Morgunblaðið - 30.08.1961, Blaðsíða 12

12
MiðviKudagur 30. águst 1961
MORGVNBLAmÐ
t
Innilegar þakkir flyt ég öllum þeim, er á ýmsan hátt
glöddu mig á 70 ára afmæli mínu hinn 21. þ.m. og gerðu
mér daginn ógleymanlegan
Guð blessi ykkur öll.
Bolungarvík 22. ágúst 1961
Salóme Sigurðardóttir.
Þakka hjartanlega allan þann vináttuvott, sem mér
var auðsýndur á áttræðisafmæli mínu. Sérstaklega vil ég
þakka þann velvilja, sem lýsir sér í eftirfarandi yfir-
lýsingu.
„Við sóknarbörn þín og vinir sendum þér áttræðum
innilegar árnaðaróskir og biðjum þig að þyggja af okkur
málverk af sjálfum þér eftir Örlyg Sigurðsson, sem lítinn
vott þakklætis okkar. Megi mynd þín geymast komandi
kynslóðum svo, sem hún er greypt í hugum vorum“.
Sigurjón Jónsson.
IMauðungaruppboð
sem auglýst var í 32., 38. og 40. tbl. Lögbirtingablaðsins
1961 á hluta í Rauðarárstíg 3. hér í bænum, eign Gunn-
laugs B. Melsted, fer fram eftir kröfu tollstjórans í
Reykjavík og Sparisjóðs Reykjavíkur og nágrenni á eign-
inni sjálfri föstudaginn 1. sept. 1961, kl. 2Vz síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík
Maðurinn minn og faðir okkar
ÞÖBHALLUR BJARNARSON,
prentari
andaðist að heimili sínu, Hringbraut 73, sunnudaginn
27. ágúst.
Útförin fer fram föstudaginn, 1. september kl. 1,30
frá Fossvogskirkju.
Blóm og kransar afþakkað. Þeim, sem vildu minnast
hans, er vinsamlega bent á líknarstofnanir.
Jónína E. Guðmundsdóttir og böm
StJSANA EINARSDÓTTIR
frá Stykkishólmi,
andaðist 26. ágúst. Útför hennar verður gerð frá Foss-
vogskirkju föstudaginn 1. sept. kl. 10,30 áfdegis.
Athöfninni verður útvarpað.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á
Krabbameinsfélag Islands.
Vandamenn.
GUÐRÚN SUMARLIÐADÓTTIR
Grensásvegi 2, Reykjavík
andaðist 27. þ.m. í Landakotsspítala. — Jarðarförin
ákveðin laugardaginn 2. september kl 10,30 árdegis frá
Fossvogskirkju
Gísli Hermann Guðmnndsson,
börn, tengdabörn og barnabörn
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðar
för
HELGU JÓHÖNNU SIGURÐARDÓTTU R
Kristín Aðalsteinsdóttir, Hallgrímur Pétursson.
Hjartanlegar þakkir til allra, sem auðsýndu samúð og
vináttu við andlát og jarðarför móður okkar, tengda-
móður og ömmu
ÓLAFÍU G. JÓNSDÓTTUR
Efri Brúnarvöllum Skeiðum
Sérstaklega þökkum við hjónunum Sigríði Jónsdóttur
og Ólafi Gestssyni og f jölskyldu þeirra fyrir órofa tryggð
við hina látnu.
Kristbjörg Jóhannsdóttir, Jón I. Jóhannsson
Hjalti Þórhannesson, Jóhann Hjaltason
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát
ÓLAFS GEORGSSONAR
Alda Hansen, Georg Ólafsson,
Augusta Ólafsson, Dagný Georgsdóttir,
Effa Georgsdóttir, Hjörleifur Hjörleifsson.
Soffía Gísladóftir
MinnsngarorÓ
F. 9. apríl 1880 — D. 23. ágúst ’61
„Komið þér, hinir blessuðu föður
míns, og takið að erfð ríkið, sem yður
var fyrirbúið frá grundvöllun heims.
Því hugraður var ég, og þér gáfuð
mér að eta.
l*yrstur var ég, og þér gáfuð mér að
drekka. Gestur var ég, og þér hýst
uð mig, nakinn, og þér klædduð mig.
Sjúkur var ég, og þér vitjuðuð mín“.
Á langri ævi hef ég þekkt eina
persónu, sem ég gæti hugsað mér
að þessi orð hefðu verið töluð til.
Það var Soffía Gísladóttir.
Það munu nú um fjörutíu og
tvö ár síðan fundum okkar Soffíu
bar fyrst saman.
Eg var ekki gömul að árum þá,
né heldur mjög lífsreynd. Þannig
varð hún samferðamaður minn
gegnum fullorðnisárin, og sá er
ég mun. lengst minnast.
Eg vildi ég hefði það orðaval
og þann andans kraft að geta
þakkað henni svo sem verðugt
væri, fyrir hönd allra þeirra
manna og málleysingja, sem hún
vafði að sínu kærleiksríka hjarta,
svo óeigingjarnt, sem bezta móð-
ir og betur þó.
Þar var ekki um neinar skyld
ur að ræða heldur eingöngu lát
ið stjórnast af þeirri innri þörf
að gleðja aðra.
Gefa, ekki fyrir fordildar sakir,
heldur af löngun til þess að hlúa
að, vernda.
Gefa, vegna þeirrar elskusemi
hjartans er allt hennar líf þjón-
aði.
Enginn gladdi drenginn minn
unga af meiri ástúð en hún, og
enginn óviðkomandi sem kallað
er stóð mér eða honum nær unz
hann var allur.
Soffía átti ekki mikið af „að-
keyptu" viti, fremur en margir
aðrir hennar samtíðarmenn af
fátæku foreldri, en glöggskygni
hennar og mati á réttu og röngu
hefði þurft meira en nokkurra
ára skólagöngu og góð próf til
að hnekkja með öllu.
Það var aldrei neitt smátt í fari
hennar. Allt var heilt og beint.
Hún læddist ekki með dylgjum
kringum málin, heldur sagði það,
sem henni fannst þurfa að segja,
og engan veit ég, sem taldi annað
möglegt þegar hún átti í hlut.
Katrín Daðadóttir
Áttræð.
'ÞAÐ er margs að minnast frá
löngu liðnum árum vestur í
Stykkishólmi. Þá voru allar von-
ir svo fleygar. Hver dagur átti
sin ævintýri, það var jafnvíst og
hitt að bak við skýin er himinn-
inn alltaf blár. En það sem
gjörði þessi ár svo hugþekk,
þessa daga svo bjarta var ein-
mitt fólkið, sem á veginum
varð. Ekkert er betra frá Guðs
hönd en gott samferðafólk.
Hun Katrín er ein þar á méðal.
Við lásum saman undir próf ut-
anskóla, sonur hennar Ragnar
Björnsson nú forstjóri í Hús-
gagnaverzlun Austurbæjar og ég.
Þá sá ég Katrínu Daðadóttur
fyrst, og hún er perónuleiki, sem
ógjarna gleymist. Þær eru mér
ógleymanlegar systurnar Katrín
og Theödóra frá Elliðaey og
sama mátti auðvitað segja um
móður þeirra Maríu Andrésdótt-
ur sem enn er í Stykkishólmi og
nú ein elzta kona íslands, en
varðveitir æsku sína glöð í lund
og létt í spori, þótt meira én heil
öld sé að baki.
En Katrín var hljóð og dul
hversdagslega. Hún var gædd
þeirri gáfu, sem annars er frem-
ur sjaldgæf meðal kvenna, að
hún gat sagt mikið í fám orðum,
kannske einni meitlaðri setningu,
sem virtist þrauthugsuð, þótt
sögð væri af skyndingu. Mér
fannst hún vitur og gjörhugul,
hlýleg og fáskiptin í senn, nær-
gætin og þó án allrar tilætlunar-
semi og íhlutunar um annarra
hag.
Hún er ésvikin breiðfirzk
höfðingskona í sjón og raun, og
hún kunni þá list að klæða sig
þannig að hún virtist alltaf vel
klædd og virðulega, þótt ég viti
nú að hún hafi sjálfsagt verið
fátæk kona, þá fannst mér hún
alltaf fín. Svipurinn bjartur,
augun leitandi og djúp, mér
fannst hún alltaf búa yfir ein-
hverju leyndarmáli, svo að hún
minnti mig á ljóð, sem er ein-
hvernveginn svona:
„Ég veit að hún á sorgir,
en segir aldrei neiit,
þótt sé hún dauðaþreytt."
En annars var hún aldrei svo
þreytt, að hún gleymdi gestrisni
sinni og móðurumhyggju. Og
hún skildi vel unglinga, sem
vildu komast áfram, og ekki láta
neitt hindra sig til að ná marki.
Hún var sannarlega grein af
göfugum ættarmeiði með stór-
brotna skapgerð og sterkan metn
að og vilja. Og hún sór sig oft
í ættina við móðursystur sína,
sem orti fallega sálminn, bænina
um guðdómsljósið, sem fengi að
skína á hugarhimni s um,
hversu dimm, sem leiðin yrði.
Mér er ævisaga hennar ekki
mikið kunn og ætla ekki heldur
að segja hana hér. En hún er af
þeim ættum, em bezt haia varð-
veitt eðliskosti Auðar djúpúðgu
við Breiðafjörð allt fram á
þennan dag. En sú djúphyggja
birtist hvergi betur en í Ijóðum
Matthíasar Jochumssonar frænda
hennar. En allt er þetta fólk
sterkt og gáfað með heitar til-
finningar.
Katrín er nú löngu flutt suður
og á heima í Hafnarfirði, og hér
syðra eru synir hennar allir þrír
Kristján, Daði og Ragnar, en
dóttirin er dáin.
í birtunni, sem stafar frá
blikandi ströndum minninganna
vestur við blánandi sund, eyjar
og fölblá fjöll, sem nú hafa
klæðzt sinni fjólubláu slæðu við
komu haustsins, sendi ég og við
vinir hennar allir þessari svip-
tignu konu beztu árnaðaróskir
með þökk fyrir allt, sem var.
Verði kvöldið henni bjart og
skínandi við angan minninganna
í litadýrð síðsumarsins. Lifðu
heil, góða vinkona.
Árelíus Nielsson.
Aukavínna óskast
Stúlka óskar eftir aukavinnu eftir kl. 6 á kvöldin
eða fyrir kl. 9 á morgnana. Ýmiss konar vinna
kemur til greina. Tilboð sendist Mbl. merkt: „Auka-
vinna 5540“ sem fyrst.
Trúarskoðun Soffíu var aldrei
á reiki. Guðs forsjá og miskunn
semi voru henni ekki orð, heldur
óforgengileg staðreynd.
Þegar hún hafði miðlað svöng
um munðarleysingja, manni eða
dýri, af sínum, mjög takmarkaða
verði, var hún ekki að víla yfir
því að lítið væri eftir handa henni
sjálfri. Ef einhver hafði orð á að
ekki væri hún aðgætin í fjár-
málum, var henni ekki svars
vant. „Eg hef alltaf nóg, Drott
inn sér fyrir því“,
Það ríkti alltaf mikil gleði þar
sem Soffía var. Aldrei man ég
hana óglaða nema þegar hún
fékk ekki ráðið bót á harmi ann
arra.
Fósturdóttur átti Soffía, frii
Önnu Sigurðardóttur, sem alla
tíð reyndist henni með ágætum
vel, og þá bezt þegar ellidómur
og sjúkleiki steðjuðu að. Þar bar
vissulega „straumurinn aftur
brauðið að landi“.
Aldrei verður saga þessarar fá
tæku alþýðukonu sögð. Fátæku?j
Mættu þeir, sem búa við allsnægt
ir á veraldlega vísu, bera gæfit
til þess að eignast hlutdeild f
þeirri'hjartans auðlegð, sem hún
veitti svo óspart af, þá væri betra
að lifa í þessum heimi.
Hittumst heilar senn Soffía
mín!
Guðrún Ámadóttir
frá Oddsstöðum.
Ms. Anders
fer írá Kaupmannahöfn þann 7,
sept. til Færeyja og Reykjavíkur.
Skipið fer frá Reykjavík 18. sept,
til Færeyja og Kaupmanna.
hafnar.
Skipaafgreiðsla Jes Zimsen.
MOLD
GRASFRÆ
TIJNÞÖKUR
TrÉLSKORNAR
Símar 22822 og 19776.
Hópferðabifreið
fil sölu
31 farþega í mjög góðu áslg-
komulagi. Upp*. hjá Helga
Geirssyni. Sími 18911 og
Sæmundi g Valdimar, Borg-
ainesi.
BLÓM
Afskorin blóm.
Pottaplöntur á sérlega
lágu verði.
Simar 22822 og j.9775.