Morgunblaðið - 15.09.1961, Síða 10

10
MORGVTSBL AÐIÐ
Föstudagur 15. sept. 1961

ÞAÐ var margt manna niðri
á Sprengisandi um 5 leytið í
gær, enda þótt veðrið væri
hálfleiðinlegt, strekkingur og
smáskúrir öðru hvoru. Hekla
lá þarna ferðbúin, farþegarn-
ir voru að flykkjast um borð
og kunningjar komnir til að
kveðja. Förinni var heitið til
Noregs þar sem forsætisráð-
herra, Bjarni Benediktsson,
mun afhenda Norðmönnum
styttu Ingólfs Arnarsonar, í
ættbyggð Ingólfs hinn 17. þ.m.
■— ★ —
Margir hafa notað tækifær-
ið, sem þarna gafst, til þess að
heimsækja Noreg og verða við
staddir þennan merkisatburð.
Þarna var fólk á öllum aldri,
konur og karlar, sem roguðust
með þungar ferðatöskur um
borð.
„Er enginn hér, sem skoðar
í töskurnar?" spurði aldraður
maður hálfvandræðalega, þeg
ar hann steig um borð. Hann
leit í kring um sig, en kom
ekki auga á neinn, sem vildi
líta í töskuna hans. Eiginkon-
an kom aðvifandi: „Nei, góði
minn. Þeir skoða ekki í tösk-
urnar fyrr en maður kemur
heim. Komdu nú!“, og hún var
svolitið óþolinmóð, hún átti
eftir að kveðja alla kunningj-
Forsætisráðherra, Bjarni Benediktsson, og kona hans, Sigríður Björnsdóttir, ásamt börnum sinum um borð í Heklu í gær.
Börnin eru, talin frá vinstri: Anna (6 ára), Guðrún (12 ára), Valgerður (15 ára) og Björn (16 ára).
Mikill ferðahugur en slæmt veðurútlit
' ana, sem stóðu á hafnarbakkan
um.
— ★ —
Laust eftir kl. 5 kom for-
sætisráðherra, Bjarni Bene-
| diktsson ásamt konu sinni Sig-
ríði Björnsdóttur og bömum
þeirra. Fjölskyldan fór öll með
Heklu, því eins og ráðherrann
sagði, þegar fréttamaður Mbl.
; hitti hann á skipsfjöÞ „Eg lof-
aði börnunum því snemma í
vor, að við færum öll saman í
eitthvert ferðalag í sumar. Nú
er komið að ferðinni og til-
hlökkunin hefur verið mikil
hjá þeim, eins og geta má
nærri. Mér líst bara þannig á
veðrið, að við verðum sjó-
veik, öll nema Björn. Hann er
vanur sjómaður“, sagði Bjarni
og brosti, en Björn var kím-
inn og sagði, að það yrði „lens“
út Flóann, en eftir það mættu
þeir sjóveiku fara að biðja
fyrir sér ef veðrið lægði ekki.
Björn hefur verið á varð-
skipinu Óðni tvö undanfarin
sumur og líkað" vel og við
spurðum hann, hvort hann
væri ekki orðinn vel sjóaður.
„Jú, ég verð ekki sjóveik-
ur. Ætli ég standi ekki einn
uppi, þegar á líður“, sagði
hann og hló við. „Þau tóku
nú annars sjóveikipillur",
bætti hann svo við, „ætli það
geri ekki flestir farþeganna,
þegar útlitið er svona“.
Áður en við kvöddum sagði
ráðherrann okkur, að hann
mundi kveðja Heklu í Noregi
og' þau kæmu flugleiðis heim.
— ★ —
Frú Auður Auðuns, forseti
bæjarstjórnar stóð við borð-
stokkinn með gular og rauð-
ar rósir í fanginu frá tengda-
dóttur sinni. Og við hliðina á
henni 12 ára gömul dóttir henn
ar, brosandi og eftirvæntinga-
full. En niðri á hafnarbakk-
anum veifaði 7.ára sonur henn
ar, sem ekki fékk að fara með.
Frú Auður er fulltrúi
Reykjavíkurbæjar eða Ingólfs
byggðar x þessari för.
Frú Auður sagðist aldrei
hafa komið á þær slóðir í
Noregi, sem ferðinni er heitið
til, og hugsa gott til þess. —
Það er víst svo yndislegt í
Noregi núna, gott veður og
haustlitirnir komnir á laufíð,
sagði hún. Þetta er fyrsta sigl-
ing Margrétar dóttxxr hennar,
sem er 12 ára. Hún bara brosti
feimnislega, þegar við spurð-
um hvort hún hlakkaði ekki
til, og lét móður sírxa svara
fyrir sig: — Það þarf nú víst
ekki að spyrja að því.
— Þér eruð ekkert farin að
fara í frí í sumar, er það, frú
Auður? spurðum við.
Agrxar Kl. Jónsson og kona hans, Ólöf Bjarnadótlir, með Önnu og Aslaugu,
Frú Auður Auðuns og dóttir hennar.
— Nei, ekkert, svo ég vona
bara að sjórinn fari nú ekki
að setja allt úr skorðum.
— Eruð þér sjóveik? Þér
hafið sjálfsagt verið vön sjó-
ferðunum hér áður fyrr, með-
an þér voruð að alast upp á
ísafirði?
— Jú, hjálpi mér, á mótor-
bátum á Djúpinu og strand-
ferðarskipum öll skólaárin
fram og aftur, og þá var mað-
ur stundum sjóveikur, ef vont
var í sjóinn. En nú er orðið
svo langt síðan ég hefi farið á
sjó, ef nokkuð er að veðri . . .
— ★ —
Agnar Klemenz Jónsson,
skrifstofustjóri í utanríkis-
ráðuneytinu, er formaður frarn
kvæmdanefndarinnar um
gjöfina til Norðmanna. Hann
kom um borð, ásamt konu
sinni frú Ólöfu Bjarnadóttur
og dætrunum tveimur önnu
og Áslaugu, sem. fengu að fara
með í ferðina. Agnar hefur
verið veikur í sumar, en er
nú orðinn svo hress, að lækn- '
irinn gaf honum leyfi til að
fara þessa ferð.
— Hvernig leggst ferðin í
ykkur?
— Ágætlega, þó veðrið sé
ekki sem bezt. Ef það verður
gott í Noregi, þegar styttan
verður afhent, þá skiptir það
mestu máli. Annars er loft- ,
þrýstingurinn að ganga niður
og slæma veðrið á leiðinni á
móti okkur, svo maður von-
ar það bezta. Þó ruggi svolítið
fyrst, þá er að taka því. Ann-
ars er Mbl. búið að skrifa svo
mikið um ferðina, að þax er
engu við að bæta.
Framh. á bls. 15.

m