Morgunblaðið - 24.09.1961, Page 23

Sunnudagur 24. sept. 1061
MORCTJISBL AÐIÐ
23
H I N N árlegi kirkjudagur
Óháða safnaðarins hér í bæ
verður haldinn hátíðlegur í
Kirkju- og félagsheixnili safni-
aðarins í dag. Séra Emil
Björnsson, prestur safnaðarins
er nýkominn heim frá út-
löndum, og messar hann á
kirkjudaginn. Guðsþjónustan
hefst kl. 2 e.h. Að lokinni
guðsþjónustu hafa konur í
kvenfélagi Óháða safnaðarins
kaffiveitingar. Um kvöldið
verður samkoma í kirkjunni.
íí MjlllÍBi
Þar verða flutt erindi, sýndar
kvikmyndir og skuggamyndir
frá Dómkirkjunni í Kantara-
borg og erkibiskupsvígslunni
þar í sumar. Ennfremur syng-
ur kirkjukórinn undir stjórn
Jóns ísleifssonar. —

— Jólabækur
Framh. af bls. 2
gerðasafn eftir Gretar Fells. Þá
mun forlagið gefa út 7 þýddar
bækur fyrir utan barnabækur,
sem verða nokkrar.
j i Mál og menning
11 Mál og menning gefur út
„Bréf úr myrkri“ eftir Skúla
Guðjónsson á Ljótunnarstöðum,
„Vitund og verund" heimspeki
rit eftir Brynjólf Bjarnason,
ljóðabók eftir Guðberg Bergs-
sonr bók um íslendingaslóðir í
Kaupmannahöfn að fornu og _
nýju eftir Björn Th. Björnsson blökkina“ endurminningar Jón-
íslenzkar bækur og má þar
nefna „Stýfðar fjaðrir“ eftir
Guðrúnu frá Lundi „Á Öræf-
um“ eftir Hallgrím Jónasson,
„Máttur ástarinnar“ eftir Ingi-
björgu Jónsdóttur, ferðasögu til
heilsulindanna í Lourdes eftir
Guðrúnu Jakobsen og „Lífið í
kringum okkur“ eftir Ingimar
Óskarsson. Þá gefur forlagið út
nokkrar þýddar bækur.
Setberg
Bókaútgáfan Setberg segir
væntanlega bók eftir Jónas
Árnason rithöfund, „Tékið í
og bókina „Þingvelli“ eftir
Björn Þorsteinsson og Þorstein
Jósepsson.
Leiftur
Stærsti hlutinn af bókum
-Leiftursútgáfunnar verða barna
bækur og verða þær alls um 20
talsins og eru þegar nokkrar
komnar út. Forlagið gefur út 7
geirs Davíðssonar Eyrbekk sjó-
manns í Hafnarfirði. Ný bók eftir
Hendrik Ottósson „Viðburðarík-
ir dagar í Reykjavík", sem er
þó bráðabirgðatitill á bókinni. En
bókin fjallar um atburðina í nóv-
ember 1921 þegar herútboð var
gert í Reykjavík og 30 menn
handteknir í sambandi við rúss-
Úeska drenginn svonefnda. —
„Ljósmyndabókin“ er handbók
fyrir óhugamenn um ljósmyndun.
í henni eru 265 myndir efninu
til skýringar, en Hjálmar R. Bárð
arson hefur þýtt og sta'ðfært bók-
ina. — „Afrek og ævintýr" heitir
bók, sem Vilhjálmur S. Viljhálms
son rithöfundur hefur þýtt og
endursagt. Þá kemur ferðabókin
„Fljótin falla í austur“ eftir Leon
ard Clark í þýðingu Axels Guð-
mundssonar. Ennfremur þýdd
Skáldsaga, „Enginn skilur hjart-
að“. — Á þessu hausti hefst út-
gáfa nýs bókaflokks fyrir ung-
linga undir ritstjórn Freysteins
Gunnarssonar skólastjóra. Bæk-
urnar verða ævisögur heims-
frægra manna og kvenna en
fyrsta bókin í þessum flokki er
„Ævintýrið um Albert Sehweitz
er“. Þá hefst einnig útgáfa nýs
bókaflokks fyrir lítil böm, en
ritstjóm annast Vilbergur Júlíus-
son skólastjóri. Forlagið mun einn
ig á þessu Kausti annast útgáfu
á nokkrum imglingabókuim.
Að meðtöldum barna- og ung
lingabókum verða útgáfubækur
Setbergs á þessu hausti um 20
talsins.
Athugasemd
VEGNA blaðaskrifa (í einu
vikublaðanna) um frímerkjasölu
á Póststofunni í Reykjavík á út-
gáfudegi Evrópufrímerkja, skal
þess getið, að sala þeirra fór
fram með venjulegum hætti, að
öðru leyti en því, að setja varð
takmörkun á sölu til einstak-
linga á útgáfudegi, þar sem hætta
var á að upplag frímerkjanna
seldist ella til fárra fjársterkra
aðila. Á þriðja þúsund manns
munu hafa fengið afgreiðslu
þennan dag i Póststofunni, eða
fleiri en nokkru sinni áður og
var magnið sem selt var þrefalt
við það sem verið hefir á út-
gáfudögum.
Póststofan varð, að venju, að
sjá öllum póstafgreiðslum og frí
merkjasölum í umdæminu og
öðrum sem pantað höfðu frí-
merki hjá aðalgjaldkera, fyrir
ákveðnu magni. Það hefir ekki
verið venja að setja þessum pönt
unum neinar skorður, enda
aldrei verið þörf á því, og var
?að eigi gert nú, nema hvað tíma
snertir. Allar frímerkjasölur í
bænum og annars staðar í um-
dæmi póstmeistara, hafa alltaf
fengið og fá sín frímerki hjá
Póststofunni, enda heyra þær
beint eða óbeint irndir embætti
hans.
Þótt svo hafi tiltekizt, að ein-
hverjir frímerkjasalar, innlendir
eða erlendir, hafi orðið of seinir
til að leggja inn pantanir, er ekki
um það að sakast við Póststof-
una, Starfsmenn hennar gerðu
— Hjá Láru

I
Frh. af bls. 10.
Já. ótryggð kynntist ég, það
megið þér bóka. Einn sunnu-
dcgsmorguninn hékk líf mitt
á bláþræði. Þá stóð ég vit-
stola við Geirsbryggju, í morg-
unsloppnum einum saman og
berhöfðuð, þegar ég heyrði
aiit í einu kallað: „Lára mín,
ert þú hér“. Eg Jeit upp og sá
að þar var kominn Baldvin
soðlasmiður, sá góði maður.
Hann sagði mér seinna, að
hann hefði séð af tilburðum
mínum að ég hefði ætlað að
kasta mér í sjóinn. Ekkert
vissi ég hvað ég gerði, meðan
ég var í þessari sjálfsmorðs-
örvinglan og ekki heldur hvar
ég var. Oft hef ég hugsað síð-
an: Er fólk í þessu ástandi
þegar.það fyrirfer sér? í „sam-
böndunum“ segir, að sá sem
styttir sér aldur sé stórlega
þjáður á sálinni þegar hann
kemur yfrum og því nauð-
synlegt að taka vel á móti
honum. Þetta fólk á ekki síð-
ur athvarf en hinir, því guð
gleymir engum. Eitt er víst:
það var ekki mér að þakka að
ég fór ekki í sjóinn þennan
sunnudagsmorgun og síðan hef
ég haft þetta að fyrsta boð-
orði: að dæma ekki.
Mér hefur ekki liðið verr I
annan tíma — æjú þegar mér
var sagt upp húsnæði hér í
bæ Og varð að hafast við á
Arnarhóli næstu nótt með
telpuna. Það var á Þorláks-
messu 1940. Síðan fékk ég að
halda til á lögreglustöðinni í
hálfan mánuð fyrir orð góðra
ffianna. Þetta var nú hún
Lára Ágústsdóttir með alla
peningana|“
„Hvernig varð yður við
þegar Baldvin kallaði í yður?“
„Mér brá auðvitað og stam-
aði: „Hva-hvað er ég eiglnlega
að gera hér?“ var svo fljót að
bæta við: „Það er líka satt,
ég þarf að flýta mér heim,
barnið eitt heima í vöggunni."
Fiýtti mér svo heim án þess
að líta á Baldvin, og bezt
gæti ég trúað ég hafi óskað
honum norður og niður eins og
á stóð. En hann tók það ekki
illa upp og við vorum góðir
vinir alla tíð síðan. Þegar heim
kom læsti ég að mér, og þá
sé ég höndina friðsælu fyrir
framan mig og hún hefur
reynzt mér sterkara athvarf
en sú ást, sem ég glataði þenn-
an morgun. Ég hef séð margar
sýnir um ævina, en þær verstu
eru allar af þessum heimi. Er
yður eitthvað illt í fæti?“
„Já“.
„Og verðið skorinn upp,
þetta vissi ég. En það geng-
ur vel. Það stendur maður
hjá yður svarthærður með
alskegg“.
„En við vorum að tala um
drauga?“
„Það sem kallað er draugar
er ekki annað en meinsemd í
slæinri sál. Við getum ekki
móðgað framliðið fólk með því
að kalla það drauga. Aftur á
móti eru til púkar sem hafa
hreiðrað um sig í sálum ill-
ræðismanna. Ég hef séð slíka
púka veltast til mín og hafa
sumir þeirra verið einskonar
sendingar eða haturshugsanir
fólks sem ætti öðrum fremur
auðvelt með að útvega sér
gljáfagurt hegningarvottorð.
Er það ekki kallað „óflekkað
mannorð“ að kunna að dylja
sína púka á almannafæri?
Bezta vopnið gegn þessum
draugum er öflugt sálarhulst-
ur. Það eigum við að vefa úr
fögrum litum, helzt gylltum
eða gulum, það eru fallegustu
litirnir og svo ljósbláir Og
hvítir. Heit bæn úr dýpstu
leynum hjartans, einlæg bæn
getur framkallað þessa liti.“
„Haldið þér að þér séuð
laus við hatrið?"
„Ég get orðið fjandi reið oft
og rokið upp, en ekki hatað.
Ég get rótazt upp sem snöggv-
ast, það er allt og sumt.“
„Eruð þér við góða heilsu?“
„Ég hef verið dálítið lasin.
Vinstra megin við heilann er
æð sem er að verða óstarfhæf.
Blóðþrýstingurinn hefur kom-
izt upp í 300. Ég hef haldið
mér við á töflum.“
„Og hvað tekur við af æð-
inn:?“
„Ætli það verði ekki það
líf, sem sumir halda fram að
ég reyni að pranga inn á fólk.
En ég kvíði ekki þessu lífi
eins og ég hef kynnzt því“.
— M.
eingöngu skyldu sína. Eru því
skrif um þetta mjög ódrengileg
og óréttmæt, enda byggð á óhá-
kvæmúm upplýsingum.
Persónulegúkn aðdróttunum
hirði ég ekki áð svará, um þær
dæma þeir sem til þekkja.
Reykjavík, 23. sept. 1961
Matthías Guðmundsson
póstméistarL
Sjötug á morgun;
Fiú Oddný
Steiúnsson
MÁNUDAGINN 25. þ. m. verður
frú Oddný Stefánsson, ekkja
Björgólfs Stefánssonar, skókaup-
manns, sjötug.
Oddný hefir að undanförnu
dvalizt í Moskvu hjá dóttur sinni
og tengdasyni, Pétri Thorsteins-
son ambassador, en fluttist með

— Utan úr heimi
Framhald af bls. 12.
því aðeins eitt býli er á allri
eyjunni. Erfitt yrði þar líka
um hafnarframkvæmdir, því
alls staðar er sama þverhnýp
ið. Og þegar tekið er tillit til
íbúatölu eyjarinnar yrði'senni
lega æði dýrt að koma á stór
felldum samgöngubótum við
hana. Að vetrinum líður s'tund
um svo mánuður, að ekki er
hægt að komast út í Stóra-Dím
on og lífið þar hlýtur að vera
einmanalegt í meira lagi.
Með tilliti til hinna einangr-
uðu byggða á Færeyjum hefur
lengi verið rætt um nauðsyn
þess að fá þyrilvængju, enda
þótt rekstur hennar yrði Fær
eyingum sennilega lítt viðráð
anlegri en íslendingum. En
þessi draumur rætist sennilega
á næsta ári. Danir og Færey
ingar eru nú að láta byggja
nýtt varðskip til gæzlu við
Færeyjar. Á það að hafa þyr
ilvængju og mun hún vænt
anlega skapa dreifbýlinu mik
ið öryggi í sjúkdómstilfellum,
eða þegar slys ber að höndum,
Fá ekki lengur íslenzka
lækna
í þessu sambandi má geta
þess, að Færeyingar búa alltaf
við stöðugan læknaskort, sér'
staklega eftir að þeir hættu
að fá íslenzka lækna. Til
skamms tíma voru alltaf einn
eða fleiri nýútskrifaðir lækn-
ar frá íslandi á Færeyjum,
Okkar læknar þurfa að gegna
störfum úti á landsbyggðinni
í 3—12 mánuði eftir prófið til
þess að fá full réttindi. Kusu
margir að dveljast í Færey;
um þennan tíma, því þar var
starf þeirra betur launað. Nú
er íslenzku læknunum ekki
lengur leyfilegt að starfa er
londis þennan tíma, ef þeir
ætla að fá próf sitt hér full-
gilt. Færeyingar fá því ekki
lengur lækna héðan. — Og
ungu Færeyingarnir, sem send
ir eru til læknisnáms í Kaup-
mannahöfn setjast margir að
í Danmörku og eru tregir á að
snúa heim. — Tannlæknar eru
aðeins fjórir og það tekur a.
m. k. hálfs árs bið að fá gert
við tönn. Verst eru Færeying-
ar þó staddir hvað augnlækn-
ingar snertir, því augnlæknir-
inn er aðeins einn og þó hann
vinni myrkranna á milli dug-
ir það ekki tiL — h.j.h.

þeim um síðustu áramót til
Vestur-Þýzkalands.
Það verða eflaust margir af
vmum hennar og kunningjum
sem vilja senda henni kveðju
sína á þessum merkisdegi. Heim-
ilisfang hennar er íslenzka sendi
ráðið Bad-Godesberg, Kron-
prinzensstr. 4.
Max.
— Hætturnar
Framhald af bls. 3.
Harald fer utan eftir helg-
ina og er ferðinni nú heitið
til Formósu og Suður-Kóreu.
Hann er að hugsa um að
segja bráðlega skilið við
Continentale, því hann fýsir
ekki til Kongó, eins og á-
standið er þar núna. Annars
eru svaðilfarir ekki óþekktar
í hans fjölskyldu, því Njörð-
ur Snæhólm gat sér gott orð
í flugher Norðmanna á stríðs
árunum og eftir hann hefur
komið út bókin „Á kafbáta-
veiðum“ þar sem hann lýsir
mörgum eltingaleiknum við
kafbáta nazista.
— Norræn list
Framh. af bls. 6
línur ekki það langar, að enginn
endist til að lesa, þá slæ ég botn-
inn í þessar greinar. Áðeins vildi
ég enn einu sinni brýna það fyr-
ir sem flestum að notfaera sér
þessar sýningar, því að það líða
tíu ár, þar til við fáum affur að
sjá sýningu hér í reykjavik á
vegum Norræna listbandalagsins.
Sýningunum lýkur fyrsta októ-
ber og verða ekki framlengdar.
Það er því ekki langur tími til
stefnu. Svo þakka ég öllum, er
að því hafa stuðlað á einn eða
annan hátt, að þessar sýningar
skuli hafa verið haldnar hér og
annars staðar seinustu fimmtán
ár. Vonandi eiga þessi samtök
listamanna á Norðurlöndum fyr-
ir sér mikla framtíð, og megi
þetta samstarf blómgast enn meir
en þau fimmtán ár, sem banda-
lagið á þegar að baki sér.
VALTÝR PÉTURSSON-