Morgunblaðið - 06.08.1961, Side 10

10
' MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur S. águst 1961

Feðgar
við
skurð-
borðið
KJARTAN J. Jóhannsson,
læknir og alþingismaffur á
Isafirði er ekki að hugsa um
sumarfri þessa dagana nema
síður sé, enda þótt þingstörf-
in kalli ekki í bili. Hann
stundar jafnan læknisstörf
þar vestra og gefur sér sjaldn
ast tíma til að bregða sér
frá utan þess er hann sækir
Alþingi.
★ ★,
Þegar þingmenn fá frí að
vori og fyrir jólin er Kjartan
óðara kominn vestur. Og
hann hefur vart stigið þar á
land fyrr en hann er á þön-
um um allan bæ með lækna-
tösku undir hendi. ísfirðing-
ar tala heldur ekki um að
Kjartan alþingismaður sé
kominn í frí, af þingi — held
ur segja þeir, að Kjartan
læknir sé farinn í frí, á þing.
— Já, það er mikið að gera
hjá okkur læknunum hér,
sagði Kjartan, þegar við hitt-
um hann í sumarbústaðnum
hans í Tunguskógi, skammt
innan við tsafjarðarkaup-
stað, ekki alls fyrir löngu.
★ ★
— Og þannig hefur það
verið síðan ég kom hingað
vestur árið 1932, hélt hann
áfram. — Að vísu hefur
margt breytzt til batnaðar,
viðhorfin eru allt önnur en
þá var: Betri samgöngur,
fullkomnari og fjölbreyttari
lyf.
— Ég þurfti oft að skálma
heiðar í misjöfnu veðri og
fara á bátkænum langar
leiðir í lækniserindum hér
áður og fyrr. Nú er sími á
hverjum bæ, hægt að gefa
leiðbeiningar í sjúkdómstil-
fellum án þess að fara á
staðinn — og svo er jafnvel
hægt að grípa til flugvél-
anna, ef því er að skipta.
— Og öll þessi nýju og
fljótvirku lyf hafa breytt við
horfum læknis í sjávarþorpi
* . mikið á síðustu árum. Sjó-
sókninni fylgir alltaf mikið
af ígerðum, meinsemdum og
öðru slíku eftir smáóhöpp,
sem sjómennirnir verða jafn-
an fyrir. Oft var þetta þrá-
látt. Nú er þetta ekkert
vandamál, í flestum tilfell-
um. Og alltaf fjölgar þessum
ágætislyfjum.
★ ★
— Hve margir eruð þið
læknarnir nér núna?
— Við erum þrír og sá
fjórði, sem gegnir í Djúpinu,
er líka búsettur hér.
— Og færðu staðgengil
hingað til bæjarins, þegar
þú ferð á þing?
— Nei, þeir taka mín störf
á sig aukalega, hinir lækn-
arnir. Samvmnan hefur allt-
af verið mjög góð.
— Þú ert á sjúkrahúsinu?
— Já, ásamt sjúkrahúss-
lækninum og þeim þriðja.
Jú, mikið um uppskurði, þó
' t
) HVAÐ gera Alþingismenn yfir hásumarið? j
| Ekki kalla þingstörfin, en eru þeir uppteknir j
\ við önnur störf. eða taka þeir sér sumarfrí? <|
) Fréttamaður Mbl. heimsótti nokkra þeirra ^
\ 1 í
og hér kemur fyrri greinin um Alþingis- ^
\ menn í þingfríi. Í
S s

Kjartan Iæknir og Kjartan læknir.
misjafnt eins og gengur. Oft
koma tarmr hjá okkur, ef
svo mætti segja. Margir upp-
skurðir á dag. Það getur tek-
ið allt frá 10 mínútum upp í
tvo tíma að taka botnlanga.
Maga- og ristilskurðir taka
oft 3—4 tíma — og það eru
stærstu uppskurðir, sem við
framkvæmum hér.
★ ★
— Hvernig skiptið þið með
ykkur verkum í skurðstof-
unni?
— Það er upp og ofan. Við
skerum allir, skiptumst á um
það — þó ekki eftir neinni
ákveðinni reglu.
— Og bregður þér ekki við
að koma úr þinginu í skurð-
stofuna?
— Nei, alls ekki. Þetta er
komið upp í vana. Ég neita
því ekki, að þetta tvennt er
æði ólíkt — og mikil til-
breyting að skipta um. En
hvort tveggja er skemmti-
legt. Og þegar ég er syðra,
að vetrinum, gefst mér oft
gott tóm til þess að lesa mér
til um nýjungar í læknis-
fræðinni, bæta við mig. Það
verðum við stöðugt að gera.
Það hefur farið svo, að þeg-
ar ég er á þingi les ég lækn-
isfræðileg efni í frístundum,
en meðan ég stunda læknis-
störfin hér vestra, les ég
meira af öðru efni. Ég hef
gaman af öllu, sem tækni
viðkemur og það er helzta
lestrarefnið á sumrin.
— Áttu eitthvað annað
tómstundagaman?
— Nei, ég geri yfirleitt
ekki annað í mínum frítíma
en lesa. Áður og fyrr fór ég
mikið á skíði. En eftir að
strákarnir mínir þrír uxu úr
grasi, þá nenni ég ekki að
eiga við það. Við fórum allt-
af saman í skíðaferðir, þegar
þeir voru minni.
— Þeir lesa læknisfræði,
tveir sjmir þínir?
— Já, sá elzti, Kjartan,
hefur nýlokið námi við Há-
skólann — og Ingvar, sá
næstelzti, lýkur því væntan-
lega í vetur.
★ ★
— Og Kjartan sonur þinn
starfar hér fyrir vestan?
— Já, hann er settur hér-
aðslæknir í Súðavík — og
gegnir í öllu Djúpinu. Sem
stendur er hann búsettur hér
á Isafirði og er með okkur í
sjúkrahúsinu.
— Er það ekki dálítið
einkennilegt að vera allt í
einu farinn að starfa með
syni sínum í sjúkrahúsinu?
— Nei, alls ekki, því ég
hafði beðið þess svo lengi.
Það kom sem sagt ekkert á
óvart —>• og mér finnst það
mjög skemmlilegt. Undarlegt,
en satt — mér finnst ég ekk-
ert miklu eldri en áður. k
★ ★ *
— Hvernig er samkomulag
ið?
— Eins og það getur bezt
verið.
— En veit ekki pabbi aTlt-
af mest?
— Jú, auðvitað, segir
Kjartan og hlær. — En það
gildir nú bara heima. I
sjúkrahúsinu erum við al-
gerir jafningjar. Hann hefur
a.m.k. ekki kvartað yfir þvl
að ég þættist vita allt miklu
betur. Þessir strákar, sem
eru að útskrifast núna, eru
vel skólaðir. Og þeir hafa
gott af því að bjarga sér sem
mest sjálfir. Sonur minn fór
t.d. inn í Djúp um daginn
til þess að hjálpa konu við
fæðingu. Hún átti tvíbura,
fæddust fyrir tímann. Hann
kom með börnin í kommóðu-
skúffu á báti í bæinn. Það
gekk allt vel.
★ ★
— En hvað er þá helzta
umræðuefnið, þegar þið hitt-
ist allir þrír, þú og lækn-
arnir þínir?
— Satt að segja tölum við
mest um það, sem að læknis*
fræðinni lýtur. Þeir eru báð-
ir giftir — og konunum okk-
ar finnst stundum, að við töl
um full mikið um sjúkdóma.
Þær biðja um eitthvað
skemmtilegra umræðuefni,
segir Kjartan og brosir.
Enginn hesíamaður — og lætur drátí-
■ arvélina næjja
(Sjá forsíðu-
mynd)
MAGNÚS JÓNSSON, alþing
ismaður frá Mel, fer alltaf í
sveitina í sumarfriinu. Hann
fer þá með alla fjölskylduna
til föðurhúsa, að Mel í Skaga
firði, og hjálpar foreldrum
sínum við heyskapinn. Og
þegar sumarfrí Magnúsar er
á enda tekur Baldur bróðir
hans við, kemur úr Reykja-
vík til þess að ljúka hirðingu
með föður sínum.
★ ★
Magnús fór norður fyrir
miðjan júlí og hann hreyfir
sig yfirleitt ekki frá Mel allt
friið. Við gátum því gengið að
honum vísum þar heima, enda
kom það á daginn. Hann
var léttklæddur, þeysandi á
dráttarvél, þegar okkur bar að
garði. Börn hans tvö sátu á
vélinni hjá honum, en frúin
var að raka með hrífu upp á
gamla móðinn, með þykka
lopavetlinga.
— „Eruð þið komnir til
þess að hirða með okkur,“
sagði Magnús og hló. „Öll að
stoð er vel þegin“.
Nei, við 'vorum ekki á því
að fara í raksturinn. Við vor
um komnir til þess að tefja
fyrir, eins og flestir kaupstaða
búar, sem bregða sér út í
sveit um hásláttinn.
★ ★
— „Já, ég hef alltaf eytt
sumarfríinu mínu hér heima
í Skagafirði síðan ég lauk
námi. Meðan ég var í skóla
gat ég ekki veitt mér sumar-
frí,“ sagði Magnús. „Þá fór
ég ýmist í vegavinnu eða vann
í síldarverksmiðjunni á Hjalt
eyri. Þar unnum vii, allir
bræðurnir, meðan við vorum
í menntaskóla og háskóla."
— „En ég vil hvexgi eyða
sumarfríinu frekar en hér. Ég
hef lítinn áhuga á utanlands
ferðum, eða að arka um land
ið þvert og endiiangt.“
— „Börnin kunna líka mæta
vel við sig hérna. Kristín litla
er hér allt sumarið, vill helzt
ekki koma heim á haustin —
og getur varla beðið eftir því
að komast í sveitina á vorin.
Jón sonur minn unir sér líka
vel hér, en hann er ekki að
sama skapi viljugur, blessað-
ur.“
— „Hvaða vitleysa,“ segir
Ingibjörg, móðir Magnúsar,
sem komin er út á tún til okk
ar. „Blessunin hann Jón minn
gerir margt til gagns. Hann er
viljugur piltur, sækir stund-
um kýrnar og hvað eina.“
★ ★
— Farið þið ekkf mikið £
reiðtúra hérna? spyrjum við.
— „Ónei, ekki getur það
talizt," segir Magnús. „Ég hef
aldrei verið mikill hestamað
ur — og ég læt dráttarvélina
nægj a nú orðið. Þegar ég var
strákur átti faðir minn hest,
sem við kölluðum Grána —
og hann var óskaplega latur.
Okkur kom vel saman Við sofn
uðum stundum saman uppi
á túni, Við fúndum okkur
gott skjól, lögðumst þar. Ég
hélt utan um hálsinn á Grána
— og svo fengum við okkur
blund. — Kristín litla hefur
mikið dálæti á hestum og það
er hennar bezta skemmtun að
komast á bak. Hún er sú eina
hér á bænum, sem kann að
meta það. Þá líkar henni lif-
ið.“
— Þú veiðir ekki £ ánni,
hérna?
— Nei ég hef litla stund
lagt á veiðiskap, gerði það
ekki einu sinni þegar ég var
strákur. En við spimðum fót
bolta hérna, þegar ég var
yngri. Það var mikið fjör í
íþróttunum. í hreppnum voru
tvö knattspyrnufélög, félags-
svæðin skiptust um ána,
hérna fyrir neðan — og við
þóttumst mjög snjallir knatt
spyrnumenn. Vafalaust vorum
við lakir á mælikvarða þeirra
í bæjunum, en það skipti
engu máli í þá daga.“
— „Knattspyrnu leik ég
ekki lengur en hefði sjálfsagt
gott af því,“ segir Magnús og
brösir við.
★ ★
Og það er ekki að spyrja að
því, þegar komið er í sveit- .
ina. Maður er drifinn inn i
kaffi, öll vinnan á bænum
leggst niður. „Við komum líka
t»l þess að tefja yfckur svolít-
ið“, segjum við Magnúsi.
— „Það er nú ekki hundr-
að í hættunni. Við erum að
verða búin með þetta. Að
vísu hefur þurrkurinn ekki
verið upp á það bezta. Við
vorum búin að hirða allt á
sama tíma í fyrra. En við för
um bráðlega að sjá fyrir end
ann á þessu.“
☆
17