Morgunblaðið - 11.08.1961, Blaðsíða 3

Föstudagur 11. 'agúsf 19S1
M O R G V /V B L Á Ð I Ð
3

' x. <-^*s
v*- .%yxs>x<-v<-^JP
:: r.r.tttgE
'♦ % ** -v ' »•y » >■ * ><■*■' *•*f* >■•■■
*» *»?Kc ''•♦■><4yx*<'^Vv
■s*$^*^£Sæs8s£3Í
;-riiá£í <*«x>' ”>t .<> >-♦♦♦♦•♦•'■* .«■>;...2
Xannburstaklúbbur við bæjarlækinn. Guðmundur Ug'.uflokksstjóri í baksýn.
(Ljósm. Mbl. Markús).
Blaðamcnn frá Mbl. heim-
sóttu fyrir nokkru skólann
að Úlfljótsvatni. Við snædd-
um þar kvöldverð við for-
ingjaborðið, röbbuðum við
strákana og foringja þeirra,
og vorum loks viðstaddir
fánahyllingu og kvöldþvott í
bæjarlæknum.
f Fótbolti og veiðiskapur
Við hittum fyrst fyrir Hall
grím Sveinsson, sem er skóla
stjóri í fjarveru Björgvins
Magnússonar, sem hefur verið
skólastjóri að Úlfljótsvatni
sl. 15 ár.
— Strákarnir vinna hér á
búinu, segir Hallgrímur. —
Á milli er spilaður fótbolti,
handbolti, stundaðar frjáls-
ar íþróttir, farið í leiki og
Ég verð skotvondur
ef ég kem í blöðunum
30 hraustir strákar v#ð Úlfljóts-
vatn heimsóttir
veitt í vatninu. Strákarnir
eru á aldrinum 12 til 15 ára.
— Hvað" vinna hér margir
fullorðnir við að hafa hemil
á liðinu?
— Ég hefi hér tvo aðstoðar
menn, Eirík Karlsson, og Óla
Kristinsson.
— í hverju er vinnan fólg-
in?
— Hér er unnin öll vinna,
sem til fellst á búinu, hey-
skapur, fjósverk o. fl., allt
undir eftirliti að sjálfsögðu.
Það komast færri strákar að
en vilja. Hér er um að ræða
eina deild vinnuskóla Reykja-
víkur, og strákarnir fá 500
króna kaup fyrir þrjár vikur.
— Hvernig gengur að
hemja liðið?
— Prýðilega. Strákarnir
sjá um sig að öllu leyti sjálf
ir, halda skálunum hreinum,
þvo af sér o. s. frv. Við
höfum Skálaskoðun á hverjum
morgni Oig föruim í kirkju á
sunnudögum.
Ekkert sælgæti
f einum skálanna hittum
við fyrir hóp af strákum, þar
á meðal Rafn Haraldsson, 13
ára úr Reykjavík.
— Okkur er sagt að þið
fáið ekki að hafa sælgæti
hérna. Er það satt?, spyrjum
við Rafn.
— Það er agalegt að fá
ekki gott.
— Ertu að skrifa hann
upp?, segir einhver og horfir
tortryggnisaugum á blýant og
blokk blaðamannsins.
— Ekki beinlínis, segjum
við. — Finnst ykkur gaman
hérna?
— Ágætt, en þið skuluð
segja þeim að lofa okkur að
hafa sælgæti.
— Hvaða flokkur er þetta?
Rafn Haraldsson (til vinstri) og Guðmundur Ugluflokks-
stjóri fyrir utan skála Ugluflokksins. — Maður segir nú
ekki frá svoleiðLs.
Hallgrímur Sveinsson
— Ugluflokkur.
— Hafið þið veitt mikið?
— Við erum bara búnir að
vera hér í þrjá daga. Ég hefi
ekkert fengið, en flokksfor-
inginn er búinn að fá sjö.
Við víkjum okkur nú að
flokksforingjanum. Guð-
mundi Pálssyni sem er 15 ára.
— Þú ert líklega aldursfor
seti hér, segjum við
— Ætli það ekki.
— Voru þetta stórir sílung
ar, sem þú fékkst?
— Nei.
— Hvað þungir? •
— Maður segir nú ekki frá
svoleiðis.
— Hvernig líkar þér að
moka flórinn?
— Svona og svona. Það er
ágætt.
— SóðalegtV
— Jæja, svona.
— Hvað er mest gaman að
gera?
—•. Spila fótbolta.
— Handbolta góði, seg-
ir Rafn.
— Hvað veizt þú um það,
segir Guðmundur flokksfor-
ingu, og talar nú eins og sá
sem valdið hefur.
— Hlýða undirtyllurnar bér
sæmilega?
— Þeir eru nú heldur lé-
legir við það, drengirnir.
Þeir byrjuðu að mála skál-
ann án þess að láta mig
vita.
— Hvað gerðirðu við því?
— Ekkert. Leyfði þeim
bara að mála fyrst þeir voru
byrjaðir. Ekki gat ég þurrkað
það út.
— Hjálpaðir þú þeim nokk
uð.?-
— Nei, nei.
— Hversvegna ekki?
— Ég nennti því ekki, seg
ir Guðmundur, og nú er mik-
ið pískrað og hlegið í skálan-
um.
Það er hringt til kvöldverð
ar, og við fylgjum stráka-
hópnum að matskálanum. Á
meðan dynja á okkur spurn-
ingar.
— Eruð þið frá Moggan-
um, ha?
— Látiði senda 30 blöð
hingað. Við erum 30 hérna.
Foringjarnir geta svo fengið
sérblöð.
— Á ekki að taka myndir
af fleirum?
— Og tala við fleiri. . . .?
— Þarna er farþegaþota
strákar, kallar einhver, bend
ir upp í loftið, og blaðamenn
irnir eru gleymdir á samri
stundu. Strákar eru alltaf
strákar.
Að kvöldverði loknum raða
strákarnir sér upp í einfalda
röð fyrir framan skálann, og
ganga að fánastönginni,
Tveir þeirra draga niður fán
ann, og hinir heilsa honum á
meðan. Foringjarnir standa
fyrir framan húsið og stjórna
fánakveðjunni, en að henni
lokinni tvístrast liðið inn í
hina ýmsu skála til að ná í
þvottatæki sín.
Síðan stilla strákarnir sér
aftur upp í einfalda röð, og
nú er marsérað að læk, sem
rennur nokkur hundruð
metra frá skálanum. Hér skal
fara fram kvöldþvottur.
Það er mikið um að vera
við lækinn, skvamp og buslu
gangur. Sumir byrja á því að
bursta tennurnar, aðrir
skemmta sór við að skvetta á
náungann. Einn strákanna
fyllir munninn af vatni og
spýr upp í loftið líkt of gos-
brunnur. — Ég verð skotvond
ur ef ég kem í blöðunum,
segir hann, þegar hann upp-
götvar að Ijósmyndarinn hef-
ur náð mynd af „senunni".
Og við tökum það ráð að hafa
okkur á braut, því ekki er
vert að egna ofurmennið, og
við höfum_ átt skemmtiiega
stund við Úifliótsvatn.
hh.

ST\KSTEI\AI»
Hvar á að taka þessi
þrjú hundruð?
HINN aldni heiðursmaður, Guð
brandur Magnússon, fyrrverandi
Tímaritstjóri og forstjóri Áfeng-
isverzlunar ríkisins, ritar í gær
grein í Tímann fleytifulla af
Framsóknarafturhaldi. Ræðst
hann þar aðallega gegn þeiri hug
mynd að nota erlent fjármagn
til uppbyginrgar íslenzkum bjarg
ræðisvegum. Greinarhöfundur
kemst m.a. að orði á þessa leið:
„Maður las í öðru stjórnarblað
inu að svissnesk
ir aðilar mundu
vera að bera í
okkur víurnar
og fyrirtækið,
sem þeir hefðu
í hug mundi
veita 300 manns
atvinnu.
Ekki blöskraði
manni nú talan,
en allt um það er um risafyrir-
tæki að ræða á okkar mæli-
kvarða. En hvar á að taka þessa
300?
Höfum við sjá.lfir ekki verið
að seilast eftir vinnukrafti í önn
ur lönd?
Og meðan svo standa sakir,
hvað liggur þá á þvi að fara að
hleypa erlendu kapitali inn i
landið, og það með fyrirvörum
um verðlag á íslenzkum vinnu-
krafti!
Ættum við ekki heldur að eiga
okkar eigin jólamat óétinn!
geyma hann þar til við værum
þess megnug að færa okkur sjálf
orku landsins í nyt.“
Þessi gamli Framsóknarforkólf
ur gleymir því að íslenzku þjóð-
inni fjölgar hröðum skrefum. —
Hann gleymir því, að nokkur
hundruð manns koma á hverju
ári á vinnumarkaðinn og þurfa
að fá góða, varanlega og vel borg
aða vinnu. Hann gleymir því, að
auðlindir íslands eru nær ónýtt
ar, og að okkur skortir stöðugt
fjármagn til þess að nýta þær.
Eldflaugatæknin —
kommúnisminn og
nazisminn
Þjóðviljinn birtir í gær for-
ystugrein þar sem því er haldið
fram, að afrek Rússa á sviði geim
ferða og eldflaugatækni séu „af
Ieiðingar af stjórnmálum". Kemi
ing Þjóðviljans, sem að sjálfsögðu
er í fullu samræmi við boðskap-
inn frá Moskvu er sú, að eld-
flaugatækni Rússa sanni yfir-
burði hins kommúniska skipulags
yfir lýðræðis- og séreignaskipu-
lagið.
í þessu sambandi er rétt að
minna á það, að þýzku nrazistarn
ir voru á sinum tíma frumherjar
á sviði eldflaugatækninnar. Þeir
urðu fyrstir til þess að framleiða
langdrægar eldflaugar, sem þeir
síðan skutu á Bretland í síðari
heimsstyrjöldinni og gerðu þar
með örvæntingarfulla tilraun til
þess að vinira styrjöldina, sem
þeir voru að tapa. Rússar náðu
mörgum af færustu eldflaugasér
fræðingum nazistanna á sitt vald
og hafa notað þá ósleitilega síðan
í þágu eldflaugasmíði sinnar og
geimrannsókna. Engum nrema
kommúnistum getur dottið í hug
að telja það sönnun fyrir yfirburð
um nazismans yfir lýðræðið, að
þeir voru fremstir allra í smíði
eldflauga.
En nú halda „félagarnir“ í
Kreml og kommúnistar um allan
heim því fram, að færiri Rússa
á þessu sviði samii að kommún-
isminn sé fullkomnara og betra
þjóðskipulag en nokkurt annað.
Þannig er röksemdarfærsla
þessa herra. Þá skiptir engu máli,
þótt lífskjör almennings í Rúss-
landi séu margfalt verri en í flest
um lýðræðislöndunum. Hitt er
þeim aðalatriðið að eiga nógu
langdrægar eldflnugar, sem hægt
er að hringsóla á kringum jörð
ina.