Morgunblaðið - 22.09.1961, Qupperneq 6
MORGUNBLAÐIÐ
;tudagur 22. sept. 196i
Við erum alltaf
að draga í dilka
-en það eru aðrir sauðir - Brekku, Fells-
enda, og Kirkjufellsréttir heimsóttax
RÉTTIR eru líklega sannastar
þjóðhátíðir íslendinga, a. m. k.
upp til sveita. Þar er jafnan
mannfagnaður mikill, ungir
sem gamlir fá tækifæri til
að ræða saman um búskap-
inn í sveitinni og hjá þjóð-
inni almennt. Og það er skemmti-
leg tilbreyting fyrir borgarbúann,
sem að öðru jöfnu hefur ekkert
annað fyrir augum en gráa stein-
steypuna, að bregða sér í réttir.
Síðdegis á mánudaginn vorum
við staddir í Brekkurétt í Norð-
urárdal, skammt frá Hreðavatns-
skála, og þar hittum við m. a.
að máli unga frú úr Reykjavík,
Kolbrúnu Kristjánsdóttur, sem
þar var í óða önn að draga fé.
» Þetta er mitt sumarfrí
— Eg var hér lengi í sveit, á
Laxíossi ,segir Kolbrún okkur. —
Eg kem hér alltaf á haustin í rétt-
ir. Þetta er mitt sumarfrí.
— Og ert hér kannske með
mann og börn?
— Nei, ekkert af því-
— Þér hlýtur að finnast gam-
an í réttum?
— Það er yndislegt. Varla til
betri skemmtun nema þá kannske
að vera á hesti. Eg stunda hesta-
mennsku í Reykjavík.
— Áttu hesta þar?
— Já, við eigum fjóra.
— Þú ert ekki að hugsa um að
kaupa kindur hér Og hafa í bæn-
um?
— Ekki væri ég á móti því.
— Hvað mundi eiginmaðurinn
segja um það?
— Eg veit það eiginlega ekki.
Bóndi nokkur víkur sér nú að
Kolbrúnu og spyr hvort verið sé
að taka hana til bæna.
— Hvað sýnist þér, segir Kol-
brún.
— Passaðu þig á því að segja
ekki of mikið.
— Það er engin hætta á öðru.
— Áttu kindur hér? spyrjum
við Kolbrúnu að lokum.
— Enga núna, en ég fer samt
alltaf í þessa rétt, og á morgun
ætla ég vestur í Dali.
Hálsa, Skakkhyrrra og Gulbrá
í Fellsendarétt í Dölum hittum
við á þriðjudaginn þrjá unga
sveina, sem voru að rembast við
að draga stæðilegan lambhrút í
dilk, Gísla Steinar Eiríksson, 10
ára úr Reykjavík og bræðurna
Geir Og Gísla Guðmundssyni frá
Geirshlíð í Miðdölum, átta og sex
ára gamla.
— Ertu í sveit hérna? spyrjum
við Gísla Steinar.
— Já, ég er búinn að <vera í
Geirshlíð í allt sumar.
— Er það fyrsta sumarið í
sveit?
— Nei, ég er búinn að vera
hérna síðan ég var lítill. En þetta
er fyrsta réttin mín.
— Finnst þér gaman?
— Já, óskaplega.
— Fékkstu að smala?
— Nei, ekki núna?
— Langaði þig kannske ekkert
til þ >ss?
— Ekkert sérstaklega, segir
Gísli Steinar.
Við víkjum okkur að Gísla Guð
mundssyni, sex óra.
— Áttu margar kindur?
— Tvær, með lambinu.
— Hvað heita þær?
— Ein heitir Hálsa, en ég er
ekki búinn að skíra hina.
— Ætlarðu að láta lambið lifa?
— Ef ég má það.
— Hvað ætlarðu að verða þeg-
ar þú ert Orðinn stór? Fjárbóndi?
— Eg veit það ekki.
— Langar þig ekkert að verða
fjárbóndi?
— Bara svolítið.
— Finnst þér gaman í réttun-
um?
— Soldið.
— Áttu he»t?
— Nei, en ég hef samt komið
á hestbak, segir Gísli.
— Hvað átt þú margar kind-
Framhald á bls. 15.
Bogi Bjarnason og Ólafur Guðmundsson með laglegan hrút á milli sín.
mánudaginn í Kirkjufellsrétt í Haukadal.
Myndin var tekin á
(Ljósm.: Mbl.)
• Niðurskurður
Velvakanda
Eins og fyrri daginn hefur
safnazt talsvert af bréfum
fyrir á borðinu hjá Velvak-
anda. Þeir, sem senda honum
línu, mega því stundum bú-
ast við því, að bréfin liggi í
salti nokkurn tíma, því að
hann hefur ekki ótakmarkað
rúm í blaðinu. Oft neyðist
Velvakandi til þess að skera
bréfin töluvert niður, vegna
þess hve löng þau eru. Er þá
reynt eftir megni að sníða
útúrdúrana af, koma aðal-
efninu að og brjála ekki
meininguna, en því miður
hefur slíkur niðurskurður
stundum valdið óánægju bréf
ritara.
• Óþarfar fyrirbænir
fyrir mönnum?
í dag verður fyrst fyrir
Velvakanda stutt og laggott
bréf frá gömlum kunningja,
Sveini Sveinssyni frá Fossi.
Pistill hans hljóðar svo:
„Trúa prestarnir því virki-
lega sjálfir, að bænir þeirra
af prédikunarstólnum fyrir
rikisstjórn, forseta og bisk-
upi sér á parti hafi nokkuð
að segja? Ef þessir menn
eru brotlegri fyrir guði en
aðrir menn svona almennt,
ætli þeim bæti þá nokkuð
ráð sitt vegna þessara fyrir-
bæna prestanna? Ég held
ekki. En ef þessir embættis-
menn eru ekki brotlegri en
almennt gerist, þá finnstmér
það vera móðgun við þá að
biðja þeim náðar og miskunn-
ar, eins og þetta væru dæmdir
fangelsismenn. Ég veit vel, að
þeir prestar, sem halda þess-
um vana, meina allt annað
en hér er sagt, en þrátt fyrir
það kemur þotta svona út,
enda eru sumir prestar fam-
ir að breyta þessu til betri
vegar. Og því ætli það megi
ekki breyta messusiðum í
betra form, eftir því sem
tímamir breytast og menn-
irnir með“.
• Fyrirspurn um
hvítan og svartan
Þá hefur Velvakanda bor-
izt bréf frá Karli Halldórs-
syni, sem hann nefnir „Fyrir
spurn til lögreglunnar". Um-
ferðarlögreglunni er hér með
boðið að svara fyrirspurn-
inni í þessum dálkum, þar
eð hér er rætt um atriði, sem
margir hafa sjálfsagt velt
fyrir sér. Bréf Karls hljóðar
svo:
„Umferðarmálin á Islandi,
og þó eðlilega fyrst og
fremst í þéttbýlinu, hafa ver
ið og eru öllum sæmilegum
mönnum áhyggjuefni. Margt
hefur verið gert til úrbóta,
en betur má ef duga skal,
og hlýðir þá ekki að horfa
stjörfum augum á kostnað-
inn.
En í þetta skipti var það
FERDINAND
☆
aðeins eitt atriði þessara
mála, sem ég vildi fá upp-
lýsingar um.
Akreinar hafa verið sett-
ar á allmargar götur, en bif-
reiðastjórar nota þær á mjög
mismunandi hátt, og er það
oft að ég hygg vegna mis-
munandi skilnings á gildi
þeirra, en það gæti leitt til
háskalegra atburða. Þess
vegna spyr ég: Svört bifreið
kemur vestan Hverfisgötu, að
Snorrabraut og ekur á vinstri
akrein. Hvít bifreið kemur
sömu leið, en ekur á hægri
akrein. Ber henni ekki að
beygja suður Snorrabraut?
Eða hefur svarta bifreiðin.
leyfi til að beygja þangað?
Þá kemur enn svört bifreið
norðan Snorrabraut að Hverf
isgötu og ekur um vinstri ak
rein. Hvít bifreið kemur
einnig þessa leið, en ekur
hægra megin. Ber ekki
svörtu bifreiðinni að beygja
austur Hverfisgötu og þeirri
hvítu að halda beint áfram,
ef hún ætlar niður Lauga-
veg, annars að fara tafar-
laust yfir á vinstri akrein
- milli Hverfisgötu og Lauga-
vegar, sé ætlunin að halda
áfram suður Snorrabraut?
En hafi nú svarta bifreiðin
ekki beygt inn Hverfisgötu
og jafnvel aðrar fleiri á eft-
ir henni, hvernig fer þá
hvíta bifreiðin að komast
suður Snorrabrautina? — Ég
læt þessar spumingar nægja
að sinni, en kemst þó ekki
hjá að benda á akreinarnar
á Suðurlandsbrautinni, sem
að mínu viti eru af bifreiða-
stjórum misnotaðar á mjög
háskalegan hátt. Akreinar,
þar sem þeim verður við
komið, geta lagfært umferð-
ina, séu þær réttilega notað-
ar, en annars valdið hættu-
ástandi.
Ég vonast eftir glöggu
svari við þessum spurningum
mínum. Þær eru settar fram
í fullri vinsemd, en það er
áreiðanlega bezt fyrir alla að
vita á þessu full skil“.