Morgunblaðið - 15.09.1961, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 15. sept. 1961
Heybruni á Höfðaströnd
Ibúðarhusinu á ÞÖnglaskála naumlega
bjargað 1 gærmorgun
ÞAÐ vakti á sínum tíma all-
mikla athygli þegar Kristján
Albertsson skrifaði grein sína
um búrið á Lækjartorgi í
Morgunblaðið. Óstjórnlegt
skrílæði hafði þá átt sér stað
á gamlárskvöld árum saman,
mörg skemmdarverk verið
framin, rúður brotnar, kveikt
í bílum og jafnvel fólki á göt-
unum. Kristján stakk upp á
því að „óargadýr“ götunnar
skyldu framvegis eiga það yf-
ir höfði sér, að verða til sýnis
í búri á Lækjartorgi, af svip-,
aðri gerð og villidýrabúr í
dýragörðum útlandsins, og
hélt því fram að slíkt mundi
bezt duga til að skjóta skríl-
mennskunni skelk í bringu.
Eitt enskt blað hefur nú orð-
að svipaða tillögu um sýning-
arbúr fyrir uppivöðslusaman
æskulýð, sem gerir ólíft í görð
um og á almanna færi með
afskræmislegri, gjallandi
skrípatónlist, og birtir teikn-
ingu af búrinu, eins og blaðið
hugsar sér að það mundi blasa
við vegfarendum. Morgun-
blaðinu þykir líklegt að les-
endum muni þykja ekki ófróð-
legt að sjá þessa teikningu,
ekki sízt vegna þess að hér
er um að ræða útflutning á
frumlegri íslenzkri hugmynd.
Á búrinu stendur spjald með
árituninni:
„Gjörið svo vel að kasta
ekki mat í táningana“!
Lífill
árangur
Á SUNNUDAGINN var gefin út
sameiginleg yfirlýsing þeirra
Krúsjeffs og Nehru um viðræð-
urnar á dögunum. Kemur þar
ekkert nýtt fram Og er greinilegt
að Nehru hefur haft harla lítinn
árangur af förinni.
BÆ, Höxðaströnd, 13. sept. —
Um tíuleytið í morgun kom upp
eldur í heyjum að bænum
Þönglaskála við Hofsós. Urðu
heyin, þrjú talsins, þegar alelda
og tókst með naumindum að
verja íbúðarhús, fjárhús, hlöðu
og fjós, sem heyin stóðu við.
Um 100 hestar af heyi eyðilögð-
ust í brunanum og er tjónið hið
tilfinnanlegasta.
Heyin, sem um ræðir, voru
þrjú talsins og stóðu um tvo
metra frá íbúðarhúsinu. Áfast
við íbúðarhúsið er fjárhús, fjós
og hlaða.
Fjölmennt björgunarlið
Heyin þrjú, sem voru sam-
stæð, voru öll alelda í einu og
varð af mikið bál. Sjómenn
höfðu ekki komizt á sjó vegna
veðurs, og dreif brátt að 50—60
manna lið. Slökkvistarfið gekk
mjög erfiðlega þar sem ekkert
vatn var á staðnum og varð að
flytja það allt frá Hofsósi.
Vindur stóð á íbúðarhúsið og
um tíma leit út fyrir að allt
mundi brenna og jafnvel húsið.
Var tekið til við að bera út úr
þvi.
Um 100 hestar af heyi eyði-
lögðust í bruna þessum og er
þetta hið tilfinnanlegasta tjón
fyrir ábúendur.
Ekki er vitað um eldsupptök,
en þegar heyið var skoðað, kom
í ljós að það var ekki dökkt
utan það sem brann að ein-
hverju leyti. Þar sem sjálfs-
íkviknun í heyjum, sem standa
úti, er fátíð, hallast menn helzt
að þeirri skoðun, að neisti hafi
fallið í heyið.
Á Þönglaskála búa tveir
feðgar, Þorleifur Jónsson og
Jón Þorgrímsson. — Björn.
i
Risarauðspretta
Akranesi, 11. september
TRILLUBÁTURINN Björg fisk-
aði risarauðsprettu, 11 punda
þunga, í dragnót úti í rennum á
föstudagsnóttina.
Rauðsprettan var 70 cm. löng
frá trjónu yzt aftur á lengstu
þön í spórði. Þykktin var mæld
með því að renna vindlingi í
gegn, og námu endar hans þá við
roð beggja vegna, þ. e. a. s. rauð-
sprettan var 7 cm. þykk, eins og
bolfiskur. — Oddur.
Fótbrotnaði
Um kl 21 í gærkvöldi varð
drukkinn maður fyrir bifreið á
Laugarnesvegi við Miðtún. Fót-
brotnaði hann og hlaut skrámur
á andliti. Var hann fluttur á
slysavarðstofuna og síðar á Landa
spítalann.
Fangaskipti
Túnis, 9. sept.
FRAKKAR og Túnismenn byrj-
uðu í dag að skipta á föngum og
allt bendir til þess að samninga-
viðræður um framtíð Bizerte hefj
ist von bráðar.
Seðlaveski með
stórri-fjárupp-
hæð hverfur
í FYRRADAG hvarf rautt seðla-
veski úr kjallaraíbúð við Rauð-
arárstíg. Þessi atburður skeði á
millj kl. 1 og 3 síðdegis. Á þess-
um tíma komu tveir strákar um
og yfir 10 ára í húsið og voru að
selja gulrætur, sem þeir höfðu
í pappakassa. Rannsóknarlög-
reglan óskar eftir að hafa tal
af drengjum þessum eða öðrum
sem geta gefið upplýsingar um
ihvarf veskisins, en í því var all-
stór peningaupphæð.
Njörður P. Njarðvík hefur
beðið Velvakanda fyrir eftir-
farandi:
• Bréf til Loftleiða
Hinn áttunda þessa mánað-
ar klukkan laust fyrir sjö síð-
degis lagði ég af stað frá Ósló
áleiðis til Fornebuflugvallar.
Þaðan ætlaði ég síðan að hefja
fiug með Loftleiðum klukkan
útta og lenda í Reykjavík um
það bil fjórum stundum síðar.
Þetta fór lítið eitt á annan veg.
Er farþegarnir voru að
koma sér fyrir í bílnum. sem
átti að flytja þá til flugvallar-
ins, var þeim tilkynnt að því
miður hefði flugvélin tafizt
eilítið og mundi henni því
seinka um rúman klukkutíma.
Þegar út á flugvöllinn kom
var síðan tilkynnt að þessi
klukkustund væri orðin að
tveimur. Flestir farþeganna
brynjuðu sig þolinmæði, tóku
sér sæti og bjuggu sig undir
tveggja stunda bið. Ég var
hins vegar svo -heppinn að
eiga kunningja sem bjuggu í
næsta nágrenni við flugvöllinn
svo ég fór þangað til að sníkja
mér kaffisopa og rabba ofur-
lítið við þá áður en ég hyrfi
úr landi. Ekki sá ég æðru eða
óþolinmæðissvip á nokkrum
farþega, er þeir hófu bið sína,
• 7 klukkustunda seta
Öðru máli gegndi er ég kom
aftur nær sjö klukkustundum
síðar. Allt var þá með svip-
uðum merkjum og áður,
farþegarnir sátu í sömu stól-
unum og þarna höfðu þeir set.
ið í nær sjö stundir. Það er
langt og erfitt flug frá Ósló
til New York og því betra að
vera óþreyttur áður en haldið
er af stað. Það er líka langt
og erfitt að sitja í sama stóln-
um eðá því sem næst í sjö
klukkustundir, ekki sízt fyrir
roskið fólk.
Þetta þykir mér óviðeigandi
meðferð á farþegum. Vita-
skuld geta á langri flugleið
orðið ófyrirsjáanlegar tafir og
ég hygg að Loftleiðir hafi yfir
leitt mætt miklum skilningi
bíðandi farþega á undanförn-
um árum. En það verður að
teljast harla léleg þjónusta við
farþega að láta þá sitja í sjö
stundir í sömu stólunum enda
þótt félagið hafi séð þeim fyr-
ir mat. Ég held að það verði
að teljast eðlilegt að félagið
sjái farþegum fyrir hótelher-
bergjum til hvíldar, þegar það
lætur þá bíða svona lengi þvi
slík bið verður að sjálfsögðu
að skrifast á ábyrgð félagsins.
Heyrði ég og á farþegum að
þeir voru mjög óánægðir með
þetta og það hlýtur að vera
kappsmál Loftleiða að farþeg
arnir séu ánægðir og beri fé-
laginu vel söguna.
Klukkan tvö eftir miðnætti
settist ég síðan loks upp í flug-
vélina í þeirri sælu trú að nú
mundi ég lenda í Reykjavík
eftir um það bil fjögurra
stunda flug. Sú von varð þó
brátt að engu því fltfgfreyjan
tilkynnti að næsti áfangi á
leiðinni til New York yrði
Keflavíkurflugvöllur. Er ég
lét í ljós undrun mína svaraði
flugfreyjan því til að það
væri „venja“ að vélarnar
lentu í Keflavík á vesturleið
en ekki Reykjavík. Þetta þyk-
ir mér ekki heldur góð þjón-
usta. Að vísu mun félagið hafa
gildar ástæður til að lenda í
Keflavík þar eð Reykjavíkur-
flugvöllur er of lítill til að
vélarnar geti hafið sig þar til
flugs með fullum eldsneytis-
forða. En þá á að tilkynna far.
þegum þetta skýrt og skorin-
ort. Það skiptir töluverðu máli
fyrir farþegana hvort lent er
í Reykjavík eða Keflavík því
Keflavíkuðendingin lengir
ferðina allmikið og það er
ekki hægt að ætlast til þess
☆
FERDINAND

^ ^--^0 Lr-v

\ 'i <
að farþegar finni á sér ein-
hverjar „venjur“ félagsins. Ég
fyrir mitt leyti hafði aldrei
heyrt minnzt á þetta fyrr.
• 14 klst. í stað
f jögurra
—g«!■ »■ ■ IIIHI I II !■■■•
Þegar við komum svo loks-
ins til Keflavíkurflugvallar
þurftu farþegar til Reykjavík-
ur að bíða í einn og hálfan
klukkutíma eftir því að fá bíl-
ferð þangað. Við sátum þarna
innan um áhafnir af tveim
flugvélum og biðum eftir bíln-
um og einginn virtist hafa hug
mynd um hvenær hann kæmi,
Það skal tekið fram að áhafn.
ir flugvélanna létu eingu síð-
ur í ljós óánægju sína með
þennan slóðaskap og augsýni-
legt var að þær sárskömmuð-
ust sín fyrir frammistöðu
vinnuveitanda síns. Enda verð
ur ekki annað sagt en að slíkt
og þvílíkt sé fyrir neðan allar
hellur og nálgist nánast að
sýna farþegum sínum hreina
fyrirlitningu.
Og þannig endaði þessi ferð
mín sem taka átti fjórar stund
ir eftir um það bil 'fjórtán
klukkutíma. Ég vil taka það
fram að þessi pistill er ekki
skrifaður af neinum illvilja
heldur þvert á mót. Ég hef
ævinlega borið góðan hug til
Loftleiða. Hins vegar kynnt-
ist ég í þessari ferð ákveðnum
hlutum sem ég tel Loftleiðum
til lítils sóma. Og ég greini
hér frá þeim til þess að stjórn
Loftleiða fái vitneskju um
atriði í rekstri félagsins sem
miður fara og þim hefur ei
til vill sézt yfir.
Njörður P. Njarðvík-