Morgunblaðið - 11.08.1961, Blaðsíða 10
10
Fðstudagur 11. Sgúst 1961
t/r MORGVNBLAÐIÐ
Útgefandi: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
,Lesbók: Arni Óla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kfistinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 45.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
FRAMUNDAN ER TÍMABIL
ST ÓRFRAMKVÆMDA
IHð íslenzku þjóðinni blasa^
* nú tækifæri til svo stór-
felldra þjóðfélagslegra um-
bóta, að óhætt er að fullyrða
að 7. áratugur 20. aldarinn-
ar mun verða glæsilegasta
framfaraskeið í sögu þjóðar-
innar, ef hún aðeins vill hag
nýta tækifærin. í Evrópu,
gömlu álfunni, eru nú leyst
úr læðingi þau öfl, sem eru
að gjörbreyta lifnaðarháttum
þjóðanna á örskömmum
tíma, svo að menn spá því
að aðeins líði örfá ár, þangað
til Vestur-Evrópuþjóðir búi
við jafngóð kjör og Banda-
ríkjamenn nú.
Síðasta hálfan annan ára-
tuginn hafa framfarir vissu-
lega verið stórstígar í Vest-
ur-Evrópu. íslendingar einir
hafa þar dregizt aftur úr
vegna rangrar stjórnar-
stefnu og heimatilbúinna örð
ugleika. En framfarir þær,
sem orðið hafa í Evrópu, eru
þó hverfandi miðað við það,
sem búizt er við að verða
muni á þessum áratug, þeg-
ar efnahágsleg samvinna
ríkjanna fær að njóta sín til
fulls.
Þótt Evrópuríkin séu mörg
hver auðug, þá skortir þau
yfirleitt orku. Hérlendis er
nær ótakmörkuð orka óbeizl-
uð og ýmiss iðnaður, sem
hér væri vel staðsettur,
þarfnast geysimikillar orku.
Áhugi er þegar vakinn á því
erlendis að hafa samvinnu
við íslendinga um byggingu
iðjuvera og stórvirkjana, að-
eins ef við höfum manndóm
til að fara svipaðar leiðir í
efnahagsmálum og nágranna
þjóðir okkar, þær leiðir, sem
svo vel hafa reynzt, að gjör-
byltíng er að verða á lífs-
kjörum þeirra þjóða, sem
stóðu langt að baki okkur í
styrjaldarlokin.
Viðreisnarstjórnin hefur
sýnt að hún er staðráðin í
að treysta fjárhag íslands,
svo að hinum gullnu tæki-
færum verði ekki glatað. —
Fyrir þeirri stefnu verða
góðir íslendingar næstu ár-
in að berjast, hvar og hve-
nær sem því verður við
komið. Þá mun þessi áratug-
ur sannarlega marka tíma-
mót í íslandssögunni.
MANNDÓMUR
VERÐUR AÐ
RÍKJA
Sá manndómur \ ;ður að
ríkja í íslen*v bjóðlífi,
að ekki sé ætíð hugsað um
líðandi stund. Það verður að
útrýma þeim hugsunarhætti
að engu máli skipti þótt þjóð
arheildin eyði meiru en hún
aflar. Það verður að berjast
gegn því fjármálalega sukki
og ofstjórn, sem hingað til
hefur hindrað eðlilegar kjara
bætur landsmanna. Við erum
ekki lengur einangruð þjóð.
Þess vegna verðum við að
hafa hliðejón af því, hvernig
hag okkar verði bezt borgið
í samskiptum við aðra.
Þótt íslendingar væru svo
skammsýnir að þeir æsktu
að vera utan við efnahags-
samvinnu Evrópuríkja, þá
yrði það von bráðar ókleift,
því að ekki er hægt að ætl-
ast til þess að æskulýðurinn
yndi við það að búa hér við
kyrrstöðu, meðan stórstíg-
ustu framfarir í veraldarsög-
unni ættu sér stað í næsta
nágrenni. Þess vegna verðum
við íslendingar að vinda að
því bráðan bug að sækja um
upptöku í Sameiginlegalega
markadinn, svo að við getum
frá upphafi gætt þar sér-
hagsmuna okkar.
Á mestu ríður þó að hvergi
verði slakað til á þeirri end-
urreisn efnahagslífsins, sem
núverandi ríkisstjórn vinnur
að. Hið unga ísland krefst
þess að það fái að njóta
þeirra framfara og velmeg-
unar, sem því býðst. Nöldur
pólitískra öldunga á borð
við þá leiðtoga stjórnarand-
stöðunnar, sem að undan-
förnu hafa verið að gagn-
rýna viðreisnina, nær ekki
eyrum æskulýðsins. Menn á
borð við Eystein Jónsson og
Einar Olgeirsson eru þegar
orðnir pólitískir strandaglóp-
ar á íslandi. Þeir gera sér
enga grein fyrir hinni öru
þróun, sem er að verða allt
í kringum okkur. Þess vegna
er tal þeirra jafnfjarlægt
framsýnum mönnum og það
væri karlinn í tunglinu, sem
ætlaði að láta til sín heyra.
Vissulega er það sorglegt
að Framsóknarflokkurinn
skuli ekki hafa manndóm til
þess að standa með öðrum
lýðræðisflokkum að upp-
byggingu þjóðlífsins í sam-
ræmi við hina óhjákvæmi-
legu þróun. Útlit er fyrir að
svo geti ekki orðið, fyrr en
skipt hefur verið um forystu
í þeim flokki, og vonandi
verður það fyrr en síðar. —
Hitt er aðeins vísbending um
að við erum á rét'tri leið, að
afturhaldssömustu leiðtogar
Huímeyjan
og Aiabarnír
FLESXIR kannast við „Litlu
hafmeyjuna“ við Kaup-
mannahöfn, því að varla
kemur sá fcrðamaður til
Hafnar, að hann geri sér
ekki ferð til þess að skoða
hana — og þeir, sem ekki
hafa komið til hinnar
dönsku höfuðborgar, munu
flestir hafa séð myndir af
þessu fræga og fagra lista-
verki.
★
Við birtum samt þessa
mynd, þar sem hún er óneit-
anlega dálítið óvenjuleg —
og einhvern veginn finnst
manni, að Arabarnir þeir
arna „eigi illa heima“ þarna,
í þessu umhverfi. — Einum
blaðamanni Mbl., sem sá
myndina, datt helzt í hug,
að karlarnir hefðu verið að
leita að „liðsauka“ í kvenna
búrin sín — kannski verið
dálítið nærsýnir og virzt úr
fjarlægð, að þarna bæri vel
í veiði, en hafmeyjan virðist
mjög „lifandi“ til að sjá.
Við vitum annars engin
deili á myndinni — birtum
hana einungis af því að hún
er skemmtilega sérkennileg.
Stœrsta skip heimsins
Stærsta skip helmsins, hol-
lenzka farþegaskipið „Rotter
dam“, er í Lundúnahöfn um
þessar mundir og mun liggja
þar í þrjá mánuði. — Það
ber þó að taka fram, að hér
er einungis um að ræða lík-
an af þessu risaskipi, sem
sýnt verður — á landi. En
líkanið er reyndar hreint
ekkert smásmíði. Það vegur
um 2 tonn — og það kostaði
hvorki meira né minna en
sem svarar 45 þús. kr. (ísl.)
að smíða það. — Myndin
var tekin, þegar verið var
að flytja líkanið á sýningar-
svæðið, og má nokkuð
marka stærð þess af því, að
það virðist ná endanna á
milli á hinum stóra flutn-
ingavagni.
kommúnistaflokksins skuli
varla geta mælt fyrir and-
köfum.
HLUTVERK VERK-
FRÆÐINGA
í öðrum stað í biaðinu birt
ist grein um kröfur verk
fræðinga frá einum forystu-
manna þeirra. Af því tilefni
skal farið nokkrum orðum
um hið þýðingarmikla hlut-
verk verkfræðinga í þeirri
stórfelldu uppbyggingu ís-
lenzks þjóðlífs, sem er að
hefjast.
Um það er engum blöðum
að fletta, að verkfræðingar
hafa einu þýðingarmesta
hlutverki að gegna á íslandi
í dag. Þeirra bíða nú jafn
mikil — eða jafnvel meiri og
glæsilegri verkefni hérlendis
en nokkurs staðar annars
staðar, vegna þeirrar stefnu,
sem þegar hefur verið mörk-
uð og ekki verður hvikað
frá, hvað sem steinrunnir
afturhaldsmenn kunna að
segja. Með hliðsjón af þeirri
staðreynd ættu verkfræðing-
ar fremur en nokkur önnur
stétt að greiða fyrir því að
viðreisnin gæti borið skjótan
árangur. Þeirra er framtíðin
við hin stórkostlegu verk-
efni, sem á næsta leiti eru.
Það er skiljanlegt að verk-
fræðingar uni því illa að
þurfa að búa hér við lakari
kjör en stéttarbræður þeirra
í nágrannalöndunum. — En
þeim er skylt að hafa það
hugfast, að þannig er einnig
með margar stéttir aðrar,
vegna þess að hér hefur ver-
ið fylgt rangri og afturhalds-
samri stjórnarstefnu um
langt skeið. Það er heldur
ekki dagurinn • f dag, sem
þeir eiga að berjast fyrir,
heldur framtíðin, svo að þeir
geti að loknu ævistarfi horft
yfir farinn veg og bent á af-
rek þau, sem þeir hafa unn-
ið. —
Morgunblaðið leyfir sér
að benda verkfræðingum á
þessar staðreyndir og skorar
á þá að ganga til sann-
gjarnra samninga og tryggja
þannig þjóðarhag og fyrst
og fremst þó sinn eigin. Það
er almenn skoðun, bæði
stjórnarandstæðinga og stuðn
ingsmanna stjórnarinnar, að
verkfræðingum beri nokkuð
meiri hækkun en aðrar stétt
ir hafa fengið. Þeir ættu að
láta sér það nægja, þó að
kjör þeirra yrðu að þessu
sinni ekki bætt mikið meira
en annarra með tilliti til
tækifæranna, sem bxða
þeirra.