Morgunblaðið - 06.09.1961, Síða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 6. sept. 1961
50 dra
Krisfinn Kristvarðsson
KRISTINN Kristvarðsson verzl-
unarstjóri er fimmtugur í dag.
Hann er fæddur 6. september
1911, að Hrafnabjörgum í Hörðu-
dal, Dalasýslu.
Foreldrar hans voru hjónin
Vilhelmína Ragnheiður Gestsdótt
ir frá Tunðu í Hörðudal og
Kristvarður kennari Þorvarðsson
frá Leikskálum í Haukadal.
Sambúð þessara ágætu hjóna
varð sorglega stutt, aðeins 8 ár,
en þá tók „Hvíti dauðinn" hina
ungu glæsilegu konu frá manni
og 2 ungum börnum þeirra,
Kristni, þá fjögurra ára og Krist-
ínu tæpra tveggja. Elzta barnið,
sem var telpa, höfðu þau misst
úr barnaveiki.
Þegar hér var komið, brá
Kristvarður búi, seldi bústofn
sinn og kom börnunum fyrir hjá
ættingjum þeirra hjónanna. Sjálf
ur stundaði hann ýmiskonar land
búnaðarstörf á sumrum, jarð-
vinnslu og heyskap, en fékkst
við barna- og unglingakennslu á
vetrum og vann þannig fyrir
uppeldi barnanna og studdi þau
síðar til framhaldsnáms.
Ekki er hér stund né staður til
að ræða líf og störf Kristvarðs
kennara frá Leikskálum og væri
það þó freistandi, slíkur fyrir-
Hjartanlega þakka ég öllum þeim, sem glöddu mig
á 80 ára afmæli mínu 15. ágúst sl. Sérstaklega þakka ég
börnum mínum, tengdabörnum og barnabörnum.
Guðrún Sveinsdóttir, Hvammstanga
Ollum þeim ættingjum og vinum mínum, sem sýndu
mér vinarhug á sjötugs afmæli mínu 8. ágúst sl., sendi
ég hjartans þakkir og beztu kveðjur.
Friðbjörn Þorsteinsson, Vík, Fáskrúðsfirði
Þakka hjartanlega alla vinsemd mér sýnda á sjötugs
afmæli mínu þ. 20. ágúst sl.
Ingunn Guðmnndsdóttir
Litla dóttir okkar
ALBERTA MARSELlNA
andaðist 25. ágúst síðastliðinn. Jarðarförin hefur farið
fram. Þökkum innilega samúð og vináttu.
Þórunn Guðmundsdóttir.
Kristján Kristjánsson.
Maðurinn minn og faðir okkar
SIGURBJÖRN ASBJÖRNSSON
Skúlagötu 68,
andaðist á Landspítalanum 4. þ.m.
Margrét Guðjónsdóttir og börn
Maðurinn minn
GUÐMUNDUR GUÐJÓNSSON
kaupmaður
andaðist í Bæjarspítalanum 3. september.
Anna María Gísladóttir
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför
SIGJÓNS EINARSSONAR
Bjamanesi
Guðlaug Guðmundsdóttir
Snorri Sigjónsson, Þorsteinn Sigjónsson
Jóna Sigjónsdóttir
Ingibjörg Sigjónsdóttir, Ólafur Runóifsson
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda vinsemd og sam-
úð við fráfall og útför móður minnar,
STEINUNNAR SIGURDARDÓTTUR
Bræðraborgarstíg 1
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda.
Steinunn Sveinsdóttir
Hjartans þakkir færum við öllum, sem sýndu okkur
samúð og vinsemd við fráfall og útför mannsins mins,
föður okkar og bróður
ÓLAFS R. BJÖRNSSONAR
bifreiðastjóra, Vesturbraut 23, Hafnarfirði
Sérstakar þakkir færum við stjórnendum Lýsi og Mjöl
h.f., sem svo eftirminnilega heiðruðu minningu hans.
Pálína Pálsdóttir
Páll R. Ólafsson, Emelía Þórðardóttir
Emanuel Morthens, Þorbjörg Ó. Morthens
Ingvar V. Björnsson
myndar maður og uppalandi sem
hann var. Ljúfmennska, háttvísi
og skyldurækni voru förunaut-
ar hans alla ævi» enda var hann
eftirsóttur, hvort heldur var til
kennslustarfa eða annarar vinnu,
af öllum er til hans þekktu.
Eftir hið sviplega fráfall konu
sinnar kom hann, eins og fyrr
segir, börnum sínum í fóstur.
Kristinn fór að Hóli 1 Hörðudal,
til hjónanna Guðnýjar Gestsdótt-
ur móðursystur sinnar og manns
hennar, Jóns Teitssonar, er lengi
bjuggu þar. Ólst Kristinn upp hjá
þessum sæmdarhjónum, sem
voru honum eins og góðir for-
eldrar. Var hann þar til 12 ára
aldurs.
Um þessar mundir taldist Krist
varður til heimilis í Stafholti og
var á sumrin verkstjóri hjá sr.
Gísla Einarssyni, eða þann tíma,
sem hann þurfti ekki að sinna
kennslustörfum. Þangað tók hann
Kristinn til sín 12 ára og kom
honum þar til náms næsta vetur,
hjá sr. Gísla, og til undirbúnings
undir férmingu.
Hér hefi ég nú í sem fæstum
orðum rakið forsögu vinar míns,
Kristins Kristvarðssonar, allt þar
til hann hyggst hleypa heim-
draganum og sækir um skólavist
í Flensborg og fetar þannig í fót-
spor föður síns, sem þangað hafði
einnig sótt sína menntun, meðan
Flensbórgarskólinn annaðist kenn
aramenntun ladsmanna.
í Flensborg lágu leiðir okkar
Kristins fyrst saman og þar mynd
aðist með okkur góður k unnings-
skapur, sem hvorki mölur né ryð
fær grandað. Við vorum í þann
tíð fákænir og fremur óframfærn
ir sveitapiitar í fyrsta sinn að
þreifa fyrir okkur í hinum stóra
og margbrotna heimi. Við urðum
því bekkjarbræður og herb -vfis
félagar í heimavist skólans og
þoldum þar saman súrt Og sætt.
Af þessum afmælissjónarhóli
Kristins finnst mér gaman að
skyggnast um og rifja upp minn-
ingar löngu liðinna atburða, því
vissulega skeði þá margt, bæði
skrítið og skemmtilegt engu síð-
ur en nú, t. d. minnist ég eins
kvölds er við Kristinn fórum
fótgangandi til Reykjavíkur. Þeg-
ar þangað kom vorum við orðn-
ir bæði svangir og þyrstir og geng
um því inn á Hótel ísland og
báðum þjóninn um skyr og rjóma
hvað við og fengum. En ekki
er mér grunlaust, að þjóninum
hafi fundizt við svona hálf sveita
mannslegir, þar sem við sátum
og hámuðum í okkur hnossgætið.
Nei, fleiri slík æskuafrek okkar
Kristins verða ekki sögð hér, þó
af nógu sé að taka. En til gam-
ans má hér bæta við, að enda
þótt við aldrei formlega gengjum
í fóstbræðralag, t.d. með því að
skríða undir jarðarmen að fom-
um sið, þá hefir æskuvinátta
okkar, bundin öllum þessum
minningum frá vordögum lífs-
ins, haldist vel fram á þennan
dag og jafnvel styrkst með árum
og aldri.
Kristinn var 2 vetur í Flens-
borg, en vann á sumrin í vega-
vinnu með föður sínum. Eftir það
réðist hann til verzlunarstarfa að
útibúi Kaupfélags Borgfirðinga í
Reykjavík. Vann hann þar mörg
ár við mikinn og góðan orðstí.
Á þessum árum dvaldi ég oft
í Reykjavík, ýmist við nám eða
vinnu og var þá tíður gestur hjá
Kristni, sem allt vildi fyrir mig
gera. Aðstaða okkar til lífsins
var þá mjög ólík, sem vænta
mátti, þar sem hann var í vel
launaðri atvinnu, eftir því sem
þá gerðist, en ég hálfgerður ver-
gangsmaður, eins og títt var í þá
daga um efnalausa námspilta ut-
an af landi. Kristinn hafði þá eign
ast vönduð húsgögn í rúmgott Og
þægilegt herbergi, sem hann
leigði í Miðstrætinu hjá Þorsteini
J. Sigurðssyni kaupmanni og
hans ágætu konu, og var hann
þá einnig í fæði hjá þeim hjón-
um. Þarna heimtótti ég Krist-
inn oft og var þá tíðum með náms
bók undir hendinni eða önnur
skólaverkefni, því Kristinn, sem
vissi að ég var þá í húsnæðis-
hraki, hafði boðið mér afnot af
herbergi sínu og léð mér lykil að
því. Var ég honum mjög þakk-
látur og naut þess að sitja þar og
læra í dúnmjúkum hægindunum.
Nokkru síðar rættist úr þessu
fyrir mér og ég komst í gott her-
bergi nálægt skólanum og þurfti
þá ekki lengur að níðast á góð-
semi míns gamla vinar, sem ég þó
vissi, að ekki var eftir talið. En
Kristinn hefir oftar skotið skjóls-
húsi yfir fólk á förnum vegi
bæði í beinni og óbeinni merk-
ingu þess Orðs, það vita þeir sem
til hans þekkja. Eftir að ég lauk
námi og gerðist kennari í Kefla-
vík, strjáluðust samverustundir
okkar eðlilega nokkuð, enda höfð
um við þá fljótlega báðir fyrir
heimilum að sjá, sem ætíð hlýt-
ur að hafa í för með sér breyt-
ingar á háttum manna og lífs-
venjum. Um þessar mundir gerð-
ust sögulegir atburðir hér á landi,
sem annars staðar í veröldinni.
Síðari heimsstyrjöldin með öllum
sínum ógnunum og skelfingum
hafði brotizt út og ísland var her-
numið af Bretum. Kristinn var
þá að hætta störfum hjá Kaup-
félagi Borgfirðinga og vann nú
um skeið í setuliðsvinnu, eins og
svo margir aðrir. Þetta var þó
aðeins um stundarsakir og aftur
tók hann til við verzlunarstörf-
in, og nú sem lagermaður hjá
verzluninni Liverpool. Þessu
starfi gegndi Kristinn, þar til
hann gerðist verzlunarstjóri hjá
verzluninni „Skúlaskeið“, sem þá
var ný stofnsett Og verzlaði með
nýlenduvörur. Þessari verzlun
hefir hann stjórnað síðan með
hinni mestu prýði meira en heil-
an áratug. Er þessi verzlun hans
til fyrirmyndar, hvað útlit og
umgengni áhrærir og fyrir lipra
og örugga afgreiðslu.
Kvæntur er Kristinn Magda-
lenu Meyvantsdóttur, aðlaðandi
og ágætri konu, sem hefir stað-
ið við hlið manns síns og stutt
hann í erilsömu starfi hans og
búið honum fagurt og vistlegt
heimili að Langagerði 18, en þar
vitnar allt, bæði utan húss og
innan, um góða skipulagsgáfu,
listhneigð og smekkvísi. Þau
Frh. á bls. 17.
Bjarney Valdórsdóttir
Gimli, Reyðarfirði Kveöja
ÉG hverf rúm 20 ár aftur í tím-
ann. Það er í maí 1939. Gróska er
að færast í allt líf, túnin grænka,
lömb að leik á sléttum grundun-
um, börn í boltaleik. Vor við
Reyðarfjörð. Á hlaðinu á Gimli
stendur kona. Svipur hennar er
bjartur og brosið blítt. Hún
minnir á vorið. — Prúðbúin ferm
ingarbörn koma úr kirkjunni,
það er tilhlökkun og eftirvænting
í svip þeirra. Heima hjá þeim
flestum á að gera sér dálítinn
dagamun. Það er ekki hægt
heima hjá undirrituðum, þar eð
móðirin liggur fyrir dauðanum.
Þá heyrist kallað öfan frá hlað-
inu á Gimli: „Finndu mig, vinur-
inn, þú skalt bara vera hjá okkur
í dag, elskan! Aldrei gleymi ég
fermingardeginum. Og þegar
sleppt er mínum nánustu, er
einna hugljúfust minningin um
hana Böddu á Gimli.
Mér kemur í huga annað atvik
mörgum árum seinna. Ég var þá
við nám í Reykjavík. Rétt fyrir
jólin fékk ég lítinn böggul ásamt
bréfi. Inni í því var jólakort og
á það ritað með fremur óreglu-
legri, en persónulegri, hendi ein
elskulegasta jólakveðja, sem ég
hef fengið. f bögglinum voru
tvenn pör af íslenzkum sokkum.
Þetta var jólagjöf frá Björnu á
Gimli. í sjálfu sér eru þetta ekki
stór atvik, en þau lýsa betur en
margt annað þessari einlægu og
góðu konu.
Bjarney Valdórsdóttir var fædd
á Stuðlum í Reyðarfirði 24. des.
1910. Foreldrar hennar voru Val
dór Bóasson frá Stuðlum og Her-
borg Jónasdóttir frá Hlíðar-
enda í Breiðdal. Signuðust þau
11 börn, sem hér verða talin eftir
aldri: Jónas, Sigurbjörg, Bjarney,
Bóas, Eðvald, Benedikt, Guðlaug,
Óskar, Jóhann, Björgvin, Ragn-
heiður og Jóhann. Þrjú dóu í
æsku, Sigurbjörg, Benedikt og
Guðlaug. Eðvald fórst með vél-
skipinu „Sæborgu“ á stríðsárun-
um.
Bjarney ólst upp með foreldr-
um sínum á Hrúteyri í Reyðar-
firði, en fluttist með móður sinni
skömmu eftir fermingu að Sóma-
staðagerði.
13. april 1930 giftist hún eftir-
lifandi manni sínum, Elíasi Árna-
syni. Eignuðust þau 3 börn: Erlu
f. 1932, nú búsett á Akureyri, Pál
Þór f. 1940 og Árna Valdór £.
1945. Eina fósturdóttur ólu þau
upp, Jónu S. Jóhannesdóttur frá
Fáskrúðsfirði, nú búsett á Eski-
firði. _ t
Bjarney Valdórsdóttir unni öllu
því, sem var fagurt og gott. Hún
var í orðsins beztu merkingu góð
kona. í daglegri umgengni var
hún gamansöm, gat verið stund-
um dálítið ýkin, en ávallt á svo
skemmtilegan hátt, að unun var
að. Hvergi kunni hún betur við
sig en í hópi barna, og hún var
mikill dýra- og blómavinur. Til
merkis um þá lotningu, sem
hún bar fyrir lífinu, má nefna,
að hún vildi helzt ekki hafa hjá
sér afskorin blóm. Samt voru það
hennar örlög að berfjast við erfið
an sjúkdóm á annan tug ára. Þá
komu skýrast fram hennar sterku
hliðar. Æðruleysi hennar var ein-
stakt Og lífsviljinn og lífskraft-
urinn furðulegur. Fárveik gerði
hún að gamni sinu við kunningj-
ana. Slíkra er gott er minnast.
Bjarney andaðist í Landsspítal-
anum 16. apríl s.l. og var jarð-
sett frá Búðareyrarkirkju 24.
apríl að viðstöddu miklu fjöl-
menni. Minning þessarar elsku-
legu konu lifir í hugum allra, er
kynntust hennL
Ég trúi því, að hún lifi nú 1
betri og fegurri heimi þar, sem
blómin fölna aldrei.
Guðm. Magnússon.