég við, að það geti liðið nokkuð
áður en þið getið sezt að út af
fyrir ykkur. Það get ég alltaf vor
kennt konum, sem eiga mennina
sína í herþjónustu.
— Já, það er talsvert óþægiw
legt, en ef við getum verið eitt*
hvað saman, er það nú fyrir sg.
En við höfum bara svo lítið ver-.
ið saman, enn sem komið er,
Lionel hefur víst sagt ykkur,
hvernig því er varið. ^
— Já, það hefur hann.
Nú hringdi síminn og slelt um
ræðunum. George fór í símann
og kallaði síðan til konu sinnar,
að það væri til hennar. Síðan
hlustuðu hin á þann helming
samtalsins, sem þau gátu heýrt,
Þegar Betty kom aftur úr sím.
anum, sagði hún: — Það er hún
mamma. Hún er orðin veik. Ég
er hrædd um, að ég verði að
skreppa þangað tafarlaust.
George hafði strax þotið á fæl
ur og Betty datt í hug. hve
nærgætin þau hjónin væru hvort
við annað.
SHUtvarpiö
Fimmtudagur 3. ágúst
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 „A frívaktinni", sjómannaþátt*
ur (Kristín Anna Þórarinsdóttir)
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til
kynningar. 16:05 Tónleikar.
16:30 Veðurfregnir)
18.:30 Tónleikar: Lög úr óperum.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Erindi :Varnir og viðnám (Séra
Gísli Brynjólfsson á Kirkjubæj
arklaustri).
20:25 Tónleikar: Strengáakvartett í D*
dúr K575 eftir Mozart. — Jane-
cek-kvartettinn leikur.
20:50 Erlend rödd: Brezki gagnrýnand
inn Kenneth Tynan ræðir við
skáldið Jean Paul Sartre (Guðnu
Steinsson rithöfundur).
21:10 Tónleikar: Lög úr óperettunum
„Káta ekkjan“ og „Brosandi
land“ eftir Lehár. Þýzkir söngv
arar flytja með kór og hljóm*
sveit undir stjórn Franz Mars*
zaleks og Edmund Nicks.
21:40 „Brúðkaup'*, kafli úr bókinni
„Nepal opnar hliðin" eftir Tibor
Sekelj. (Stefán Sigurðsson kenn
ari þýðir og flytur).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður*
inn" eftir H. G. Wells; XI.
(Indriði G. Þorsteinsson rithöf.),
22:30 Sinfóníutónleikar:
Sögusinfónían eftir Jón Leifs. —
Leikhúshljómsveitin í Helsinki
leikur, Jussi Jalas stjórnar.
23:45 Dagskrárlok.
Föstudagur 4. ágúst
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir tilk. og tónleikar),
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 Tónleikar: „Við vinnuna".
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:03
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til
kynningar. 16:05 Tónleikar.
16:30 Veðurfregnir)
18:30 Tónleikar: Harmonikulög
18:55 Tilkynningar. -- 19:20 Veðurfr,
AFTeR TEEATING THE YOUNG CANADA'S
WING, MAEK SPENDS A FEW DAVS
SHOOTING PICTUCES OF THE GOOSE HUNT

invtco
Then he
OBTAINS 1
A PERMIT
TO TAKE THE
VOUNG
CANADA HONKER
BACK TO
LOST FOREST
W4UT TÍ5EÚU
SIT DOWN AND
BE OUIET, ANDV
I'M ANXIOUS TC*
6EE HÉM.TOO/

f Eftir að hafa búið um vænginn
lá gæsasteggnum unga, eyðir
Markús nokkrum dögum við að
taka myndir af gæsaveiðunum.
Svo fær hann leyíi til að taka
gæsastegginn m,eð sér heim
Týnduskóga.
til, — Seztu niður «g vertu rólegur
I Andy . . . Eg hlakka einnig til
I að hitlsa haiml
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Rússneskur forleikur
op. 72 eftir Prokofiev. — Borgar
hljómsveitin í Prögu leikur. —
Václav Smetócek stjórnar.
20:15 Efst á baugi (Björgvin Guðmunds
son og Tómas Karlsson).
20:45 Einsöngur: John Charles Thomaa
syngur.
21:00 Upplestur: Kvæði eftir Sigurjón
Friðjónsson (Baldur Pálmason),
21:10 Tónleikar: Píanósónata nr. 31 1
As-dúr op. 110 eftir Beethoven,
— Friedrich Gulda leikur.
21:30 TJtvarpssagan: „Vítahringur" eft
ir Sigurd Hoel; XXV. lestur og
sögulok. (Arnheiður Sigurðar*
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
dóttir kennari þýðir og flytur.)
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður*
inn\ eftir H. G. Wells; XII,
(Indriði G. Þorsteinsson rithöf ),
22:30 í léttum tón: Lög eftir Sigfúa
Halldórsson, sungin og leikin,
23:00 Dagskrárlok.