Morgunblaðið - 06.08.1961, Page 23

Sunnudagur 6. agust 1961
M ORCUNBLÁÐIE
23
- Helgi Flóventsson
Framh. af bls. 24.
skeggjuðum sjómönnum. Þeir
eru kom.nir heim. Hreiðar Bjarna
son skipstjóri gengur í stofuna
og heilsar fólkinu innilega, en
hann fær engan frið, við biðjum
hann að segja okkur hvað gerzt
hafði.
★ Sökk mjög snögglega
Ég veit það varla sjálfur, seg-
ir hann. Við vorum rétt komn.
ir fyrir Langanesið á leið til
Raufarhafnar með um 700 mál
í lest og á dekki. Ég var rétt
kominn í brúna, fyrir um það
ibil 15 mínútum, er ég varð
þess skyndilega var að skipið
fór að halla á stjórnborða. Ég
hélt fyrst að dekkfarmurinn
hefði eitthvað raskazt eða eitt-
hvað af skilrúmunum ofandekks
gengið úr skorðum. Ég sendi því
menn til að athuga þetta, en
þeir komu aftur og sögðust ekk-
ert athugavert finna. Svo skipti
það ekkj nokkrum augnablikum
að hallinn jókst óeðlilega mikið.
Allur mannskapurinn, sem ekki
var í brúnni, var afturí. Ég lét
kalla alla á þilfar, en þá höfðu
vart liðið nema tvær til þrjár
mínútur, þá var stjórnborðsbrú-
arvængurinn kominn í sjó. Stýri
maðurinn kom gúmmíbjörgunar-
toátnum fyrir borð og ég sagði
piltunum að fara í hann. Nokkr-
um mínútum áður en þetta skeði,
höfðum við mætt vélskipinu
Steinunni gömlu, en Stígandi
frá Ólafsfirði var einnig mjög
skammt frá okkur. Sömuleiðis
var olíuskipið Þyrill skammt
undan. Er hér var komið fór
ég í talstöðina og kallaði á Stein
unni gömlu, sagði hvernig komið
var og við værum að yfirgefa
skipið. Þá var brúin stjórn-
borðsmegin hálffull af sjó, en ég
stóð á sokkaleistunum í korta-
klefanum. Síðustu mennirnir
voru að fara í gúmmífoátinn. Síð
an yfirgaf ég skipið, en þá voru
möstrin að snerta sjávarmál. Ég
gekk eftir radarmastrinu að
gúmmíbátnum, en það nam einn
ig rétt við sjó. Það hafa kannske
liðið fimm mínútur frá því ég
varð fyrst hallans var, þar til
skipið lá á hliðinni og við vorum
allir komnir í bátinn.
— Hvað heldurðu hafi orsak-
að þetta slys?
— Ég veit það ekki með neinni
vissu. En ekki er ólíklegt að
skilrúm milli lestar og stjórn-
borðslúkars hafi brotnað og síld-
in flætt þangað fram. Þetta skeði
svo fljótt, að ekki var hægt að
átta sig á neinu.
★ Allir fáklæddir
— Hvað um veðrið, hvernig
var það?
— Það var norðan eðá norð-
vestan, líklega ein 6 vindstig, en
ekki mikili sjór. Þetta mátti kall-
ast ágætis ferðaveður.
— Hvaða björgunarrástafanir
gerðuð þið áður en þið tókuð
það ráð að yfirgefa skipið?
— Það var ekkert hægt að
gera, tíminn var enginn. Við
reyndum þó að sleppa út nót-
inni, en hún var stjórnborðsmeg
in á bátaþilfari. Það tókst þó
ekkj nema að litlu leyti.
— Hvað um björgunina, hvern
ig gekk hún?
— Við vorum ekki nema 3r-
stutta stund í gúmmíbátnum.
Hann rak hægt frá afturenda
skipsins, en Stígandi kom strax
til okkar og tók okkur um borð
og gúmmíbátinn einnig. Og það
gekk allt saman vel. Móttökurn-
ar í Stíganda voru ágætar. Við
fengum heitan mat og þurr föt
þeir, sem þess þurftu. Annars
vorum við allir mjög fáklæddir,
flestir á skyrtunni og sumir á
sokkaleistunum. Við erum mjög
þakklátir Þorsteini Björnssyni
skipstjóra á Stíganda og áhöfn
hans fyrir aðstoðina.
Þetta samtal hafði tekið nokkr
ar mínútur, en er því var lokið
renndi síðasti bíllinn í hlaðið.
f honum er húsbóndinn, Helgi,
og segir hann okkur svo frá:
— Ég var í koju aftur í, var
«ð lesa er ég varð allt í einu
var óvenjulegs halla. Ég hrað-
Kjartan Ó. Bjarnason er nú
að leggja upp í sýningarför
um landið. Miun hann sýna
fyrst á Patreksfirði, þriðjudag
inn 8. ágúst og halda áfram
fram í nóvember. Mun hann
ferðast um allt landið og sýna
kvikmynd sína — ,Þetta er
ísland“, en það er úr mynd-
inni „Sólskinsdagar á íslandi",
sem hefur verið sýnd 33Ö0 sinn
um á Norðurlöndum. Auð aðal
myndarinnar verða einnig
sýndar kvikmyndir frá heim-
sókn Ólafs Noregskonungs,
Olympíuleikunum í Róm 1960,
Skíðalandsmótinu á ísafirði
1961, Hundaheimili Carlsens
minkabana og fjórðungsmóti
sunnlenzkra hestamanna á
Rangárvöllum.
Að þessu sinni mun Kjartan
Ó. Bjarnason sýna i Rvík, en
það hefur hann ekki gert í
10 ár.
Myndin, sem hér birtist er
úr aðalmyndinni „Þetta er ís-
Iand“, og sýnir Odd á Skafta-
felli sundríða Skeiðará.
aði mér þá upp, en þá er verið
að kalla allan mannskapinn á
þilfar. Þð var ekki tími til að
taka neitt með sér, við hlupum
eins og við stóðum í bátinn. Ef
við hefðum ekki haft gúmmí-
bátinn, hefðum við sennilega
ekki komizt í neinn bát, því ó-
gerningur var að koma út venju-
legum björgunarbát. Halli skips-
ins var svo mikill. Þegar ég fór
út á þilfarið gegnum brúna, var
hún hálffull af sjó og skipstjór-
inn stóð með annan fótinn á
veggnum, en hinn á bekknum í
kortaklefanum og var að tala í
talstöðina. Þegar ég fór í bátinn
var hann einn eftir um borð, og
ég sá að sjórinn var að nálgast
talstöðina.
Kokkurinn kemur rétt í þessu
að. Það er ungur maður og
skeggjaður eins og hinir. Ég var
í eldhúsinu, segir hann, ætlaði að
fara að setja upp kvöldmatinn.
Þá var öllum skipað á þilfar.
Sjórinn var farinn að fossa nið-
ur þegar ég komst upp. Gúmmí-
báturinn var kominn á sjóinn og
ég hraðaði mér í hann. Þá námu
möstrin næstum við sjó.
★ Sett á fulla ferð
Sigþór Sigurðsson, fyrsti vél-
stjóri, var niðri í vélarrúmi. —
Hann sagðist allt í einu hafa
orðið var óvenjulegs halla á
skipinu. Ég aðgætti hvort nokk-
ur sjór væri kominn í skipið, en
svo var ekki. Allt í einu var
vélin sett á fulla ferð og ég
gerði mér ljóst að eitthvað ó-
venjulegt var að ske. Ég opnaði
því fyrir öryggishemla vélarinn-
ar, svo hún gæti unnið með
þeirri orku, sem til var. —
Skömmu seinna var mér skipað
að koma á þilfar. Jafnframt var
orka vélarinnar minnkuð niður
í hægan gang. Er ég kom upp
var halli skipsins orðinn mikill
og piltarnir voru flestir komnir
í gúmmíbátinn. Helgi og skip-
stjórinn voru þó enn í brúrini.
En við Helgi fórum samhliða
að bátnum. Hreiðar stóð í sjó
í brúnni með hljóðnemann í
hendinni og var að tala. Hann
togaði í leiðsluna eins langt og
hún leyfði. Hann stóð næstum
út við dyr. Ég hljóp aftur brú-
arvænginn, en rann til og lenti
í sjónum. Þeir kipptu mér fljótt
upp í bátinn. Ég var sá eini,
sem lenti í sjónum. Báturinn
var útblásinn og ég varð þess
var að sjálfvirka sendistöðin í
honum var komin í gang. —
Skömmu seinna kom Hreiðar
um borð í bálinn. Hann taldi
mannskapinn, við vorum allir,
11 að tölu. Það voru vart liðn-
ar nema svo sem fimm mínút-
ur frá því ég varð hallans var.
Er við komum um borð í Stíg-
anda, var Helgi Flóventsson
kominn á hvolf og sneri kjölur-
inn upp. Við sáum skrúfuna snú
ast ennþá. Skömmu seinna seig
afturendinn niður og Helgi Fló-
ventsson hvarf niður í öldurn-
ar. Öllu var lokið, en okkur
var borgið.
Helgi Flóventsson var nýtt
skip, rúmlega árs gamalt, um
100 smálestir að stærð, smíðað-
ur í Noregi úr eik.
Það var víða vakað á Húsa-
vík þessa nótt. Vakað og beðið
eftir ástvinunum, sem allir
komu heilir heim — St. E. Sig.
Þrjátiu herdeildir
nauðsynlegar
Bonn, 4. ágúst — (Reuter) —
VESTUR-ÞÝZKA stjórnin hefur
boðizt til að auka mjög lið sitt
í þeim átta herdeildum, sem
hún hefur undir vopnum, að
því er Franz Josef Strauss, land
varnaráðherra V-Þýzkalands,
upplýsti í dag.
Strauss var að koma frá við-
ræðum við Adenauer kanzlara,
þar sem hann gerði honum
grein íyrir nýafstaðinni ferð
sinni til Bandarikjanna. Strauss
tjáði fréttamónnum, að senni-
lega myndu Bandaríkjamenn og
Bretar ekki auka herlið sitt í
Vestur-Evrópu. — Jafnframt
skýrði hann frá því, að skipuð
hefði verið nefnd nokkurra
Bandaríkjamanna og Þjóðverja,
sem fjalla skyldi um sameigin-
leg æfingasvæði þýzkra og
bandarískra hermanna.
Strauss kvaðst telja, að Sovét-
ríkin hefðu um 120 herdeildir
fullskipaðar undir vopnum og
taldi að Vestuiveldin yrðu að
hafa a.m.k. þrjátíu herdeildir í
Mið-Evrópu. Þær erú nú 25.
Þrjár nýjar kálteg-
undir á markaðinum
KÁLRÆKTIN hefur gengið
sæmilega í sumar, þrátt fyrir
kuldana í vor, sagði Ásgeir
Bjarnason, garðyrkjubóndi á
Reykjum í Mosfellssveit, í við-
tali við Mbl. í gær.
Blómkálið er með bezta móti
og miðað við kuldana má telja
það í fyrra lagi hvítkálið er að
koma, en það er tjeinna en í
fyrra og þar er enn vorkuldunum
um að kenna. Um þetta leyti í
fyrra var allt orðið fullt af hvít-
káli.
Hákarlsþjófar enn
á ferð
Aðfaranótt fimmtudags voru
enn gripnir menn með illa feng-
inn hákarl. Höfðu þeir mis-
séð sig á þrem beitum vestur
hjá Ráðagerði á Seltjarnarnesi, í
hjalli þeim, sem Garðar Guð-
mundsson, lögregluþjónn á þar,
ásamt fleirum. Einhverjir. höfðu
orðið mannaferða varir við hjall-
inn og bifreiðar þeirra kumpána,
en þeir voru tveir saman. Þeir
voru færðir í fangageymslu lög-
reglunnar og voru yfirheyrðir í
fyrradag.
Þeir játuðu strax á sig verkn-
aðinn. Höfðu þeir verið á höttum
eftir kvenfólki, en þá séð hákarl-
inn og ekki staðizt freistinguna.
Hér mun ekki vera um að ræða
þá sömu, sem stálu hákarlinum úr
hjalli við Þverveg hér á dögun-
um, en ekki hefur enn hafst upp
á þeim, sem þar voru að verki.
Ásgeir sagðist nú vera með
þrjár nýjar káltegundir, topp-
kál, savoyer-kál og broccoli eða
spergilkál, eins og það er nefnt
á íslenzku. Ásgeir sagði, að sperg
ilkálið væri auk þess að vera
mjög ljúffengt, mjög bætiefna-
ríkt.
Rauðkálið kemur ekki fyrr en
í haust. Því hefur farið lítið
fram, en horfur þó nokkuð góðar
með það.
Markaðinn kvað Ásgeir mjög
góðan. sérstaklega fyrir blómkál
ið. Kálið, sei.i nú er flutt inn
hraðfryst og niðursoðið, sagði Ás
geir hvorki samkeppnisfært við
íslenzka kálið, hvað snerti verð
og gæði. Hinsvegar hefði inn-
flutningur á hvítkáli og rauðkáli
í fyrra gert garðyrkjubændum
mikið tjón, því að inníenda fram
leiðslan hefði ekki verið búin.
Hæsta lán til þessa
Washirigton, 4. ágúst —
(Reuter — NTB).
TILKYNNT var í dag, að Alþjóða
gjaldeyrissjóðurinn hefði veitt
Bretlandi lán sem nemur tveim
miljörðum dala, til þess að ráða
bót á efnahagsvandræðum lands-
ins.
Bretar munu fá þrjá fjórðu
hluta upphæðarinnar, þegar í
stað í gjaldmiðlum níu þjóða,
en fimm hundruð milljónir, sem
eftir verða, munu þeir fá á næstu
tólf mánuðum.
Hér er um að ræða hæsta gjald
eyrislán,' sen» sjóðurinn hefur
hefur veitt til þessa.
f júní 1960. — Zengakuren-stúd entar umkringja bifreið Hagertys
í Tókíó.
- Ur ýmsum áttum
Framh. af bls. 12.
ingi það olli í hinum frjálsa
heimi. MRA (Siðvæðingar-
hreyfingin) færði okkur há-
leitarj hugsjónir en kommún-
isminn."
• Siðvæðing — eða
kommúnismi
Og hinir japönsku stúdent
ar héldu áfram að bera fram
afsökunarbeiðnir sínar, að því
er segir i MRA-ritinu. Við
frumsýningu „Tígrisdýrsins" í
White Plains í New York,
gekk fram einn af foringj-
um þeirra, Koichi Morita, og
mælti: — „Ég var einn í þeim
hópi stúdenta, sem umkringdu
mr. Hagerty, og ég stóð alveg
við dyrnar á bílnum hans.
Fyrir hönd japanskra stúdenta
vil ég biðja bandarísku þjóð-
ina fyrirgefningar .... “ —
Þeir siðvæðingarmenn þykja
knáir áróðursmenn, ekki síð-
ur en kommúnistarnir, sem
þeir berjast harðast gegn —
og hinn japanski stúdent bætti
við: „Ég er sannfærður um,
að í þeirri hugsjónabaráttu,
sem nú ríkir um heim allan,
er valið ekki milli friðsam-
legrar sambúðar og styrjald
ar, heldur milli Siðvæðingar
innar og kommúnismans."
— ★ —
Og nú gekk James Hagerty
upp á sviðið, og þrýsti hönd
Morita, sem tæpu ári áður
hafði gert aðsúg að honum í
Tókíó, ásamt félögum sínum.
Og Hagarty mælti: „Það, sem
þér hafið sagt, og það, sem
þið segið í leikritinu, er slik
afsökunarbeiðni, að hvorki
ég né nokkur Bandaríkjamað-
ur aimar getur vænzt meira.
Ég óska yður til hamingju —
og okkur einnig. Við megum
sannarlega happi hrósa að
eiga fólk eins og ykkur að
bandamönnum i bráttunni